Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 150:

οὐδὲν δ’ ἧττον ἴσωσ τῷ γε βουλομένῳ τεχνικῷ γενέσθαι καὶ θεωρητικῷ ἐπὶ τὸ καθόλου βαδιστέον εἶναι δόξειεν ἄν, κἀκεῖνο γνωριστέον ὡσ ἐνδέχεται· εἴρηται γὰρ ὅτι περὶ τοῦθ’ αἱ ἐπιστῆμαι. τάχα δὲ καὶ τῷ βουλομένῳ δι’ ἐπιμελείασ βελτίουσ ποιεῖν, εἴτε πολλοὺσ εἴτ’ ὀλίγουσ, νομοθετικῷ πειρατέον γενέσθαι, εἰ διὰ νόμων ἀγαθοὶ γενοίμεθ’ ἄν. ὅντινα γὰρ οὖν καὶ τὸν προτεθέντα διαθεῖναι καλῶσ οὐκ ἔστι τοῦ τυχόντοσ, ἀλλ’ εἴπερ τινόσ, τοῦ εἰδότοσ, ὥσπερ ἐπ’ ἰατρικῆσ καὶ τῶν λοιπῶν ὧν ἔστιν ἐπιμέλειά τισ καὶ φρόνησισ.