Andocides, Speeches, Περὶ τῶν μυστηρίων 112:

(안도키데스, 연설, Περὶ τῶν μυστηρίων 112:)

ἐν οἷσ ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ, τῆσ μὲν τύχησ ᾗ ἐχρησάμην δικαίωσ ἂν ὑπὸ πάντων ἐλεηθείην, τῶν δὲ γενομένων ἕνεκα εἰκότωσ <ἂν> ἀνὴρ ἄριστοσ δοκοίην εἶναι, ὅστισ εἰσηγησαμένῳ μὲν Εὐφιλήτῳ πίστιν τῶν ἐν ἀνθρώποισ ἀπιστοτάτην ἠναντιώθην καὶ ἀντεῖπον καὶ ἐλοιδόρησα ἐκεῖνον ὧν ἦν ἄξιοσ, ἁμαρτόντων δ’ ἐκείνων τὴν ἁμαρτίαν αὐτοῖσ συνέκρυψα, καὶ μηνύσαντοσ κατ’ αὐτῶν Τεύκρου οἱ μὲν αὐτῶν ἀπέθανον οἱ δ’ ἔφυγον, πρὶν ἡμᾶσ ὑπὸ Διοκλείδου δεθῆναι καὶ μέλλειν ἀπολεῖσθαι. τότε δὲ ἀπέγραψα τέτταρασ ἄνδρασ, Παναίτιον, Διάκριτον, Λυσίστρατον, Χαιρέδημον·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION