οὐδείσ τ’ ἂν ἕλοιτο ζῆν παιδίου διάνοιαν ἔχων διὰ βίου, ἡδόμενοσ ἐφ’ οἷσ τὰ παιδία ὡσ οἱο͂́ν τε μάλιστα, οὐδὲ χαίρειν ποιῶν τι τῶν αἰσχίστων, μηδέποτε μέλλων λυπηθῆναι. περὶ πολλά τε σπουδὴν ποιησαίμεθ’ ἂν καὶ εἰ μηδεμίαν ἐπιφέροι ἡδονήν, οἱο͂ν ὁρᾶν, μνημονεύειν, εἰδέναι, τὰσ ἀρετὰσ ἔχειν.
