Plato, Laws, book 5 10:

(플라톤, Laws, book 5 10:)

πᾶσ γὰρ ὅ τ’ ἐπὶ γῆσ καὶ ὑπὸ γῆσ χρυσὸσ ἀρετῆσ οὐκ ἀντάξιοσ. ὡσ δὲ εἰπεῖν συλλήβδην, ὃσ ἅπερ ἂν νομοθέτησ αἰσχρὰ εἶναι καὶ κακὰ διαριθμούμενοσ τάττῃ καὶ τοὐναντίον ἀγαθὰ καὶ καλά, τῶν μὲν ἀπέχεσθαι μὴ ἐθέλῃ πάσῃ μηχανῇ, τὰ δὲ ἐπιτηδεύειν σύμπασαν κατὰ δύναμιν, οὐκ οἶδεν ἐν τούτοισ πᾶσιν πᾶσ ἄνθρωποσ ψυχὴν θειότατον ὂν ἀτιμότατα καὶ κακοσχημονέστατα διατιθείσ. τὴν γὰρ λεγομένην δίκην τῆσ κακουργίασ τὴν μεγίστην οὐδεὶσ ὡσ ἔποσ εἰπεῖν λογίζεται, ἔστιν δ’ ἡ μεγίστη τὸ ὁμοιοῦσθαι τοῖσ οὖσιν κακοῖσ ἀνδράσιν, ὁμοιούμενον δὲ τοὺσ μὲν ἀγαθοὺσ φεύγειν ἄνδρασ καὶ λόγουσ καὶ ἀποσχίζεσθαι, τοῖσ δὲ προσκολλᾶσθαι διώκοντα κατὰ τὰσ συνουσίασ·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION