Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 229:

(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 229:)

ὅταν γὰρ μηθενὸσ ἐνδεεῖσ ὦμεν, τότε τοὺσ συναπλαυσομένουσ ζητοῦσι πάντεσ, καὶ τοὺσ εὖ πεισομένουσ μᾶλλον ἢ τοὺσ ποιήσοντασ. ἀμείνω δ’ ἔχομεν κρίσιν αὐτάρκεισ ὄντεσ ἢ μετ’ ἐνδείασ, ὅτε μάλιστα τῶν συζῆν ἀξίων δεόμεθα φίλων.