Andocides, Speeches, Περὶ τῆσ πρὸσ Λακεδιμονίουσ εἰρήνης 31:

ἡμῖν δέ, ὦ Ἀθηναῖοι, πῶσ ἔξεστι τὴν εἰρήνην ποιήσασθαι; ποίων τινῶν Λακεδαιμονίων τυγχάνοντασ; καὶ γὰρ εἴ τισ ὑμῶν ἀχθεσθήσεται παραιτοῦμαι· <τὰ> γὰρ ὄντα λέξω. πρῶτον μὲν γὰρ ἡνίκα ἀπωλέσαμεν τὰσ ναῦσ ἐν Ἑλλησπόντῳ καὶ τειχήρεισ ἐγενόμεθα, τίνα γνώμην ἔθεντο περὶ ἡμῶν οἱ νῦν μὲν ἡμέτεροι τότε δὲ Λακεδαιμονίων ὄντεσ σύμμαχοι; οὐ τὴν πόλιν ἡμῶν ἀνδραποδίζεσθαι καὶ τὴν χώραν ἐρημοῦν; οἱ δὲ διακωλύσαντεσ ταῦτα μὴ γενέσθαι τίνεσ ἦσαν; οὐ Λακεδαιμόνιοι, τοὺσ μὲν συμμάχουσ ἀποτρέψαντεσ τῆσ γνώμησ, αὐτοὶ δ’ οὐδ’ ἐπιχειρήσαντεσ διαβουλεύσασθαι περὶ τοιούτων ἔργων;