Plutarch, De curiositate, section 12

(플루타르코스, De curiositate, section 12)

δεύτερον τοίνυν ἐθιζώμεθα θύραν παριόντεσ ἀλλοτρίαν μὴ βλέπειν εἴσω μηδὲ τῶν ἐντὸσ ἐπιδράττεσθαι τῇ ὄψει καθάπερ χειρὶ τῇ περιεργίᾳ, ἀλλὰ τὸ τοῦ Ξενοκράτουσ ἔχωμεν πρόχειρον, ὃσ ἔφη μηδὲν διαφέρειν τοὺσ πόδασ ἢ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ εἰσ ἀλλοτρίαν οἰκίαν τιθέναι· οὔτε γὰρ δίκαιον οὔτε καλόν, ἀλλ’ οὐδ’ ἡδὺ τὸ θέαμα.

δύσμορφα μέντοι τἄνδον εἰσιδεῖν, ξένε· τὰ γὰρ πολλὰ τοιαῦτα τῶν ἐν ταῖσ οἰκίαισ, σκευάρια κείμενα καὶ θεραπαινίδια καθεζόμενα καὶ σπουδαῖον οὐδὲν οὐδ’ ἐπιτερπέσ. ἡ δὲ συνδιαστρέφουσα τὴν ψυχὴν παράβλεψισ αὕτη καὶ παρατόξευσισ αἰσχρὰ καὶ τὸ ἔθοσ μοχθηρόν· θεάματοσ τραχηλιζομένουσ καὶ περιαγομένουσ, ὅταν ἔθοσ καὶ μελέτη γένηται τῆσ ὄψεωσ αὐτοῖσ πανταχοῦ διαφορουμένησ δεῖ δ’ , ὡσ οἶμαι, μὴ καθάπερ θεράπαιναν ἀνάγωγον ἔξω ῥέμβεσθαι τὴν αἴσθησιν, ἀλλ’ ἀποπεμπομένην ὑπὸ τῆσ ψυχῆσ ἐπὶ·

τὰ πράγματα συντυγχάνειν αὐτοῖσ ταχὺ καὶ διαγγέλλειν·

εἶτα πάλιν κοσμίωσ ἐντὸσ εἶναι τοῦ λογισμοῦ καὶ προσέχειν αὐτῷ.

αἱ μὴ τυχοῦσαι παιδαγωγίασ ὥσπερ ἐλέγομεν ὀρθῆσ μηδ’ ἀσκήσεωσ αἰσθήσεισ προεκτρέχουσαι καὶ συνεφελκόμεναι πολλάκισ εἰσ ἃ μὴ δεῖ καταβάλλουσι τὴν διάνοιαν.

ὅθεν ἐκεῖνο μὲν ψεῦδόσ ἐστι, τὸ Δημόκριτον ἑκουσίωσ σβέσαι τὰσ ὄψεισ ἀπερεισάμενον εἰσ ἔσοπτρον πυρωθέν, καὶ τὴν ἀπ’ αὐτοῦ ἀνάκλασιν δεξάμενον, ὅπωσ μὴ παρέχωσι θόρυβον τὴν διάνοιαν ἔξω καλοῦσαι πολλάκισ, ἀλλ’ ἐῶσιν ἔνδον οἰκουρεῖν καὶ διατρίβειν πρὸσ τοῖσ νοητοῖσ, ὥσπερ παρόδιοι θυρίδεσ ἐμφραγεῖσαι·

τοῦτο μέντοι παντὸσ μᾶλλον ἀληθέσ ἐστιν, ὅτι τὴν αἴσθησιν ὀλίγα κινοῦσιν οἱ πλεῖστα τῇ διανοίᾳ χρώμενοι.

καὶ τὸ ἀπερίσπαστον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION