Plato, Laws, book 3 62:

τοῦτο μὲν ἄρα, ὡσ ἐοίκεν, εὐτυχῶσ πωσ ἐμβεβήκαμέν γε εἴσ τινα σκέψιν ἱκανήν. πάνυ μὲν οὖν. ἆρ’ οὖν, ὦ θαυμάσιε, λελήθαμεν ἄνθρωποι πάντεσ, καὶ τὰ νῦν δὴ ἡμεῖσ, οἰόμενοι μὲν ἑκάστοτέ τι καλὸν ὁρᾶν πρᾶγμα γενόμενον καὶ θαυμαστὰ ἂν ἐργασάμενον, εἴ τισ ἄρα ἠπιστήθη καλῶσ αὐτῷ χρῆσθαι κατά τινα τρόπον, τὸ δὲ νῦν γε ἡμεῖσ τάχ’ ἂν ἴσωσ περὶ τοῦτο αὐτὸ οὔτ’ ὀρθῶσ διανοοίμεθα οὔτε κατὰ φύσιν, καὶ δὴ καὶ περὶ τὰ ἄλλα πάντεσ πάντα, περὶ ὧν ἂν οὕτω διανοηθῶσιν;