Euripides, Iphigenia in Aulis, episode, dialogue 3:

βούλῃ νιν ἱκέτιν σὸν περιπτύξαι γόνυ; ἀπαρθένευτα μὲν τάδ’· εἰ δέ σοι δοκεῖ, ἥξει, δι’ αἰδοῦσ ὄμμ’ ἔχουσ’ ἐλεύθερον. εἰ δ’ οὐ παρούσησ ταὐτὰ τεύξομαι σέθεν, μενέτω κατ’ οἴκουσ· σεμνὰ γὰρ σεμνύνεται. ὅμωσ δ’ ὅσον γε δυνατὸν αἰδεῖσθαι χρεών. σὺ μήτε σὴν παῖδ’ ἔξαγ’ ὄψιν εἰσ ἐμήν, μήτ’ εἰσ ὄνειδοσ ἀμαθὲσ ἔλθωμεν, γύναι· στρατὸσ γὰρ ἀθρόοσ, ἀργὸσ ὢν τῶν οἴκοθεν, λέσχασ πονηρὰσ καὶ κακοστόμουσ φιλεῖ. πάντωσ δέ μ’ ἱκετεύοντέ θ’ ἥξετ’ εἰσ ἴσον, εἴ τ’ ἀνικέτευτοσ· εἷσ ἐμοὶ γάρ ἐστ’ ἀγὼν μέγιστοσ ὑμᾶσ ἐξαπαλλάξαι κακῶν. ὡσ ἕν γ’ ἀκούσασ’ ἴσθι, μὴ ψευδῶσ μ’ ἐρεῖν· ψευδῆ λέγων δὲ καὶ μάτην ἐγκερτομῶν, θάνοιμι· μὴ θάνοιμι δ’, ἢν σῴσω κόρην. ὄναιο συνεχῶσ δυστυχοῦντασ ὠφελῶν. ἄκουε δή νυν, ἵνα τὸ πρᾶγμ’ ἔχῃ καλῶσ. τί τοῦτ’ ἔλεξασ; ὡσ ἀκουστέον γέ σου. πειθώμεθ’ αὖτισ πατέρα βέλτιον φρονεῖν. κακόσ τίσ ἐστι καὶ λίαν ταρβεῖ στρατόν. ἀλλ’ οἱ λόγοι γε καταπαλαίουσιν λόγουσ. ψυχρὰ μὲν ἐλπίσ· ὅ τι δὲ χρή με δρᾶν φράσον. ἱκέτευ’ ἐκεῖνον πρῶτα μὴ κτείνειν τέκνα· ἢν δ’ ἀντιβαίνῃ, πρὸσ ἐμέ σοι πορευτέον. ᾗ γὰρ τὸ χρῇζον ἐπίθετ’, οὐ τοὐμὸν χρεὼν χωρεῖν· ἔχει γὰρ αὐτὸ τὴν σωτηρίαν. κἀγώ τ’ ἀμείνων πρὸσ φίλον γενήσομαι, στρατόσ τ’ ἂν οὐ μέμψαιτό μ’, εἰ τὰ πράγματα λελογισμένωσ πράσσοιμι μᾶλλον ἢ σθένει. καλῶσ δὲ κρανθέντων καὶ πρὸσ ἡδονὴν φίλοισ σοί τ’ ἂν γένοιτο κἂν ἐμοῦ χωρὶσ τάδε. ὡσ σώφρον’ εἶπασ. δραστέον δ’ ἅ σοι δοκεῖ. ἢν δ’ αὖ τι μὴ πράσσωμεν ὧν ἐγὼ θέλω, ποῦ σ’ αὖθισ ὀψόμεσθα, ποῦ; χρή μ’ ἀθλίαν ἐλθοῦσαν εὑρεῖν σὴν χέρ’ ἐπίκουρον κακῶν; ἡμεῖσ σε φύλακεσ οὗ χρεὼν φυλάξομεν, μή τίσ σ’ ἴδῃ στείχουσαν ἐπτοημένην Δαναῶν δι’ ὄχλου· μηδὲ πατρῷον δόμον αἴσχυν’· ὁ γάρ τοι Τυνδάρεωσ οὐκ ἄξιοσ κακῶσ ἀκούειν· ἐν γὰρ Ἕλλησιν μέγασ. ἔστιν τάδ’· ἄρχε· σοί με δουλεύειν χρεών. εἰ δ’ εἰσὶ θεοί, δίκαιοσ ὢν ἀνὴρ <θεῶν> ἐσθλῶν κυρήσεισ· εἰ δὲ μή, τί δεῖ πονεῖν;