Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue, anapests

εὔφημοσ πᾶσ ἔστω λαόσ, στόμα συγκλῄσασ· ἐπιδημεῖ γὰρ θίασοσ Μουσῶν ἔνδον μελάθρων τῶν δεσποσύνων μελοποιῶν. ἐχέτω δὲ πνοὰσ νήνεμοσ αἰθήρ, κῦμα δὲ πόντου μὴ κελαδείτω γλαυκόν· βομβάξ. σίγα. τι λέγει; πτηνῶν τε γένη κατακοιμάσθω, θηρῶν τ’ ἀγρίων πόδεσ ὑλοδρόμων μὴ λυέσθων. βομβαλοβομβάξ. μέλλει γὰρ ὁ καλλιεπὴσ Ἀγάθων πρόμοσ ἡμέτεροσ ‐ μῶν βινεῖσθαι; τίσ ὁ φωνήσασ; νήνεμοσ αἰθήρ. δρυόχουσ τιθέναι δράματοσ ἀρχάσ. κάμπτει δὲ νέασ ἁψῖδασ ἐπῶν, τὰ δὲ τορνεύει, τὰ δὲ κολλομελεῖ, καὶ γνωμοτυπεῖ κἀντονομάζει καὶ κηροχυτεῖ καὶ γογγύλλει καὶ χοανεύει. καὶ λαικάζει. τίσ ἀγροιώτασ πελάθει θριγκοῖσ; ὃσ ἕτοιμοσ σοῦ τοῦ τε ποιητοῦ τοῦ καλλιεποῦσ κατὰ τοῦ θριγκοῦ συγγογγύλασ καὶ συστρέψασ τουτὶ τὸ πέοσ χοανεῦσαι.