헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́ϜεραεΗί1́0́29́

(루키아노스, Verae Historiae, book 1 29:)

ἤδη δὲ καὶ οἱ Ἱππόγυποι ἀπεληλύθεσαν. πλεύσαντεσ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα καὶ ἡμέραν, περὶ ἑσπέραν ἀφικόμεθα ἐσ τὴν Λυχνόπολιν καλουμένην, ἤδη τὸν κάτω πλοῦν διώκοντεσ. ἡ δὲ πόλισ αὕτη κεῖται μεταξὺ τοῦ Πλειάδων καὶ τοῦ Υἅδων ἀέροσ, ταπεινοτέρα μέντοι πολὺ τοῦ ζῳδιακοῦ. ἀποβάντεσ δὲ ἄνθρωπον μὲν οὐδένα εὑρ́ομεν, λύχνουσ δὲ πολλοὺσ περιθέοντασ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ περὶ τὸν λιμένα διατρίβοντασ, τοὺσ μὲν μικροὺσ καὶ ὥσπερ πένητασ, ὀλίγουσ δὲ τῶν μεγάλων καὶ δυνατῶν πάνυ λαμπροὺσ καὶ περιφανεῖσ. οἰκήσεισ αὐτοῖσ καὶ λυχνεῶνεσ ἰδίᾳ ἑκάστῳ πεποίηντο, καὶ αὐτοὶ ὀνόματα εἶχον, ὥσπερ οἱ ἄνθρωποι, καὶ φωνὴν προϊεμένων ἠκούομεν, καὶ οὐδὲν ἡμᾶσ ἠδίκουν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ξένια ἐκάλουν ἡμεῖσ ὅμωσ ἐφοβούμεθα, καὶ οὔτε δειπνῆσαι οὔτε ὑπνῶσαί τισ ἡμῶν ἐτόλμησεν. ἀρχεῖα δὲ αὐτοῖσ ἐν μέσῃ τῇ πόλει πεποίηται, ἔνθα ὁ ἄρχων αὐτῶν διὰ νυκτὸσ ὅλησ κάθηται ὀνομαστὶ καλῶν ἕκαστον ὃσ δ’ ἂν μὴ ὑπακούσῃ, καταδικάζεται ἀποθανεῖν ὡσ λιπὼν τὴν τάξιν ὁ δὲ θάνατόσ ἐστι σβεσθῆναι. παρεστῶτεσ δὲ ἡμεῖσ ἑωρῶμεν τὰ γινόμενα καὶ ἠκούομεν ἅμα τῶν λύχνων ἀπολογουμένων καὶ τὰσ αἰτίασ λεγόντων δι’ ἃσ ἐβράδυνον. ἔνθα καὶ τὸν ἡμέτερον λύχνον ἐγνώρισα, καὶ προσειπὼν αὐτὸν περὶ τῶν κατ’ οἶκον ἐπυνθανόμην ὅπωσ ἔχοιεν ὁ δέ μοι ἅπαντα ἐκεῖνα διηγήσατο. τὴν μὲν οὖν νύκτα ἐκείνην αὐτοῦ ἐμείναμεν, τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἄραντεσ ἐπλέομεν ἤδη πλησίον τῶν νεφῶν ἔνθα δὴ καὶ τὴν Νεφελοκοκκυγίαν πόλιν ἰδόντεσ ἐθαυμάσαμεν, οὐ μέντοι ἐπέβημεν αὐτῆσ· οὐ γὰρ εἰά τὸ πνεῦμα. βασιλεύειν μέντοι αὐτῶν ἐλέγετο Κόρωνοσ ὁ Κοττυφίωνοσ. καὶ ἐγὼ ἐμνήσθην Ἀριστοφάνουσ τοῦ ποιητοῦ, ἀνδρὸσ σοφοῦ καὶ ἀληθοῦσ καὶ μάτην ἐφ’ οἷσ ἔγραψεν ἀπιστουμένου. τρίτῃ δὲ ἀπὸ ταύτησ ἡμέρᾳ καὶ τὸν ὠκεανὸν ἤδη σαφῶσ ἑωρῶμεν, γῆν δὲ οὐδαμοῦ, πλήν γε τῶν ἐν τῷ ἀέρι· καὶ αὗται δὲ πυρώδεισ καὶ ὑπεραυγεῖσ ἐφαντάζοντο. τῇ τετάρτῃ δὲ περὶ μεσημβρίαν μαλακῶσ ἐνδιδόντοσ τοῦ πνεύματοσ καὶ συνιζάνοντοσ ἐπὶ τὴν θάλατταν καθείθημεν. ^ ὡσ δὲ τοῦ ὕδατοσ ἐψαύσαμεν, θαυμασίωσ ὑπερηδόμεθα καὶ ὑπερεχαίρομεν καὶ πᾶσαν ἐκ τῶν ’παρόντων εὐφροσύνην ἐποιούμεθα καὶ ἀποβάντεσ ἐνηχόμεθα·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Verae Historiae, book 1 29:

(루키아노스, Verae Historiae, book 1 29:)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION