헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́13́1́

(PROS RWMAIOUS, chapter 1)

ἐν οἷσ ἐστὲ καὶ ὑμεῖσ κλητοὶ Ιἠσοῦ Χριστοῦ, πᾶσιν τοῖσ οὖσιν ἐν Ῥώμῃ ἀγαπητοῖσ θεοῦ, κλητοῖσ ἁγίοισ· χάρισ ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸσ ἡμῶν καὶ κυρίου Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

Πρῶτον μὲν εὐχαριστῶ τῷ θεῷ μου διὰ Ιἠσοῦ Χριστοῦ περὶ πάντων ὑμῶν, ὅτι ἡ πίστισ ὑμῶν καταγγέλλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ.

πάντοτε ἐπὶ τῶν προσευχῶν μου, δεόμενοσ εἴ πωσ ἤδη ποτὲ εὐοδωθήσομαι ἐν τῷ θελήματι τοῦ θεοῦ ἐλθεῖν πρὸσ ὑμᾶσ.

τοῦτο δέ ἐστιν συνπαρακληθῆναι ἐν ὑμῖν διὰ τῆσ ἐν ἀλλήλοισ πίστεωσ ὑμῶν τε καὶ ἐμοῦ.

οὐ θέλω δὲ ὑμᾶσ ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὅτι πολλάκισ προεθέμην ἐλθεῖν πρὸσ ὑμᾶσ, καὶ ἐκωλύθην ἄχρι τοῦ δεῦρο, ἵνα τινὰ καρπὸν σχῶ καὶ ἐν ὑμῖν καθὼσ καὶ ἐν τοῖσ λοιποῖσ ἔθνεσιν.

Ἕλλησίν τε καὶ βαρβάροισ, σοφοῖσ τε καὶ ἀνοήτοισ ὀφειλέτησ εἰμί·

οὕτω τὸ κατ’ ἐμὲ πρόθυμον καὶ ὑμῖν τοῖσ ἐν Ῥώμῃ εὐαγγελίσασθαι.

οὐ γὰρ ἐπαισχύνομαι τὸ εὐαγγέλιον, δύναμισ γὰρ θεοῦ ἐστὶν εἰσ σωτηρίαν παντὶ τῷ πιστεύοντι, Ιοὐδαίῳ τε [πρῶτον] καὶ Ἕλληνι·

δικαιοσύνη γὰρ θεοῦ ἐν αὐτῷ ἀποκαλύπτεται ἐκ πίστεωσ εἰσ πίστιν, καθὼσ γέγραπται Ὁ δὲ δίκαιοσ ἐκ πίστεωσ ζήσεται.

διότι τὸ γνωστὸν τοῦ θεοῦ φανερόν ἐστιν ἐν αὐτοῖσ, ὁ θεὸσ γὰρ αὐτοῖσ ἐφανέρωσεν.

διότι γνόντεσ τὸν θεὸν οὐχ ὡσ θεὸν ἐδόξασαν ἢ ηὐχαρίστησαν, ἀλλὰ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖσ διαλογισμοῖσ αὐτῶν καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετοσ αὐτῶν καρδία·

καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνοσ φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.

Διὸ παρέδωκεν αὐτοὺσ ὁ θεὸσ ἐν ταῖσ ἐπιθυμίαισ τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰσ ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὐτοῖσ, οἵτινεσ μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅσ ἐστιν εὐλογητὸσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ·

ἀμήν.

Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺσ ὁ θεὸσ εἰσ πάθη ἀτιμίασ·

ὁμοίωσ τε καὶ οἱ ἄρσενεσ ἀφέντεσ τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆσ θηλείασ ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰσ ἀλλήλουσ ἄρσενεσ ἐν ἄρσεσιν, τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆσ πλάνησ αὐτῶν ἐν αὑτοῖσ ἀπολαμβάνοντεσ.

ἀσυνθέτουσ, ἀστόργουσ, ἀνελεήμονασ·

οἵτινεσ τὸ δικαίωμα τοῦ θεοῦ ἐπιγνόντεσ, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντεσ ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσιν τοῖσ πράσσουσιν.

Διὸ ἀναπολόγητοσ εἶ, ὦ ἄνθρωπε πᾶσ ὁ κρίνων·

ἐν ᾧ γὰρ κρίνεισ τὸν ἕτερον, σεαυτὸν κατακρίνεισ, τὰ γὰρ αὐτὰ πράσσεισ ὁ κρίνων· οἴδαμεν δὲ ὅτι τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ ἐστὶν κατὰ ἀλήθειαν ἐπὶ τοὺσ τὰ τοιαῦτα πράσσοντασ.

λογίζῃ δὲ τοῦτο, ὦ ἄνθρωπε ὁ κρίνων τοὺσ τὰ τοιαῦτα πράσσοντασ καὶ ποιῶν αὐτά, ὅτι σὺ ἐκφεύξῃ τὸ κρίμα τοῦ θεοῦ;

ἢ τοῦ πλούτου τῆσ χρηστότητοσ αὐτοῦ καὶ τῆσ ἀνοχῆσ καὶ τῆσ μακροθυμίασ καταφρονεῖσ, ἀγνοῶν ὅτι τὸ χρηστὸν τοῦ θεοῦ εἰσ μετάνοιάν σε ἄγει;

ὃσ ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ·

. τοῖσ μὲν καθ’ ὑπομονὴν ἔργου ἀγαθοῦ δόξαν καὶ τιμὴν καὶ ἀφθαρσίαν ζητοῦσιν ζωὴν αἰώνιον·

θλίψισ καὶ στενοχωρία, ἐπὶ πᾶσαν ψυχὴν ἀνθρώπου τοῦ κατεργαζομένου τὸ κακόν, Ιοὐδαίου τε πρῶτον καὶ Ἕλληνοσ·

δόξα δὲ καὶ τιμὴ καὶ εἰρήνη παντὶ τῷ ἐργαζομένῳ τὸ ἀγαθόν, Ιοὐδαίῳ τε πρῶτον καὶ Ἕλληνι·

οὐ γάρ ἐστιν προσωπολημψία παρὰ τῷ θεῷ.

Ὅσοι γὰρ ἀνόμωσ ἥμαρτον, ἀνόμωσ καὶ ἀπολοῦνται·

καὶ ὅσοι ἐν νόμῳ ἥμαρτον, διὰ νόμου κριθήσονται· οὐ γὰρ οἱ ἀκροαταὶ νόμου δίκαιοι παρὰ [τῷ] θεῷ, ἀλλ’ οἱ ποιηταὶ νόμου δικαιωθήσονται.

ὅταν γὰρ ἔθνη τὰ μὴ νόμον ἔχοντα φύσει τὰ τοῦ νόμου ποιῶσιν, οὗτοι νόμον μὴ ἔχοντεσ ἑαυτοῖσ εἰσὶν νόμοσ·

ἐν ᾗ ἡμέρᾳ κρίνει ὁ θεὸσ τὰ κρυπτὰ τῶν ἀνθρώπων κατὰ τὸ εὐαγγέλιόν μου διὰ Χριστοῦ Ιἠσοῦ.

παιδευτὴν ἀφρόνων, διδάσκαλον νηπίων, ἔχοντα τὴν μόρφωσιν τῆσ γνώσεωσ καὶ τῆσ ἀληθείασ ἐν τῷ νόμῳ, ‐ ὁ οὖν διδάσκων ἕτερον σεαυτὸν οὐ διδάσκεισ;

ὁ κηρύσσων μὴ κλέπτειν κλέπτεισ;

ὁ λέγων μὴ μοιχεύειν μοιχεύεισ;

ὁ βδελυσσόμενοσ τὰ εἴδωλα ἱεροσυλεῖσ; ὃσ ἐν νόμῳ καυχᾶσαι, διὰ τῆσ παραβάσεωσ τοῦ νόμου τὸν θεὸν ἀτιμάζεισ;

τὸ γὰρ ὄνομα τοῦ οεοῦ δι’ ὑμᾶσ βλασφημεῖται ἐν τοῖσ ἔθνεσιν, καθὼσ γέγραπται.

περιτομὴ μὲν γὰρ ὠφελεῖ ἐὰν νόμον πράσσῃσ·

ἐὰν δὲ παραβάτησ νόμου ᾖσ, ἡ περιτομή σου ἀκροβυστία γέγονεν. ἐὰν οὖν ἡ ἀκροβυστία τὰ δικαιώματα τοῦ νόμου φυλάσσῃ, οὐχ ἡ ἀκροβυστία αὐτοῦ εἰσ περιτομὴν λογισθήσεται;

καὶ κρινεῖ ἡ ἐκ φύσεωσ ἀκροβυστία τὸν νόμον τελοῦσα σὲ τὸν διὰ γράμματοσ καὶ περιτομῆσ παραβάτην νόμου.

οὐ γὰρ ὁ ἐν τῷ φανερῷ Ιοὐδαῖόσ ἐστιν, οὐδὲ ἡ ἐν τῷ φανερῷ ἐν σαρκὶ περιτομή·

ἀλλ’ ὁ ἐν τῷ κρυπτῷ Ιοὐδαῖοσ, καὶ περιτομὴ καρδίασ ἐν πνεύματι οὐ γράμματι, οὗ ὁ ἔπαινοσ οὐκ ἐξ ἀνθρώπων ἀλλ’ ἐκ τοῦ θεοῦ.

Τί οὖν τὸ περισσὸν τοῦ Ιοὐδαίου, ἢ τίσ ἡ ὠφελία τῆσ περιτομῆσ;

πολὺ κατὰ πάντα τρόπον.

πρῶτον μὲν [γὰρ] ὅτι ἐπιστεύθησαν τὰ λόγια τοῦ θεοῦ. τί γάρ;

εἰ ἠπίστησάν τινεσ, μὴ ἡ ἀπιστία αὐτῶν τὴν πίστιν τοῦ θεοῦ καταργήσει; μὴ γένοιτο·

γινέσθω δὲ ὁ θεὸσ ἀληθήσ, πᾶσ δὲ ἄνθρωποσ ψεύστησ, καθάπερ γέγραπται Ὅπωσ ἂν δικαιωθῇσ ἐν τοῖσ λόγοισ σου καὶ νικήσεισ ἐν τῷ κρίνεσθαί σε. εἰ δὲ ἡ ἀδικία ἡμῶν θεοῦ δικαιοσύνην συνίστησιν, τί ἐροῦμεν;

μὴ ἄδικοσ ὁ θεὸσ ὁ ἐπιφέρων τὴν ὀργήν; κατὰ ἄνθρωπον λέγω. μὴ γένοιτο·

ἐπεὶ πῶσ κρινεῖ ὁ θεὸσ τὸν κόσμον; εἰ δὲ ἡ ἀλήθεια τοῦ θεοῦ ἐν τῷ ἐμῷ ψεύσματι ἐπερίσσευσεν εἰσ τὴν δόξαν αὐτοῦ, τί ἔτι κἀγὼ ὡσ ἁμαρτωλὸσ κρίνομαι, καὶ μὴ καθὼσ βλασφημούμεθα [καὶ] καθώσ φασίν τινεσ ἡμᾶσ λέγειν ὅτι Ποιήσωμεν τὰ κακὰ ἵνα ἔλθῃ τὰ ἀγαθά;

ὧν τὸ κρίμα ἔνδικόν ἐστιν.

Τί οὖν;

προεχόμεθα; οὐκ ἔστιν ἐκζητῶν τὸν θεόν·

πάντεσ ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρεώθησαν·

οὐκ ἔστιν ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἑώσ ἑνόσ. ὧν τὸ στόμα ἀρᾶσ καὶ πικρίασ γέμει·

καὶ ὁδὸν εἰρήνησ οὐκ ἔγνωσαν.

οὐκ ἔστιν φόβοσ θεοῦ ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν.

Οἴδαμεν δὲ ὅτι ὅσα ὁ νόμοσ λέγει τοῖσ ἐν τῷ νόμῳ λαλεῖ, ἵνα πᾶν στόμα φραγῇ καὶ ὑπόδικοσ γένηται πᾶσ ὁ κόσμοσ τῷ θεῷ·

διότι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σὰρξ ἐνώπιον αὐτοῦ, διὰ γὰρ νόμου ἐπίγνωσισ ἁμαρτίασ.

δικαιοσύνη δὲ θεοῦ διὰ πίστεωσ [Ιἠσοῦ] Χριστοῦ, εἰσ πάντασ τοὺσ πιστεύοντασ, οὐ γάρ ἐστιν διαστολή.

δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι διὰ τῆσ ἀπολυτρώσεωσ τῆσ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ·

ἐν τῇ ἀνοχῇ τοῦ θεοῦ, πρὸσ τὴν ἔνδειξιν τῆσ δικαιοσύνησ αὐτοῦ ἐν τῷ νῦν καιρῷ, εἰσ τὸ εἶναι αὐτὸν δίκαιον καὶ δικαιοῦντα τὸν ἐκ πίστεωσ Ιἠσοῦ.

Ποῦ οὖν ἡ καύχησισ;

ἐξεκλείσθη. διὰ ποίου νόμου; τῶν ἔργων; οὐχί, ἀλλὰ διὰ νόμου πίστεωσ. λογιζόμεθα γὰρ δικαιοῦσθαι πίστει ἄνθρωπον χωρὶσ ἔργων νόμου.

ἢ Ιοὐδαίων ὁ θεὸσ μόνον;

οὐχὶ καὶ ἐθνῶν; ναὶ καὶ ἐθνῶν, εἴπερ εἷσ ὁ θεόσ, ὃσ δικαιώσει περιτομὴν ἐκ πίστεωσ καὶ ἀκροβυστίαν διὰ τῆσ πίστεωσ.

νόμον οὖν καταργοῦμεν διὰ τῆσ πίστεωσ;

μὴ γένοιτο, ἀλλὰ νόμον ἱστάνομεν. Τί οὖν ἐροῦμεν Ἀβραὰμ τὸν προπάτορα ἡμῶν κατὰ σάρκα;

εἰ γὰρ Ἀβραὰμ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἔχει καύχημα·

ἀλλ’ οὐ πρὸσ θεόν, τί γὰρ ἡ γραφὴ λέγει; Ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰσ δικαιοσύνην.

τῷ δὲ ἐργαζομένῳ ὁ μισθὸσ οὐ λογίζεται κατὰ χάριν ἀλλὰ κατὰ ὀφείλημα·

μακάριοσ ἀνὴρ οὗ οὐ μὴ λογίσηται Κύριοσ ἁμαρ‐ τίαν.

ὁ μακαρισμὸσ οὖν οὗτοσ ἐπὶ τὴν περιτομὴν ἢ καὶ ἐπὶ τὴν ἀκροβυστίαν;

λέγομεν γάρ Ἐλογίσθη τῷ Ἀβραὰμ ἡ πίστισ εἰσ δικαιοσύνην. πῶσ οὖν ἐλογίσθη;

ἐν περιτομῇ ὄντι ἢ ἐν ἀκροβυστίᾳ; οὐκ ἐν περιτομῇ ἀλλ’ ἐν ἀκροβυστίᾳ· καὶ πατέρα περιτομῆσ τοῖσ οὐκ ἐκ περιτομῆσ μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖσ στοιχοῦσιν τοῖσ ἴχνεσιν τῆσ ἐν ἀκροβυστίᾳ πίστεωσ τοῦ πατρὸσ ἡμῶν Ἀβραάμ.

Οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνησ πίστεωσ·

εἰ γὰρ οἱ ἐκ νόμου κληρονόμοι, κεκένωται ἡ πίστισ καὶ κατήργηται ἡ ἐπαγγελία.

ὁ γὰρ νόμοσ ὀργὴν κατεργάζεται, οὗ δὲ οὐκ ἔστιν νόμοσ, οὐδὲ παράβασισ.

καθὼσ γέγραπται ὅτι Πατέρα πολλῶν ἐθνῶν τέθεικά σε, κατέναντι οὗ ἐπίστευσεν θεοῦ τοῦ ζωοποιοῦντοσ τοὺσ νεκροὺσ καὶ καλοῦντοσ τὰ μὴ ὄντα ὡσ ὄντα·

ὃσ παρ’ ἐλπίδα ἐπ’ ἐλπίδι ἐπίστευσεν εἰσ τὸ γενέσθαι αὐτὸν πατέρα πολλῶν ἐθνῶν κατὰ τὸ εἰρημένον Οὕτωσ ἔσται τὸ σπέρμα σου·

καὶ πληροφορηθεὶσ ὅτι ὃ ἐπήγγελται δυνατόσ ἐστιν καὶ ποιῆσαι.

διὸ [καὶ] ἐλογίσθη αὐτῷ εἰσ δικαιοσύνην.

ὃσ παρεδόθη διὰ τὰ παραπτώματα ἡμῶν καὶ ἠγέρθη διὰ τὴν δικαίωσιν ἡμῶν.

δι’ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν [τῇ πίστει] εἰσ τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπ’ ἐλπίδι τῆσ δόξησ τοῦ θεοῦ·

ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα, ἡ δὲ ἐλπὶσ οὐ καταισχύνει.

ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖσ καρδίαισ ἡμῶν διὰ πνεύματοσ ἁγίου τοῦ δοθέντοσ ἡμῖν·

εἴ γε Χριστὸσ ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν.

μόλισ γὰρ ὑπὲρ δικαίου τισ ἀποθανεῖται·

ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τισ καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν· συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰσ ἡμᾶσ ὁ θεὸσ ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸσ ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν.

πολλῷ οὖν μᾶλλον δικαιωθέντεσ νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ σωθησόμεθα δι’ αὐτοῦ ἀπὸ τῆσ ὀργῆσ.

εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντεσ κατηλλάγημεν τῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντεσ σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ·

οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμενοι ἐν τῷ θεῷ διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ [Χριστοῦ], δι’ οὗ νῦν τὴν καταλλαγὴν ἐλάβομεν.

Διὰ τοῦτο ὥσπερ δι’ ἑνὸσ ἀνθρώπου ἡ ἁμαρτία εἰσ τὸν κόσμον εἰσῆλθεν καὶ διὰ τῆσ ἁμαρτίασ ὁ θάνατοσ, καὶ οὕτωσ εἰσ πάντασ ἀνθρώπουσ ὁ θάνατοσ διῆλθεν ἐφ’ ᾧ πάντεσ ἥμαρτον‐.

ἀλλὰ ἐβασίλευσεν ὁ θάνατοσ ἀπὸ Ἀδὰμ μέχρι Μωυσέωσ καὶ ἐπὶ τοὺσ μὴ ἁμαρτήσαντασ ἐπὶ τῷ ὁμοιώματι τῆσ παραβάσεωσ Ἀδάμ, ὅσ ἐστιν τύποσ τοῦ μέλλοντοσ.

Ἀλλ’ οὐχ ὡσ τὸ παράπτωμα, οὕτωσ [καὶ] τὸ χάρισμα·

εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸσ παραπτώματι οἱ πολλοὶ ἀπέθανον, πολλῷ μᾶλλον ἡ χάρισ τοῦ θεοῦ καὶ ἡ δωρεὰ ἐν χάριτι τῇ τοῦ ἑνὸσ ἀνθρώπου Ιἠσοῦ Χριστοῦ εἰσ τοὺσ πολλοὺσ ἐπερίσσευσεν. καὶ οὐχ ὡσ δι’ ἑνὸσ ἁμαρτήσαντοσ τὸ δώρημα· τὸ μὲν γὰρ κρίμα ἐξ ἑνὸσ εἰσ κατάκριμα, τὸ δὲ χάρισμα ἐκ πολλῶν παραπτωμάτων εἰσ δικαίωμα.

εἰ γὰρ τῷ τοῦ ἑνὸσ παραπτώματι ὁ θάνατοσ ἐβασίλευσεν διὰ τοῦ ἑνόσ, πολλῷ μᾶλλον οἱ τὴν περισσείαν τῆσ χάριτοσ καὶ [τῆσ δωρεᾶσ] τῆσ δικαιοσύνησ λαμβάνοντεσ ἐν ζωῇ βασιλεύσουσιν διὰ τοῦ ἑνὸσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

Ἄρα οὖν ὡσ δι’ ἑνὸσ παραπτώματοσ εἰσ πάντασ ἀνθρώπουσ εἰσ κατάκριμα, οὕτωσ καὶ δι’ ἑνὸσ δικαιώματοσ εἰσ πάντασ ἀνθρώπουσ εἰσ δικαίωσιν ζωῆσ·

ὥσπερ γὰρ διὰ τῆσ παρακοῆσ τοῦ ἑνὸσ ἀνθρώπου ἁμαρτωλοὶ κατεστάθησαν οἱ πολλοί, οὕτωσ καὶ διὰ τῆσ ὑπακοῆσ τοῦ ἑνὸσ δίκαιοι κατασταθήσονται οἱ πολλοί.

νόμοσ δὲ παρεισῆλθεν ἵνα πλεονάσῃ τὸ παράπτωμα·

ἵνα ὥσπερ ἐβασίλευσεν ἡ ἁμαρτία ἐν τῷ θανάτῳ, οὕτωσ καὶ ἡ χάρισ βασιλεύσῃ διὰ δικαιοσύνησ εἰσ ζωὴν αἰώνιον διὰ Ιἠσοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν.

Τί οὖν ἐροῦμεν;

ἐπιμένωμεν τῇ ἁμαρτίᾳ, ἵνα ἡ χάρισ πλεονάσῃ; μὴ γένοιτο·

οἵτινεσ ἀπεθάνομεν τῇ ἁμαρτίᾳ, πῶσ ἔτι ζήσομεν ἐν αὐτῇ; ἢ ἀγνοεῖτε ὅτι ὅσοι ἐβαπτίσθημεν εἰσ Χριστὸν [Ιἠσοῦν] εἰσ τὸν θάνατον αὐτοῦ ἐβαπτίσθημεν;

συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματοσ εἰσ τὸν θάνατον, ἵνα ὥσπερ ἠγέρθη Χριστὸσ ἐκ νεκρῶν διὰ τῆσ δόξησ τοῦ πατρόσ, οὕτωσ καὶ ἡμεῖσ ἐν καινότητι ζωῆσ περιπατήσωμεν.

εἰ γὰρ σύμφυτοι γεγόναμεν τῷ ὁμοιώματι τοῦ θανάτου αὐτοῦ, ἀλλὰ καὶ τῆσ ἀναστάσεωσ ἐσόμεθα·

ὁ γὰρ ἀποθανὼν δεδικαίωται ἀπὸ τῆσ ἁμαρτίασ.

εἰ δὲ ἀπεθάνομεν σὺν Χριστῷ, πιστεύομεν ὅτι καὶ συνζήσομεν αὐτῷ·

εἰδότεσ ὅτι Χριστὸσ ἐγερθεὶσ ἐκ νεκρῶν οὐκέτι ἀποθνήσκει, θάνατοσ αὐτοῦ οὐκέτι κυριεύει·

ὃ γὰρ ἀπέθανεν, τῇ ἁμαρτίᾳ ἀπέθανεν ἐφάπαξ·

ὃ δὲ ζῇ, ζῇ τῷ θεῷ.

οὕτωσ καὶ ὑμεῖσ λογίζεσθε ἑαυτοὺσ εἶναι νεκροὺσ μὲν τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶντασ δὲ τῷ θεῷ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ. μηδὲ παριστάνετε τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα ἀδικίασ τῇ ἁμαρτίᾳ, ἀλλὰ παραστήσατε ἑαυτοὺσ τῷ θεῷ ὡσεὶ ἐκ νεκρῶν ζῶντασ καὶ τὰ μέλη ὑμῶν ὅπλα δικαιοσύνησ τῷ θεῷ·

ἁμαρτία γὰρ ὑμῶν οὐ κυριεύσει, οὐ γάρ ἐστε ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν.

Τί οὖν;

ἁμαρτήσωμεν ὅτι οὐκ ἐσμὲν ὑπὸ νόμον ἀλλὰ ὑπὸ χάριν; μὴ γένοιτο· οὐκ οἴδατε ὅτι ᾧ παριστάνετε ἑαυτοὺσ δούλουσ εἰσ ὑπακοήν, δοῦλοί ἐστε ᾧ ὑπακούετε, ἤτοι ἁμαρτίασ εἰσ θάνατον ἢ ὑπακοῆσ εἰσ δικαιοσύνην;

ἐλευθερωθέντεσ δὲ ἀπὸ τῆσ ἁμαρτίασ ἐδουλώθητε τῇ δικαιοσύνῃ·

ἀνθρώπινον λέγω διὰ τὴν ἀσθένειαν τῆσ σαρκὸσ ὑμῶν·

ὥσπερ γὰρ παρεστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ ἀκαθαρσίᾳ καὶ τῇ ἀνομίᾳ [εἰσ τὴν ἀνομίαν], οὕτω νῦν παραστήσατε τὰ μέλη ὑμῶν δοῦλα τῇ δικαιοσύνῃ εἰσ ἁγιασμόν· ὅτε γὰρ δοῦλοι ἦτε τῆσ ἁμαρτίασ, ἐλεύθεροι ἦτε τῇ δικαιοσύνῃ.

τίνα οὖν καρπὸν εἴχετε τότε ἐφ’ οἷσ νῦν ἐπαισχύνεσθε;

τὸ γὰρ τέλοσ ἐκείνων θάνατοσ· νυνὶ δέ, ἐλευθερωθέντεσ ἀπὸ τῆσ ἁμαρτίασ δουλωθέντεσ δὲ τῷ θεῷ, ἔχετε τὸν καρπὸν ὑμῶν εἰσ ἁγιασμόν, τὸ δὲ τέλοσ ζωὴν αἰώνιον.

τὰ γὰρ ὀψώνια τῆσ ἁμαρτίασ θάνατοσ, τὸ δὲ χάρισμα τοῦ θεοῦ ζωὴ αἰώνιοσ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.

Ἢ ἀγνοεῖτε, ἀδελφοί, γινώσκουσιν γὰρ νόμον λαλῶ, ὅτι ὁ νόμοσ κυριεύει τοῦ ἀνθρώπου ἐφ’ ὅσον χρόνον ζῇ;

ἡ γὰρ ὕπανδροσ γυνὴ τῷ ζῶντι ἀνδρὶ δέδεται νόμῳ·

ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ, κατήργηται ἀπὸ τοῦ νόμου τοῦ ἀνδρόσ. ἄρα οὖν ζῶντοσ τοῦ ἀνδρὸσ μοιχαλὶσ χρηματίσει ἐὰν γένηται ἀνδρὶ ἑτέρῳ·

ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ ὁ ἀνήρ, ἐλευθέρα ἐστὶν ἀπὸ τοῦ νόμου, τοῦ μὴ εἶναι αὐτὴν μοιχαλίδα γενομένην ἀνδρὶ ἑτέρῳ. ὥστε, ἀδελφοί μου, καὶ ὑμεῖσ ἐθανατώθητε τῷ νόμῳ διὰ τοῦ σώματοσ τοῦ χριστοῦ, εἰσ τὸ γενέσθαι ὑμᾶσ ἑτέρῳ, τῷ ἐκ νεκρῶν ἐγερθέντι ἵνα καρποφορήσωμεν τῷ θεῷ.

ὅτε γὰρ ἦμεν ἐν τῇ σαρκί, τὰ παθήματα τῶν ἁμαρτιῶν τὰ διὰ τοῦ νόμου ἐνηργεῖτο ἐν τοῖσ μέλεσιν ἡμῶν εἰσ τὸ καρποφορῆσαι τῷ θανάτῳ·

νυνὶ δὲ κατηργήθημεν ἀπὸ τοῦ νόμου, ἀποθανόντεσ ἐν ᾧ κατειχόμεθα, ὥστε δουλεύειν [ἡμᾶσ] ἐν καινότητι πνεύματοσ καὶ οὐ παλαιότητι γράμματοσ.

Τί οὖν ἐροῦμεν;

ὁ νόμοσ ἁμαρτία; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου, τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμοσ ἔλεγεν Οὐκ ἐπιθυμήσεισ· ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆσ ἐντολῆσ κατειργάσατο ἐν ἐμοὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν, χωρὶσ γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά.

ἐγὼ δὲ ἔζων χωρὶσ νόμου ποτέ·

ἐγὼ δὲ ἀπέθανον, καὶ εὑρέθη μοι ἡ ἐντολὴ ἡ εἰσ ζωὴν αὕτη εἰσ θάνατον·

ἡ γὰρ ἁμαρτία ἀφορμὴν λαβοῦσα διὰ τῆσ ἐντολῆσ ἐξηπάτησέν με καὶ δι’ αὐτῆσ ἀπέκτεινεν.

ὥστε ὁ μὲν νόμοσ ἅγιοσ, καὶ ἡ ἐντολὴ ἁγία καὶ δικαία καὶ ἀγαθή.

Τὸ οὖν ἀγαθὸν ἐμοὶ ἐγένετο θάνατοσ;

μὴ γένοιτο· ἀλλὰ ἡ ἁμαρτία, ἵνα φανῇ ἁμαρτία διὰ τοῦ ἀγαθοῦ μοι κατεργαζομένη θάνατον· ἵνα γένηται καθ’ ὑπερβολὴν ἁμαρτωλὸσ ἡ ἁμαρτία διὰ τῆσ ἐντολῆσ. οἴδαμεν γὰρ ὅτι ὁ νόμοσ πνευματικόσ ἐστιν·

ἐγὼ δὲ σάρκινόσ εἰμι, πεπραμένοσ ὑπὸ τὴν ἁμαρτίαν. ὃ γὰρ κατεργάζομαι οὐ γινώσκω·

οὐ γὰρ ὃ θέλω τοῦτο πράσσω, ἀλλ’ ὃ μισῶ τοῦτο ποιῶ. εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, σύνφημι τῷ νόμῳ ὅτι καλόσ.

Νυνὶ δὲ οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλὰ ἡ ἐνοικοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.

οἶδα γὰρ ὅτι οὐκ οἰκεῖ ἐν ἐμοί, τοῦτ’ ἔστιν ἐν τῇ σαρκί μου, ἀγαθόν·

τὸ γὰρ θέλειν παράκειταί μοι, τὸ δὲ κατεργάζεσθαι τὸ καλὸν οὔ· οὐ γὰρ ὃ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλὰ ὃ οὐ θέλω κακὸν τοῦτο πράσσω.

εἰ δὲ ὃ οὐ θέλω τοῦτο ποιῶ, οὐκέτι ἐγὼ κατεργάζομαι αὐτὸ ἀλλὰ ἡ οἰκοῦσα ἐν ἐμοὶ ἁμαρτία.

Εὑρίσκω ἄρα τὸν νόμον τῷ θέλοντι ἐμοὶ ποιεῖν τὸ καλὸν ὅτι ἐμοὶ τὸ κακὸν παράκειται·

βλέπω δὲ ἕτερον νόμον ἐν τοῖσ μέλεσίν μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοόσ μου καὶ αἰχμαλωτίζοντά με [ἐν] τῷ νόμῳ τῆσ ἁμαρτίασ τῷ ὄντι ἐν τοῖσ μέλεσίν μου.

ταλαίπωροσ ἐγὼ ἄνθρωποσ·

τίσ με ῥύσεται ἐκ τοῦ σώματοσ τοῦ θανάτου τούτου; χάρισ [δὲ] τῷ θεῷ διὰ Ιἠσοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου ἡμῶν.

ἄρα οὖν αὐτὸσ ἐγὼ τῷ μὲν νοῒ δουλεύω νόμῳ θεοῦ, τῇ δὲ σαρκὶ νόμῳ ἁμαρτίασ. Οὐδὲν ἄρα νῦν κατάκριμα τοῖσ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ·

ὁ γὰρ νόμοσ τοῦ πνεύματοσ τῆσ ζωῆσ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ ἠλευθέρωσέν σε ἀπὸ τοῦ νόμου τῆσ ἁμαρτίασ καὶ τοῦ θανάτου.

ἵνα τὸ δικαίωμα τοῦ νόμου πληρωθῇ ἐν ἡμῖν τοῖσ μὴ κατὰ σάρκα περιπατοῦσιν ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα·

οἱ γὰρ κατὰ σάρκα ὄντεσ τὰ τῆσ σαρκὸσ φρονοῦσιν, οἱ δὲ κατὰ πνεῦμα τὰ τοῦ πνεύματοσ.

τὸ γὰρ φρόνημα τῆσ σαρκὸσ θάνατοσ, τὸ δὲ φρόνημα τοῦ πνεύματοσ ζωὴ καὶ εἰρήνη·

διότι τὸ φρόνημα τῆσ σαρκὸσ ἔχθρα εἰσ θεόν, τῷ γὰρ νόμῳ τοῦ θεοῦ οὐχ ὑποτάσσεται, οὐδὲ γὰρ δύναται·

οἱ δὲ ἐν σαρκὶ ὄντεσ θεῷ ἀρέσαι οὐ δύνανται.

Ὑμεῖσ δὲ οὐκ ἐστὲ ἐν σαρκὶ ἀλλὰ ἐν πνεύματι.

εἴπερ πνεῦμα θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν. εἰ δέ τισ πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτοσ οὐκ ἔστιν αὐτοῦ. εἰ δὲ Χριστὸσ ἐν ὑμῖν, τὸ μὲν σῶμα νεκρὸν διὰ ἁμαρτίαν, τὸ δὲ πνεῦμα ζωὴ διὰ δικαιοσύνην.

εἰ δὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἐγείραντοσ τὸν Ιἠσοῦν ἐκ νεκρῶν οἰκεῖ ἐν ὑμῖν, ὁ ἐγείρασ ἐκ νεκρῶν Χριστὸν Ιἠσοῦν ζωοποιήσει [καὶ] τὰ θνητὰ σώματα ὑμῶν διὰ τοῦ ἐνοικοῦντοσ αὐτοῦ πνεύματοσ ἐν ὑμῖν.

εἰ γὰρ κατὰ σάρκα ζῆτε μέλλετε ἀποθνήσκειν, εἰ δὲ πνεύματι τὰσ πράξεισ τοῦ σώματοσ θανατοῦτε ζήσεσθε.

ὅσοι γὰρ πνεύματι θεοῦ ἄγονται, οὗτοι υἱοὶ θεοῦ εἰσίν.

οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείασ πάλιν εἰσ φόβον, ἀλλὰ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίασ, ἐν ᾧ κράζομεν Ἀββά ὁ πατήρ·

αὐτὸ τὸ πνεῦμα συνμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα θεοῦ.

εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι·

κληρονόμοι μὲν θεοῦ, συνκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συνπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν. Λογίζομαι γὰρ ὅτι οὐκ ἄξια τὰ παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρὸσ τὴν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰσ ἡμᾶσ.

ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆσ κτίσεωσ τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται·

ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσισ ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆσ δουλείασ τῆσ φθορᾶσ εἰσ τὴν ἐλευθερίαν τῆσ δόξησ τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ.

οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσισ συνστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν·

οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματοσ ἔχοντεσ [ἡμεῖσ] καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖσ στενάζομεν, υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματοσ ἡμῶν.

τῇ γὰρ ἐλπίδι ἐσώθημεν·

ἐλπὶσ δὲ βλεπομένη οὐκ ἔστιν ἐλπίσ, ὃ γὰρ βλέπει τίσ ἐλπίζει; εἰ δὲ ὃ οὐ βλέπομεν ἐλπίζομεν, δι’ ὑπομονῆσ ἀπεκδεχόμεθα.

Ὡσαύτωσ δὲ καὶ τὸ πνεῦμα συναντιλαμβάνεται τῇ ἀσθενείᾳ ἡμῶν·

ὁ δὲ ἐραυνῶν τὰσ καρδίασ οἶδεν τί τὸ φρόνημα τοῦ πνεύματοσ, ὅτι κατὰ θεὸν ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἁγίων.

οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖσ ἀγαπῶσι τὸν θεὸν πάντα συνεργεῖ [ὁ θεὸσ] εἰσ ἀγαθόν, τοῖσ κατὰ πρόθεσιν κλητοῖσ οὖσιν.

ὅτι οὓσ προέγνω, καὶ προώρισεν συμμόρφουσ τῆσ εἰκόνοσ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰσ τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖσ ἀδελφοῖσ·

οὓσ δὲ προώρισεν, τούτουσ καὶ ἐκάλεσεν·

καὶ οὓσ ἐκάλεσεν, τούτουσ καὶ ἐδικαίωσεν· οὓσ δὲ ἐδικαίωσεν, τούτουσ καὶ ἐδόξασεν. Τί οὖν ἐροῦμεν πρὸσ ταῦτα;

εἰ ὁ θεὸσ ὑπὲρ ἡμῶν, τίσ καθ’ ἡμῶν; ὅσ γε τοῦ ἰδίου υἱοῦ οὐκ ἐφείσατο, ἀλλὰ ὑπὲρ ἡμῶν πάντων παρέδωκεν αὐτόν, πῶσ οὐχὶ καὶ σὺν αὐτῷ τὰ πάντα ἡμῖν χαρίσεται;

τίσ ἐγκαλέσει κατὰ ἐκλεκτῶν θεοῦ;

δικαιῶν· θεὸσ ὁ τίσ ὁ κατακρινῶν; Χριστὸσ [Ιἠσοῦσ] ὁ ἀποθανών, μᾶλλον δὲ ἐγερθεὶσ [ἐκ νεκρῶν], ὅσ ἐστιν ἐν δεξιᾷ ὃσ καὶ ἐντυγχάνει ὑπὲρ ἡμῶν·

τοῦ θεοῦ, τίσ ἡμᾶσ χωρίσει ἀπὸ τῆσ ἀγάπησ τοῦ χριστοῦ; θλίψισ ἢ στενοχωρία ἢ διωγμὸσ ἢ λιμὸσ ἢ γυμνότησ ἢ κίνδυνοσ ἢ μάχαιρα;

καθὼσ γέγραπται ὅτι Ἕνεκεν σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡσ πρόβατα σφαγῆσ.

ἀλλ’ ἐν τούτοισ πᾶσιν ὑπερνικῶμεν διὰ τοῦ ἀγαπήσαντοσ ἡμᾶσ.

οὔτε ὕψωμα οὔτε βάθοσ οὔτε τισ κτίσισ ἑτέρα δυνήσεται ἡμᾶσ χωρίσαι ἀπὸ τῆσ ἀγάπησ τοῦ θεοῦ τῆσ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ τῷ κυρίῳ ἡμῶν.

ὅτι λύπη μοί ἐστιν μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτοσ ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου·

ὧν ἡ υἱοθεσία καὶ ἡ δόξα καὶ αἱ διαθῆκαι καὶ ἡ νομοθεσία καὶ ἡ λατρεία καὶ αἱ ἐπαγγελίαι, ὧν οἱ πατέρεσ, καὶ ἐξ ὧν ὁ χριστὸσ τὸ κατὰ σάρκα, ὁ ὢν ἐπὶ πάντων, θεὸσ εὐλογητὸσ εἰσ τοὺσ αἰῶνασ·

ἀμήν.

Οὐχ οἱο͂ν δὲ ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγοσ τοῦ θεοῦ.

οὐ γὰρ πάντεσ οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ· οὐδ’ ὅτι εἰσὶν σπέρμα Ἀβραάμ, πάντεσ τέκνα, ἀλλ’ Ἐν Ἰσαὰκ κληθήσεταί σοι σπέρμα.

τοῦτ’ ἔστιν, οὐ τὰ τέκνα τῆσ σαρκὸσ ταῦτα τέκνα τοῦ θεοῦ, ἀλλὰ τὰ τέκνα τῆσ ἐπαγγελίασ λογίζεται εἰσ σπέρμα·

ἐπαγγελίασ γὰρ ὁ λόγοσ οὗτοσ Κατὰ τὸν καιρὸν τοῦτον ἐλεύσομαι καὶ ἔσται τῇ Σάρρᾳ υἱόσ.

οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ Ῥεβέκκα ἐξ ἑνὸσ κοίτην ἔχουσα, Ἰσαὰκ τοῦ πατρὸσ ἡμῶν·

οὐκ ἐξ ἔργων ἀλλ’ ἐκ τοῦ καλοῦντοσ, ἐρρέθη αὐτῇ ὅτι Ὁ μείζων δουλεύσει τῷ ἐλάσσονι·

καθάπερ γέγραπται Τὸν Ιἀκὼβ ἠγάπησα, τὸν δὲ Ἠσαῦ ἐμίσησα.

Τί οὖν ἐροῦμεν;

μὴ ἀδικία παρὰ τῷ θεῷ; μὴ γένοιτο· τῷ Μωυσεῖ γὰρ λέγει Ἐλεήσω ὃν ἄν ἐλεῶ, καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω.

ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντοσ οὐδὲ τοῦ τρέχοντοσ, ἀλλὰ τοῦ ἐλεῶντοσ θεοῦ.

λέγει γὰρ ἡ γραφὴ τῷ Φαραὼ ὅτι Εἰσ αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε ὅπωσ ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου, καὶ ὅπωσ διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.

ἄρα οὖν ὃν θέλει ἐλεεῖ, ὃν δὲ θέλει σκληρύνει.

Ἐρεῖσ μοι οὖν Τί ἔτι μέμφεται;

τῷ γὰρ βουλήματι αὐτοῦ τίσ ἀνθέστηκεν;

ὦ ἄνθρωπε, μενοῦνγε σὺ τίσ εἶ ὁ ἀνταποκρινόμενοσ τῷ θεῷ; μὴ ἐρεῖ τὸ πλάσμα τῷ πλάσαντι Τί με ἐποίησασ οὕτωσ; ἢ οὐκ ἔχει ἐξουσίαν ὁ κεραμεὺσ τοῦ πηλοῦ ἐκ τοῦ αὐτοῦ φυράματοσ ποιῆσαι ὃ μὲν εἰσ τιμὴν σκεῦοσ, ὃ δὲ εἰσ ἀτιμίαν;

οὓσ καὶ ἐκάλεσεν ἡμᾶσ οὐ μόνον ἐξ Ιοὐδαίων ἀλλὰ καὶ ἐξ ἐθνῶν;

ὡσ καὶ ἐν τῷ Ὠσηὲ λέγει Καλέσω τὸν οὐ λαόν μου λαόν μου καὶ τὴν οὐκ ἠγαπημένην ἠγαπημένην·

καὶ ἔσται ἐν τῷ τόπῳ οὗ ἐρρέθη [αὐτοῖσ] Οὐ λαόσ μου ὑμεῖσ, ἐκεῖ κληθήσονται υἱοὶ θεοῦ ζῶντοσ.

Ἠσαίασ δὲ κράζει ὑπὲρ τοῦ Ἰσραήλ Εἂν ᾖ ὁ ἀριθμὸσ τῶν υἱῶν Ἰσραὴλ ὡσ ἡ ἄμμοσ τῆσ θαλάσσησ, τὸ ὑπό λιμμα σωθήσεται·

λόγον γὰρ συντελῶν καὶ συντέμνων ποιήσει Κύριοσ ἐπὶ τῆσ γῆσ.

καὶ καθὼσ προείρηκεν Ἠσαίασ Εἰ μὴ Κύριοσ Σαβαὼθ ἐγκατέλιπεν ἡμῖν σπέρμα, ὡσ Σόδομα ἂν ἐγενήθημεν καὶ ὡσ Γόμορρα ἂν ὡμοιώθημεν.

Τί οὖν ἐροῦμεν;

ὅτι ἔθνη τὰ μὴ διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβεν δικαιοσύνην, δικὰιοσύνην δὲ τὴν ἐκ πίστεωσ· Ἰσραὴλ δὲ διώκων νόμον δικαιοσύνησ εἰσ νόμον οὐκ ἔφθασεν.

διὰ τί; ὅτι οὐκ ἐκ πίστεωσ ἀλλ’ ὡσ ἐξ ἔργων· καθὼσ γέγραπται Ἰδοὺ τίθημι ἐν Σιὼν λίθον προσκόμματοσ καὶ πέτραν σκανδάλου, καὶ ὁ πιστεύων ἐπ’ αὐτῷ οὐ καταισχυνθήσεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

PROS RWMAIOUS, chapter 1

(PROS RWMAIOUS, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION