Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 110:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 110:)

οὐ γὰρ ἂν δύναιτ’ εἶναι· τὸ γὰρ κακὸν καὶ ἑαυτὸ ἀπόλλυσι, κἂν ὁλόκληρον ᾖ, ἀφόρητον γίνεται. οἱ μὲν οὖν ὀργίλοι ταχέωσ μὲν ὀργίζονται καὶ οἷσ οὐ δεῖ καὶ ἐφ’ οἷσ οὐ δεῖ καὶ μᾶλλον ἢ δεῖ, παύονται δὲ ταχέωσ·