Aristophanes, Acharnians, Episode

(아리스토파네스, Acharnians, Episode)

ἴττω Ἡρακλῆσ ἔκαμόν γα τὰν τύλαν κακῶσ· κατάθου τὺ τὰν γλάχων’ ἀτρέμασ Ἰσμηνία· ὑμὲσ δ’ ὅσοι Θείβαθεν αὐληταὶ πάρα τοῖσ ὀστίνοισ φυσῆτε τὸν πρωκτὸν κυνόσ. παῦ’ ἐσ κόρακασ. οἱ σφῆκεσ οὐκ ἀπὸ τῶν θυρῶν; πόθεν προσέπτονθ’ οἱ κακῶσ ἀπολούμενοι ἐπὶ τὴν θύραν μοι Χαιριδῆσ βομβαύλιοι; νεὶ τὸν Ιὄλαον ἐπεχαρίττα γ’ ὦ ξένε· Θείβαθε γὰρ φυσᾶντεσ ἐξόπισθέ μου τἄνθια τᾶσ γλάχωνοσ ἀπέκιξαν χαμαί. ἀλλ’ εἴ τι βούλει, πρίασο τῶν ἐγὼ φέρω τῶν ὀρταλίχων ἢ τῶν τετραπτερυλλίδων. ὦ χαῖρε κολλικοφάγε Βοιωτίδιον. τί φέρεισ; ὅσ’ ἐστὶν ἀγαθὰ Βοιωτοῖσ ἁπλῶσ, ὀρίγανον γλαχὼ ψιάθωσ θρυαλλίδασ νάσσασ κολοιὼσ ἀτταγᾶσ φαλαρίδασ τροχίλωσ κολύμβωσ. ὡσπερεὶ χειμὼν ἄρα ὀρνιθίασ ἐσ τὴν ἀγορὰν ἐλήλυθασ. καὶ μὰν φέρω χᾶνασ λαγὼσ ἀλώπεκασ σκάλοπασ ἐχίνωσ αἰελούρωσ πικτίδασ ἰκτῖδασ ἐνύδρωσ ἐγχέλεισ Κωπαί̈δασ. ὦ τερπνότατον σὺ τέμαχοσ ἀνθρώποισ φέρων, δόσ μοι προσειπεῖν, εἰ φέρεισ, τὰσ ἐγχέλεισ. πρέσβειρα πεντήκοντα Κωπᾴδων κορᾶν, ἔκβαθι τῶδε κἠπιχάριτται τῷ ξένῳ. ὦ φιλτάτη σὺ καὶ πάλαι ποθουμένη, ἦλθεσ ποθεινὴ μὲν τρυγῳδικοῖσ χοροῖσ, φίλη δὲ Μορύχῳ. δμῶεσ ἐξενέγκατε τὴν ἐσχάραν μοι δεῦρο καὶ τὴν ῥιπίδα. σκέψασθε παῖδεσ τὴν ἀρίστην ἔγχελυν, ἥκουσαν ἕκτῳ μόλισ ἔτει ποθουμένην· προσείπατ’ αὐτὴν ὦ τέκν’· ἄνθρακασ δ’ ἐγὼ ὑμῖν παρέξω τῆσδε τῆσ ξένησ χάριν. ἀλλ’ ἔσφερ’ αὐτήν· μηδὲ γὰρ θανών ποτε σοῦ χωρὶσ εἰήν ἐντετευτλανωμένησ. ἐμοὶ δὲ τιμὰ τᾶσδε πᾷ γενήσεται; ἀγορᾶσ τέλοσ ταύτην γέ που δώσεισ ἐμοί· ἀλλ’ εἴ τι πωλεῖσ τῶνδε τῶν ἄλλων λέγε. ἰώγα ταῦτα πάντα. φέρε πόσου λέγεισ; ἢ φορτί’ ἕτερ’ ἐνθένδ’ ἐκεῖσ’ ἄξεισ ἰών; ὅ τι γ’ ἔστ’ Ἀθάναισ, ἐν Βοιωτοῖσιν δὲ μή. ἀφύασ ἄρ’ ἄξεισ πριάμενοσ Φαληρικὰσ ἢ κέραμον. ἀφύασ ἢ κέραμον; ἀλλ’ ἔντ’ ἐκεῖ· ἀλλ’ ὅ τι παρ’ ἁμῖν μή ’στι, τᾷδε δ’ αὖ πολύ. ἐγᾦδα τοίνυν· συκοφάντην ἔξαγε, ὥσπερ κέραμον ἐνδησάμενοσ. νεὶ τὼ θιὼ λάβοιμι μέντἂν κέρδοσ ἀγαγὼν καὶ πολύ, ᾇπερ πίθακον ἀλιτρίασ πολλᾶσ πλέων. καὶ μὴν ὁδὶ Νίκαρχοσ ἔρχεται φανῶν. μικκόσ γα μᾶκοσ οὗτοσ. ἀλλ’ ἅπαν κακόν. ταυτὶ τίνοσ τὰ φορτί’ ἐστί; τῶδ’ ἐμὰ Θείβαθεν, ἴττω Δεύσ. ἐγὼ τοίνυν ὁδὶ φαίνω πολέμια ταῦτα. τί δὲ κακὸν παθὼν ὀρναπετίοισι πόλεμον ἤρα καί μάχαν; καὶ σέ γε φανῶ πρὸσ τοῖσδε. τί ἀδικείμενοσ; ἐγὼ φράσω σοι τῶν περιεστώτων χάριν· ἐκ τῶν πολεμίων γ’ εἰσάγεισ θρυαλλίδασ. ἔπειτα φαίνεισ δῆτα διὰ θρυαλλίδα; αὕτη γὰρ ἐμπρήσειεν ἂν τὸ νεώριον. νεώριον θρυαλλίσ; οἶμαι· τίνι τρόπῳ; ἐνθεὶσ ἂν ἐσ τίφην ἀνὴρ Βοιώτιοσ ἅψασ ἄν ἐσπέμψειεν ἐσ τὸ νεώριον δι’ ὑδρορρόασ, βορέαν ἐπιτηρήσασ μέγαν. κεἴπερ λάβοιτο τῶν νεῶν τὸ πῦρ ἅπαξ, σελαγοῖντ’ ἂν εὐθύσ. ὦ κάκιστ’ ἀπολούμενε, σελαγοῖντ’ ἂν ὑπὸ τίφησ τε καὶ θρυαλλίδοσ; μαρτύρομαι. ξυλλάμβαν’ αὐτοῦ τὸ στόμα· δόσ μοι φορυτόν, ἵν’ αὐτὸν ἐνδήσασ φέρω ὥσπερ κέραμον ἵνα μὴ καταγῇ φερόμενοσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION