Plutarch, De tranquilitate animi, section 5

(플루타르코스, De tranquilitate animi, section 5)

Κυβείᾳ γὰρ ὁ Πλάτων τὸν βίον ἀπείκασεν, ἐν ᾧ καὶ βάλλειν δεῖ τὰ πρόσφορα, καὶ βαλόντα χρῆσθαι καλῶσ τοῖσ πεσοῦσι. βάλλειν οὐκ ἐφ’ ἡμῖν, τὸ δὲ προσηκόντωσ δέχεσθαι τὰ γιγνόμενα παρὰ τῆσ τύχησ καὶ νέμειν ἑκάστῳ τόπον, ἐν ᾧ καὶ τὸ οἰκεῖον ὠφελήσει μάλιστα καὶ τὸ ἀβούλητον ἥκιστα λυπήσει τοὺσ ἐπιτυγχάνοντασ, ἡμέτερον ἔργον ἐστίν, ἂν εὖ φρονῶμεν.

τοὺσ μὲν γὰρ ἀτέχνουσ καὶ ἀνοήτουσ περὶ τὸν βίον, ὥσπερ τοὺσ νοσώδεισ τοῖσ σώμασι μήτε καῦμα φέρειν μήτε κρύοσ δυναμένουσ ἐξίστησι μὲν εὐτυχία συστέλλει δὲ δυστυχία·

ταράττονται δ’ ὑπ’ ἀμφοτέρων, μᾶλλον δ’ ὑφ’ αὑτῶν ἐν ἀμφοτέροισ καὶ οὐχ ἧττον ἐν τοῖσ λεγομένοισ ἀγαθοῖσ.

Θεόδωροσ μὲν γὰρ ὁ κληθεὶσ ἄθεοσ ἔλεγε, τῇ δεξιᾷ τοὺσ λόγουσ ὀρέγοντοσ αὐτοῦ, τῇ ἀριστερᾷ δέχεσθαι τοὺσ ἀκροωμένουσ· αὑτοῖσ λαμβάνουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION