Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 10 98:

(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 10 98:)

οὐδὲν γὰρ ἀτελέσ ἐστι τῶν τῆσ εὐδαιμονίασ. ὁ δὲ τοιοῦτοσ ἂν εἰή βίοσ κρείττων ἢ κατ’ ἄνθρωπον· οὐ γὰρ ᾗ ἄνθρωπόσ ἐστιν οὕτω βιώσεται, ἀλλ’ ᾗ θεῖόν τι ἐν αὐτῷ ὑπάρχει· ὅσον δὲ διαφέρει τοῦτο τοῦ συνθέτου, τοσοῦτον καὶ ἡ ἐνέργεια τῆσ κατὰ τὴν ἄλλην ἀρετήν.