헬라어 문장 검색 - ΑρεταέΤηεΕχτά1́1́0́

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.)

ἀμβλύτητεσ , ἴλιγγοι, τενόντων βάρεα, φλεβῶν ἐν τῷ τραχήλῳ πληρώσιεσ καὶ διατάσιεσ, ναυτία τε πολλὴ μὲν ἐπὶ σιτίοισ, οὐχ ἥκιστα δὲ καὶ ἐπ’ ἀσιτίῃσι καὶ βληχρή· καὶ φλέγμα ἐμεῖται συχνόν· ἀποσιτίη καὶ ἀπεψίη ἐπὶ σμικροῖσι ἐδέσμασι· φυσώδεεσ, ἐπηρμένοι ὑποχόνδρια. τάδε μὲν οὖν διηνεκέα. Ἢν δὲ πλησίον ἤδη ᾖ τοῦ παροξυσμοῦ, κύκλῳ μαρμαρυγαὶ πρὸ τῆσ ὄψιοσ πορφυρέων ἢ μελάνων, ἢ πάντων ὁμοῦ συμμεμιγμένων, ὡσ δοκέειν τὴν ἐν οὐρανῷ τετανύσθαι ἶριν. ἦχοι ὤτων, βαρυοδμίη · ὀργίλοι, πικρόχολοι παραλόγωσ· κατέπεσον γοῦν τινεσ ὑπὸ προφάσιοσ, ἐξ ἀθυμίησ · μετεξέτεροι δὲ Ῥεύματι ποταμοῦ ἀτενὲσ ἐνιδόντεσ, ἢ τροχῷ δινευμένῳ, ἢ βέμβικι ἑλισσομένῃ · ἄλλοτε δὲ ὄσφρησισ βαρεῶν ὀσμῶν κατέβαλε, ὥσπερ γαγάτου λίθου. τοῖσδε μὲν οὖν ἐν τῇ κεφαλῇ τὸ κακὸν ἐστηρίχθητε, καὶ ἐντεῦθεν πημανθὲν ἄρχεται · μετεξετέροισι δὲ καὶ ἀπὸ τῶν πορρωτέρῳ τῆσ κεφαλῆσ νεύρων, ὁκόσα ξυμπαθέα τῇ ἀρχῇ γίγνεται. δάκτυλοι γοῦν μεγάλοι χειρῶν ἢ ποδῶν ξυνέλκονται, καὶ πόνοσ καὶ νάρκη καὶ τρόμοσ ἕπεται, καὶ ἐσ κεφαλὴν τουτέων ἡ ὁρμὴ ἧκεν. ἢν ἑρ́πον τὸ κακὸν εἰσ τὴν κεφαλὴν ἵκηται, πάταγοσ τουτέοισι γίγνεται ὡσ ἀπὸ πληγῆσ ἢ ξύλου, ἢ λίθου. καὶ ἐξαναστάντεσ ἐκδιηγεῦνται, ὡσ ὑπό τευ ἐξ ἐπιβουλῆσ παταχθέντεσ. ἥδε μέντοι ἀπάτη γίγνεται ὁκόσοισι τόδε πρῶτον τὸ κακὸν ξυνέπεσε · οἷσ δὲ ξύνηθεσ τὸ πάθοσ, ἢν ἐπίῃ μὲν ἡ νοῦσοσ, ἐσ δάκτυλον δὲ ἤδη ἀφίκηται, ἢ ἀπό τευ ἄρξηται, ξυνήθεασ ἀρωγοὺσ καλέουσι τοὺσ παρεόντασ, προγνώσι τοῦ μέλλοντο ὑπ’ ἐμπειρίησ· διασφίγγειν τε καὶ ἀνακλάειν καὶ συντείνειν δέονται τὰ κατάρχοντα μέρεα· καὶ αὐτοὶ δὲ ἑωυτέοισιν ἕλκουσι τὰ μέρεα, ὅκωσπερ τὴν νοῦσον ἐξαιρούμενοι· καὶ σφέων ἡ τοιήδε ἐπικουρίη κοτὲ καὶ ἐσ ἡμέρην τῆν σημασίην διώσατο. πολλοῖσι δὲ φόβοσ ἐστὶ ὡσ ἐπιόντοσ θηρίου, ἢ σκιῆσ φαντασίη , καὶ οὕτω κατέπεσον. Ἐν δὲ τῇ σημασίῃ ἀναισθήτωσ μὲν κέεται ὥνθρωποσ, χεῖρεσ δέ οἱ σπασμῷ ξυνέρχονται, σκέλεα οὐ διαπεπλιγμένα μοῦνον, ἀλλὰ τῇδε κἀκεῖσε βαλλόμενα αὐτοῖσ ἀπὸ τῶν τενόντων. ἐσφαγμένοισι ταύροισι ἥδε ἰκέλη ἡ ξυμφορή · αὐχὴν ἀγκύλοσ, κεφαλὴ ποικίλωσ διάστροφοσ · ἄλλοτε μὲν γὰρ ἐσ τὸ πρηνὲσ τοξοῦται, εὖτε ἐσ τὸ στέρνον ἡ γένυσ ἐρείδει, ἄλλοτε δὲ ἐσ τὸ μετάφρενον ἀνακλᾶται, ὅκωσ τοῖσ ἀπὸ τῆσ κόμησ ἑλκομένοισι βίῃ, εὖτε ἔνθα ἢ ἔνθα ἐπὶ τοὺσ ὤμουσ ἱζάνει. χάσκουσι μέγα, στόμα ξηρὸν, γλῶσσα προμήκησ, ὡσ καὶ κίνδυνον τρώματοσ μεγάλου γίγνεσθαι, ἢ ἀποτομῆσ, εἴ κοτε σπασμῷ ξυνερείσουσιν οἱ ὀδόντεσ. ὀφθαλμοὶ ἐνδεδινημένοι, βλέφαρα τὰ πολλὰ διέχοντα ξὺν παλμῷ· ἢν δὲ ἐπιμύσαι κοτὲ ἐθέλοιεν, οὐ ξυμβάλλουσι τὰ βλέφαρα, ὡσ καὶ τὰ λευκὰ ὁρῆσθαι ἐξ ὑποφάσιοσ. ὀφρύεσ ἄλλοτε μὲν ἐσ τὸ μεσόφρυον ἀνειμέν αι, ὅκωσ τοῖσ χαλεπαίνουσι, ἄλλοτε δὲ ἐσ τοὺσ κροτάφουσ ἀπηγμέναι, πολλόν τι μᾶλλον, ὡσ τὸ δέρμα περὶ τὸ μέτωπον σφόδρα περιτετάσθαι καὶ τὰσ τοῦ μεσοφρύου Ῥυτίδασ ἐξαληλίφθαι· μῆλα ἐρυθρὰ, παλλόμενα· χείλεα, κοτὲ μὲν ἄμφω ἐσ ὀξὺ μεμυκότ α, ἄλλοτε δὲ ἐσ τὰ πλάγια ἀπηγμένα, εὖτε τοῖσι ὀδοῦσι περιτείνεται, τοῖσι μειδιῶσι ὁμοίωσ. Ἐν αὔξῃ δὲ τοῦ κακοῦ καὶ πελιδνότησ τοῦ προσώπου προσγίγνεται, ἀγγείων τῶν ἐν τῷ αὐχένι διάτασισ, ὡσ ἐν πνιγὶ ἀφωνίη, ἀναισθησίη , καὶ εἰ μέγα ἐμβοῇσ· μυγμὸσ δὲ καὶ στεναγμὸσ ἡ φωνὴ, καὶ ἡ ἀναπνοὴ πνὶξ, ὡσ ἀπαγχομένῳ· σφυγμοὶ σφοδροὶ καὶ ταχέεσ, καὶ σμικροὶ ἐν τῇσι ἀρχῇσι· μεγάλοι δὲ καὶ βραδέεσ καὶ νωθροὶ ἐπὶ τῷ τέλει, ἄτακτοι δὲ ἐσ τὸ ξύνολον · αἰδοίων ξύντασι σ. τάδε μὲν οὖν ἐσ τέλοσ τῆσ σημασίησ πάσχουσι. Ἢν δὲ ἐσ ἄφεσιν ἀφικνέωνται τοῦ κακοῦ, οὖρα αὐτόματα, κοιλίησ περίπλυσι σ· μετεξετ έροισι δὲ καὶ γονῆσ ἀπόκρισισ τῇ θλίψι καὶ πιέσι τῶν ἀγγείων, ἢ γαργαλισμῷ τοῦ πόνου, καὶ ὑγρασίησ προκλήσι. γίγνονται γὰρ ἐν νεύροισι πόνοι καὶ τοῖσδε. στόμα δίυγρον, φλέγμα πολλὸν, παχὺ καὶ ψυχρὸν, καὶ εἰ ἕλκοισ αὐτὸ, ἐπὶ μᾶλλον ἂν πλῆθοσ αὐτέου μηρύσαιο. ἢν δὲ χρόνῳ μακρῷ καὶ πόνῳ πολλῷ βρασθῇ μὲν τὰ ἔνδον τοῦ θώρηκοσ, πνεῦμα δὲ ἐγκατειρχθὲν τὰ πάντα σείσῃ, σπασμὸσ δὲ καὶ τάραχοσ τῶν αὐτέων ἐῄ, κλύδων δὲ ὑγρῶν ἀναπλἐῄ ἐσ τὰσ διαπνοὰσ, στόμα καὶ Ῥῖνα, σὺν ὑγρῷ δὲ τὸ πνεῦμα, ἄνεσισ δὴ τῆσ πρόσθεν πνίξιοσ ἁπάντων ἐοίκε. ἀφρὸν δὲ ἀποπτύουσι ὥσπερ ἐπὶ τοῖσι μεγάλοισι πνεύμασι ἡ θάλασσα τὴν ἄχνην· εὖτε καὶ ἐξανίστανται δῆθεν ὡσ τελευτήσαν τοσ τοῦ κακοῦ· ἐπὶ δὲ τῇ ἀποπαύσι νωθροὶ τὰ μέλεα τὰ πρῶτα, καρηβαρικοὶ, διαλελυμένοι, πάρετοι , ὠχροὶ, δύσθυμοι, κατηφέεσ, καμάτῳ καὶ αἰσχύνῃ τοῦ δεινοῦ. Σπασμοὶ οἱ τέτανοι, κάρτα μὲν ἐπίπονοι, ὀξύτατοι δὲ κτεῖναι, ἀτὰρ οὐδὲ Ῥηί̈διοι λυθῆναι. μυῶν τῶν ἐν γνάθοισι καὶ τενόντων τάδε πάθεα· ξυνδιδοῖ δὲ τὸ κακὸν εἰσ τὸ πᾶν· ἅπαντα γὰρ ξυμπαθέα τῇσι ἀρχῇσι γίγνεται· ἰδέαι δὲ τῆσ ξυνολκῆσ ἐάσι τρεῖσ· ἐσ εὐθὺ, ἐσ τὸ κατόπιν, ἐσ τοὔμπροσθεν. ἐσ εὐθὺ μὲν ὁ τέτανοσ, εὖτε ἀστραβὴσ ὥνθρωποσ καὶ ἀκαμπὴσ ἐντεταται· αἱ δὲ ἐσ τοὐπίσω, ἢ ἐσ τοὔμπροσ θεν ξυνολκαὶ ξὺν τῇ τάσι καὶ τῷ χωρίῳ ἴσχουσι τὴν ἐπίκλησιν. τὴν μὲν γὰρ κατόπιν τοῦ νοσέοντοσ ἀνάκλισιν ὀπισθότονον καλέομεν, τῶν τῇδε πεπονθότων νεύρων. ἐμπροσθότονον δὲ, ἢν ἐσ τοὔμπροσθεν καμπύλληται ὥνθρωποσ ἐπὶ τοῖσι πρόσθεν νεύροισι· τόνοσ γὰρ νεύρων καὶ ἐντάσιοσ οὔνομα. Προφάσιεσ δὲ τῶνδε μυρίαι. καὶ γὰρ ἐπὶ τρώματι φιλέουσι γίγνεσθαι ὑμένοσ, ἢ μυῶν, ἢ νεύρων νυγέντων, εὖτε τὰ πολλὰ θνήσκουσι, ἐπὶ τρώματι γὰρ σπασμὸσ θανάσιμον· σπᾶται δὲ καὶ ἐπὶ ἀμβλώμα τι ἡ γυνὴ, ἀτὰρ καὶ ἥδε οὐ μάλα περιγίγνεται. καί τευ πατάξαντοσ μεγάλωσ τὸν αὐχένα μετεξέτεροι σπῶνται. καὶ ψύξισ δὲ κάρτα ἰσχυρὴ γίγνεται αἰτίη. διὰ τόδε χεῖμα μὲν μάλιστα πάντων τίκτει τάδε τὰ πάθεα, δεύτερον δὲ ἦρ σὺν τῷ μετοπώρῳ, θέροσ δὲ ἥκιστα, εἰ μὴ κατάρξῃ τρῶμα ἢ νούσων ἀλλοδαπῶν ἐπιδημίη · γυναῖκεσ δὲ ἀνδρῶν σπῶνται μὲν μᾶλλον, ὅτι ψυχραί· ἀτὰρ αἵδε περιγίγνονται μᾶλλον, ὅτι ὑγραί. ἡλικίαι δὲ, παῖδεσ μὲν συνεχὲσ, ἀλλ’ οὐ μᾶλλον θνήσκου σι, ὅτι ξύνηθεσ καὶ οἰκεῖον πάθοσ· νέοι δὲ τουτέων ἧσσον πάσχουσι, μᾶλλον δὲ θνήσκουσι, ἀκμάζοντεσ ἥκιστα· γέροντεσ δὲ πάντων μᾶλλον καὶ πάσχουσι καὶ θνήσκου σι. αἰτίη γὰρ ψύξισ καὶ ξηρότησ γήραοσ, καὶ θανάτου ἥδε φύσισ. ἢν δὲ ἡ ψύξισ ἐῄ σὺν ὑγρῷ, ἀσινέστεροί τε καὶ ἀσφαλέστεροι εἰσ κίνδυνον οἱ σπασμοί. Ξύνεστι μὲν αὐτέοισι, ἀθρόον μὲν εἰρῆσθαι, ἅπασι πόνοσ καὶ ἔντασισ τενόντων καὶ Ῥάχεοσ, καὶ μυῶν τῶν ἐν γνάθοισι καὶ θώρηκι, ἐρείδουσι γὰρ τὴν κάτω γένυν πρὸσ τὴν ἄνω, ὡσ μηδὲ μοχλοῖσιν ἢ σφηνὶ διὰ Ῥηϊδίωσ στῆσαι δύνασθα ι. ἢν δὲ καὶ βίῃ διαγαγὼν τοὺσ ὀδόντασ ἐνστάξῃ τισ ὑγρὸν, οὐ καταπίνουσι, ἀλλ’ ἐκχέουσι, ἢ ἐν τῷ στόματι ἴσχουσι, ἤ ἐσ τὰσ Ῥῖνασ ἀνακόπτεται. ὅ τε γὰρ ἰσθμὸσ συνερείδεται καὶ τὰ παρίσθμια σκληρὰ καὶ ἐντεταμένα ἐόντα οὐ ξυμπίπτει εἰσ τὴν ἔνθλιψιν τοῦ καταπινομένου. πρόσωπα ἐρυθρὰ, πεποικιλμένα, ὀφθαλμοὶ μικροῦ δεῖν ἀτενέεσ, μόλισ περιδινούμενοι, πνὶξ ἰσχυρὴ, ἀναπνοὴ κακὴ, χειρῶν καὶ σκελέων τάσισ, μύεσ παλλόμενοι, πρόσωπα ποικίλωσ διάστροφα, μῆλα καὶ χείλεα τρομώδεα, γένυσ παλλομένη, ὀδόντων ἄραβοσ· ἐπ’ ἄλλῳ δ’ ἄν τινι καὶ τὰ ὦτα, ἐγὼ δὲ ἐθηεύμην καὶ ἐθωύμαζον. οὖρα ἐπισχόμε να μέχρι δυσουρίησ καρτερῆσ, ἢ αὐτομάτωσ ἐκχεόμενα θλιβομένησ τῆσ κύστεοσ. τάδε μὲν οὖν ξὺν πάσῃ ἰδέῃ σπασμῶν. Ἴδια δὲ ἑκάστησ, τετάνου μὲν ἡ ἐσ εὐθὺ ἀπότασισ ὅλου ἀστραβὴσ πάντη καὶ ἀκλινὴσ, εὐθέα δὲ καὶ σκέλεα καὶ χεῖρεσ. Ὀπισθότονοσ δὲ κατόπιν ἀγκύλλει τὸν ἄνθρωπον, ὡσ τὴν κεφαλὴν ἀνακεκλασμένην μεσσηγὺ τῶν ὠμοπλατέων κέεσθαι, βρόγχοσ ἐξέχει, γένυσ τὰ πολλὰ διί̈σταται, σπάνιον δὲ εὖτε ξυνερεί δει τῇ ἄνω, Ῥωχμὸσ ἡ ἀναπνοὴ, προπετέεσ κοιλίην καὶ θώρηκα. οὖρον τουτέοισι μᾶλλον ἀκρατέσ. ἐπιγάστριον ἐπιτεταμένον καὶ, εἰ ἐπικρούοισ, ἐνηχοῦν · χεῖρεσ ἐν ἐκτάσι κατόπιν κεκλασμέναι, σκέλεα ξυγκεκαμμένα· ἐναντίωσ γὰρ ἰγνύῃ κατόπιν κάμπτεται. Ἢν δὲ ἐσ τὸ ἔμπροσθεν ἕλκωνται, κυρτοὶ μὲν τὰ νῶτα, ἐπ’ ἶσον τοῖσι μεταφρένοισι τῶν ἰσχίων ἐξωθευμένων· Ῥάχισ ὅλη ἐσ εὐθύ· κορυφὴ πρηνὴσ, κεφαλὴ ἐσ θώρηκα συννενευκυῖα, γένυσ ἐπὶ τοῖσι στέρνοισι πεπηγυῖα, χεῖρεσ συνηρεισμέναι, σκέλεα ἐκτεταμένα . πόνοι καρτεροὶ, φωνὴ ἁπάντων κλαυθμώδησ · στενάζουσι δὲ μύζοντεσ βύθιον. ἢν μὲν οὖν τοῦ θώρηκοσ καὶ τῆσ ἀναπνοῆσ λάβηται τὸ κακὸν, Ῥηϊδίωσ τοῦ ζῆν ἀπήγαγε· ἀγαθὸν μὲν τῷ νοσέοντι ἐσ πόνων καὶ διαστροφῆσ καὶ αἰσχύνησ ἀπαλλαγὴ ν, ἀλυπότερον δὲ καὶ τοῖσι παρεοῦσι, κἢν υἱὸσ, ἢ πατὴρ ἐῄ. ἢν δὲ ἐσ τὸ ζῆν ἔτι διαρκέῃ, τῆσ ἀναπνοῆσ, εἰ καὶ κακῆσ, συντελουμένησ δ’ οὖν , ἐσ τὸ πρόσθεν οὐ τοξοῦνται μόνον, ἀλλὰ καὶ σφαιροῦνται, ὡσ τὴν κεφαλὴν ἐπὶ τοῖσι γούνασι ἔχειν, καὶ τὰ σκέλεα καὶ τὰ νῶτα ἐσ τὸ πρόσθεν κεκλάσθαι, ὡσ δοκέειν ἐσ ἰγνύην κατὰ γόνυ τὸ ἄρθρον ἐξῶσθαι. Ἐξάνθρωποσ ἡ συμφορὴ, καὶ ἀτερπὴσ μὲν ἡ ὄψισ, ὀδυνηρὴ δὲ καὶ τῷ ὀρέοντι θέη· ἀνήκεστον δὲ τὸ δεινόν· ἀγνωσία δὲ ὑπὸ διαστροφῆσ καὶ τοῖσ φιλτάτοισ ἀνθρώποισ· εὐχὴ δὲ τοῖσι παρεοῦσι ἡ πρόσθεν οὐχ ὁσίη, νῦν ἀγαθὴ γίγνετα ι, ἀπελθέμεναι τοῦ βίου τὸν κάμνοντα, ἐσ ἀπαλλαγὴν ξὺν τῷ ζῆν καὶ τῶν πόνων καὶ τῶν ἀτερπέων κακῶν. ἀτὰρ οὐδὲ ἰητρὸσ παρεὼν καὶ ὁρέων, οὔτε ἐσ ζωὴν, οὔτε ἐσ ἀπονίην, ἀτὰρ οὔτε ἐσ μορφὴν ἔτι ἐπαρκέει. εἰ γὰρ καὶ ἐπευθῦναι ἐθέλοι τὰ μέλη, ζῶντα ἄν διατμήξαι καὶ κατάξαι τὸν ἄνθρωπον. τοῖσι οὖν κεκρατη μέν οισι οὐκέτι ἐγχειρέ ων ξυνάχθε ται μοῦνον. ἥδε ἐστὶ τοῦ ἰητροῦ μεγάλη ξυμφορή. Ἡ συνάγχη κάτοξυ μέντοι πάθοσ· ἀναπνοῆσ γὰρ ἡ πίεσισ. δύο δὲ τὰ εἴδεα· ἢ γὰρ τῶν ὀργάνων τῶν τῆσ ἀναπνοῆσ ἐστι φλεγμον ὴ, ἢ μούνου τοῦ πνεύματοσ πάθοσ, ἐφ’ ὡυτέου την αἰτίην ἴσχοντοσ. Ὀργάνων δὲ, παρισθμίων , ἐπιγλωσσίδοσ, φαρυγγέθρου, κίονοσ, ἄκρησ ἀρτηρίησ· ἢν δὲ ἐπινέμηται ἡ φλεγμονὴ, καὶ γλώττησ καὶ γνάθων τῶν εἴσω· εὖτε προβάλλουσι τῶν ὀδόντων τὴν γλῶτταν ὑπερβολῇ μεγέθεοσ. πίμπλησι γὰρ τὴν χώρην τοῦ στόματοσ, καὶ τὸ περιττὸν αὐτέησ ὑπὲρ τοὺσ ὀδόντασ ἐκχεῖται. κυνάγχη τόδε καλέεται, ἤτοι τῷ ξυνεχέϊ πάθεϊ τῶνδε τῶν ζώων, ἢ τῷ ξυνήθεϊ τῆσ προβολῆσ τῆσ γλώσσησ, καὶ ἐν ὑγείῃ. Τῷ ἑτέρῳ δὲ εἴδεϊ τὰ ἐναντία ξύνεστι · ξύμπτωσισ τῶν ὀργάνων, καὶ ἰσχνότησ ἐπὶ μᾶλλον τῆσ ἑκάστου φύσιοσ· καὶ πνὶξ καρτερὴ, ὡσ δοκέειν σφίσι αὐτέοισι ἐσ θώρηκα ἐσ τὸ ἀφανὲσ ἐγκεκρύφθαι τὴν φλεγμον ὴν ἀμφὶ καρδίην καὶ πνεύμονα · συνάγχην τήνδε καλέομεν, οἱο͂ν συνεύουσαν ἔνδον καὶ ἄγχουσαν. ἐμοὶ δὲ δοκέει αὐτέου τοῦ πνεύματοσ μούνου τὸ κακὸν ἔμμεναι, τροπὴν πονηρὴν ἐσ τὸ θερμότα τον καὶ ξηρότατον τρεπομένου, ἄνευθεν τοῦ σώματόσ τινοσ φλεγμον ῆσ. ἔστι δὲ οὐ μέγα τὸ θωῦμα. καὶ γὰρ ἐν Χαρωνίοισιν αἱ πνίξιεσ οὐ σωμάτων πάθεϊ ὀξυτάτῳ γίγνονται, ἀλλὰ καὶ μιᾷ εἰσπνοῇ θνήσκουσι ὥνθρωποι, πρὶν τὸ σῶμα κακόν τι παθέειν. ἀτὰρ καὶ ἀπὸ γλώσσησ κυνὸσ εἰσπνεύσαντοσ μοῦνον ἐσ τὴν ἀναπνοὴν, οὔτι μὴν ἐνδακόντοσ , λυσσᾷ ὁ ἄνθρωποσ. τοιήνδε οὖν τῆσ ἀναπνοῆσ τὴν τροπὴν οὐκ ἀδύνατον γίγνεσθαι ἔνδοθεν · ἐπεὶ καὶ ἄλλα μυρία τῶν ἐν ἀνθρώπῳ τὴν αὐτὴν ἰδέην τοῖσ ἔξωθεν αἰτίοισ ἴσχει. χυλοὶ φθείροντεσ ἔσωθεν καὶ ἔξωθεν· ἀτὰρ καὶ νοῦσοι φαρμάκοισι δηλητηρίοισι ἴκελαι, καὶ ἀπὸ φαρμάκων ἐμέουσι ὁκοῖα πυρετῶν εἵνεκα. ὅθεν οὐδ’ ἀπεοικὸσ ἐν τῷ λοιμῷ τῷ ἐν Ἀθήνῃσι μετεξετέρουσ δοκέειν εἰσ τὰ φρέατα ἐν τῷ Πειραιεῖ ὑπὸ Πελοποννησίων ἐμβεβλῆσθαι φάρμακα. οὐ γὰρ ξυνίεσαν ὥνθρωποι τὸ ξυνὸν τοῦ κακοῦ τοῦ λοιμώδεοσ πρὸσ τὰ δηλητήρ ια. Ξύνεστι δὲ τοῖσι μὲν κυναγχικοῖσι φλεγμονὴ παρισθμίων, φαρυγγέθρου, παντὸσ τοῦ στόματοσ. γλῶσσα προπετὴσ ὑπὲρ τοὺσ ὀδόντασ καὶ τὰ χείλεα· σιελοχόοι, φλέγμα παχύτατον, ἀπορρέον καὶ ψυχρόν· ἐρυθροὶ τὰ πρόσωπα, καὶ ἐπηρμένοι, ὀφθαλμοὶ ἐξίσχοντεσ , ἀναπετέεσ, ἐξέρυθροι · τὸ ποτὸν ἐσ τὰσ Ῥῖνασ ἀνακόπτεται· πόνοι καρτεροὶ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῆσ πνιγὸσ συνδιωκόμενοι ἀμαυροῦνται. θώρηξ καὶ καρδίη φλέγεται· ποθὴ ψυχροῦ ἠέροσ· εἰσπνέουσι δὲ μικρὸν πάνυ, ἔσ τε καὶ ἀπεπνίχθησαν, ἐμφραγείσησ τῆσ ἐσ τὸν θώρηκα διόδου. ἐνίοισι δὲ ἐσ πνεύμονα ἡ ξύνδοσισ Ῥηϊδίωσ · οἱ δὲ μεταστάσι θνήσκουσι· πυρετοὶ νωθροὶ, μαλακοὶ, οὐδὲν ὠφελέοντεσ . εἰ δέ τῳ ἐσ ἀγαθὸν τρέποιτο, ἀποστάσιεσ γίγνονται ἔνθα καὶ ἔνθα παρ’ οὖσ ἔξω, ἢ ἔνδον ἐσ τὰ παρίσθμια· κἢν μὲν ξὺν νάρκῃ, μὴ κάρτα βραδέωσ, περιγίγνονται μὲν, ξὺν πόνῳ δὲ καὶ κινδύνῳ · ἢν δὲ τρεπομένων ἐσ ἀπόστασιν ὄγκοσ μέζων ὑπογίγνηται , ἐσ κορυφὴν τῆσ ἀποστάσιοσ ἀνισταμένησ, ἀθρόον πνίγονται. τάδε μὲν τὰ κυνάγχησ εἴδεα. Ξυνάγχησ δὲ, σύμπτωσισ, ἰσχνότησ, ὠχρότησ σύνεστι · ὀφθαλμοὶ κοῖλοι, εἴσω δεδυκότεσ· φάρυγξ καὶ γαργαρέων ἀνεσπασμένοι, παρίσθμια ἐπὶ μᾶλλον προσίζοντα, ἀφωνίη · πνὶξ ἡ τοῦδε τοῦ εἴδεοσ τῆσ πρόσθεν πολλόν τι κραταιοτέρη, ἐν θώρηκι ἐόντοσ τοῦ κακοῦ, ἔνθα ἡ ἀρχὴ τῆσ ἀναπνοῆσ · οἱ δὲ ὀξύτατοι θνήσκουσι αὐτῆμαρ, ἔσθ’ ὅπη καὶ πρὶν καλέσασθαι τὸν ἰητρὸν, οἱ δὲ καὶ ἐσκαλεσάμενοι οὐδὲν ὤναντο. ἀπέθανον γὰρ πρὶν ἢ τὸν ἰητρὸν ἐπὶ τέχνῃ χρήσασθαι. ὁκόσοσ δὲ ἐσ ἀγαθὸν τρέπεται, ἐπιφλεγμαίνει πάντα, ἐσ ἅπερ ἐσ τὸ ἔξω ἡ φλεγμον ὴ ἐξωκείλει , ὡσ κυνάγχην ἀπὸ συνάγχησ γίγνεσθαι ἀγαθὸν δὲ καὶ ἐν θώρηκι οἴδημα καρτερὸν, ἢ ἐρυσίπελασ ἐμφανέωσ. καὶ ἰητρὸσ δὲ ἀγαθὸσ ἢ σικύῃ εἰσ τὸν θώρηκα τὸ κακὸν ἀνήγαγε, ἢ σίνηπι ἐσ τὰ στέρνα καὶ ἐσ τὰ παρὰ γνάθουσ μέρεα ἐπιθεὶσ, εἵλκυσε ἔξω καὶ διέπνευσε· μετεξετέροισι δὲ ἐσ μὲν βραχὺ τὸ κακὸν ὑπὸ τουτέων ἀπελάθη ἔξω, ἀπεταθὲν δὲ ἀθρόωσ ἐπαλινδρόμησε καὶ ἔπνιξε. Προφάσιεσ δὲ μυρίαι, ψύξιεσ μᾶλλον, ἧσσον ἐκκαύσιεσ, πληγαὶ, ὀστέων ἰχθύων διαπάρσιεσ ἐσ τὰ παρίσθμια, ψυχροποσίαι, μέθαι, πλησμοναὶ, καὶ τὰ ἀπὸ τῆσ ἀναπνοῆσ κακά. Τὸ ἀπὸ τῆσ ὑπερώησ ἐκκρεμὲν σῶμα στερρὸν, μεσηγὺτῶν παρισθμίων, κίων καὶ γαργαρεὼν καλέεται. σταφυλὴ γὰρ πάθεόσ ἐστιν οὔνομα. νεῦρον δέ ἐστι ἡ κιονὶσ τὴν φύσιν, ἀλλ’ ὑγρόν· ἐν γὰρ ὑγρῷ κέεται χωρίῳ. ὅδε οὖν ὁ γαργαρε ὼν πλεῦνα πάσχει πάθεα. καὶ γὰρ ἐπὶ φλεγμον ῇ παχύνεται, ἶσοσ ἀπὸ τῆσ βάσιοσ ἄχρι τοῦ πέρατοσ ἄκρου, ἐπιμήκησ γιγνόμενοσ , καὶ ἐρύθημα ἴσχει. κίων δὲ τοῦδε τοῦ πάθεοσ ἡ ἐπίκλησισ. εἰ κατὰ πέρασ μοῦνον στρογγύ λλεται, καὶ μεγέθεϊ πελιδνὸσ γίγνεται, καὶ ὑπομελαν ίζει, σταφυλὴ ἐπώνυμον τόδε τὸ πάθοσ. πάντα γὰρ ἴκελα αὐτέῃ, καὶ σχῆμα, καὶ χροιὴ, καὶ μέγεθοσ. τρίτον πάθοσ ἐστὶ ὑμένων, ἔνθα καὶ ἔνθα, οἱο͂́ν τι λέπεα πλατέα, ἢ νυκτερίδων πτέρυγεσ ἐκφαίνονται· ἱμάντιον τόδε καλέεται. ἱμᾶσι γὰρ ἴκελαι αἱ τῶν ὑμένων εἰσ πλάτοσ ἑξαπλώσιεσ. ἐι δὲ ἐσ λεπτὸν καὶ εὐμήκη ὑμένα τελευτᾷ κιονὶσ, οἱο͂́ν τι οὐρίαχον κατὰ πέρασ ἴσχουσα, κράσπεδον τὴν ἐπωνυμίην ἴσχει. γίγνεται δὲ τόδε καὶ αὐτομάτωσ μὲν ἐκ Ῥεύματοσ, ὅκωσπερ καὶ ἕτερα· ἀτὰρ καὶ ἀπὸ τομῆσ ἐπικαρσίησ, ἐγκαταλιπόντοσ τοῦ ἰητροῦ ὑμένα κατὰ μίαν πλευρήν. ἢν δὲ δικρόα ὑμέσι δισσοῖσι ἐκκρεμέσι ἔνθα καὶ ἔνθα γίγνηται, οὔνομα μὲν οὐκ ἴσχει τόδε πάθοσ ἔκδηλον, ἅπαντι δὲ Ῥηί̈διον θεησαμένῳ γιγνώσκειν . Πνὶξ δὲ ἐπ’ αὐτέοισι πᾶσι, καὶ ἥκιστα Ῥηϊδίωσ καταπίνουσ ι. βὴξ ἐπὶ πᾶσι μὲν, μάλιστα δὲ ἐπὶ τοῖσι ἱμαντίοισι , καὶ ἐπὶ τοῖσ κρασπέδοισι. γαργαλισμὸσ γὰρ τῆσ ἀρτηρίησ ἀπὸ τῶν ὑμένων γίγνεται· ἔσθ’ ὅπη δὲ καὶ ἐνστάζει τι τοῦ ὑγροῦ λάθρη ἐσ τὴν ἀρτηρίην ὅθεν ἀναβήσσουσι· ἐπὶ δὲ τῇ σταφυλῇ καὶ τῷ κίονι δύσπνοια ἐπὶ μᾶλλον, καὶ κάρτα πονηρὴ κατάποσισ. καὶ γὰρ ἐσ τὰσ Ῥῖνασ ἐπὶ τῶνδε τὸ ὑγρὸν ἀναθλίβεται, συμπαθίῃ τῶν παρισθμίων. γηραιοῖσι ὁ κίων συνήθησ, σταφυλὴ δὲ νέοισι καὶ ἀκμάζουσι· πολύαιμοι γὰρ καὶ ἐπιφλεγμαίνει μᾶλλον. ἡβάσκουσι δὲ καὶ παισὶ τὰ ὑμενώδεα. τάμνειν δὲ πάντα ἀσινέα· ἐπὶ δὲ τῇ σταφυλῇ ἔτι ἐρυθριώσῃ, αἱμορραγίη καὶ πόνοι καὶ φλεγμον ῆσ ἐπίδοσισ. Ἕλκεα ἐν τοῖσι παρισθμίοισι γίγνεται , τὰ μὲν ξυνήθεα, εὐήθεα καὶ ἀσινέα, τὰ δὲ ξενὰ, λοιμώδεα καὶ κτείνοντα. εὐήθεα μὲν ὁκοῖα καθαρά ἐστι καὶ σμικρὰ καὶ ἀβαθῆ, οὐδὲ ἐπιφλεγμαίνει, καὶ ἀνώδυνα · λοιμώδεα δὲ ὁκόσα πλατέα, κοῖλα, Ῥυπαρὰ, ἐπιπάγῳ λευκῷ, ἢ πελιδνῷ, ἢ μέλανι συνεχόμενα · ἄφθαι τοὔνομα τοῖσι ἕλκεσι. ἢν δὲ καὶ ὁ ἐπίπαγοσ ἴσχῃ βάθοσ, ἐσχάρη τὸ πάθοσ καὶ ἔστι καὶ καλέεται· ἐν κύκλῳ δὲ τῆσ ἐσχάρησ ἐρύθημα γίγνεται καρτερὸν καὶ φλεγμονὴ καὶ πόνοσ φλεβῶν, ὡσ ἐπ’ ἄνθρακοσ, καὶ μικρὰ δὲ ἐξανθήματα ἀραιὰ γιγνόμενα, ἔπειτα προσεπιγιγνόμενα συνήφθη τε ἂν καὶ πλατὺ ἕλκοσ ἐγένετο. κἢν μὲν ἔξω ἐσ τὸ στόμα νέμηται, ἐπὶ τὴν κιονίδα ἧκέ τε μὴν, καὶ τὴν ἀπέταμεν, καὶ ἐσ τὴν γλῶσσαν ἐσκεδάσθη, καὶ ἐσ οὖλα, καὶ ἐσ χαλινούσ· καὶ ὀδόντεσ ἐκινήθησαν καὶ ἐμελάνθησαν· καὶ ἐσ τὸν τράχηλον ἡ φλεγμονὴ ἐξώκειλε. καὶ οἵδε μὲν οὐ πολυήμεροι θνήσκουσι φλεγμονῇ καὶ πυρετοῖσι, κακωδίῃ καὶ ἀποσιτίῃ. ἢν δὲ ἐσ τὸν θώρηκα νέμηται διὰ τῆσ ἀρτηρίησ, καὶ αὐτῆμαρ ἀπέπνιξε. πνεύμων γὰρ καὶ καρδίη, οὔτε ὀδμῆσ τοιῆσδε, οὔτε ἑλκέων, οὔτε ἰχώρων ἀνέχονται, ἀλλὰ βῆχεσ καὶ δύσπνοιαι γίγνονται. Αἰτίη μὲν οὖν τοῦ ἔργου τῶν παρισθμίων, κατάποσισ ψυχρῶν, τρηχέων, θερμῶν, ὀξέων, στυφόντων · τάδε γὰρ τὰ μέρεα καὶ θώρηκι εἰσ φωνὴν καὶ ἀναπνοὴν, καὶ κοιλίῃ ἐσ τροφῆσ διαπομπὴν, καὶ στομάχῳ ἐσ κατάποσιν διακονέεται. εἰ δὲ καὶ τοῖσι ἔνδον τι συμβαίη πάθοσ, κοιλίῃ, καὶ στομάχῳ, καὶ θώρηκι, ἐσ τὸν ἰσθμὸν καὶ τὰ παρίσθμια καὶ τὰ τῇδε χωρία τοῦ κακοῦ ἡ ἀναφορὴ καὶ ἀπερεύξιεσ. διὰ τόδε παιδία μάλιστα πάσχει ἄχρισ ἥβησ· μάλιστα γὰρ παιδία καὶ μέγα καὶ ψυχρὸν ἀναπνέει · πλεῖστον γὰρ τὸ θερμὸν ἐν τουτέοισι· ἀκρατέα δὲ καὶ ἐδωδῆσ, καὶ ποικίλων ἐπιθυμία, καὶ ψυχροποσίη · καὶ βοῆσαι μέγα καὶ ἐν ὀργῇ καὶ ἐν παιδιῇ. καὶ κούρῃσι δὲ μέχρι καθάρσιοσ ἐπιμηνίων τάδε ξυνήθεα. χώρη δὲ τίκτει Αἴγυπτοσ μάλιστα, καὶ γὰρ ἐσ ἀναπνοὴν ἀὴρ ξηρὴ καὶ ἡ ἐδωδὴ ποικίλη. Ῥίζαι γὰρ καὶ βοτάναι καὶ λάχανα πολλὰ καὶ σπέρματα δριμέα, καὶ ποτὸν παχὺ, ὕδωρ μὲν ὁ Νεῖλοσ, δριμὺ δὲ τὸ ἀπὸ τῶν κριθέων τὸ τῶν βρυτέων πόμα. τίκτει δὲ καὶ ἡ Συρίη, μάλιστα κοίλη· ὅθεν Αἰγύπτια καὶ Συριακὰ ἕλκεα τάδε κικλήσκουσι. Τρόποσ δὲ θανάτου οἴκτιστοσ· πόνοσ μὲν δριμὺσ καὶ θερμὸσ, ὡσ ἐπ’ ἄνθρακοσ, ἀναπνοὴ κακή. ἀναπνέουσι γὰρ ὀδωδὸσ σηπεδόνα καρτερήν· τὸ αὐτὸ δὲ πάλιν συντόνωσ ἐσ τὸν θώρηκα ἐμπνέουσι· ἀσηροὶ, ὡσ μηδὲ ἑωυτέων τὴν ὀδμὴν ἀνέχεσθαι· ὠχροὶ ἢ πελιδνοὶ τὰ πρόσωπα, πυρετοὶ ὀξέεσ, δίψοσ, ὡσ ἐκ πυρόσ, τὸ δὲ ποτὸν οὐ προσίενται, δέεϊ τῶν ἔνθεν πόνων. ἄσσονται γὰρ, ἢν τοῖσι παρισθμίοισι ἐνθλίβωσι, ἢ ἐσ τὰσ Ῥῖνασ ἀνατρέχῃ. καὶ ἢν μὲν κατακέωνται, ἀνακαθίζουσι, ἀνακεκλίσθαι οὐκ ἀνεχόμενοι · ἢν δὲ ἀνακαθίσωσι, ὑπὸ ἀπορίησ αὖθισ ἀνακλίνονται . τά πολλὰ δὲ ὀρθοστάδην περιί̈ασι · ἀκρασίῃ γὰρ ἡσυχίησ τὴν ἠρεμίην φεύγουσι, πόνῳ πόνον λῦσαι θέλοντεσ. ἀναπνοὴ εἴσω μεγάλη· ψυχρὸν γὰρ ἠέρα ποθέουσι ἐσ ἔμψυξιν · ἔξω δὲ σμικρή. πυρίκαυτα γὰρ ἐόντα τὰ ἕλκεα προσεμπίπραται ὑπὸ θέρμησ τῆσ ἀναπνοῆσ. βράγχοσ, ἀφωνίη, καὶ τάδε ἐπὶ τὸ κάκιον ἐπείγει, εὖτε ἀθρόον καταπεσόντεσ εἰσ τὴν γῆν ἐξέλιπον. Ὑπὸ τῇσι πλευρῇσι καὶ τῇ Ῥάχει καὶ τῷ ἔνδον θώρηκι ἄχρι κλειδῶν ὑμὴν λεπτὸσ κραταιὸσ ὑπέστρωται, τοῖσι ὀστέοισι προσπεφυκὼσ, ὑπεζωκὼσ τοὔνομα. ὧδε ἐπὴν φλεγμονὴ γένηται, πῦρ ξὺν βηχὶ καὶ πτυάλοισι ποικίλοισι, πλευρῖτισ τὸ πάθοσ καλέεται. χρὴ δὲ ταῦτα ἀλλήλοισι ξυνωδὰ καὶ ξύμπνοα ἔμμεναι, ἀπὸ μιῆσ αἰτίησ ξύμπαντα · ὁκόσα γὰρ τουτέων σποράδην ἄλλο ὑπ’ ἄλλησ αἰτίησ γίγνεται, κἢν τὰ πάντα ἅμα ἐπιφοιτήσῃ, οὐ καλέεται πλευρῖτισ· ξύνεστι δὲ πόνοσ ὀξὺσ κληϊδέων, πῦρ δριμὺ, κατάκλισισ ἐπὶ μὲν τὴν φλεγμαίνουσαν πλευρὴν εὔφοροσ · ἐν ἕδρῃ γὰρ ἵζει τῇ ἑωυτέου ὁ ὑμήν· εἰσ τὸ ἐπέκεινα δὲ ἐπώδυνοσ · ὑπὸ γὰρ τοῦ ἄχθεοσ καὶ τῆσ φλεγμον ῆσ καὶ τῆσ ἐξαρτήσιοσ ἀποτέταται ἡ ὀδύνη ἄχρι τῆσ ἁπάσησ ξυναφίησ τοῦ ὑμένοσ ἐσ ὤμουσ καὶ κληί̈δασ , μετεξετέροισι δὲ καὶ ἐσ νῶτα καὶ ἐσ ὠμοπλάτην. νωτιαίην τὴν δὲ πλευρῖτιν ἐκάλεον οἱ πρόσθεν. παρέπεται δὲ δύσπνοια, ἀγρυπνίη, ἀποσιτίη, μήλων ἐρύθημα φαιδρὸν, βὴξ ξηρὴ, πτύελα μόλισ ἀναγόμενα, φλέγμα ἢ χολῶδεσ, ἢ δίαιμον κατακορέωσ , ἢ ὑπόξανθον· καὶ τάδε τάξιν οὐκ ἴσχοντα, ἄλλοτε δὲ ἄλλα ἐπιφοιτέοντα καὶ ἀπογιγνόμενα· κάκιον δὲ ἁπάντων, ἢν τὸ δίαιμον ἐκλείπῃ, γίγνονται δὲ παράληροι· ἔστι δ’ ὅτε καὶ κωματώδεεσ , καὶ ἐν τῇ καταφορῇ παράφοροι. Ἢν μὲν οὖν ἐσ κακὸν τρέπηται ἡ νοῦσοσ, πάντων ἐπὶ τὸ κάκιον ἐπιδιδόντων, ἐντὸσ ἑβδόμησ οἵδε θνήσκουσι ἐσ συγκοπὴν ἐμπεσόντεσ. ἢν δὲ ἀπὸ τῆσ δευτέρασ ἑβδομάδοσ ἡ ἀρχὴ τῆσ ἀναγωγῆσ τῶν πτυέλων γίγνηται καὶ τῶν ξυντεινόντων κακῶν, ἐσ τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην θνήσκουσι. ἔσθ’ ὅπη δὲ μεσηγὺ τουτέου τοῦ χρόνου ἐσ πνεύμονα πάντων ξύνδοσισ γίγνεται. ἕλκει γὰρ πνεύμων ἐσ ἑωυτὸν, καὶ μανὸσ καὶ θερμὸσ ἐὼν, καὶ ἐσ ὁλκὴν τῶν πέλασ κινεύμενοσ , εὖτε ἀθρόον ἀπεπνίγη ὥνθρωποσ, μεταστάσι τοῦ πάθεοσ. ἢν δὲ ταύτην ὑπερέλθῃ ὁ νοσέων, καὶ ἐντὸσ εἰκοστῆσ μὴ ἀποθνήσκῃ, ἔμπυοσ γίγνεται. τάδε μὲν οὖν, ἢν ἐσ κακὸν ἐπιδιδῷ. Ἢν δὲ ἐπὶ τὸ ἀγαθὸν τράπηται, αἱμορραγίη διὰ Ῥινῶν λάβρωσ, εὖτε ἀθρόον λύεται ἡ νοῦσοσ· ἕπεται καὶ ὕπνοσ καὶ ἀναγωγὴ φλεγμάτων , ἔπειτα δὲ χολωδέων λεπτῶν, ἐπὶ δὲ μᾶλλον λεπτοτέρων, αὖθισ δὲ διαίμων, παχέων, σαρκοειδέων. κἢν ἐπὶ τῶν διαίμων παλινδρομέῃ μὲν ἡ χολὴ, ἐπ’ αὐτῇ δὲ φλέγμα, ἀσφαλὴσ ἡ ἀποκατάστασισ· καὶ τάδε, ἢν ἀπὸ τρίτησ ἡμέρησ ἄρχηται, καὶ Ῥηϊδίωσ ἀναβήσσουσι, λεῖα, ὁμαλὰ, ὑγρὰ, οὑ̓̓ στρογγύλα. ἐσ ἑβδόμην γὰρ καθίστανται, εὖτε καὶ κοιλίησ ἐκταραχθείσησ χολωδέων, ἀναπνοῆσ κατάστασισ , γνώμη εὐσταθὴσ, πυρετοὶ ἐνδιδόντεσ , εὔσιτοι · ἢν δὲ ἀπὸ τῆσ δευτέρησ ἑβδομάδοσ τάδε ἄρξηται, ἐσ τὴν τεσσαρεσκαιδεκάτην καθίστανται. Ἢν δὲ μὴ, εἰσ ἐμπύημα τρέπεται, εὖτε Ῥίγεα ἐνδείκνυται, πόνοι νυγματώδεεσ, ἀνακαθίγνυσθαι θέλουσι, ἀναπνοὴ κακίων· δέοσ τότε μᾶλλον μὴ πνεύμων ἀθρόον τὸ πῦον ἑλκύσασ ἀποπνίξῃ τὸν ἄνθρωπον, τὰ πρῶτα καὶ τὰ μείζω διαφυγόντα κακά. ἢν δὲ ἐσ τὸ μεσηγὺ τῶν πλευρέων Ῥέψῃ, καὶ διαστήσῃ τάσδε, καὶ κορυφὴν ἐσ τὸ ἔξω προβάληται, ἢ ἐσ ἔντερον ἐνραγῇ, τὰ πολλὰ περιγίγνεται ὁ ἄνθρωποσ. Φέρει δὲ τὴν νοῦσον, ὡρ́η μὲν, χειμὼν μάλιστα πάντων, δεύτερον φθινόπωρον, ἦρ δὲ ἧσσον, ἢν μή κοτε ψυχρὸν γίγνοιτο· θέροσ δὲ ἥκιστα. ἡλικίη, πρῶτον τῶν ἄλλων πάσχουσι γέροντεσ, οἳ καὶ μᾶλλον ἑτέρων τὸ πάθοσ διαδιδράσκουσι. οὔτε γὰρ μεγάλη ἂν γίγνοιτο φλεγμονὴ ἐν ξηρῷ τῷ σκήνεϊ, οὔτε ἐσ πνεύμονα ἡ μετάστασισ . ψυχρότεροσ γὰρ ἢ ἐπὶ ἄλλησ ἡλικίησ, καὶ ἀναπνοὴ σμικρὴ, καὶ ἡ ὁλκὴ ἁπάντων ὀλίγη. νέοι δὲ καὶ οἱ ἐπὶ ἀκμῆσ, οὐ μάλα μὲν πάσχουσι, ἀτὰρ οὐδὲ μάλα περιγίγνονται· οὐ γὰρ ἂν πάθοιεν ἐπὶ σμικρῇ αἰτίῃ οὐδὲ σμικρὴν φλεγμονήν· ἐπὶ δὲ τοῖσι μεγάλοισι μείζων ὁ κίνδυνοσ. παῖδεσ ἥκιστα νοσέουσι πλευρῖτιν· ἀτὰρ καὶ ἧσσον θνήσκουσι. τά τε γὰρ σώματα μανὰ, καὶ τὰ ὑγρὰ εὔροα, καὶ πολλὴ ἡ διαπνοὴ καὶ ἀποφορή. ὅθεν οὐδὲ μεγάλη ξυνίσταται φλεγμονή· ἥδε τῆσ ἡλικίησ εὐτυχίη ἐν τῷδε τῷ πάθεϊ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ΑΡΕΤΑΙΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΟΥ ΠΕΡΙ ΑΙΤΙΩΝ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΩΝ ΟΞΕΩΝ ΠΑΘΩΝ, Κεφ. ι’. Περὶ Πλευρίτιδοσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION