Andocides, Speeches, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 17:

(안도키데스, 연설, Ἀνδοκίδου κατὰ Ἀλκιβιάδου 17:)

ὧν ἕνεκα περὶ ἐμαυτοῦ παραλιπὼν Ἀλκιβιάδου τὸν βίον ἀναμνῆσαι βούλομαι. καίτοι ἀπορῶ γε διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν ἁμαρτημάτων πόθεν ἄρξωμαι, ἐμποδὼν ἁπάντων ὄντων. περὶ μὲν οὖν μοιχείασ καὶ γυναικῶν ἀλλοτρίων ἁρπαγῆσ καὶ τῆσ ἄλλησ βιαιότητοσ καὶ παρανομίασ καθ’ ἕκαστον εἰ δεήσειε λέγειν, οὐκ ἂν ἐξαρκέσειεν ὁ παρὼν χρόνοσ, ἅμα δὲ καὶ πολλοῖσ ἀπεχθοίμην τῶν πολιτῶν, φανερὰσ τὰσ συμφορὰσ ποιῶν αὐτῶν. ἃ δὲ περὶ τὴν πόλιν εἴργασται καὶ τοὺσ προσήκοντασ καὶ τῶν ἄλλων ἀστῶν καὶ ξένων τοὺσ ἐντυγχάνοντασ, ἀποδείξω.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION