Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 151:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 151:)

ὁ δ’ ἄγροικοσ εἰσ τὰσ τοιαύτασ ὁμιλίασ ἀχρεῖοσ· οὐθὲν γὰρ συμβαλλόμενοσ πᾶσι δυσχεραίνει. δοκεῖ δὲ ἡ ἀνάπαυσισ καὶ ἡ παιδιὰ ἐν τῷ βίῳ εἶναι ἀναγκαῖον. τρεῖσ οὖν αἱ εἰρημέναι ἐν τῷ βίῳ μεσότητεσ, εἰσὶ δὲ πᾶσαι περὶ λόγων τινῶν καὶ πράξεων κοινωνίαν.