Plutarch, Titus Flamininus, chapter 17

(플루타르코스, Titus Flamininus, chapter 17)

ἦσαν δὲ καὶ παρά τῶν ἄλλων Ἑλλήνων τιμαὶ πρέπουσαι, καὶ τὸ τὰσ τιμὰσ ἀληθινὰσ ποιοῦν, εὔνοια θαυμαστὴ δι’ ἐπιείκειαν ἤθουσ, καὶ γὰρ εἴ τισιν ἐκ πραγμάτων ἢ φιλοτιμίασ ἕνεκα, καθάπερ Φιλοποίμενι καὶ πάλιν Διοφάνει στρατηγοῦντι τῶν Ἀχαιῶν, προσέκρουσεν, οὐκ ἦν βαρὺσ οὐδ’ εἰσ ἔργα διατείνων ὁ θυμόσ, ἀλλ’ ἐν λόγῳ παρρησίαν τινὰ πολιτικὴν ἔχοντι παυόμενοσ. πικρὸσ μὲν οὖν οὐδενί, πολλοῖσ δὲ ὀξὺσ ἐδόκει καὶ κοῦφοσ εἶναι τὴν φύσιν, ἄλλωσ δὲ συγγενέσθαι πάντων ἥδιστοσ καὶ εἰπεῖν ἐπίχαρισ μετὰ δεινότητοσ.

Ἀχαιούσ μὲν γὰρ σφετεριζομένουσ τὴν Ζακυνθίων νῆσον ἀποτρέπων ἔφη κινδυνεύσειν, ἂν ὥσπερ αἱ χελῶναι πορρωτέρω τὴν κεφαλὴν τῆσ Πελοποννήσου προτείνωσι· "μόνον ἐποίησασ ἀποκτείνασ τοὺσ φίλουσ καὶ συγγενεῖσ. ἐπεὶ δὲ Δεινοκράτησ ὁ Μεσσήνιοσ ἐν Ῥώμῃ παρά πότον μεθυσθεὶσ ὠρχήσατο λαβὼν ἱμάτιον γυναικεῖον, τῇ δ’ ὑστεραίᾳ τὸν Τίτον ἠξίου βοηθεῖν αὐτῷ διανοουμένῳ τὴν Μεσσήνην ἀφιστάναι τῶν Ἀχαιῶν, ταῦτα μὲν ἔφη σκέψεσθαι, θαυμάζειν δὲ ἐκεῖνον, εἰ τηλικαύταισ ἐπικεχειρηκὼσ πράξεσιν ὀρχεῖσθαι δύναται παρά πότον καὶ ᾄδειν.

πρὸσ δὲ τοὺσ Ἀχαιούσ τῶν παρά Ἀντιόχου πρέσβεων πλῆθοσ τι τῆσ βασιλικῆσ στρατιᾶσ καταλεγόντων καὶ καταριθμουμένων πολλὰσ προσηγορίασ, ὁ Τίτοσ ἔφη δειπνοῦντοσ αὐτοῦ παρά τῷ ξένῳ καὶ μεμφομένου τὸ πλῆθοσ τῶν κρεῶν καὶ θαυμάζοντοσ πόθεν οὕτω ποικίλησ ἀγορᾶσ εὐπόρησεν, εἰπεῖν τὸν ξένον, ὡσ ὑειά πάντα ἐστί τῇ σκευασίᾳ, διαφέροντα καὶ τοῖσ ἡδύσμασι.

"μηδὲ ὑμεῖσ, ὦ ἄνδρεσ Ἀχαιοὶ, θαυμάζετε τὴν Ἀντιόχου δύναμιν λογχοφόρουσ καὶ ξυστοφόρουσ καὶ πεζεταίρουσ ἀκούοντεσ πάντεσ γὰρ οὗτοι Σύροι εἰσίν ὁπλαρίοισ διαφέροντεσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION