Plutarch, Amatorius, section 15

(플루타르코스, Amatorius, section 15)

"ὦ πρὸσ τῶν θεῶν; ὁ πατήρ "οἱ νομίζοντεσ ἀρότου καὶ σπόρου καὶ φυτείασ ἐπιμέλειαν θεοῖσ προσήκειν. "ἢ γὰρ οὐ νύμφαι τινὲσ αὐτοῖσ δρυάδεσ εἰσὶν ἰσοδένδρου τέκμαρ αἰῶνοσ λαχοῦσαι·

"δενδρέων δε νομὸν Διόνυσοσ πολυγαθὴσ αὐξάνοι, ἁγνὸν φέγγοσ ὀπώρασ κατὰ Πίνδαρον μειρακίων δ’ ἄρα καὶ παίδων ἐν ὡρ́ᾳ καὶ ἄνθει πλαττομένων καὶ ῥυθμιζομένων τροφαὶ καὶ αὐξήσεισ οὐδενὶ θεῶν ἢ δαιμόνων προσήκουσιν, οὐδ’ ἔστιν ᾧ μέλει φυόμενον ἄνθρωπον εἰσ ἀρετὴν ὀρθὸν ἐλθεῖν καὶ μὴ παρατραπῆναι μηδὲ κλασθῆναι τὸ γενναῖον ἐρημίᾳ κηδεμόνοσ ἢ κακίᾳ τῶν προστυγχανόντων; "ἢ καὶ τὸ λέγειν ταῦτα δεινόν ἐστι καὶ ἀχάριστον, ἀπολαύοντάσ γε τοῦ θείου τοῦ φιλανθρώπου πανταχόσε νενεμημένου καὶ μηδαμοῦ προλείποντοσ ἐν χρείαισ, ὧν ἀναγκαιότερον ἔνιαι τὸ τέλοσ ἢ κάλλιον ἔχουσιν; "ὥσπερ εὐθὺσ ἡ περὶ τὴν γένεσιν ἡμῶν οὐκ εὐπρεπὴσ οὖσα δι’ αἵματοσ καὶ ὠδίνων, ὅμωσ ἔχει θεῖον ἐπίσκοπον Εἰλείθυιαν καὶ Λοχείαν· "ἦν δέ που μὴ γενέσθαι κρεῖττον ἢ γενέσθαι κακόν, ἁμαρτάνοντα κηδεμόνοσ ἀγαθοῦ καὶ φύλακοσ. "οὐ μὴν οὐδὲ νοσοῦντοσ ἀνθρώπου θεὸσ ἀποστατεῖ τὴν περὶ τοῦτο χρείαν καὶ δύναμιν εἰληχώσ, ἀλλ’ οὐδ’ ἀποθανόντοσ· "ἔστι δέ τισ ἐκεῖ κομιστὴρ ἐνθένδε καὶ ἀρωγὸσ ἐν τέλει γενομένων κατευναστὴσ καὶ ψυχοπομπόσ, ὥσπερ ὁ Ὕπνοσ, οὐ γάρ με Νὺξ ἔτικτε δεσπότην λύρασ, οὐ μάντιν οὐδ’ ἰατρόν, ἀλλὰ θνητὸν ἅμα ψυχαῖσ. καὶ τὰ τοιαῦτα πολλὰσ ἔχει δυσχερείασ. "ἐκείνου δ’ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν ἔργον ἱερώτερον οὐδ’ ἅμιλλαν ἑτέραν οὐδ’ ἀγῶνα θεῷ πρέπειν μᾶλλον ἐφορᾶν καὶ βραβεύειν ἢ τὴν περὶ τοὺσ καλοὺσ καὶ ὡραίουσ ἐπιμέλειαν τῶν ἐρώντων καὶ δίωξιν· "οὐδὲν γάρ ἐστιν αἰσχρὸν οὐδ’ ἀναγκαῖον, ἀλλὰ πειθὼ καὶ χάρισ ἐνδιδοῦσα πόνον ἡδύν ὡσ ἀληθῶσ κάματόν τ’ εὐκάματον ὑφηγεῖται πρὸσ ἀρετὴν καὶ φιλίαν, οὔτ’ ἄνευ θεοῦ τὸ προσῆκον τέλοσ λαμβάνουσαν, οὔτ’ ἄλλον ἔχουσαν ἡγεμόνα καὶ δεσπότην θεὸν ἀλλὰ τὸν Μουσῶν καὶ Χαρίτων καὶ Ἀφροδίτησ ἑταῖρον Ἔρωτα. "γλυκὺ γὰρ θέροσ ἀνδρὸσ ὑποσπείρων πραπίδων πόθῳ κατὰ τὸν Μελανιππίδην, τὰ ἥδιστα μίγνυσι τοῖσ καλλίστοισ· "λέγομεν, ὦ Ζεύξιππε;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION