PROS RWMAIOUS, chapter 11

(PROS RWMAIOUS, chapter 11)

Λέγω οὖν, μὴ ἀπώσατο ὁ θεὸσ τὸν λαὸν αὐτοῦ; μὴ γένοιτο· καὶ γὰρ ἐγὼ Ἰσραηλείτησ εἰμί, ἐκ σπέρματοσ Ἀβραάμ, φυλῆσ Βενιαμείν. οὐκ ἀπώσατο ὁ θεὸσ τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω.

ἢ οὐκ οἴδατε ἐν Ἠλείᾳ τί λέγει ἡ γραφή, ὡσ ἐντυγχάνει τῷ θεῷ κατὰ τοῦ Ἰσραήλ; Κύριε, τοὺσ προφήτασ σου ἀπέκτειναν, τὰ θυσιαστήριά σου κατέσκαψαν, κἀγὼ ὑπελείφθην μόνοσ, καὶ ζητοῦσιν τὴν ψυχήν μου.

ἀλλὰ τί λέγει αὐτῷ ὁ χρηματισμόσ;

Κατέλιπον ἐμαυτῷ ἑπτακισχιλίουσ ἄνδρασ, οἵτινεσ οὐκ ἔκαμψαν γόνυ τῇ Βάαλ. οὕτωσ οὖν καὶ ἐν τῷ νῦν καιρῷ λίμμα κατ’ ἐκλογὴν χάριτοσ γέγονεν·

εἰ δὲ χάριτι, οὐκέτι ἐξ ἔργων, ἐπεὶ ἡ χάρισ οὐκέτι γίνεται χάρισ.

τί οὖν;

ὃ ἐπιζητεῖ Ἰσραήλ, τοῦτο οὐκ ἐπέτυχεν, ἡ δὲ ἐκλογὴ ἐπέτυχεν· καθάπερ γέγραπται Ἔδωκεν αὐτοῖσ ὁ θεὸσ πνεῦμα κατανύξεωσ, ὀφθαλμοὺσ τοῦ μὴ βλέπειν καὶ ὦτα τοῦ μὴ ἀκούειν, ἑώσ τῆσ σήμερον ἡμέρασ.

σκοτισθήτωσαν οἱ ὀφθαλμοὶ αὐτῶν τοῦ μὴ βλέπειν, καὶ τὸν νῶτον αὐτῶν διὰ παντὸσ σύνκαμψον.

Λέγω οὖν, μὴ ἔπταισαν ἵνα πέσωσιν;

μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τῷ αὐτῶν παραπτώματι ἡ σωτηρία τοῖσ ἔθνεσιν, εἰσ τὸ παραζηλῶσαι αὐτούσ. εἰ δὲ τὸ παράπτωμα αὐτῶν πλοῦτοσ κόσμου καὶ τὸ ἥττημα αὐτῶν πλοῦτοσ ἐθνῶν, πόσῳ μᾶλλον τὸ πλήρωμα αὐτῶν.

Ὑμῖν δὲ λέγω τοῖσ ἔθνεσιν.

εἴ πωσ παραζηλώσω μου τὴν σάρκα καὶ σώσω τινὰσ ἐξ αὐτῶν.

εἰ γὰρ ἡ ἀποβολὴ αὐτῶν καταλλαγὴ κόσμου, τίσ ἡ πρόσλημψισ εἰ μὴ ζωὴ ἐκ νεκρῶν;

εἰ δὲ ἡ ἀπαρχὴ ἁγία, καὶ τὸ φύραμα·

καὶ εἰ ἡ ῥίζα ἁγία, καὶ οἱ κλάδοι. Εἰ δέ τινεσ τῶν κλάδων ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ ἀγριέλαιοσ ὢν ἐνεκεντρίσθησ ἐν αὐτοῖσ καὶ συνκοινωνὸσ τῆσ ῥίζησ τῆσ πιότητοσ τῆσ ἐλαίασ ἐγένου, μὴ κατακαυχῶ τῶν κλάδων·

εἰ δὲ κατακαυχᾶσαι, οὐ σὺ τὴν ῥίζαν βαστάζεισ ἀλλὰ ἡ ῥίζα σέ.

ἐρεῖσ οὖν Ἐξεκλάσθησαν κλάδοι ἵνα ἐγὼ ἐνκεντρισθῶ.

καλῶσ· τῇ ἀπιστίᾳ ἐξεκλάσθησαν, σὺ δὲ τῇ πίστει ἕστηκασ.

μὴ ὑψηλὰ φρόνει, ἀλλὰ φοβοῦ·

εἰ γὰρ ὁ θεὸσ τῶν κατὰ φύσιν κλάδων οὐκ ἐφείσατο, οὐδὲ σοῦ φείσεται. ἴδε οὖν χρηστότητα καὶ ἀποτομίαν θεοῦ· ἐπὶ μὲν τοὺσ πεσόντασ ἀποτομία, ἐπὶ δὲ σὲ χρηστότησ θεοῦ, ἐὰν ἐπιμένῃσ τῇ χρηστότητι, ἐπεὶ καὶ σὺ ἐκκοπήσῃ.

κἀκεῖνοι δέ, ἐὰν μὴ ἐπιμένωσι τῇ ἀπιστίᾳ, ἐνκεντρισθήσονται·

δυνατὸσ γάρ ἐστιν ὁ θεὸσ πάλιν ἐνκεντρίσαι αὐτούσ. εἰ γὰρ σὺ ἐκ τῆσ κατὰ φύσιν ἐξεκόπησ ἀγριελαίου καὶ παρὰ φύσιν ἐνεκεντρίσθησ εἰσ καλλιέλαιον, πόσῳ μᾶλλον οὗτοι οἱ κατὰ φύσιν ἐνκεντρισθήσονται τῇ ἰδίᾳ ἐλαίᾳ.

Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶσ ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵνα μὴ ἦτε ἐν ἑαυτοῖσ φρόνιμοι, ὅτι πώρωσισ ἀπὸ μέρουσ τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρι οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ, καὶ οὕτωσ πᾶσ Ἰσραὴλ σωθήσεται·

καθὼσ γέγραπται Ἥξει ἐκ Σιὼν ὁ ῥυόμενοσ, ἀποστρέψει ἀσεβείασ ἀπὸ Ιἀκώβ.

καὶ αὕτη αὐτοῖσ ἡ παρ’ ἐμοῦ διαθήκη, ὅταν ἀφέλωμαι τὰσ ἁμαρτίασ αὐτῶν.

κατὰ μὲν τὸ εὐαγγέλιον ἐχθροὶ δι’ ὑμᾶσ, κατὰ δὲ τὴν ἐκλογὴν ἀγαπητοὶ διὰ τοὺσ πατέρασ·

ἀμεταμέλητα γὰρ τὰ χαρίσματα καὶ ἡ κλῆσισ τοῦ θεοῦ.

οὕτωσ καὶ οὗτοι νῦν ἠπείθησαν τῷ ὑμετέρῳ ἐλέει ἵνα καὶ αὐτοὶ νῦν ἐλεηθῶσιν·

συνέκλεισεν γὰρ ὁ θεὸσ τοὺσ πάντασ εἰσ ἀπειθίαν ἵνα τοὺσ πάντασ ἐλεήσῃ.

Ὢ βάθοσ πλούτου καὶ σοφίασ καὶ γνώσεωσ θεοῦ·

ὡσ ἀνεξεραύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ. "Τίσ γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου;

"ἢ τίσ σύμβουλοσ αὐτοῦ ἐγένετο; "ἢ τίσ προέδωκεν αὐτῷ, καὶ ἀνταποδοθήσεται αὐτῷ; ὅτι ἐξ αὐτοῦ καὶ δι’ αὐτοῦ καὶ εἰσ αὐτὸν τὰ πάντα·

αὐτῷ ἡ δόξα εἰσ τοὺσ αἰῶνασ· ἀμήν. Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶσ, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ θεοῦ παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν ἁγίαν τῷ θεῷ εὐάρεστον, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν·

καὶ μὴ συνσχηματίζεσθε τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθε τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοόσ, εἰσ τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶσ τί τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον.

Λέγω γὰρ διὰ τῆσ χάριτοσ τῆσ δοθείσησ μοι παντὶ τῷ ὄντι ἐν ὑμῖν μὴ ὑπερφρονεῖν παρ’ ὃ δεῖ φρονεῖν, ἀλλὰ φρονεῖν εἰσ τὸ σωφρονεῖν, ἑκάστῳ ὡσ ὁ θεὸσ ἐμέρισεν μέτρον πίστεωσ.

οὕτωσ οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, τὸ δὲ καθ’ εἷσ ἀλλήλων μέλη.

εἴτε ὁ παρακαλῶν ἐν τῇ παρακλήσει, ὁ μεταδιδοὺσ ἐν ἁπλότητι, ὁ προϊστάμενοσ ἐν σπουδῇ, ὁ ἐλεῶν ἐν ἱλαρότητι.

ἡ ἀγάπη ἀνυπόκριτοσ.

ἀποστυγοῦντεσ τὸ πονηρόν, κολλώμενοι τῷ ἀγαθῷ·

ταῖσ χρείαισ τῶν ἁγίων κοινωνοῦντεσ, τὴν φιλοξενίαν διώκοντεσ.

εὐλογεῖτε τοὺσ διώκοντασ, εὐλογεῖτε καὶ μὴ καταρᾶσθε.

χαίρειν μετὰ χαιρόντων, κλαίειν μετὰ κλαιόντων.

τὸ αὐτὸ εἰσ ἀλλήλουσ φρονοῦντεσ, μὴ τὰ ὑψηλὰ φρονοῦντεσ ἀλλὰ τοῖσ ταπεινοῖσ συναπαγόμενοι.

μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖσ. μηδενὶ κακὸν ἀντὶ κακοῦ ἀποδιδόντεσ·

προνοούμενοι καλὰ ἐνώπιον πάντων ἀνθρώπων· εἰ δυνατόν, τὸ ἐξ ὑμῶν μετὰ πάντων ἀνθρώπων εἰρηνεύοντεσ·

μὴ ἑαυτοὺσ ἐκδικοῦντεσ, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ, γέγραπται γάρ Ἐμοὶ ἐκδίκησισ, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριοσ.

ἀλλὰ ἐὰν πεινᾷ ὁ ἐχθρόσ σου, ψώμιζε αὐτόν·

ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακασ πυρὸσ σωρεύσεισ ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν.

Πᾶσα ψυχὴ ἐξουσίαισ ὑπερεχούσαισ ὑποτασσέσθω, οὐ γὰρ ἔστιν ἐξουσία εἰ μὴ ὑπὸ θεοῦ, αἱ δὲ οὖσαι ὑπὸ θεοῦ τεταγμέναι εἰσίν·

ὥστε ὁ ἀντιτασσόμενοσ τῇ ἐξουσίᾳ τῇ τοῦ θεοῦ διαταγῇ ἀνθέστηκεν, οἱ δὲ ἀνθεστηκότεσ ἑαυτοῖσ κρίμα λήμψονται.

οἱ γὰρ ἄρχοντεσ οὐκ εἰσὶν φόβοσ τῷ ἀγαθῷ ἔργῳ ἀλλὰ τῷ κακῷ.

θέλεισ δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶ ἕξεισ ἔπαινον ἐξ αὐτῆσ·

θεοῦ γὰρ διάκονόσ ἐστιν σοὶ εἰσ τὸ ἀγαθόν. ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇσ, φοβοῦ· οὐ γὰρ εἰκῇ τὴν μάχαιραν φορεῖ· θεοῦ γὰρ διάκονόσ ἐστιν, ἔκδικοσ εἰσ ὀργὴν τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι. διὰ τοῦτο γὰρ καὶ φόρουσ τελεῖτε, λειτουργοὶ γὰρ θεοῦ εἰσὶν εἰσ αὐτὸ τοῦτο προσκαρτεροῦντεσ.

ἀπόδοτε πᾶσι τὰσ ὀφειλάσ, τῷ τὸν φόρον τὸν φόρον, τῷ τὸ τέλοσ τὸ τέλοσ, τῷ τὸν φόβον τὸν φόβον, τῷ τὴν τιμὴν τὴν τιμήν.

Μηδενὶ μηδὲν ὀφείλετε, εἰ μὴ τὸ ἀλλήλουσ ἀγαπᾷν·

ὁ γὰρ ἀγαπῶν τὸν ἕτερον νόμον πεπλήρωκεν. τὸ γάρ Οὐ μοιχεύσεισ, Οὐ φονεύσεισ, Οὐ κλέψεισ, Οὐκ ἐπιθυμήσεισ, καὶ εἴ τισ ἑτέρα ἐντολή, ἐν τῷ λόγῳ τούτῳ ἀνακεφαλαιοῦται, [ἐν τῷ] Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν.

ἡ ἀγάπη τῷ πλησίον κακὸν οὐκ ἐργάζεται·

πλήρωμα οὖν νόμου ἡ ἀγάπη. Καὶ τοῦτο εἰδότεσ τὸν καιρόν, ὅτι ὡρ́α ἤδη ὑμᾶσ ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι, νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν.

ἡ νὺξ προέκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν.

ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότουσ, ἐνδυσώμεθα [δὲ] τὰ ὅπλα τοῦ φωτόσ. ὡσ ἐν ἡμέρᾳ εὐσχημόνωσ περιπατήσωμεν, μὴ κώμοισ καὶ μέθαισ, μὴ κοίταισ καὶ ἀσελγείαισ, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ.

ἀλλὰ ἐνδύσασθε τὸν κύριον Ιἠσοῦν Χριστόν, καὶ τῆσ σαρκὸσ πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰσ ἐπιθυμίασ.

Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰσ διακρίσεισ διαλογισμῶν.

ὃσ μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει.

ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίοντα μὴ ἐξουθενείτω, ὁ δὲ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω, ὁ θεὸσ γὰρ αὐτὸν προσελάβετο.

σὺ τίσ εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην;

τῷ ἰδίῳ κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ, δυνατεῖ γὰρ ὁ κύριοσ στῆσαι αὐτόν. ὃσ μὲν [γὰρ] κρίνει ἡμέραν παρ’ ἡμέραν, ὃσ δὲ κρίνει πᾶσαν ἡμέραν·

ἕκαστοσ ἐν τῷ ἰδίῳ νοῒ πληροφορείσθω· ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν κυρίῳ φρονεῖ.

καὶ ὁ ἐσθίων κυρίῳ ἐσθίει, εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ θεῷ· καὶ ὁ μὴ ἐσθίων κυρίῳ οὐκ ἐσθίει, καὶ εὐχαριστεῖ τῷ θεῷ. Οὐδεὶσ γὰρ ἡμῶν ἑαυτῷ ζῇ, καὶ οὐδεὶσ ἑαυτῷ ἀποθνήσκει·

ἐάν τε γὰρ ζῶμεν, τῷ κυρίῳ ζῶμεν, ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τῷ κυρίῳ ἀποθνήσκομεν.

ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ κυρίου ἐσμέν. εἰσ τοῦτο γὰρ Χριστὸσ ἀπέθανεν καὶ ἔζησεν ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.

Σὺ δὲ τί κρίνεισ τὸν ἀδελφόν σου;

ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖσ τὸν ἀδελφόν σου; πάντεσ γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ θεοῦ· γέγραπται γάρ Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριοσ, ὅτι ἐμοὶ κάμψει πᾶν γόνυ, καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσεται τῷ θεῷ.

ἄρα [οὖν] ἕκαστοσ ἡμῶν περὶ ἑαυτοῦ λόγον δώσει [τῷ θεῷ].

Μηκέτι οὖν ἀλλήλουσ κρίνωμεν·

ἀλλὰ τοῦτο κρίνατε μᾶλλον, τὸ μὴ τιθέναι πρόσκομμα τῷ ἀδελφῷ ἢ σκάνδαλον. οἶδα καὶ πέπεισμαι ἐν κυρίῳ Ιἠσοῦ ὅτι οὐδὲν κοινὸν δι’ ἑαυτοῦ·

εἰ μὴ τῷ λογιζομένῳ τι κοινὸν εἶναι, ἐκείνῳ κοινόν. εἰ γὰρ διὰ βρῶμα ὁ ἀδελφόσ σου λυπεῖται, οὐκέτι κατὰ ἀγάπην περιπατεῖσ.

μὴ τῷ βρώματί σου ἐκεῖνον ἀπόλλυε ὑπὲρ οὗ Χριστὸσ ἀπέθανεν. μὴ βλασφημείσθω οὖν ὑμῶν τὸ ἀγαθόν.

οὐ γάρ ἐστιν ἡ βασιλεία τοῦ θεοῦ βρῶσισ καὶ πόσισ, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν πνεύματι ἁγίῳ·

ὁ γὰρ ἐν τούτῳ δουλεύων τῷ χριστῷ εὐάρεστοσ τῷ θεῷ καὶ δόκιμοσ τοῖσ ἀνθρώποισ.

ἄρα οὖν τὰ τῆσ εἰρήνησ διώκωμεν καὶ τὰ τῆσ οἰκοδομῆσ τῆσ εἰσ ἀλλήλουσ·

μὴ ἕνεκεν βρώματοσ κατάλυε τὸ ἔργον τοῦ θεοῦ.

πάντα μὲν καθαρά, ἀλλὰ κακὸν τῷ ἀνθρώπῳ τῷ διὰ προσκόμματοσ ἐσθίοντι. καλὸν τὸ μὴ φαγεῖν κρέα μηδὲ πεῖν οἶνον μηδὲ ἐν ᾧ ὁ ἀδελφόσ σου προσκόπτει·

σὺ πίστιν ἣν ἔχεισ κατὰ σεαυτὸν ἔχε ἐνώπιον τοῦ θεοῦ.

μακάριοσ ὁ μὴ κρίνων ἑαυτὸν ἐν ᾧ δοκιμάζει· ὁ δὲ διακρινόμενοσ ἐὰν φάγῃ κατακέκριται, ὅτι οὐκ ἐκ πίστεωσ·

πᾶν δὲ ὃ οὐκ ἐκ πίστεωσ ἁμαρτία ἐστίν. Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖσ οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖσ ἀρέσκειν.

ἕκαστοσ ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰσ τὸ ἀγαθὸν πρὸσ οἰκοδομήν·

καὶ γὰρ ὁ χριστὸσ οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν·

ἀλλὰ καθὼσ γέγραπται Οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σὲ ἐπέπεσαν ἐπ’ ἐμέ. ὅσα γὰρ προεγράφη, [πάντα] εἰσ τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν ἐγράφη, ἵνα διὰ τῆσ ὑπομονῆσ καὶ διὰ τῆσ παρακλήσεωσ τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν.

ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν θεὸν καὶ πατέρα τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

Διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλουσ, καθὼσ καὶ ὁ χριστὸσ προσελάβετο ἡμᾶσ, εἰσ δόξαν τοῦ θεοῦ.

λέγω γὰρ Χριστὸν διάκονον γεγενῆσθαι περιτομῆσ ὑπὲρ ἀληθείασ θεοῦ, εἰσ τὸ βεβαιῶσαι τὰσ ἐπαγγελίασ τῶν πατέρων, τὰ δὲ ἔθνη ὑπὲρ ἐλέουσ δοξάσαι τὸν θεόν·

καθὼσ γέγραπται Διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαί σοι ἐν ἔθνεσι, καὶ τῷ ὀνόματί σου ψαλῶ.

καὶ πάλιν λέγει Εὐφράνθητε, ἔθνη, μετὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ.

καὶ πάλιν Αἰνεῖτε, πάντα τὰ ἔθνη, τὸν κύριον, καὶ ἐπαινεσάτωσαν αὐτὸν πάντεσ οἱ λαοί.

καὶ πάλιν Ἠσαίασ λέγει Ἔσται ἡ ῥίζα τοῦ Ιἐσσαί, καὶ ὁ ἀνιστάμενοσ ἄρχειν ἐθνῶν·

ἐπ’ αὐτῷ ἔθνη ἐλπιοῦσιν. ὁ δὲ θεὸσ τῆσ ἐλπίδοσ πληρώσαι ὑμᾶσ πάσησ χαρᾶσ και εἰρήνησ ἐν τῷ πιστεύειν, εἰσ τὸ περισσεύειν ὑμᾶσ ἐν τῇ ἐλπίδι ἐν δυνάμει πνεύματοσ ἁγίου.

Πέπεισμαι δέ, ἀδελφοί μου, καὶ αὐτὸσ ἐγὼ περὶ ὑμῶν, ὅτι καὶ αὐτοὶ μεστοί ἐστε ἀγαθωσύνησ, πεπληρωμένοι πάσησ τῆσ γνώσεωσ, δυνάμενοι καὶ ἀλλήλουσ νουθετεῖν.

εἰσ τὸ εἶναί με λειτουργὸν Χριστοῦ Ιἠσοῦ εἰσ τὰ ἔθνη, ἱερουργοῦντα τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ, ἵνα γένηται ἡ προσφορὰ τῶν ἐθνῶν εὐπρόσδεκτοσ, ἡγιασμένη ἐν πνεύματι ἁγίῳ.

ἔχω οὖν [τὴν] καύχησιν ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ τὰ πρὸσ τὸν θεόν·

οὐ γὰρ τολμήσω τι λαλεῖν ὧν οὐ κατειργάσατο Χριστὸσ δι’ ἐμοῦ εἰσ ὑπακοὴν ἐθνῶν, λόγῳ καὶ ἔργῳ, ἐν δυνάμει σημείων καὶ τεράτων, ἐν δυνάμει πνεύματοσ [ἁγίου]·

ἀλλὰ καθὼσ γέγραπται Ὄψονται οἷσ οὐκ ἀνηγγέλη περὶ αὐτοῦ, καὶ οἳ οὐκ ἀκηκόασιν συνήσουσιν.

Διὸ καὶ ἐνεκοπτόμην τὰ πολλὰ τοῦ ἐλθεῖν πρὸσ ὑμᾶσ·

νυνὶ δὲ πορεύομαι εἰσ Ιἐρουσαλὴμ διακονῶν τοῖσ ἁγίοισ.

ηὐδόκησαν γὰρ Μακεδονία καὶ Ἀχαία κοινωνίαν τινὰ ποιήσασθαι εἰσ τοὺσ πτωχοὺσ τῶν ἁγίων τῶν ἐν Ιἐρουσαλήμ.

ηὐδόκησαν γάρ, καὶ ὀφειλέται εἰσὶν αὐτῶν·

εἰ γὰρ τοῖσ πνευματικοῖσ αὐτῶν ἐκοινώνησαν τὰ ἔθνη, ὀφείλουσιν καὶ ἐν τοῖσ σαρκικοῖσ λειτουργῆσαι αὐτοῖσ. τοῦτο οὖν ἐπιτελέσασ, καὶ σφραγισάμενοσ αὐτοῖσ τὸν καρπὸν τοῦτον, ἀπελεύσομαι δι’ ὑμῶν εἰσ Σπανίαν·

οἶδα δὲ ὅτι ἐρχόμενοσ πρὸσ ὑμᾶσ ἐν πληρώματι εὐλογίασ Χριστοῦ ἐλεύσομαι.

ἵνα ἐν χαρᾷ ἐλθὼν πρὸσ ὑμᾶσ διὰ θελήματοσ θεοῦ συναναπαύσωμαι ὑμῖν.

ὁ δὲ θεὸσ τῆσ εἰρήνησ μετὰ πάντων ὑμῶν·

ἀμήν. ἵνα προσδέξησθε αὐτὴν ἐν κυρίῳ ἀξίωσ τῶν ἁγίων, καὶ παραστῆτε αὐτῇ ἐν ᾧ ἂν ὑμῶν χρῄζῃ πράγματι, καὶ γὰρ αὐτὴ προστάτισ πολλῶν ἐγενήθη καὶ ἐμοῦ αὐτοῦ.

οἵτινεσ ὑπὲρ τῆσ ψυχῆσ μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷσ οὐκ ἐγὼ μόνοσ εὐχαριστῶ ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν, καὶ τὴν κατ’ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν.

ἀσπάσασθε Ἐπαίνετον τὸν ἀγαπητόν μου, ὅσ ἐστιν ἀπαρχὴ τῆσ Ἀσίασ εἰσ Χριστόν.

ἀσπάσασθε Μαρίαν, ἥτισ πολλὰ ἐκοπίασεν εἰσ ὑμᾶσ.

ἀσπάσασθε Ἀνδρόνικον καὶ Ιοὐνίαν τοὺσ συγγενεῖσ μου καὶ συναιχμαλώτουσ μου, οἵτινέσ εἰσιν ἐπίσημοι ἐν τοῖσ ἀποστόλοισ, οἳ καὶ πρὸ ἐμοῦ γέγοναν ἐν Χριστῷ.

ἀσπάσασθε Ἀμπλιᾶτον τὸν ἀγαπητόν μου ἐν κυρίῳ.

ἀσπάσασθε Οὐρβανὸν τὸν συνεργὸν ἡμῶν ἐν Χριστῷ καὶ Στάχυν τὸν ἀγαπητόν μου.

ἀσπάσασθε Ἀπελλῆν τὸν δόκιμον ἐν Χριστῷ.

ἀσπάσασθε τοὺσ ἐκ τῶν Ἀριστοβούλου. ἀσπάσασθε Ἡρῳδίωνα τὸν συγγενῆ μου.

ἀσπάσασθε τοὺσ ἐκ τῶν Ναρκίσσου τοὺσ ὄντασ ἐν κυρίῳ. ἀσπάσασθε Τρύφαιναν καὶ Τρυφῶσαν τὰσ κοπιώσασ ἐν κυρίῳ.

ἀσπάσασθε Περσίδα τὴν ἀγαπητήν, ἥτισ πολλὰ ἐκοπίασεν ἐν κυρίῳ. ἀσπάσασθε Ῥοῦφον τὸν ἐκλεκτὸν ἐν κυρίῳ καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ ἐμοῦ.

ἀσπάσασθε Ἀσύνκριτον, Φλέγοντα, Ἑρμῆν, Πατρόβαν, Ἑρμᾶν, καὶ τοὺσ σὺν αὐτοῖσ ἀδελφούσ.

ἀσπάσασθε Φιλόλογον καὶ Ιοὐλίαν, Νηρέα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ, καὶ Ὀλυμπᾶν, καὶ τοὺσ σὺν αὐτοῖσ πάντασ ἁγίουσ.

Ἀσπάσασθε ἀλλήλουσ ἐν φιλήματι ἁγίῳ.

Ἀσπάζονται ὑμᾶσ αἱ ἐκκλησίαι πᾶσαι τοῦ χριστοῦ. Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶσ, ἀδελφοί, σκοπεῖν τοὺσ τὰσ διχοστασίασ καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἣν ὑμεῖσ ἐμάθετε ποιοῦντασ, καὶ ἐκκλίνετε ἀπ’ αὐτῶν·

οἱ γὰρ τοιοῦτοι τῷ κυρίῳ ἡμῶν Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν ἀλλὰ τῇ ἑαυτῶν κοιλίᾳ, καὶ διὰ τῆσ χρηστολογίασ καὶ εὐλογίασ ἐξαπατῶσι τὰσ καρδίασ τῶν ἀκάκων.

ἡ γὰρ ὑμῶν ὑπακοὴ εἰσ πάντασ ἀφίκετο·

ἐφ’ ὑμῖν οὖν χαίρω, θέλω δὲ ὑμᾶσ σοφοὺσ [μὲν] εἶναι εἰσ τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίουσ δὲ εἰσ τὸ κακόν. ὁ δὲ θεὸσ τῆσ εἰρήνησ συντρίψει τὸν Σατανᾶν ὑπὸ τοὺσ πόδασ ὑμῶν ἐν τάχει.

Ἡ χάρισ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ μεθ’ ὑμῶν.

Ἀσπάζεται ὑμᾶσ Τιμόθεοσ ὁ συνεργόσ [μου], καὶ Λούκιοσ καὶ Ιἄσων καὶ Σωσίπατροσ οἱ συγγενεῖσ μου.

ἀσπάζομαι ὑμᾶσ ἐγὼ Τέρτιοσ ὁ γράψασ τὴν ἐπιστολὴν ἐν κυρίῳ.

ἀσπάζεται ὑμᾶσ Γαῖοσ ὁ ξένοσ μου καὶ ὅλησ τῆσ ἐκκλησίασ.

ἀσπάζεται ὑμᾶσ Ἔραστοσ ὁ οἰκονόμοσ τῆσ πόλεωσ καὶ Κούαρτοσ ὁ ἀδελφόσ. φανερωθέντοσ δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν κατ’ ἐπιταγὴν τοῦ αἰωνίου θεοῦ εἰσ ὑπακοὴν πίστεωσ εἰσ πάντα τὰ ἔθνη γνωρισθέντοσ, μόνῳ σοφῷ θεῷ διὰ Ιἠσοῦ Χριστοῦ [ᾧ] ἡ δόξα εἰσ τοὺσ αἰῶνασ·

ἀμήν.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION