Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 3:

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue, iambics 3:)

ἁνὴρ μὲν ἡμῖν οὑτοσὶ καὶ δὴ γυνὴ τό γ’ εἶδοσ· ἢν λαλῇσ δ’, ὅπωσ τῷ φθέγματι γυναικιεῖσ εὖ καὶ πιθανῶσ. πειράσομαι. βάδιζε τοίνυν. μὰ τὸν Ἀπόλλω οὔκ, ἤν γε μὴ ὀμόσῃσ ἐμοί ‐ τί χρῆμα; συσσώσειν ἐμὲ πάσαισ τέχναισ, ἤν μοί τι περιπίπτῃ κακόν. ὄμνυμι τοίνυν αἰθέρ’ οἴκησιν Διόσ. τί μᾶλλον ἢ τὴν Ἱπποκράτουσ ξυνοικίαν; ὄμνυμι τοίνυν πάντασ ἄρδην τοὺσ θεούσ. μέμνησο τοίνυν ταῦθ’, ὅτι ἡ φρὴν ὤμοσεν, ἡ γλῶττα δ’ οὐκ ὀμώμοκ’· οὐδ’ ὡρ́κωσ’ ἐγώ. ἔκσπευδε ταχέωσ· ὡσ τὸ τῆσ ἐκκλησίασ σημεῖον ἐν τῷ Θεσμοφορείῳ φαίνεται. ἐγὼ δ’ ἄπειμι. δεῦρό νυν ὦ Θρᾷτθ’ ἕπου. ὦ Θρᾷττα θέασαι, καομένων τῶν λαμπάδων ὅσον τὸ χρῆμ’ ἀνέρχεθ’ ὑπὸ τῆσ λιγνύοσ. ἀλλ’ ὦ περικαλλεῖ Θεσμοφόρω δέξασθέ με ἀγαθῇ τύχῃ καὶ δεῦρο <καὶ> πάλιν οἴκαδε. ὦ Θρᾷττα τὴν κίστην κάθελε, κᾆτ’ ἔξελε τὸ πόπανον, ὅπωσ λαβοῦσα θύσω τοῖν θεοῖν. δέσποινα πολυτίμητε Δήμητερ φίλη καὶ Φερρέφαττα, πολλὰ πολλάκισ μέ σοι θύειν ἔχουσαν, εἰ δὲ μἀλλὰ νῦν λαθεῖν. καὶ τοῦ θυγατρίου χοῖρον ἀνδρόσ μοι τυχεῖν πλουτοῦντοσ, ἄλλωσ δ’ ἠλιθίου κἀβελτέρου, καὶ ποσθαλίσκον νοῦν ἔχειν μοι καὶ φρένασ. ποῦ ποῦ καθίζωμ’ ἐν καλῷ, τῶν ῥητόρων ἵν’ ἐξακούω; σὺ δ’ ἄπιθ’ ὦ Θρᾷττ’ ἐκποδών. δούλοισ γὰρ οὐκ ἔξεστ’ ἀκούειν τῶν λόγων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION