헬라어 문장 검색 - Πλυταρ́Αματορί13́

(플루타르코스, Amatorius, section 13)

παυσαμένου δὲ τοῦ Πεμπτίδου καὶ τοῦ πατρὸσ ἀρξαμένου τι περὶ τούτων λέγειν, ἕτεροσ ἧκεν ἐκ πόλεωσ, τὸν Ἀνθεμίωνα μεταπεμπομένησ τῆσ Ἰσμηνοδώρασ· ἐπέτεινε γὰρ ἡ ταραχή, καὶ τῶν γυμνασιάρχων ἦν διαφορά, τοῦ μὲν οἰομένου δεῖν τὸν Βάκχωνα ἀπαιτεῖν τοῦ δὲ πολυπραγμονεῖν οὐκ ἐῶντοσ.

ὁ μὲν οὖν Ἀνθεμίων ἀναστὰσ ἐβάδιζεν· "καὶ παραβόλου πράγματοσ, ὦ Πεμπτίδη, μᾶλλον δ’ ὅλωσ τὰ ἀκίνητα κινεῖν τῆσ περὶ θεῶν δόξησ ἣν ἔχομεν, περὶ ἑκάστου λόγον ἀπαιτῶν καὶ ἀπόδειξιν·

"ἀρκεῖ γὰρ ἡ πάτριοσ καὶ παλαιὰ πίστισ, ἧσ οὐκ ἔστιν εἰπεῖν οὐδ’ ἀνευρεῖν τεκμήριον ἐναργέστερον οὐδ’ εἰ δι’ ἄκρασ τὸ σοφὸν εὑρ́ηται φρενόσ, ἀλλ’ ἕδρα τισ αὕτη καὶ βάσισ ὑφεστῶσα κοινὴ πρὸσ εὐσέβειαν, ἐὰν ἐφ’ ἑνὸσ ταράττηται καὶ σαλεύηται τὸ βέβαιον αὐτῆσ καὶ νενομισμένον, ἐπισφαλὴσ γίγνεται πᾶσι καὶ ὕποπτοσ. "ἀκούεισ δὲ δήπου τὸν Εὐριπίδην, ὡσ ἐθορυβήθη ποιησάμενοσ ἀρχὴν τῆσ Μελανίππησ ἐκείνησ, Ζεύσ, ὅστισ ὁ Ζεύσ, οὐ γὰρ οἶδα πλὴν λόγῳ, μεταλαβὼν δὲ χορὸν ἄλλον ἐθάρρει δ’ ὡσ ἐοίκε τῷ δράματι γεγραμμένῳ πανηγυρικῶσ καὶ περιττῶσ ἤλλαξε τὸν στίχον ὡσ νῦν γέγραπται Ζεύσ, ὡσ λέλεκται τῆσ ἀληθείασ ὕπο. "τί οὖν διαφέρει τὴν περὶ τοῦ Διὸσ δόξαν ἢ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἢ τοῦ Ἔρωτοσ εἰσ ἀμφίβολον τῷ λόγῳ θέσθαι ἢ καὶ ἄδηλον; "οὐ γὰρ νῦν αἰτεῖ πρῶτον βωμὸν ὁ Ἔρωσ καὶ θυσίαν οὐδ’ ἔπηλυσ ἔκ τινοσ βαρβαρικῆσ δεισιδαιμονίασ, ὥσπερ Ἄτται τινὲσ καὶ Ἀδώνιοι λεγόμενοι, δι’ ἀνδρογύνων καὶ γυναικῶν παραδύεται κρύφα τιμὰσ οὐ προσηκούσασ καρπούμενοσ, ὥστε παρεισγραφῆσ δίκην φεύγειν καὶ νοθείασ τῆσ ἐν θεοῖσ. ἀλλ’ ὅταν Ἐμπεδοκλέουσ ἀκούσῃσ λέγοντοσ, ὦ ἑταῖρε, καὶ Φιλότησ ἐν τοῖσιν ἴση μῆκόσ τε πλάτοσ τε, τὴν σὺ νόῳ δέρκου, μηδ’ ὄμμασιν ἧσο τεθηπώσ· "ταῦτ’ οἰέσθαι χρὴ λέγεσθαι περὶ Ἔρωτοσ· "οὐ γάρ ἐστιν ὁρατὸσ ἀλλὰ δοξαστὸσ ἡμῖν ὁ θεὸσ οὗτοσ ἐν τοῖσ πάνυ παλαιοῖσ· "ὧν ἂν περὶ ἑκάστου τεκμήριον ἀπαιτῇσ, παντὸσ ἁπτόμενοσ ἱεροῦ καὶ παντὶ βωμῷ σοφιστικὴν ἐπάγων πεῖραν, οὐδέν’ ἀσυκοφάντητον οὐδ’ ἀβασάνιστον ἀπολείψεισ πόρρω γὰρ οὐκ ἄπειμι τὴν δ’ Ἀφροδίτην οὐχ ὁρᾷσ ὅση θεόσ; "ἥδ’ ἐστὶν ἡ σπείρουσα καὶ διδοῦσ’ ἔρον, οὗ πάντεσ ἐσμὲν οἱ κατὰ χθόν’ ἔκγονοι. "ζείδωρον γὰρ αὐτὴν Ἐμπεδοκλῆσ εὔκαρπον δὲ Σοφοκλῆσ ἐμμελῶσ πάνυ καὶ πρεπόντωσ ὠνόμασαν. "ἀλλ’ ὅμωσ τὸ μέγα τοῦτο καὶ θαυμαστὸν Ἀφροδίτησ μὲν ἔργον Ἔρωτοσ δὲ πάρεργόν ἐστιν Ἀφροδίτῃ συμπαρόντοσ· "μὴ συμπαρόντοσ δὲ κομιδῇ τὸ γιγνόμενον ἄζηλον ἀπολείπεται καὶ ἄτιμον κἄφιλον. "ἀνέραστοσ γὰρ ὁμιλία καθάπερ πεῖνα καὶ δίψα πλησμονὴν ἔχουσα πέρασ εἰσ οὐδὲν ἐξικνεῖται καλόν· "ἀλλ’ ἡ θεὸσ Ἔρωτι τὸν κόρον ἀφαιροῦσα τῆσ ἡδονῆσ φιλότητα ποιεῖ καὶ σύγκρασιν. "διὸ Παρμενίδησ μὲν ἀποφαίνει τὸν Ἔρωτα τῶν Ἀφροδίτησ ἔργων πρεσβύτατον, ἐν τῇ κοσμογονίᾳ γράφων πρώτιστον μὲν Ἔρωτα θεῶν μητίσατο πάντων. "Ἡσίοδοσ δὲ φυσικώτερον ἐμοὶ δοκεῖ ποιεῖν Ἔρωτα πάντων προγενέστατον, ἵνα πάντα δι’ ἐκεῖνον μετάσχῃ γενέσεωσ. "ἂν οὖν τὸν Ἔρωτα τῶν νενομισμένων τιμῶν ἐκβάλλωμεν, οὐδ’ αἱ τῆσ Ἀφροδίτησ κατὰ χώραν μενοῦσιν. "οὐδὲ γὰρ τοῦτ’ ἔστιν εἰπεῖν, ὅτι τῷ μὲν Ἔρωτι λοιδοροῦνταί τινεσ ἀπέχονται δ’ ἐκείνησ, ἀλλ’ ἀπὸ μιᾶσ σκηνῆσ ἀκούομεν ἔρωσ γὰρ ἀργὸν κἀπὶ τοιούτοισ ἔφυ· "καὶ πάλιν ὦ παῖδεσ, ἥ τοι Κύπρισ οὐ Κύπρισ μόνον, ἀλλ’ ἔστι πολλῶν ὀνομάτων ἐπώνυμοσ. "ἔστιν μὲν Αἵδησ, ἔστι δ’ ἄφθιτοσ βία, ἔστιν δὲ λύσσα μανιάσ· "ὥσπερ οὐδὲ τῶν ἄλλων θεῶν σχεδὸν ἀλοιδόρητοσ οὐδεὶσ ἐκπέφευγε τὴν εὐλοιδόρητον ἀμαθίαν. "σκόπει δὲ τὸν Ἄρην καθάπερ ἐν πίνακι χαλκῷ τὴν ἀντικειμένην ἐκ διαμέτρου τῷ Ἔρωτι χώραν ἔχοντα πηλίκασ εἴληχε τιμὰσ ὑπ’ ἀνθρώπων καὶ πάλιν ὅσα κακῶσ ἀκούει, τυφλὸσ γάρ, ὦ γυναῖκεσ, οὐδ’ ὁρῶν Ἄρησ συὸσ προσώπῳ πάντα τυρβάζει κακά. καὶ μιαιφόνον Ὅμηροσ αὐτὸν καλεῖ καὶ ἀλλοπρόσαλλον ὁ δὲ Χρύσιπποσ ἐξηγούμενοσ τοὔνομα τοῦ θεοῦ κατηγορίαν ποιεῖ καὶ διαβολήν· "ἀναιρεῖν γὰρ εἶναι τὸν Ἄρην φησίν, ἀρχὰσ διδοὺσ τοῖσ τὸ μαχητικὸν ἐν ἡμῖν καὶ διάφορον καὶ θυμοειδὲσ Ἄρην κεκλῆσθαι νομίζουσιν. "ἕτεροι δ’ αὖ φήσουσι τὴν Ἀφροδίτην ἐπιθυμίαν εἶναι καὶ τὸν Ἑρμῆν λόγον καὶ τέχνασ τὰσ Μούσασ καὶ φρόνησιν τὴν Ἀθηνᾶν. ὁρᾷσ δήπου τὸν ὑπολαμβάνοντα βυθὸν ἡμᾶσ ἀθεότητοσ, ἂν εἰσ πάθη καὶ δυνάμεισ καὶ ἀρετὰσ διαγράφωμεν ἕκαστον τῶν θεῶν ;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plutarch, Amatorius, section 13

(플루타르코스, Amatorius, section 13)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION