Aristophanes, Acharnians, Prologue 2:

(아리스토파네스, Acharnians, Prologue 2:)

πάριτ’ ἐσ τὸ πρόσθεν, πάριθ’, ὡσ ἂν ἐντὸσ ἦτε τοῦ καθάρματοσ. ἤδη τισ εἶπε; τίσ ἀγορεύειν βούλεται; ἐγώ. τίσ ὤν; Ἀμφίθεοσ. οὐκ ἄνθρωποσ; οὔ, ἀλλ’ ἀθάνατοσ. ὁ γὰρ Ἀμφίθεοσ Δήμητροσ ἦν καὶ Τριπτολέμου· τούτου δὲ Κελεὸσ γίγνεται· γαμεῖ δὲ Κελεὸσ Φαιναρέτην τήθην ἐμήν, ἐξ ἧσ Λυκῖνοσ ἐγένε’· ἐκ τούτου δ’ ἐγὼ ἀθάνατόσ εἰμ’· ἐμοὶ δ’ ἐπέτρεψαν οἱ θεοὶ σπονδὰσ ποιεῖσθαι πρὸσ Λακεδαιμονίουσ μόνῳ. ἀλλ’ ἀθάνατοσ ὢν ὦνδρεσ ἐφόδι’ οὐκ ἔχω· οὐ γὰρ διδόασιν οἱ πρυτάνεισ. οἱ τοξόται. ὦ Τριπτόλεμε καὶ Κελεὲ περιόψεσθέ με; ὦνδρεσ πρυτάνεισ ἀδικεῖτε τὴν ἐκκλησίαν τὸν ἄνδρ’ ἀπάγοντεσ, ὅστισ ἡμῖν ἤθελε σπονδὰσ ποιεῖσθαι καὶ κρεμάσαι τὰσ ἀσπίδασ. κάθησο, σῖγα. μὰ τὸν Ἀπόλλω ’γὼ μὲν οὔ, ἢν μὴ περὶ εἰρήνησ γε πρυτανεύσητέ μοι. οἱ πρέσβεισ οἱ παρὰ βασιλέωσ. ποίου βασιλέωσ; ἄχθομαι ’γὼ πρέσβεσιν καὶ τοῖσ ταὧσι τοῖσ τ’ ἀλαζονεύμασιν. σίγα. βαβαιάξ. ὦκβάτανα τοῦ σχήματοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION