Aristophanes, Birds, Prologue 4:

(아리스토파네스, Birds, Prologue 4:)

ἀριστοκρατεῖσθαι δῆλοσ εἶ ζητῶν. ἐγώ; ἥκιστα· καὶ <γὰρ> τὸν Σκελίου βδελύττομαι. ποίαν τιν’ οὖν ἥδιστ’ ἂν οἰκοῖτ’ ἂν πόλιν; ὅπου τὰ μέγιστα πράγματ’ εἰή τοιάδε· ἐπὶ τὴν θύραν μου πρῴ τισ ἐλθὼν τῶν φίλων λέγοι ταδί· πρὸσ τοῦ Διὸσ τοὐλυμπίου ὅπωσ παρέσει μοι καὶ σὺ καὶ τὰ παιδία λουσάμενα πρῴ· μέλλω γὰρ ἑστιᾶν γάμουσ· καὶ μηδαμῶσ ἄλλωσ ποιήσῃσ· εἰ δὲ μή, μή μοι τότε γ’ ἔλθῃσ, ὅταν ἐγὼ πράττω κακῶσ. νὴ Δία ταλαιπώρων γε πραγμάτων ἐρᾷσ. τί δαὶ σύ; τοιούτων ἐρῶ κἀγώ. τίνων; ὅπου ξυναντῶν μοι ταδί τισ μέμψεται ὥσπερ ἀδικηθεὶσ παιδὸσ ὡραίου πατήρ· καλῶσ γέ μου τὸν υἱὸν ὦ Στιλβωνίδη εὑρὼν ἀπιόντ’ ἀπὸ γυμνασίου λελουμένον οὐκ ἔκυσασ, οὐ προσεῖπασ, οὐ προσηγάγου, οὐκ ὠρχιπέδισασ, ὢν ἐμοὶ πατρικὸσ φίλοσ. ὦ δειλακρίων σὺ τῶν κακῶν οἱών ἐρᾷσ. ἀτὰρ ἔστι γ’ ὁποίαν λέγετον εὐδαίμων πόλισ παρὰ τὴν ἐρυθρὰν θάλατταν. οἴμοι μηδαμῶσ ἡμῖν παρὰ τὴν θάλατταν, ἵν’ ἀνακύψεται κλητῆρ’ ἄγουσ’ ἑώθεν ἡ Σαλαμινία. Ἑλληνικὴν δὲ πόλιν ἔχεισ ἡμῖν φράσαι; τί οὐ τὸν Ἠλεῖον Λέπρεον οἰκίζετον ἐλθόνθ’; ὁτιὴ νὴ τοὺσ θεοὺσ ὅσ’ οὐκ ἰδὼν βδελύττομαι τὸν Λέπρεον ἀπὸ Μελανθίου. ἀλλ’ εἰσὶν ἕτεροι τῆσ Λοκρίδοσ Ὀπούντιοι, ἵνα χρὴ κατοικεῖν. ἀλλ’ ἔγωγ’ Ὀπούντιοσ οὐκ ἂν γενοίμην ἐπὶ ταλάντῳ χρυσίου. οὗτοσ δὲ δὴ τίσ ἔσθ’ ὁ μετ’ ὀρνίθων βίοσ; σὺ γὰρ οἶσθ’ ἀκριβῶσ. οὐκ ἄχαρισ ἐσ τὴν τριβήν· οὗ πρῶτα μὲν δεῖ ζῆν ἄνευ βαλλαντίου. πολλήν γ’ ἀφεῖλεσ τοῦ βίου κιβδηλίαν. νεμόμεσθα δ’ ἐν κήποισ τὰ λευκὰ σήσαμα καὶ μύρτα καὶ μήκωνα καὶ σισύμβρια. ὑμεῖσ μὲν ἆρα ζῆτε νυμφίων βίον. φεῦ φεῦ· ἦ μέγ’ ἐνορῶ βούλευμ’ ἐν ὀρνίθων γένει, καὶ δύναμιν ἣ γένοιτ’ ἄν, εἰ πίθοισθέ μοι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION