헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Θυαεστι

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον.)

πρῶτον δὲ πάντων τέτακται τὸ περὶ τοῦ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον. "πρὸσ τῶν θεῶν οἱ φιλοσόφοισ χώραν ἐπ’ οἴνῳ μὴ διδόντεσ;

ὥσπερ οἰκοδέσποιναν ἐν οἴνῳ φθέγγεσθαι φιλοσοφίαν·

καὶ τοὺσ Πέρσασ ὀρθῶσ φασι μὴ ταῖσ γαμεταῖσ ἀλλὰ ταῖσ παλλακίσι συμμεθύσκεσθαι καὶ συνορχεῖσθαι;

ταὐτὸ δὴ καὶ ἡμᾶσ ἀξιοῦσι ποιεῖν εἰσ τὰ συμπόσια τὴν μουσικὴν καὶ τὴν ὑποκριτικὴν ἐπεισάγοντασ φιλοσοφίαν δὲ μὴ κινοῦντασ, ὡσ οὔτε συμπαίζειν ἐκείνην ἐπιτήδειον οὖσαν οὔθ’ ἡμᾶσ τηνικαῦτα σπουδαστικῶσ ἔχοντασ· "ἐν οἷσ μὲν ἐγὼ δεινόσ, οὐχ ὁ νῦν καιρόσ·

"ἐν οἷσ δ’ ὁ νῦν καιρόσ, οὐκ ἐγὼ δεινόσ. "νὴ τὸν Διόνυσον ἐξώμνυτο τὸν λόγον, εἰ τοιαύτασ ἔμελλε περαίνειν περιόδουσ, αἷσ ἔμελλε Χαρίτων ἀνάστατον γενήσεσθαι συμπόσιον. "οὐχ ὅμοιον δ’ οἶμαι ῥητορικὸν ἐξαιρεῖν συμποσίου λόγον καὶ φιλόσοφον· "ἀλλ’ ἕτερόν ἐστι τὸ φιλοσοφίασ, ἣν τέχνην περὶ βίον οὖσαν οὔτε τινὸσ παιδιᾶσ οὔτε τινὸσ ἡδονῆσ διαγωγὴν ἐχούσησ ἀποστατεῖν εἰκὸσ ἀλλὰ πᾶσι παρεῖναι τὸ μέτρον καὶ τὸν καιρὸν ἐπιφέρουσαν· "ἢ μηδὲ σωφροσύνην μηδὲ δικαιοσύνην οἰώμεθα δεῖν εἰσ τοὺσ πότουσ δέχεσθαι, κατειρωνευόμενοι τὸ σεμνὸν αὐτῶν. εἰ μὲν οὖν, ὥσπερ οἱ τὸν Ὀρέστην ἑστιῶντεσ, ἐν Θεσμοθετείῳ σιωπῇ τρώγειν καὶ πίνειν ἐμέλλομεν, ἦν τι τοῦτο τῆσ ἀμαθίασ οὐκ ἀτυχὲσ παραμύθιον· "εἰ δὲ πάντων μὲν ὁ Διόνυσοσ Λύσιόσ ἐστι καὶ Λυαῖοσ, μάλιστα δὲ τῆσ γλώττησ ἀφαιρεῖται τὰ χαλινὰ καὶ πλείστην ἐλευθερίαν τῇ φωνῇ δίδωσιν, ἀβέλτερον οἶμαι καὶ ἀνόητον ἐν λόγοισ πλεονάζοντα καιρὸν ἀποστερεῖν τῶν ἀρίστων λόγων, καὶ ζητεῖν μὲν ἐν ταῖσ διατριβαῖσ περὶ συμποτικῶν καθηκόντων καὶ τίσ ἀρετὴ συμπότου καὶ πῶσ οἴνῳ χρηστέον, ἐξ αὐτῶν δὲ τῶν συμποσίων ἀναιρεῖν φιλοσοφίαν ὡσ ἔργῳ βεβαιοῦν ἃ διδάσκει λόγῳ μὴ δυναμένην. τῶν παρὰ πότον φιλοσοφουμένων ζητεῖν ἐκφεύγοντα τοῦτο δὴ τὸ παιζόμενον οὐκ ἀηδῶσ πρὸσ τοὺσ ἐρίζοντασ καὶ σοφιστιῶντασ νῦν δ’ ἔρχεσθ’ ἐπὶ δεῖπνον ἵνα ξυνάγωμεν Ἄρηα, καὶ παρακαλοῦντοσ ἡμᾶσ ἐπὶ τὸν λόγον·

ἔφην ἐγὼ πρῶτον ὅτι μοι δοκεῖ σκεπτέον εἶναι τὸ τῶν παρόντων·

"ἂν μὲν γὰρ πλείονασ ἔχῃ φιλολόγουσ τὸ συμπόσιον, ὡσ τὸ Ἀγάθωνοσ Σωκράτασ Φαίδρουσ Παυσανίασ Ἐρυξιμάχουσ, καὶ τὸ Καλλίου Χαρμίδασ Ἀντισθένασ Ἑρμογένασ, ἑτέρουσ τούτοισ παραπλησίουσ, ἀφήσομεν αὐτοὺσ μύθῳ φιλοσοφεῖν, οὐχ ἧττον ταῖσ Μούσαισ τὸν Διόνυσον ἢ ταῖσ Νύμφαισ κεραννύντασ ἐκεῖναι μὲν γὰρ αὐτὸν τοῖσ σώμασιν ἵλεων καὶ πρᾶον, αὗται δὲ ταῖσ ψυχαῖσ μειλίχιον ὄντωσ καὶ χαριδώτην ἐπεισάγουσι.

"καὶ γὰρ ἂν ὀλίγοι τινὲσ ἰδιῶται παρῶσιν, ὥσπερ ἄφωνα γράμματα φωνηέντων ἐν μέσῳ πολλῶν τῶν πεπαιδευμένων ἐμπεριλαμβανόμενοι, φθογγῆσ τινοσ οὐ παντελῶσ ἀνάρθρου καὶ συνέσεωσ κοινωνήσουσιν. "ἂν δὲ πλῆθοσ ᾖ τοιούτων ἀνθρώπων, οἳ παντὸσ μὲν ὀρνέου παντὸσ δὲ νεύρου καὶ ξύλου μᾶλλον ἢ φιλοσόφου φωνὴν ὑπομένουσι, τὸ τοῦ Πεισιστράτου χρήσιμον ἐκεῖνοσ γὰρ ἐν διαφορᾷ τινι πρὸσ τοὺσ υἱοὺσ γενόμενοσ, ὡσ ᾔσθετο τοὺσ ἐχθροὺσ χαίροντασ, ἐκκλησίαν συναγαγὼν ἔφη βούλεσθαι μὲν αὐτὸσ πεῖσαι τοὺσ παῖδασ, ἐπεὶ δὲ δυσκόλωσ ἔχουσιν, αὐτὸσ ἐκείνοισ πείσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν. "οὕτω δὴ καὶ φιλόσοφοσ ἀνὴρ ἐν συμπόταισ μὴ δεχομένοισ τοὺσ λόγουσ αὐτοῦ μεταθέμενοσ ἕψεται καὶ ἀγαπήσει τὴν ἐκείνων διατριβὴν, ἐφ’ ὅσον μὴ ἐκβαίνει τὸ εὔσχημον· "εἰδὼσ ὅτι ῥητορεύουσι μὲν ἄνθρωποι διὰ λόγου, φιλοσοφοῦσι δὲ καὶ σιωπῶντεσ καὶ παίζοντεσ καὶ νὴ Δία σκωπτόμενοι καὶ σκώπτοντεσ. "οὐ γὰρ μόνον ἀδικίασ ἐσχάτησ ἐστίν ὥσ φησι Πλάτων μὴ ὄντα δίκαιον εἶναι δοκεῖν, ἀλλὰ καὶ συνέσεωσ ἄκρασ φιλοσοφοῦντα μὴ δοκεῖν φιλοσοφεῖν καὶ παίζοντα διαπράττεσθαι τὰ τῶν σπουδαζόντων. "ὡσ γὰρ αἱ παρ’ Εὐριπίδῃ μαινάδεσ ἄνοπλοι καὶ ἀσίδηροι τοῖσ θυρσαρίοισ παίουσαι τοὺσ ἐπιτιθεμένουσ τραυματίζουσιν, οὕτω τῶν ἀληθινῶν φιλοσόφων καὶ τὰ σκώμματα καὶ οἱ γέλωτεσ τοὺσ μὴ παντελῶσ ἀτρώτουσ κινοῦσιν ἁμωσγέπωσ καὶ συνεπιστρέφουσιν. "οἶμαι δὲ διηγήσεων εἶναί τι συμποτικὸν γένοσ, ὧν τὰσ μὲν ἱστορία δίδωσι, τὰσ δ’ ἐκ τῶν ἀνὰ χεῖρα πραγμάτων λαβεῖν ἔστι, πολλὰ μὲν εἰσ φιλοσοφίαν παραδείγματα πολλὰ δ’ εἰσ εὐσέβειαν ἐχούσασ, ἀνδρικῶν τε πράξεων καὶ μεγαλοθύμων ἐνίασ δὲ χρηστῶν καὶ φιλανθρώπων ζῆλον ἐπαγούσασ·

"αἷσ ἤν τισ ἀνυπόπτωσ χρώμενοσ διαπαιδαγωγῇ τοὺσ πίνοντασ, οὐ τὰ ἐλάχιστα τῶν κακῶν ἀφαιρήσει τῆσ μέθησ. "οἱ μὲν οὖν τὰ βούγλωσσα καταμιγνύντεσ εἰσ τὸν οἶνον καὶ τοῖσ ἀποβρέγμασι τῶν περιστερεώνων καὶ ἀδιάντων τὰ ἐδάφη ῥαίνοντεσ, ὡσ τούτων τινὰ τοῖσ ἑστιωμένοισ εὐθυμίαν καὶ φιλοφροσύνην ἐνδιδόντων, ἀπομιμούμενοι τὴν Ὁμηρικὴν Ἑλένην ὑποφαρμάττουσαν τὸν ἄκρατον, οὐ συνορῶσιν ὅτι κἀκεῖνοσ ὁ μῦθοσ ἐκπεριελθὼν ἀπ’ Αἰγύπτου μακρὰν ὁδὸν εἰσ λόγουσ ἐπιεικεῖσ καὶ πρέποντασ ἐτελεύτησεν ἡ γὰρ Ἑλένη πίνουσιν αὐτοῖσ διηγεῖται περὶ τοῦ Ὀδυσσέωσ· "οἱο͂ν τόδ’ ἔρεξε καὶ ἔτλη καρτερὸσ ἀνήρ, αὐτόν μιν πληγῇσιν ἀεικελίῃσι δαμάσσασ· "τοῦτο γὰρ ἦν ὡσ ἐοίκε τὸ νηπενθὲσ φάρμακον καὶ ἀνώδυνον, λόγοσ ἔχων καιρὸν ἁρμόζοντα τοῖσ ὑποκειμένοισ πάθεσι καὶ πράγμασιν. "οἱ δὲ χαρίεντεσ, κἂν ἀπ’ εὐθείασ φιλοσοφῶσι, τηνικαῦτα διὰ τοῦ πιθανοῦ μᾶλλον ἢ βιαστικοῦ τῶν ἀποδείξεων ἄγουσι τὸν λόγον. "ὁρᾷσ γὰρ ὅτι καὶ Πλάτων ἐν τῷ Συμποσίῳ περὶ τέλουσ διαλεγόμενοσ καὶ τοῦ πρώτου ἀγαθοῦ καὶ ὅλωσ θεολογῶν οὐκ ἐντείνει τὴν ἀπόδειξιν οὐδ’ ὑποκονίεται, τὴν λαβὴν ὥσπερ εἰώθεν εὔτονον ποιῶν καὶ ἄφυκτον, ἀλλ’ ὑγροτέροισ λήμμασι καὶ παραδείγμασι καὶ μυθολογίαισ προσάγεται τοὺσ ἄνδρασ. "εἶναι δὲ δεῖ καὶ αὐτὰσ τὰσ ζητήσεισ ὑγροτέρασ καὶ γνώριμα τὰ προβλήματα καὶ τὰσ πεύσεισ ἐπιεικεῖσ καὶ μὴ γλίσχρασ, ἵνα μὴ πνίγωσι τοὺσ ἀνοητοτέρουσ μηδ’ ἀποτρέπωσιν.

"ὥσπερ γὰρ τὰ σώματα πινόντων δι’ ὀρχήσεωσ καὶ χορείασ νενόμισται σαλεύειν, ἂν δ’ ὁπλομαχεῖν ἀναστάντασ ἢ δισκεύειν ἀναγκάζωμεν αὐτούσ, οὐ μόνον ἀτερπὲσ ἀλλὰ καὶ βλαβερὸν ἔσται τὸ συμπόσιον· "οὕτω τὰσ ψυχὰσ αἱ μὲν ἐλαφραὶ ζητήσεισ ἐμμελῶσ καὶ ὠφελίμωσ κινοῦσιν, ἐριδαντέων δὲ κατὰ Δημόκριτον καὶ ἱμαντελικτέων λόγουσ ἀφετέον, οἳ αὐτούσ τε κατατείνουσιν ἐν πράγμασι γλίσχροισ καὶ δυσθεωρήτοισ τούσ τε παρατυγχάνοντασ ἀνιῶσι· "δεῖ γὰρ ὡσ τὸν οἶνον κοινὸν εἶναι καὶ τὸν λόγον, οὗ πάντεσ μεθέξουσιν. "οἱ δὲ τοιαῦτα προβλήματα καθιέντεσ οὐδὲν ἂν τῆσ Αἰσωπείου γεράνου καὶ ἀλώπεκοσ ἐπιεικέστεροι πρὸσ κοινωνίαν φανεῖεν· "ὧν ἡ μὲν ἔτνοσ τι λιπαρὸν κατὰ λίθου πλατείασ καταχεαμένη τὴν γέρανον ἐδέξατο οὐκ εὐωχουμένην, ἀλλὰ γελοῖα πάσχουσαν· "ἐξέφευγε γὰρ ὑγρότητι τὸ ἔτνοσ τὴν λεπτότητα τοῦ στόματοσ αὐτῆσ. ἐν μέρει τοίνυν ἡ γέρανοσ αὐτῇ καταγγείλασα δεῖπνον ἐν λαγυνίδι προὔθηκε λεπτὸν ἐχούσῃ καὶ μακρὸν τράχηλον, ὥστ’ αὐτὴ μὲν καθιέναι τὸ στόμα ῥᾳδίωσ καὶ ἀπολαύειν, τὴν δ’ ἀλώπεκα μὴ δυναμένην κομίζεσθαι συμβολὰσ πρεπούσασ. "οὕτω τοίνυν, ὅταν οἱ φιλόσοφοι παρὰ πότον εἰσ λεπτὰ καὶ διαλεκτικὰ προβλήματα καταδύντεσ ἐνοχλῶσι τοῖσ πολλοῖσ ἕπεσθαι μὴ δυναμένοισ, ἐκεῖνοι δὲ πάλιν ἐπ’ ᾠδάσ τινασ καὶ διηγήματα φλυαρώδη καὶ λόγουσ βαναύσουσ καὶ ἀγοραίουσ ἐμβάλλωσιν ἑαυτούσ, οἴχεται τῆσ συμποτικῆσ κοινωνίασ τὸ τέλοσ καὶ καθύβρισται ὁ Διόνυσοσ. "ὥσπερ οὖν, Φρυνίχου καὶ Αἰσχύλου τὴν τραγῳδίαν εἰσ μύθουσ καὶ πάθη προαγόντων, ἐλέχθη τὸ τί ταῦτα πρὸσ τὸν Διόνυσον; "οὕτωσ ἔμοιγε πολλάκισ εἰπεῖν παρέστη πρὸσ τοὺσ ἕλκοντασ εἰσ τὰ συμπόσια τὸν Κυριεύοντα · "ὦ ἄνθρωπε, τί ταῦτα πρὸσ τὸν Διόνυσον; "ᾄδειν μὲν γὰρ ἴσωσ τὰ καλούμενα σκόλια, κρατῆροσ ἐν μέσῳ προκειμένου καὶ στεφάνων διανεμομένων, οὓσ ὁ θεὸσ ἐλευθερῶν ἡμᾶσ ἐπιτίθησιν, οὐ καλὸν δ’ οὐδὲ συμποτικόν. ἐπεί τοι καὶ τὰ σκόλιά φασιν οὐ γένοσ ᾀσμάτων εἶναι πεποιημένων ἀσαφῶσ, ἀλλ’ ὅτι πρῶτον μὲν ᾖδον ᾠδὴν τοῦ θεοῦ κοινῶσ ἅπαντεσ μιᾷ φωνῇ παιανίζοντεσ, δεύτερον δ’ ἐφεξῆσ ἑκάστῳ μυρσίνησ παραδιδομένησ, ἣν αἴσακον οἶμαι διὰ τὸ ᾄδειν τὸν δεξάμενον ἐκάλουν· "ἐπὶ δὲ τούτῳ λύρασ περιφερομένησ, ὁ μὲν πεπαιδευμένοσ ἐλάμβανε καὶ ᾖδεν ἁρμοζόμενοσ, τῶν δ’ ἀμούσων οὐ προσιεμένων, σκολιὸν ὠνομάσθη τὸ μὴ κοινὸν αὐτοῦ μηδὲ ῥᾴδιον. "ἄλλοι δέ φασι τὴν μυρσίνην οὐ καθεξῆσ βαδίζειν, ἀλλὰ καθ’ ἕκαστον ἀπὸ κλίνησ ἐπὶ κλίνην διαφέρεσθαι· "τὸν γὰρ πρῶτον ᾄσαντα τῷ πρώτῳ τῆσ δευτέρασ κλίνησ ἀποστέλλειν, ἐκεῖνον δὲ τῷ πρώτῳ τῆσ τρίτησ, εἶτα τὸν δεύτερον ὁμοίωσ τῷ δευτέρῳ, καὶ τὸ ποικίλον καὶ πολυκαμπὲσ ὡσ ἐοίκε τῆσ περιόδου σκολιὸν ὠνομάσθη.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Quaestiones Convivales, book 1, Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον.

(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 1, Εἰ δεῖ φιλοσοφεῖν παρὰ πότον.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION