헬라어 문장 검색 - ΑριστοπήΠεαξέ1́00́1́

(아리스토파네스, Peace, Prologue 1:)

αἶρ’ αἶρε μᾶζαν ὡσ τάχιστα κανθάρῳ. ἰδού. δὸσ αὐτῷ, τῷ κάκιστ’ ἀπολουμένῳ καὶ μήποτ’ αὐτῆσ μᾶζαν ἡδίω φάγοι. δὸσ μᾶζαν ἑτέραν, ἐξ ὀνίδων πεπλασμένην. ἰδοὺ μάλ’ αὖφισ. ποῦ γὰρ ἣν νῦν δὴ ’φερεσ; κατέφαγεν; οὐ μὰ τὸν Δί’ ἀλλ’ ἐξαρπάσασ ὅλην ἐνέκαψε περικυλίσασ τοῖν ποδοῖν. ἀλλ’ ὡσ τάχιστα τρῖβε πολλὰσ καὶ πυκνάσ. ἄνδρεσ κοπρολόγοι προσλάβεσθε πρὸσ θεῶν, εἰ μή με βούλεσθ’ ἀποπνιγέντα περιιδεῖν. ἑτέραν ἑτέραν δόσ, παιδὸσ ἡταιρηκότοσ· τετριμμένησ γάρ φησιν ἐπιθυμεῖν. ἰδού. ἑνὸσ μὲν ὦνδρεσ ἀπολελύσθαι μοι δοκῶ· οὐδεὶσ γὰρ ἂν φαίη με μάττοντ’ ἐσθίειν. αἰβοῖ, φέρ’ ἄλλην χἀτέραν μοι χἀτέραν, καὶ τρῖβ’ <ἔθ’> ἑτέρασ. μὰ τὸν Ἀπόλλω ’γὼ μὲν οὔ· οὐ γὰρ ἔθ’ οἰο͂́σ τ’ εἴμ’ ὑπερέχειν τῆσ ἀντλίασ. αὐτὴν ἄρ’ οἴσω συλλαβὼν τὴν ἀντλίαν. νὴ τὸν Δί’ ἐσ κόρακάσ γε καὶ σαυτόν γε πρόσ. ὑμῶν δέ γ’ εἴ τισ οἶδ’ ἐμοὶ κατειπάτω, πόθεν ἂν πριαίμην ῥῖνα μὴ τετρημένην. οὐδὲν γὰρ ἔργον ἦν ἄρ’ ἀθλιώτερον ἢ κανθάρῳ μάττοντα παρέχειν ἐσθίειν. ὗσ μὲν γάρ, ὥσπερ ἂν χέσῃ τισ, ἢ κύων φαύλωσ ἐρείδει· τοῦτο δ’ ὑπὸ φρονήματοσ βρενθύεταί τε καὶ φαγεῖν οὐκ ἀξιοῖ, ἢν μὴ παραθῶ τρίψασ δι’ ἡμέρασ ὅλησ ὥσπερ γυναικὶ γογγύλην μεμαγμένην. ἀλλ’ εἰ πέπαυται τῆσ ἐδωδῆσ σκέψομαι τῃδὶ παροίξασ τῆσ θύρασ, ἵνα μή μ’ ἴδῃ. ἔρειδε, μὴ παύσαιο μηδέποτ’ ἐσθίων τέωσ ἑώσ σαυτὸν λάθοισ διαρραγείσ. οἱο͂ν δὲ κύψασ ὁ κατάρατοσ ἐσθίει, ὥσπερ παλαιστήσ, παραβαλὼν τοὺσ γομφίουσ, καὶ ταῦτα τὴν κεφαλήν τε καὶ τὼ χεῖρέ πωσ ὡδὶ περιάγων, ὥσπερ οἱ τὰ σχοινία τὰ παχέα συμβάλλοντεσ ἐσ τὰσ ὁλκάδασ. μιαρὸν τὸ χρῆμα καὶ κάκοσμον καὶ βορόν· χὤτου ποτ’ ἐστὶ δαιμόνων ἡ προσβολὴ οὐκ οἶδ’. Ἀφροδίτησ μὲν γὰρ οὔ μοι φαίνεται, οὐ μὴν Χαρίτων γε. τοῦ γάρ ἐστ’; οὐκ ἔσθ’ ὅπωσ τοῦτ’ ἔστι τὸ τέρασ οὐ Διὸσ καταιβάτου. οὐκοῦν ἂν ἤδη τῶν θεατῶν τισ λέγοι νεανίασ δοκησίσοφοσ, τὸ δὲ πρᾶγμα τί; ὁ κάνθαροσ δὲ πρὸσ τί; κᾆτ’ αὐτῷ γ’ ἀνὴρ Ιὠνικόσ τίσ φησι παρακαθήμενοσ· δοκέω μέν, ἐσ Κλέωνα τοῦτ’ αἰνίσσεται, ὡσ κεῖνοσ ἀναιδέωσ τὴν σπατίλην ἐσθίει. ἀλλ’ εἰσιὼν τῷ κανθάρῳ δώσω πιεῖν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aristophanes, Peace, Prologue 1:

(아리스토파네스, Peace, Prologue 1:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION