ὃ δὲ μὴ οἱά τε, μήδ’ ἐστὶ τῆσ ἐκείνου φύσει ὀρέξεωσ ἢ λογισμοῦ, οὐκ ἐφ’ αὑτῷ. διὸ καὶ τοὺσ ἐνθουσιῶντασ καὶ προλέγοντασ, καίπερ διανοίασ ἔργον ποιοῦντασ, ὅμωσ οὔ φαμεν ἐφ’ αὑτοῖσ εἶναι, οὔτ’ εἰπεῖν ἃ εἶπον, οὔτε πρᾶξαι ἃ ἔπραξαν.
