헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́ϜεραεΗί1́

(루키아노스, Verae Historiae, book 1)

Ὠσπερ τοῖσ ἀθλητικοῖσ καὶ περὶ τὴν τῶν σωμάτων ἐπιμέλειαν ἀσχολουμένοισ οὐ τῆσ εὐεξίασ μόνον οὐδὲ τῶν γυμνασίων φροντίσ ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τῆσ κατά καιρὸν γινομένησ ἀνέσεωσ ‐ μέροσ γοῦν τῆσ ἀσκήσεωσ τὸ μέγιστον αὐτὴν ὑπολαμβάνουσιν ‐ οὕτω δὴ καὶ τοῖσ περὶ τοὺσ λόγουσ ἐσπουδακόσιν ἡγοῦμαι προσήκειν μετὰ τὴν πολλὴν τῶν σπουδαιοτέρων ἀνάγνωσιν ἀνιέναι τε τὴν διάνοιαν καὶ πρὸσ τὸν ἔπειτα κάματον ἀκμαιοτέραν παρασκευάζειν. γένοιτο δ’ ἂν ἐμμελὴσ ἡ ἀνάπαυσισ αὐτοῖσ, εἰ τοῖσ τοιούτοισ τῶν ἀναγνωσμάτων ὁμιλοῖεν, ἃ μὴ μόνον ἐκ τοῦ ἀστείου τε καὶ χαρίεντοσ ψιλὴν παρέξει τὴν ψυχαγωγίαν, ἀλλά τινα καὶ θεωρίαν οὐκ ἄμουσον ἐπιδείξεται, οἱο͂́ν τι καὶ περὶ τῶνδε τῶν συγγραμμάτων αὐτοὺσ φρονήσειν ὑπολαμβάνω·

οὐ γὰρ μόνον τὸ ξένον τῆσ ὑποθέσεωσ οὐδὲ τὸ χαρίεν τῆσ προαιρέσεωσ ἐπαγωγὸν ἔσται αὐτοῖσ οὐδ’ ὅτι ψεύσματα ποικίλα πιθανῶσ τε καὶ ἐναλήθωσ ἐξενηνόχαμεν, ἀλλ’ ὅτι καὶ τῶν ἱστορουμένων ἕκαστον οὐκ ἀκωμῳδήτωσ ᾔνικται πρόσ τινασ τῶν παλαιῶν ποιητῶν τε καὶ συγγραφέων καὶ φιλοσόφων πολλὰ τεράστια καὶ μυθώδη συγγεγραφότων οὓσ καὶ ὀνομαστὶ ἂν ἔγραφον, εἰ μὴ καὶ αὐτῷ σοι ἐκ τῆσ ἀναγνώσεωσ φανεῖσθαι ἔμελλον ^· ^· χ· ^ Κτησίασ ὁ Κτησιόχου ὁ Κνίδιοσ, ὃσ συνέγραψεν περὶ τῆσ Ἰνδῶν χώρασ καὶ τῶν παρ’ αὐτοῖσ ἃ μήτε αὐτὸσ εἶδεν μήτε ἄλλου ἀληθεύοντοσ ἤκουσεν.

ἔγραψε δὲ καὶ Ιἀμβοῦλοσ περὶ τῶν ἐν τῇ μεγάλῃ θαλάττῃ πολλὰ παράδοξα, γνώριμον μὲν ἅπασι τὸ ψεῦδοσ πλασάμενοσ, οὐκ ἀτερπῆ δὲ ὅμωσ συνθεὶσ τὴν ὑπόθεσιν. πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι τὰ αὐτὰ τούτοισ προελόμενοι συνέγραψαν ὡσ δή τινασ ἑαυτῶν πλάνασ τε καὶ ἀποδημίασ, θηρίων τε μεγέθη ἱστοροῦντεσ καὶ ἀνθρώπων ὠμότητασ καὶ βίων καινότητασ· ἀρχηγὸσ δὲ αὐτοῖσ καὶ διδάσκαλοσ τῆσ τοιαύτησ βωμολοχίασ ὁ τοῦ Ὁμήρου Ὀδυσσεύσ, τοῖσ περὶ τὸν Ἀλκίνουν διηγούμενοσ ἀνέμων τε δουλείαν καὶ μονοφθάλμουσ καὶ ὠμοφάγουσ καὶ ἀγρίουσ τινὰσ ἀνθρώπουσ, ἔτι δὲ πολυκέφαλα ζῷα καὶ τὰσ ὑπὸ φαρμάκων τῶν ἑταίρων μεταβολάσ, οἱᾶ πολλὰ ἐκεῖνοσ πρὸσ ἰδιώτασ ἀνθρώπουσ τοὺσ Φαίακασ ἐτερατεύσατο. τούτοισ οὖν ἐντυχὼν ἅπασιν, τοῦ ψεύσασθαι μὲν οὐ σφόδρα τοὺσ ἄνδρασ ἐμεμψάμην, ὁρῶν ἤδη σύνηθεσ ὂν τοῦτο καὶ τοῖσ φιλοσοφεῖν ὑπισχνουμένοισ·

ἐκεῖνο δὲ αὐτῶν ἐθαύμασα, εἰ ἐνόμιζον λήσειν οὐκ ἀληθῆ συγγράφοντεσ. διόπερ καὶ αὐτὸσ ὑπὸ κενοδοξίασ ἀπολιπεῖν τι σπουδάσασ τοῖσ μεθ’ ἡμᾶσ, ἵνα μὴ μόνοσ ἄμοιροσ ὦ τῆσ ἐν τῷ μυθολογεῖν ἐλευθερίασ, ἐπεὶ μηδὲν ἀληθὲσ ἱστορεῖν εἶχον ‐ οὐδὲν γὰρ ἐπεπόνθειν ἀξιόλογον ‐ ἐπὶ τὸ ψεῦδοσ ἐτραπόμην πολὺ τῶν ἄλλων εὐγνωμονέστερον κἂν ἓν γὰρ δὴ τοῦτο ἀληθεύσω λέγων ὅτι ψεύδομαι. οὕτω δ’ ἄν μοι δοκῶ καὶ τὴν παρὰ τῶν ἄλλων κατηγορίαν ἐκφυγεῖν αὐτὸσ ὁμολογῶν μηδὲν ἀληθὲσ λέγειν. γράφω τοίνυν περὶ ὧν μήτε εἶδον μήτε ἔπαθον μήτε παρ’ ἄλλων ἐπυθόμην, ἔτι δὲ μήτε ὅλωσ ὄντων μήτε τὴν ἀρχὴν γενέσθαι δυναμένων. διὸ δεῖ τοὺσ ἐντυγχάνοντασ μηδαμῶσ πιστεύειν αὐτοῖσ. ὁρμηθεὶσ γάρ ποτε ἀπὸ Ἡρακλείων στηλῶν καὶ ἀφεὶσ εἰσ τὸν ἑσπέριον ὠκεανὸν οὐρίῳ ἀνέμῳ τὸν πλοῦν ἐποιούμην.

αἰτία δέ μοι τῆσ ἀποδημίασ καὶ ὑπόθεσισ ἡ τῆσ διανοίασ περιεργία καὶ πραγμάτων καινῶν ἐπιθυμία καὶ τὸ βούλεσθαι μαθεῖν τί τὸ τέλοσ ἐστὶν τοῦ ὠκεανοῦ καί τίνεσ οἱ πέραν κατοικοῦντεσ ἄνθρωποι. τούτου γέ τοι ἕνεκα πάμπολλα μὲν σιτία ἐνεβαλόμην, ἱκανὸν δὲ καὶ ὕδωρ ἐνεθέμην, πεντήκοντα δὲ τῶν ἡλικιωτῶν προσεποιησάμην τὴν αὐτὴν ἐμοὶ γνώμην ἔχοντασ, ἔτι δὲ καὶ ὅπλων πολύ τι πλῆθοσ παρεσκευασάμην καὶ κυβερνήτην τὸν ἄριστον μισθῷ μεγάλῳ πείσασ παρέλαβον καὶ τὴν ναῦν ‐ ἄκατοσ δὲ ἦν ‐ ὡσ πρὸσ μέγαν καὶ βίαιον πλοῦν ἐκρατυνάμην. ἡμέραν οὖν καὶ νύκτα οὐρίῳ πλέοντεσ ἔτι τῆσ γῆσ ὑποφαινομένησ οὐ σφόδρα βιαίωσ ἀνηγόμεθα, τῆσ ἐπιούσησ δὲ ἅμα ἡλίῳ ἀνίσχοντι.

ὅ τε ἄνεμοσ ἐπεδίδου καὶ τὸ κῦμα ηὐξάνετο καὶ ζόφοσ ἐπεγίνετο καὶ οὐκέτ’ οὐδὲ στεῖλαι τὴν ὀθόνην δυνατὸν ἦν. ἐπιτρέψαντεσ οὖν τῷ πνέοντι καὶ παραδόντεσ ἑαυτοὺσ ἐχειμαζόμεθα ἡμέρασ ἐννέα καὶ ἑβδομήκοντα, τῇ ὀγδοηκοστῇ δὲ ἄφνω ἐκλάμψαντοσ ἡλίου καθορῶμεν οὐ πόρρω νῆσον ὑψηλὴν καὶ δασεῖαν, οὐ τραχεῖ περιηχουμένην τῷ κύματι· καὶ γὰρ ἤδη τὸ πολὺ τῆσ ζάλησ κατεπαύετο. προσσχόντεσ οὖν καὶ ἀποβάντεσ ὡσ ἂν ἐκ μακρᾶσ ταλαιπωρίασ πολὺν μὲν χρόνον ἐπὶ γῆσ ἐκείμεθα, διαναστάντεσ δὲ ὅμωσ ἀπεκρίναμεν ἡμῶν αὐτῶν τριάκοντα μὲν φύλακασ τῆσ νεὼσ παραμένειν, εἴκοσι δὲ σὺν ἐμοὶ ἀνελθεῖν ἐπὶ κατασκοπῇ τῶν ἐν τῇ νήσῳ. προελθόντεσ δὲ ὅσον σταδίουσ τρεῖσ ἀπὸ τῆσ θαλάσσησ δι’ ὕλησ ὁρῶμέν τινα στήλην χαλκοῦ πεποιημένην, Ἑλληνικοῖσ γράμμασιν καταγεγραμμένην, ἀμυδροῖσ δὲ καὶ ἐκτετριμμένοισ, λέγουσαν Ἄχρι·

ὕστερον μέντοι ἐπινοήσαντεσ τοὺσ ἄλλουσ ἰχθῦσ τοὺσ ἀπὸ τοῦ ὕδατοσ παραμιγνύντεσ ἐκεράννυμεν τὸ σφοδρὸν τῆσ οἰνοφαγίασ. τούτων Ἡρακλῆσ καὶ Διόνυσοσ ἀφίκοντο. ἦν δὲ καὶ ἴχνη δύο πλησίον ἐπὶ πέτρασ, τὸ μὲν πλεθριαῖον, τὸ δὲ ἔλαττον ‐ ἐμοὶ δοκεῖν, τὸ μὲν τοῦ Διονύσου, τὸ μικρότερον, θάτερον δὲ Ἡρακλέουσ. προσκυνήσαντεσ δ’ οὖν προῇμεν οὔπω δὲ πολὺ παρῇμεν καὶ ἐφιστάμεθα ποταμῷ οἶνον ῥέοντι ὁμοιότατον μάλιστα οἱο͂́σπερ ὁ Χῖόσ ἐστιν. ἄφθονον δὲ ἦν τὸ ῥεῦμα καὶ πολύ, ὥστε ἐνιαχοῦ καὶ ναυσίπορον εἶναι δύνασθαι. ἐπῄει οὖν ἡμῖν πολὺ μᾶλλον πιστεύειν τῷ ἐπὶ τῆσ στήλησ ἐπιγράμματι, ὁρῶσι τὰ σημεῖα τῆσ Διονύσου ἐπιδημίασ. δόξαν δέ μοι καὶ ὅθεν ἄρχεται ὁ ποταμὸσ καταμαθεῖν, ἀνῄειν παρὰ τὸ ῥεῦμα, καὶ πηγὴν μὲν οὐδεμίαν εὑρ͂ον αὐτοῦ, πολλὰσ δὲ καὶ μεγάλασ ἀμπέλουσ, πλήρεισ βοτρύων, παρὰ δὲ τὴν ῥίζαν ἑκάστην ἀπέρρει σταγὼν οἴνου διαυγοῦσ, ἀφ’ ὧν ἐγίνετο ὁ ποταμόσ. ἦν δὲ καὶ ἰχθῦσ ἐν αὐτῷ πολλοὺσ ἰδεῖν, οἴνῳ μάλιστα καὶ τὴν χρόαν καὶ τὴν γεῦσιν προσεοικότασ· ἡμεῖσ γοῦν ἀγρεύσαντεσ αὐτῶν τινασ καὶ ἐμφαγόντεσ ἐμεθύσθημεν ἀμέλει καὶ ἀνατεμόντεσ αὐτοὺσ εὑρίσκομεν τρυγὸσ μεστούσ. τότε δὲ τὸν ποταμὸν διαπεράσαντεσ ᾗ διαβατὸσ ἦν, εὑρ́ομεν ἀμπέλων χρῆμα τεράστιον·

τὸ μὲν γὰρ ἀπὸ τῆσ γῆσ, ὁ στέλεχοσ αὐτὸσ εὐερνὴσ καὶ παχύσ, τὸ δὲ ἄνω γυναῖκεσ ἦσαν, ὅσον ἐκ τῶν λαγόνων ἅπαντα ἔχουσαι τέλεια ‐ τοιαύτην παρ’ ἡμῖν τὴν Δάφνην γράφουσιν ἄρτι τοῦ Ἀπόλλωνοσ καταλαμβάνοντοσ ἀποδενδρουμένην. ἀπὸ δὲ τῶν δακτύλων ἄκρων ἐξεφύοντο αὐταῖσ οἱ κλάδοι καὶ μεστοὶ ἦσαν βοτρύων. καὶ μὴν καὶ τὰσ κεφαλὰσ ἐκόμων ἕλιξί τε καὶ φύλλοισ καὶ βότρυσι. προσελθόντασ δὲ ἡμᾶσ ἠσπάζοντο τε καὶ ἐδεξιοῦντο, αἱ μὲν Λύδιον, αἱ δ’ Ἰνδικήν, αἱ πλεῖσται δὲ τὴν Ἑλλάδα φωνὴν προϊέμεναι. καὶ ἐφίλουν δὲ ἡμᾶσ τοῖσ στόμασιν ὁ δὲ φιληθεὶσ αὐτίκα ἐμέθυεν καὶ παράφοροσ ἦν. δρέπεσθαι μέντοι οὐ παρεῖχον τοῦ καρποῦ, ἀλλ’ ἤλγουν καὶ ἐβόων ἀποσπωμένου. αἱ δὲ καὶ μίγνυσθαι ἡμῖν ἐπεθύμουν καὶ δύο τινὲσ τῶν ἑταίρων πλησιάσαντεσ αὐταῖσ οὐκέτι ἀπελύοντο,. ἀλλ’ ἐκ τῶν αἰδοίων ἐδέδεντο· συνεφύοντο γὰρ καὶ συνερριζοῦντο. καὶ ἤδη αὐτοῖσ κλάδοι ἐπεφύκεσαν οἱ δάκτυλοι, καὶ ταῖσ ἕλιξι περιπλεκόμενοι ὅσον οὐδέπω καὶ αὐτοὶ καρποφορήσειν ἔμελλον. καταλιπόντεσ ‐ δὲ αὐτοὺσ ἐπὶ ναῦν ἐφεύγομεν καὶ τοῖσ ἀπολειφθεῖσιν διηγούμεθα ἐλθόντεσ τά τε ἄλλα καὶ τῶν ἑταίρων τὴν ἀμπελομιξίαν.

καὶ δὴ λαβόντεσ ἀμφορέασ τινὰσ καὶ ὑδρευσάμενοὶ τε ἅμα καὶ ἐκ τοῦ ποταμοῦ οἰνισάμενοι καὶ αὐτοῦ πλησίον ἐπὶ τῆσ ᾐόνοσ αὐλισάμενοι ἑώθεν ἀνήχθημεν οὐ σφόδρα βιαίῳ πνεύματι. περὶ μεσημβρίαν δὲ οὐκέτι τῆσ νήσου φαινομένησ ἄφνω τυφὼν ἐπιγενόμενοσ καὶ περιδινήσασ τὴν ναῦν καὶ μετεωρίσασ ὅσον ἐπὶ σταδίουσ τριακοσίουσ οὐκέτι καθῆκεν εἰσ τὸ πέλαγοσ, ἀλλ’ ἄνω μετέωρον ἐξηρτημένην ἄνεμοσ ἐμπεσὼν τοῖσ ἱστίοισ ἔφερεν κολπώσασ τὴν ὀθόνην. ἑπτὰ δὲ ἡμέρασ καὶ τὰσ ἴσασ νύκτασ ἀεροδρομήσαντεσ, ὀγδόῃ καθορῶμεν γῆν τινα μεγάλην ἐν τῷ ἀέρι καθάπερ νῆσον, λαμπρὰν καὶ σφαιροειδῆ καὶ φωτὶ μεγάλῳ καταλαμπομένην προσενεχθέντεσ δὲ αὐτῇ καὶ ὁρμισάμενοι ἀπέβημεν, ἐπισκοποῦντεσ δὲ τὴν χώραν εὑρίσκομεν οἰκουμένην τε καὶ γεωργουμένην.

ἡμέρασ μὲν οὖν οὐδὲν αὐτόθεν καθεωρῶμεν, νυκτὸσ δὲ ἐπιγενομένησ ἐφαίνοντο ἡμῖν καὶ ἄλλαι πολλαὶ νῆσοι πλησίον, αἱ μὲν μείζουσ, αἱ δὲ μικρότεραι, πυρὶ τὴν χροιὰν προσεοικυῖαι, καὶ ἄλλη δέ τισ γῆ κάτω, καὶ πόλεισ ἐν αὑτῇ καὶ ποταμοὺσ ἔχουσα καὶ πελάγη καὶ ὕλασ καὶ ὄρη. ταύτην οὖν, τὴν καθ’ ἡμᾶσ οἰκουμένην εἰκάζομεν. δόξαν δὲ ἡμῖν καὶ ἔτι πορρωτέρω προελθεῖν, συνελήφθημεν τοῖσ Ἱππογύποισ παρ’ αὐτοῖσ καλουμένοισ ἀπαντήσαντεσ.

οἱ δὲ Ἱππόγυποι οὗτοὶ εἰσιν ἄνδρεσ ἐπὶ γυπῶν μεγάλων ὀχούμενοι καὶ καθάπερ ἵπποισ τοῖσ ὀρνέοισ χρώμενοι· μεγάλοι γὰρ οἱ γῦπεσ καὶ ὡσ ἐπίπαν τρικέφαλοι. μάθοι δ’ ἄν τισ τὸ μέγεθοσ αὐτῶν ἐντεῦθεν· . νεὼσ γὰρ μεγάλησ φορτίδοσ ἱστοῦ ἕκαστον τῶν πτερῶν μακρότερον καὶ παχύτερον φέρουσι. τούτοισ οὖν τοῖσ Ἱππογύποισ προστέτακται περιπετομένοισ τὴν γῆν, εἴ τισ εὑρεθείη ξένοσ, ἀνάγειν ὡσ τὸν βασιλέα· καὶ δὴ καὶ ἡμᾶσ συλλαβόντεσ ἀνάγουσιν ὡσ αὐτόν. ὁ δὲ θεασάμενοσ καὶ ἀπὸ τῆσ στολῆσ εἰκάσασ, Ἕλληνεσ ἆρα, ἔφη, ὑμεῖσ, ὦ ξένοι; συμφησάντων δέ, Πῶσ οὖν ἀφίκεσθε, ἔφη, τοσοῦτον ἀέρα διελθόντεσ; καὶ ἡμεῖσ τὸ πᾶν αὐτῷ διηγούμεθα· καὶ ὃσ ἀρξάμενοσ τὸ καθ’ αὑτὸν ἡμῖν διεξῄει, ὡσ καὶ αὐτὸσ ἄνθρωποσ ὢν τοὔνομα Ἐνδυμίων ἀπὸ τῆσ ἡμετέρασ γῆσ καθεύδων ἀναρπασθείη ποτὲ καὶ ἀφικόμενοσ βασιλεύσειε τῆσ χώρασ· εἶναι δὲ τὴν γῆν ἐκείνην ἔλεγε τὴν ἡμῖν κάτω φαινομένην σελήνην. ἀλλὰ θαρρεῖν τε παρεκελεύετο καὶ μηδένα κίνδυνον ὑφορᾶσθαι· πάντα γὰρ ἡμῖν παρέσεσθαι ὧν δεόμεθα. ἢν δὲ καὶ κατορθώσω, ἔφη, τὸν πόλεμον ὃν ἐκφέρω νῦν πρὸσ τοὺσ τὸν ἥλιον κατοικοῦντασ, ἁπάντων εὐδαιμονέστατα παρ’ ἐμοὶ καταβιώσεσθε.

καὶ ἡμεῖσ ἠρόμεθα τίνεσ εἰε͂ν οἱ πολέμιοι καὶ τὴν αἰτίαν τῆσ διαφορᾶσ Ὁ δὲ Φαέθων, φησίν, ὁ τῶν ἐν τῷ ἡλίῳ κατοικούντων βασιλεύσ ‐ οἰκεῖται γὰρ δὴ κἀκεῖνοσ ὥσπερ καὶ ἡ σελήνη ‐ πολὺν ἤδη πρὸσ ἡμᾶσ πολεμεῖ χρόνον. ἤρξατο δὲ ἐξ αἰτίασ τοιαύτησ. τῶν ἐν τῇ ἀρχῇ τῇ ἐμῇ ποτε τοὺσ ἀπορωτάτουσ συναγαγὼν ἐβουλήθην ἀποικίαν ἐσ τὸν Εὡσφόρον στεῖλαι, ὄντα ἔρημον καὶ ὑπὸ μηδενὸσ κατοικούμενον· ὁ τοίνυν Φαέθων φθονήσασ ἐκώλυσε τὴν ἀποικίαν κατὰ μέσον τὸν πόρον ἀπαντήσασ ἐπὶ τῶν Ἱππομυρμήκων. τότε μὲν οὖν νικηθέντεσ ‐ οὐ γὰρ ἦμεν ἀντίπαλοι τῇ παρασκευῇ ‐ ‐ ἀνεχωρήσαμεν νῦν δὲ βούλομαι αὖθισ ἐξενεγκεῖν τὸν πόλεμον καὶ ἀποστεῖλαι τὴν ἀποικίαν. ἢν οὖν ἐθέλητε, κοινωνήσατέ μοι τοῦ στόλου, γῦπασ δὲ ὑμῖν ἐγὼ παρέξω τῶν βασιλικῶν ἕνα ἑκάστῳ καὶ τὴν ἄλλην ὅπλισιν αὔριον δὲ ποιησόμεθα τὴν ἔξοδον. οὕτωσ, ἔφην ἐγώ, γιγνέσθω, ἐπειδή σοι δοκεῖ. τότε μὲν οὖν παρ’ αὐτῷ ἑστιαθέντεσ ἐμείναμεν, ἑώθεν δὲ διαναστάντεσ ἐτασσόμεθα·

καὶ γὰρ οἱ σκοποὶ ἐσήμαινον πλησίον εἶναι τοὺσ πολεμίουσ. τὸ μὲν οὖν πλῆθοσ τῆσ στρατιᾶσ δέκα μυριάδεσ ἐγένοντο ἄνευ τῶν σκευοφόρων καὶ τῶν μηχανοποιῶν καὶ τῶν πεζῶν καὶ τῶν ξένων συμμάχων· τούτων δὲ ὀκτακισμύριοι μὲν ἦσαν οἱ Ἱππόγυποι, δισμύριοι δὲ οἱ ἐπὶ τῶν Λαχανοπτέρων. ὄρνεον δὲ καὶ τοῦτό ἐστι μέγιστον, ἀντὶ τῶν πτερῶν λαχάνοισ πάντῃ λάσιον, τὰ δὲ ὠκύπτερα ἔχει θριδακίνησ φύλλοισ μάλιστα προσεοικότα. ἐπὶ δὲ τούτοισ οἱ Κεγχροβόλοι ἐτετάχατο καὶ οἱ Σκοροδομάχοι. ἦλθον δὲ αὐτῷ καὶ ἀπὸ τῆσ ἄρκτου σύμμαχοι, τρισμύριοι μὲν Ψυλλοτοξόται, πεντακισμύριοι δὲ Ἀνεμοδρόμοι τούτων δὲ οἱ μὲν Ψυλλοτοξόται ἐπὶ ψυλλῶν μεγάλων ἱππάζονται, ὅθεν καὶ τὴν προσηγορίαν ἔχουσιν μέγεθοσ δὲ τῶν ψυλλῶν . ὅσον δώδεκα ἐλέφαντεσ· οἱ δὲ Ἀνεμοδρόμοι πεζοὶ μὲν εἰσιν, φέρονται δὲ ἐν τῷ ἀέρι ἄνευ πτερῶν ὁ δὲ τρόποσ τῆσ φορᾶσ τοιόσδε. χιτῶνασ ποδήρεισ ὑπεζωσμένοι κολπώσαντεσ αὐτοὺσ τῷ ἀνέμῳ καθάπερ ἱστία φέρονται ὥσπερ τὰ σκάφη. τὰ πολλὰ δ’ οἱ τοιοῦτοι ἐν ταῖσ μάχαισ πελτασταὶ εἰσιν. ἐλέγοντο δὲ καὶ ἀπὸ τῶν ὑπὲρ τὴν Καππαδοκίαν ἀστέρων ἥξειν Στρουθοβάλανοι μὲν ἑπτακισμύριοι, Ἱππογέρανοι δὲ πεντακισχίλιοι. τούτουσ ἐγὼ οὐκ ἐθεασάμην οὐ γὰρ ἀφίκοντο. διόπερ οὐδὲ γράψαι τὰσ φύσεισ αὐτῶν ἐτόλμησα· τεράστια γὰρ καὶ ἄπιστα περὶ αὐτῶν ἐλέγετο. αὕτη μὲν ἡ τοῦ Ἐνδυμίωνοσ δύναμισ ἦν.

σκευὴ δὲ πάντων ἡ αὐτή κράνη μὲν ἀπὸ τῶν κυάμων, μεγάλοι γὰρ παρ’ αὐτοῖσ οἱ κύαμοι καὶ καρτεροί· θώρακεσ δὲ φολιδωτοὶ πάντεσ θέρμινοι, τὰ γὰρ λέπη τῶν θέρμων συρράπτοντεσ ποιοῦνται θώρακασ, ἄρρηκτον δὲ ἐκεῖ γίνεται τοῦ θέρμου τὸ λέποσ ὥσπερ κέρασ· ἀσπίδεσ δὲ καὶ ξίφη οἱᾶ τὰ Ἑλληνικά.

ἐπειδὴ δὲ καιρὸσ ἦν, ἐτάξαντο ὧδε· τὸ μὲν δεξιὸν κέρασ εἶχον οἱ Ἱππόγυποι καὶ ὁ βασιλεὺσ τοὺσ ἀρίστουσ περὶ αὑτὸν ἔχων καὶ ἡμεῖσ ἐν τούτοισ ἦμεν τὸ δὲ εὐώνυμον οἱ Λαχανόπτεροι· τὸ μέσον δὲ οἱ σύμμαχοι ὡσ ἑκάστοισ ἐδόκει. τὸ δὲ πεζὸν ἦσαν μὲν ἀμφὶ τὰσ ἑξακισχιλίασ μυριάδασ, ἐτάχθησαν δὲ οὕτωσ. ἀράχναι παρ’ αὐτοῖσ πολλοὶ καὶ μεγάλοι γίνονται, πολὺ τῶν Κυκλάδων νήσων ἕκαστοσ μείζων. τούτοισ προσέταξεν διυφῆναι τὸν μεταξὺ τῆσ σελήνησ καὶ τοῦ Εὡσφόρου ἀέρα. ὡσ δὲ τάχιστα ἐξειργάσαντο καὶ πεδίον ἐποίησαν, ἐπὶ τούτου παρέταξε τὸ πεζὸν ἡγεῖτο δὲ αὐτῶν Νυκτερίων ὁ Εὐδιάνακτοσ τρίτοσ αὐτόσ. τῶν δὲ πολεμίων τὸ μὲν εὐώνυμον εἶχον οἱ Ἱππομύρμηκεσ καὶ ὁ ἐν αὐτοῖσ Φαέθων·

θηρία δέ ἐστι μέγιστα, ὑπόπτερα, τοῖσ παρ’ ἡμῖν μύρμηξι ι προσεοικότα πλὴν τοῦ μεγέθουσ· ὁ γὰρ μέγιστοσ αὐτῶν καὶ δίπλεθροσ ἦν. ἐμάχοντο δὲ οὐ μόνον οἱ ἐπ’ αὐτῶν, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ μάλιστα τοῖσ κέρασιν ἐλέγοντο δὲ οὗτοι εἶναι ἀμφὶ τὰσ πέντε μυριάδασ. ἐπὶ δὲ τοῦ δεξιοῦ αὐτῶν ἐτάχθησαν οἱ Αἐροκώνωπεσ, ὄντεσ καὶ οὗτοι ἀμφὶ τὰσ πέντε μυριάδασ, πάντεσ τοξόται κώνωψι μεγάλοισ ἐποχούμενοι· μετὰ δὲ τούτουσ οἱ Αἐροκόρδακεσ, ψιλοί τε ὄντεσ καὶ πεζοί, πλὴν μάχιμοί γε καὶ οὗτοι· πόρρωθεν γὰρ ἐσφενδόνων ῥαφανῖδασ ὑπερμεγέθεισ, καὶ ὁ βληθεὶσ οὐδ’ ἐπ’ ὀλίγον ^ ἀντέχειν ἐδύνατο, ἀπέθνῃσκε δέ, καὶ δυσωδίασ τινὸσ τῷ τραύματι ἐγγινομένησ· ἐλέγοντο δὲ χρίειν τὰ βέλη μαλάχησ ἰῷ. ἐχόμενοι δὲ αὐτῶν ἐτάχθησαν οἱ Καυλομύκητεσ, ὁπλῖται ὄντεσ καὶ ἀγχέμαχοι τὸ πλῆθοσ μύριοι· ἐκλήθησαν δὲ Καυλομύκητεσ, ὅτι ἀσπίσι μὲν μυκητίναισ ἐχρῶντο, δόρασι δὲ καυλίνοισ τοῖσ ἀπὸ τῶν ἀσπαράγων. πλησίον δὲ αὐτῶν οἱ Κυνοβάλανοι ἔστησαν, οὓσ ἔπεμψαν αὐτῷ οἱ τὸν Σείριον κατοικοῦντεσ, πεντακισχίλιοι, ἄνδρεσ ^ κυνοπρόσωποι ἐπὶ βαλάνων πτερωτῶν μαχόμενοι. ἐλέγοντο δὲ κἀκείνῳ ὑστερίζειν τῶν συμμάχων οὕσ τε ἀπὸ τοῦ Γαλαξίου μετεπέμπετο σφενδονήτασ καὶ οἱ Νεφελοκένταυροι. ἀλλ’ ἐκεῖνοι μὲν τῆσ μάχησ ἤδη κεκριμένησ ἀφίκοντο, ὡσ μήποτε ὤφελον οἱ σφενδονῆται δὲ οὐδὲ ὅλωσ παρεγένοντο, διόπερ φασὶν ὕστερον αὐτοῖσ ὀργισθέντα τὸν Φαέθοντα πυρπολῆσαι τὴν χώραν. τοιαύτῃ μὲν καὶ ὁ Φαέθων ἐπῄει παρασκευῇ.

συμμίξαντεσ δὲ ἐπειδὴ τὰ σημεῖα ἤρθη καὶ ὠγκήσαντο ἑκατέρων οἱ ὄνοι ‐ τούτοισ γὰρ ἀντὶ σαλπιστῶν χρῶνται ‐ ἐμάχοντο. καὶ τὸ μὲν εὐώνυμον τῶν Ἡλιωτῶν αὐτίκα ἔφυγεν οὐδ’ εἰσ χεῖρασ δεξάμενον τοὺσ Ἱππογύπουσ, καὶ ἡμεῖσ εἱπόμεθα κτείνοντεσ· τὸ δεξιὸν δὲ αὐτῶν ἐκράτει τοῦ ἐπὶ τῷ ἡμετέρῳ εὐωνύμου, καὶ ἐπεξῆλθον οἱ Αἐροκώνωπεσ διώκοντεσ ἄχρι πρὸσ τοὺσ πεζούσ. ἐνταῦθα δὲ κἀκείνων ἐπιβοηθούντων ἔφυγον ἐγκλίναντεσ, καὶ μάλιστα ἐπεὶ ᾔσθοντο τοὺσ ἐπὶ τῷ, εὐωνύμῳ σφῶν νενικημένουσ. τῆσ δὲ τροπῆσ λαμπρᾶσ γεγενημένησ πολλοί μὲν ζῶντεσ ἡλίσκοντο, πολλοὶ δὲ καὶ ἀνῃροῦντο, καὶ τὸ αἷμα ἔρρει πολύ μὲν ἐπὶ τῶν νεφῶν, ὥστε αὐτὰ βάπτεσθαι καὶ ἐρυθρὰ φαίνεσθαι, οἱᾶ παρ’ ἡμῖν δυομένου τοῦ ἡλίου φαίνεται, πολὺ δὲ καὶ εἰσ τὴν γῆν κατέσταζεν, ὥστε με εἰκάζειν, μὴ ἄρα τοιούτου τινὸσ καὶ πάλαι ἄνω γενομένου Ὅμηροσ ὑπέλαβεν αἵματι ὗσαι τὸν Δία ἐπὶ τῷ τοῦ Σαρπηδόνοσ θανάτῳ. ἀναστρέψαντεσ δὲ ἀπὸ τῆσ διώξεωσ δύο τρόπαια ἐστήσαμεν, τὸ μὲν ἐπὶ τῶν ἀραχνίων τῆσ πεζομαχίασ, τὸ δὲ τῆσ ἀερομαχίασ ἐπὶ τῶν νεφῶν.

ἄρτι δὲ τούτων γινομένων ἠγγέλλοντο ὑπὸ τῶν σκοπῶν οἱ Νεφελοκένταυροι προσελαύνοντεσ, οὓσ ἔδει πρὸ τῆσ μάχησ ἐλθεῖν τῷ Φαέθοντι. καὶ δὴ ἐφαίνοντο προσιόντεσ, θέαμα παραδοξότατον, ἐξ ἵππων πτερωτῶν καὶ ἀνθρώπων συγκείμενοι· μέγεθοσ δέ τῶν μέν ἀνθρώπων ὅσον τοῦ Ῥοδίων κολοσσοῦ ἐξ ἡμισείασ ἐσ τὸ ἄνω, τῶν δὲ ἵππων ὅσον νεώσ μεγάλησ φορτίδοσ. τὸ μέντοι πλῆθοσ αὐτῶν οὐκ ἀνέγραψα, μή τῳ καὶ ἄπιστον δόξῃ ‐ τοσοῦτον ἦν. ἡγεῖτο δὲ αὐτῶν ὁ ἐκ τοῦ ζῳδιακοῦ τοξότησ. ἐπεὶ δὲ ᾔσθοντο τοὺσ φίλουσ νενικημένουσ, ἐπὶ μὲν τὸν Φαέθοντα ἔπεμπον ἀγγελίαν αὖθισ ἐπιέναι, αὐτοὶ δὲ διαταξάμενοι τεταραγμένοισ ἐπιπίπτουσι τοῖσ Σεληνίταισ, ἀτάκτωσ περὶ τὴν δίωξιν καὶ τὰ λάφυρα διεσκεδασμένοισ· καὶ πάντασ μὲν τρέπουσιν, αὐτὸν δὲ τὸν βασιλέα καταδιώκουσι πρὸσ τὴν πόλιν καὶ τὰ πλεῖστα τῶν ὀρνέων αὐτοῦ κτείνουσιν ἀνέσπασαν δὲ καὶ τὰ τρόπαια καὶ κατέδραμον ἅπαν τὸ ὑπὸ· τῶν ἀραχνῶν πεδίον ὑφασμένον, ἐμὲ δὲ καὶ δύο τινὰσ τῶν ἑταίρων ἐζώγρησαν. ἤδη δὲ παρῆν καὶ ὁ Φαέθων καὶ αὖθισ ἄλλα τρόπαια ὑπ’ ἐκείνων ἵστατο. ἡμεῖσ μὲν οὖν ἀπηγόμεθα ἐσ τὸν ἥλιον αὐθημερὸν τὼ χεῖρε ὀπίσω δεθέντεσ ἀραχνίου ἀποκόμματι. οἱ δὲ πολιορκεῖν μὲν οὐκ ἔγνωσαν τὴν πόλιν, ἀναστρέψαντεσ δὲ τὸ μεταξὺ τοῦ ἀέροσ ἀπετείχιζον, ὥστε μηκέτι τὰσ αὐγὰσ ἀπὸ τοῦ ἡλίου πρὸσ τὴν σελήνην διήκειν.

τὸ δὲ τεῖχοσ ἦν διπλοῦν, νεφελωτὸν ὥστε σαφὴσ ἔκλειψισ τῆσ σελήνησ ἐγεγόνει καὶ νυκτὶ διηνεκεῖ πᾶσα κατείχετο. πιεζόμενοσ δὲ τούτοισ ὁ Ἐνδυμίων πέμψασ ἱκέτευε καθαιρεῖν τὸ οἰκοδόμημα καὶ μὴ σφᾶσ περιορᾶν ἐν σκότῳ βιοτεύοντασ, ὑπισχνεῖτο δὲ καὶ φόρουσ τελέσειν καὶ σύμμαχοσ ἔσεσθαι καὶ μηκέτι πολεμήσειν, καὶ ὁμήρουσ ἐπὶ τούτοισ δοῦναι ἤθελεν. οἱ δὲ περὶ τὸν Φαέθοντα γενομένησ δὶσ ἐκκλησίασ τῇ προτεραίᾳ μὲν οὐδὲν παρέλυσαν τῆσ ὀργῆσ, τῇ ὑστεραίᾳ δὲ μετέγνωσαν, καὶ ἐγένετο ἡ εἰρήνη ἐπὶ τούτοισ· ;

; κατὰ τάδε συνθήκασ ἐποιήσαντο Ἡλιῶται καὶ οἱ σύμμαχοι πρὸσ Σεληνίτασ καὶ τοὺσ συμμάχουσ, ἐπὶ τῷ καταλῦσαι μὲν τοὺσ Ἡλιώτασ τὸ διατείχισμα καὶ μηκέτι ἐσ τὴν σελήνην ἐσβάλλειν, ἀποδοῦναι δὲ καὶ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ῥητοῦ ἕκαστον χρήματοσ, τοὺσ δὲ Σεληνίτασ ἀφεῖναι μὲν αὐτονόμουσ τούσ γε ἄλλουσ· ’· ἀστέρασ, ὅπλα δὲ μὴ ἐπιφέρειν τοῖσ Ἡλιώταισ, συμμαχεῖν δὲ τῇ ἀλλήλων, ἤν τισ ἐπίῃ· φόρον δὲ ὑποτελεῖν ἑκάστου ἔτουσ τὸν βασιλέα τῶν Σεληνιτῶν τῷ βασιλεῖ τῶν Ἡλιωτῶν δρόσου ἀμφορέασ μυρίουσ, καὶ ὁμήρουσ δὲ σφῶν αὐτῶν δοῦναι μυρίουσ, τὴν δὲ ἀποικίαν τὴν ἐσ τὸν Εὡσφόρον κοινῇ ποιεῖσθαι, καὶ μετέχειν τῶν ἄλλων τὸν βουλόμενον ἐγγράψαι δὲ τὰσ συνθήκασ στήλῃ ἠλεκτρίνῃ καὶ ἀναστῆσαι ἐν μέσῳ τῷ ἀέρι ἐπὶ τοῖσ μεθορίοισ. ὤμοσαν δὲ Ἡλιωτῶν μὲν Πυρωνίδησ καὶ Θερείτησ καὶ Φλόγιοσ, Σεληνιτῶν δὲ Νύκτωρ καὶ Μήνιοσ καὶ Πολυλάμπησ. τοιαύτη μὲν ἡ εἰρήνη ἐγένετο·

εὐθὺσ δὲ τὸ τεῖχοσ καθῃρεῖτο καὶ ἡμᾶσ τοὺσ αἰχμαλώτουσ ἀπέδοσαν. ἐπεὶ δὲ ἀφικόμεθα ἐσ τὴν σελήνην, ὑπηντίαζον ἡμᾶσ καὶ ἠσπάζοντο μετὰ δακρύων οἵ τε ἑταῖροι καὶ ὁ Ἐνδυμίων αὐτόσ. καὶ ὁ μὲν ἠξίου με ^ μεῖναί τε παρ’ αὑτῷ καὶ κοινωνεῖν τῆσ ἀποικίασ, ὑπισχνούμενοσ δώσειν πρὸσ . γάμον τὸν ἑαυτοῦ παῖδα· γυναῖκεσ γὰρ οὐκ εἰσὶ παρ’ αὐτοῖσ. ἐγὼ δὲ οὐδαμῶσ ἐπειθόμην, ἀλλ’ ἠξίουν ἀποπεμφθῆναι κάτω ἐσ τὴν θάλατταν. ὡσ δὲ ἔγνω ἀδύνατον ὂν πείθειν, ἀποπέμπει ἡμᾶσ ἑστιάσασ ἑπτὰ ἡμέρασ. ἃ δὲ ἐν τῷ μεταξὺ διατρίβων ἐν τῇ σελήνῃ κατενόησα καινὰ καὶ παράδοξα, ταῦτα βούλομαι εἰπεῖν, πρῶτα μὲν τὸ μὴ ἐκ γυναικῶν γεννᾶσθαι αὐτούσ, ἀλλ’ ἀπὸ τῶν ἀρρένων γάμοισ γὰρ τοῖσ ἄρρεσι χρῶνται καὶ οὐδὲ ὄνομα γυναικὸσ ὅλωσ ἴσασι.

μέχρι μὲν οὖν πέντε καὶ εἴκοσι ἐτῶν γαμεῖται ἕκαστοσ, ἀπὸ δὲ τούτων γαμεῖ αὐτόσ· κύουσι δὲ οὐκ ἐν τῇ νηδύϊ, ἀλλ’ ἐν ταῖσ γαστροκνημίαισ· ἐπειδὰν γὰρ συλλάβῃ τὸ ἔμβρυον, παχύνεται ἡ κνήμη, καὶ χρόνῳ ὕστερον ἀνατεμόντεσ ἐξάγουσι νεκρά, θέντεσ δ’ αὐτὰ πρὸσ τὸν ἄνεμον κεχηνότα ζῳοποιοῦσιν. δοκεῖ δέ μοι καὶ ἐσ τοὺσ Ἕλληνασ ἐκεῖθεν ἥκειν τῆσ γαστροκνημίασ τοὔνομα, ὅτι παρ’ ἐκείνοισ ἀντὶ γαστρὸσ κυοφορεῖ. μεῖζον δὲ τούτου ἄλλο διηγήσομαι. γένοσ ἐστὶ παρ’ αὐτοῖσ ἀνθρώπων οἱ καλούμενοι Δενδρῖται, γίνεται δὲ τὸν τρόπον τοῦτον. ὄρχιν ἀνθρώπου τὸν δεξιὸν ἀποτεμόντεσ ἐν γῇ φυτεύουσιν, ἐκ δὲ αὐτοῦ δένδρον ἀναφύεται μέγιστον, σάρκινον, οἱο͂ν φαλλόσ· ἔχει . δὲ καὶ κλάδουσ καὶ φύλλα· ὁ δὲ καρπόσ ἐστι βάλανοι πηχυαῖοι τὸ μέγεθοσ. ἐπειδὰν οὖν πεπανθῶσιν, τρυγήσαντεσ αὐτὰσ ἐκκολάπτουσι τοὺσ ἀνθρώπουσ. αἰδοῖα μέντοι πρόσθετα ἔχουσιν, οἱ μὲν ἐλεφάντινα, οἱ δὲ πένητεσ αὐτῶν ξύλινα, καὶ διὰ τούτων ὀχεύουσι καὶ πλησιάζουσι τοῖσ γαμέταισ τοῖσ ἑαυτῶν. ἐπειδὰν δὲ γηράσῃ ὁ ἄνθρωποσ, οὐκ ἀποθνῄσκει, ἀλλ’ ὥσπερ καπνὸσ διαλυόμενοσ ἀὴρ γίνεται.

τροφὴ δὲ πᾶσιν ἡ αὐτή· ἐπειδὰν γὰρ πῦρ ἀνακαύσωσιν, βατράχουσ ὀπτῶσιν ἐπὶ τῶν ἀνθράκων πολλοὶ δὲ παρ’ αὐτοῖσ εἰσιν ἐν τῷ ἀέρι πετόμενοι· ὀπτωμένων δὲ περικαθεσθέντεσ ὥσπερ δὴ περὶ τράπεζαν κάπτουσι τὸν ἀναθυμιώμενον καπνὸν καὶ εὐωχοῦνται. σίτῳ μὲν δὴ τρέφονται τοιούτῳ· ποτὸν δὲ αὐτοῖσ ἐστιν ἀὴρ ἀποθλιβόμενοσ εἰσ κύλικα καὶ ὑγρὸν ἀνεὶσ ὥσπερ δρόσον. οὐ μὴν ἀπουροῦσίν. γε καὶ ἀφοδεύουσιν, ἀλλ’ οὐδὲ τέτρηνται ᾗπερ ἡμεῖσ, οὐδὲ τὴν συνουσίαν οἱ παῖδεσ ἐν ταῖσ ἕδραισ παρέχουσιν, ἀλλ’ ἐν ταῖσ ἰγνύαισ ὑπὲρ τὴν γαστροκνημίαν ἐκεῖ γάρ εἰσι τετρημένοι. καλὸσ δὲ νομίζεται παρ’ αὐτοῖσ ἢν πού τισ φαλακρὸσ καὶ ἄκομοσ ᾖ, τοὺσ δὲ κομήτασ καὶ μυσάττονται. ἐπὶ δὲ τῶν κομητῶν ἀστέρων τοὐναντίον τοὺσ κομήτασ καλοὺσ νομίζουσιν ἐπεδήμουν γάρ τινεσ, οἳ καὶ περὶ ἐκείνων διηγοῦντο. καὶ μὴν καὶ γένεια φύουσιν μικρὸν ὑπὲρ τὰ γόνατα. καὶ ὄνυχασ ἐν τοῖσ ποσὶν οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ πάντεσ εἰσὶν μονοδάκτυλοι. ὑπὲρ δὲ τὰσ πυγὰσ ἑκάστῳ αὐτῶν κράμβη ἐκπέφυκε μακρὰ ὥσπερ οὐρά, θάλλουσα ἐσ ἀεὶ καὶ ὑπτίου ἀναπίπτοντοσ οὐ κατακλωμένη. ἀπομύττονται δὲ μέλι δριμύτατον·

κἀπειδὰν ἢ πονῶσιν ἢ γυμνάζωνται, γάλακτι πᾶν τὸ σῶμα ἱδροῦσιν, ὥστε καὶ τυροὺσ ἀπ’ αὐτοῦ πήγνυσθαι, ὀλίγον τοῦ μέλιτοσ ἐπιστάξαντεσ· ἔλαιον δὲ ποιοῦνται ἀπὸ τῶν κρομμύων πάνυ λιπαρόν τε καὶ εὐῶδεσ ὥσπερ μύρον. ἀμπέλουσ δὲ πολλὰσ ἔχουσιν ὑδροφόρουσ· αἱ γὰρ ῥᾶγεσ τῶν βοτρύων εἰσὶν ὥσπερ χάλαζα, καί, ἐμοὶ δοκεῖν, ἐπειδὰν ἐμπεσὼν ἄνεμοσ διασείσῃ τὰσ ἀμπέλουσ ἐκείνασ, τότε πρὸσ ἡμᾶσ καταπίπτει ἡ χάλαζα διαρραγέντων τῶν βοτρύων. τῇ μέντοι γαστρὶ ὅσα πήρᾳ χρῶνται τιθέντεσ ἐν αὐτῇ ὅσων δέονται· ἀνοικτὴ γὰρ αὐτοῖσ αὕτη καὶ πάλιν κλειστή ἐστιν ἐντέρων δὲ οὐδὲν ὑπάρχειν ^ αὐτῇ φαίνεται, ἢ τοῦτο μόνον, ὅτι δασεῖα πᾶσα ^ ἔντοσθε καὶ λάσιόσ ἐστιν, ὥστε καὶ τὰ νεογνά, ἐπειδὰν ῥῖγοσ ἐσ ταύτην ὑποδύεται. ἐσθὴσ δὲ τοῖσ μὲν πλουσίοισ ὑαλίνη μαλθακή, τοῖσ πένησι δὲ χαλκῆ ὑφαντή·

πολύχαλκα γὰρ τὰ ἐκεῖ χωρία, καὶ ἐργάζονται τὸν χαλκὸν ὕδατι ἀποβρέξαντεσ ὥσπερ τὰ ἔρια. περί μέντοι τῶν ὀφθαλμῶν, οἱούσ ἔχουσιν, ὀκνῶ μὲν εἰπεῖν, μή τίσ με νομίσῃ ψεύδεσθαι διὰ τὸ ἄπιστον τοῦ λόγου. ὅμωσ δὲ καὶ τοῦτο ἐρῶ· τοὺσ ὀφθαλμοὺσ περιαιρετοὺσ ἔχουσι, καὶ ὁ βουλόμενοσ ἐξελὼν τοὺσ αὑτοῦ φυλάττει ἔστ’ ἂν δεηθῇ ἰδεῖν οὕτω δὲ ἐνθέμενοσ ὁρᾷ· καὶ πολλοὶ τοὺσ σφετέρουσ ἀπολέσαντεσ παρ’ ἄλλων χρησάμενοι ὁρῶσιν. εἰσὶ δ’ οἳ καὶ πολλοὺσ ἀποθέτουσ ἔχουσιν, οἱ πλούσιοι. τὰ ὦτα δὲ πλατάνων φύλλα ἐστὶν αὐτοῖσ πλήν γε τοῖσ ἀπὸ τῶν βαλάνων ἐκεῖνοι γὰρ μόνοι ξύλινα ἔχουσιν. καὶ μὴν καὶ ἄλλο θαῦμα ἐν τοῖσ βασιλείοισ ἐθεασάμην κάτοπτρον μέγιστον κεῖται ὑπὲρ φρέατοσ οὐ πάνυ βαθέοσ.

ἂν μὲν οὖν εἰσ τὸ φρέαρ καταβῇ τισ, ἀκούει πάντων τῶν παρ’ ἡμῖν ἐν τῇ γῇ λεγομένων, ἐὰν δὲ εἰσ τὸ κάτοπτρον ἀποβλέψῃ, πάσασ μὲν πόλεισ, πάντα δὲ ἔθνη ὁρᾷ ὥσπερ ἐφεστὼσ ἑκάστοισ· τότε καὶ τοὺσ οἰκείουσ ἐγὼ ἐθεασάμην καὶ πᾶσαν τὴν πατρίδα, εἰ δὲ κἀκεῖνοι ἐμὲ ἑώρων, οὐκέτι ἔχω τὸ ἀσφαλὲσ εἰπεῖν. ὅστισ δὲ ταῦτα μὴ πιστεύει οὕτωσ ἔχειν, ἄν ποτε καὶ αὐτὸσ ἐκεῖσε ἀφίκηται, εἴσεται ὡσ ἀληθῆ λέγω. τότε δ’ οὖν ἀσπασάμενοι τὸν βασιλέα καὶ τοὺσ ἀμφ’ αὐτόν, ἐμβάντεσ ἀνήχθημεν ἐμοὶ δὲ καὶ δῶρα ἔδωκεν ὁ Ἐνδυμίων, δύο μὲν τῶν ὑαλίνων χιτώνων, πέντε δὲ χαλκοῦσ, καὶ πανοπλίαν θερμίνην, ἃ πάντα ἐν τῷ κήτει κατέλιπον.

συνέπεμψε δὲ ἡμῖν καὶ Ἱππογύπουσ χιλίουσ παραπέμψοντασ ἄχρι σταδίων πεντακοσίων. ἐν δὲ τῷ παράπλῳ πολλὰσ μὲν καὶ ἄλλασ χώρασ παρημείψαμεν, προσέσχομεν δὲ καὶ τῷ Εὡσφόρῳ ἄρτι συνοικιζομένῳ, καὶ ἀποβάντεσ ὑδρευσάμεθα.

ἐμβάντεσ δὲ εἰσ τὸν ζῳδιακὸν ἐν ἀριστερᾷ παρῄειμεν τὸν ἥλιον, ἐν χρῷ τὴν γῆν παραπλέοντεσ· οὐ γὰρ ἀπέβημεν καίτοι πολλὰ τῶν ἑταίρων ἐπιθυμούντων, ἀλλ’ ὁ ἄνεμοσ οὐκ ἐφῆκεν. ἐθεώμεθα μέντοι τὴν χώραν εὐθαλῆ τε καὶ πίονα καὶ εὐύδρον καὶ πολλῶν ἀγαθῶν μεστήν. ἰδόντεσ δ’ ἡμᾶσ οἱ Νεφελοκένταυροι, μισθοφοροῦντεσ παρὰ τῷ Φαέθοντι, ἐπέπτησαν ἐπὶ τὴν ναῦν, καὶ μαθόντεσ ἐνσπόνδουσ ἀνεχώρησαν. ἤδη δὲ καὶ οἱ Ἱππόγυποι ἀπεληλύθεσαν.

πλεύσαντεσ δὲ τὴν ἐπιοῦσαν νύκτα καὶ ἡμέραν, περὶ ἑσπέραν ἀφικόμεθα ἐσ τὴν Λυχνόπολιν καλουμένην, ἤδη τὸν κάτω πλοῦν διώκοντεσ. ἡ δὲ πόλισ αὕτη κεῖται μεταξὺ τοῦ Πλειάδων καὶ τοῦ Υἅδων ἀέροσ, ταπεινοτέρα μέντοι πολὺ τοῦ ζῳδιακοῦ. ἀποβάντεσ δὲ ἄνθρωπον μὲν οὐδένα εὑρ́ομεν, λύχνουσ δὲ πολλοὺσ περιθέοντασ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ περὶ τὸν λιμένα διατρίβοντασ, τοὺσ μὲν μικροὺσ καὶ ὥσπερ πένητασ, ὀλίγουσ δὲ τῶν μεγάλων καὶ δυνατῶν πάνυ λαμπροὺσ καὶ περιφανεῖσ. οἰκήσεισ αὐτοῖσ καὶ λυχνεῶνεσ ἰδίᾳ ἑκάστῳ πεποίηντο, καὶ αὐτοὶ ὀνόματα εἶχον, ὥσπερ οἱ ἄνθρωποι, καὶ φωνὴν προϊεμένων ἠκούομεν, καὶ οὐδὲν ἡμᾶσ ἠδίκουν, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ ξένια ἐκάλουν ἡμεῖσ ὅμωσ ἐφοβούμεθα, καὶ οὔτε δειπνῆσαι οὔτε ὑπνῶσαί τισ ἡμῶν ἐτόλμησεν. ἀρχεῖα δὲ αὐτοῖσ ἐν μέσῃ τῇ πόλει πεποίηται, ἔνθα ὁ ἄρχων αὐτῶν διὰ νυκτὸσ ὅλησ κάθηται ὀνομαστὶ καλῶν ἕκαστον ὃσ δ’ ἂν μὴ ὑπακούσῃ, καταδικάζεται ἀποθανεῖν ὡσ λιπὼν τὴν τάξιν ὁ δὲ θάνατόσ ἐστι σβεσθῆναι. παρεστῶτεσ δὲ ἡμεῖσ ἑωρῶμεν τὰ γινόμενα καὶ ἠκούομεν ἅμα τῶν λύχνων ἀπολογουμένων καὶ τὰσ αἰτίασ λεγόντων δι’ ἃσ ἐβράδυνον. ἔνθα καὶ τὸν ἡμέτερον λύχνον ἐγνώρισα, καὶ προσειπὼν αὐτὸν περὶ τῶν κατ’ οἶκον ἐπυνθανόμην ὅπωσ ἔχοιεν ὁ δέ μοι ἅπαντα ἐκεῖνα διηγήσατο. τὴν μὲν οὖν νύκτα ἐκείνην αὐτοῦ ἐμείναμεν, τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἄραντεσ ἐπλέομεν ἤδη πλησίον τῶν νεφῶν ἔνθα δὴ καὶ τὴν Νεφελοκοκκυγίαν πόλιν ἰδόντεσ ἐθαυμάσαμεν, οὐ μέντοι ἐπέβημεν αὐτῆσ· οὐ γὰρ εἰά τὸ πνεῦμα. βασιλεύειν μέντοι αὐτῶν ἐλέγετο Κόρωνοσ ὁ Κοττυφίωνοσ. καὶ ἐγὼ ἐμνήσθην Ἀριστοφάνουσ τοῦ ποιητοῦ, ἀνδρὸσ σοφοῦ καὶ ἀληθοῦσ καὶ μάτην ἐφ’ οἷσ ἔγραψεν ἀπιστουμένου. τρίτῃ δὲ ἀπὸ ταύτησ ἡμέρᾳ καὶ τὸν ὠκεανὸν ἤδη σαφῶσ ἑωρῶμεν, γῆν δὲ οὐδαμοῦ, πλήν γε τῶν ἐν τῷ ἀέρι· καὶ αὗται δὲ πυρώδεισ καὶ ὑπεραυγεῖσ ἐφαντάζοντο. τῇ τετάρτῃ δὲ περὶ μεσημβρίαν μαλακῶσ ἐνδιδόντοσ τοῦ πνεύματοσ καὶ συνιζάνοντοσ ἐπὶ τὴν θάλατταν καθείθημεν. ^ ὡσ δὲ τοῦ ὕδατοσ ἐψαύσαμεν, θαυμασίωσ ὑπερηδόμεθα καὶ ὑπερεχαίρομεν καὶ πᾶσαν ἐκ τῶν ’παρόντων εὐφροσύνην ἐποιούμεθα καὶ ἀποβάντεσ ἐνηχόμεθα· καὶ γὰρ ἔτυχε γαλήνη οὖσα καὶ εὐσταθοῦν τὸ πέλαγοσ.

ἐοίκε δὲ ἀρχὴ κακῶν μειζόνων γίνεσθαι πολλάκισ ἡ πρὸσ τὸ βέλτιον μεταβολή· καὶ γὰρ ἡμεῖσ δύο μόνασ ἡμέρασ ἐν εὐδίᾳ πλεύσαντεσ, τῆσ τρίτησ ὑποφαινούσησ πρὸσ ἀνίσχοντα τὸν ἥλιον ἄφνω ὁρῶμεν θηρία καὶ κήτη πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα, ἓν δὲ μέγιστον ἁπάντων ὅσον σταδίων χιλίων καὶ πεντακοσίων τὸ μέγεθοσ· ἐπῄει δὲ κεχηνὸσ καὶ πρὸ πολλοῦ ταράττον τὴν θάλατταν ἀφρῷ τε περικλυζόμενον καὶ τοὺσ ὀδόντασ ἐκφαῖνον πολὺ τῶν παρ’ ἡμῖν φαλλῶν ὑψηλοτέρουσ, ὀξεῖσ δὲ πάντασ ὥσπερ σκόλοπασ καὶ λευκοὺσ ὥσπερ ἐλεφαντίνουσ. ἡμεῖσ μὲν οὖν τὸ ὕστατον ἀλλήλουσ προσειπόντεσ καὶ περιβαλόντεσ ἐμένομεν τὸ δὲ ἤδη παρῆν καὶ ἀναρροφῆσαν ἡμᾶσ αὐτῇ νηῒ κατέπιεν. οὐ μέντοι ἔφθη συναράξαι τοῖσ ὀδοῦσιν, ἀλλὰ διὰ τῶν ἀραιωμάτων ἡ ναῦσ ἐσ τὸ ἔσω διεξέπεσεν. ἐπεὶ δὲ ἔνδον ἦμεν, τὸ μὲν πρῶτον σκότοσ ἦν καὶ οὐδὲν ἑωρῶμεν, ὕστερον δὲ αὐτοῦ ἀναχανόντοσ εἴδομεν κύτοσ μέγα καὶ πάντῃ πλατὺ καὶ ὑψηλόν, ἱκανὸν μυριάνδρῳ πόλει ἐνοικεῖν.

ἔκειντο δὲ ἐν μέσῳ καὶ μεγάλοι καὶ μικροὶ ἰχθύεσ καὶ ἄλλα πολλὰ θηρία συγκεκομμένα, καὶ πλοίων ἱστία καὶ ἄγκυραι, καὶ ἀνθρώπων ὀστέα καὶ φορτία, κατὰ μέσον δὲ καὶ γῆ καὶ λόφοι ἦσαν, ἐμοὶ δοκεῖν, ἐκ τῆσ ἰλύοσ ἣν κατέπινε συνιζάνουσα. ὕλη γοῦν ἐπ’ αὐτῆσ καὶ δένδρα παντοῖα ἐπεφύκει καὶ λάχανα ἐβεβλαστήκει, καὶ ἐῴκει πάντα ἐξειργασμένοισ· περίμετρον δὲ τῆσ γῆσ στάδιοι διακόσιοι καὶ τεσσαράκοντα. ἦν δὲ ἰδεῖν καὶ ὄρνεα θαλάττια, λάρουσ καὶ ἀλκυόνασ, ἐπὶ τῶν δένδρων νεοττεύοντα. τότε μὲν οὖν ἐπὶ πολὺ ἐδακρύομεν, ὕστερον δὲ ἀναστήσαντεσ τοὺσ ἑταίρουσ τὴν μὲν ναῦν ὑπεστηρίξαμεν, αὐτοὶ δὲ τὰ πυρεῖα συντρίψαντεσ καὶ ἀνακαύσαντεσ δεῖπνον ἐκ τῶν παρόντων ἐποιούμεθα.

παρέκειτο δὲ ἄφθονα καὶ παντοδαπὰ κρέα τῶν ἰχθύων, καὶ ὕδωρ ἔτι τὸ ἐκ τοῦ Εὡσφόρου εἴχομεν. τῇ ἐπιούσῃ δὲ διαναστάντεσ, εἴ ποτε ἀναχάνοι τὸ κῆτοσ, ἑωρῶμεν ἄλλοτε μὲν ὄρη, ἄλλοτε δὲ μόνον τὸν οὐρανόν, πολλάκισ δὲ καὶ νήσουσ· καὶ γὰρ ᾐσθανόμεθα φερομένου αὐτοῦ ὀξέωσ πρὸσ πᾶν μέροσ τῆσ θαλάττησ. ’ ἐπεὶ δὲ ἤδη ἐθάδεσ τῇ διατριβῇ ἐγενόμεθα, λαβὼν ἑπτὰ τῶν ἑταίρων ἐβάδιζον ἐσ τὴν ὕλην περισκοπήσασθαι τὰ πάντα βουλόμενοσ. οὔπω δὲ πέντε ὅλουσ διελθὼν σταδίουσ εὑρ͂ον ἱερὸν Ποσειδῶνοσ, ὡσ ἐδήλου ἡ ἐπιγραφή, καὶ μετ’ οὐ πολὺ καὶ τάφουσ πολλοὺσ καὶ στήλασ ἐπ’ αὐτῶν πλησίον τε πηγὴν ὕδατοσ διαυγοῦσ, ἔτι δὲ καὶ κυνὸσ ὑλακὴν ἠκούομεν καὶ καπνὸσ ἐφαίνετο πόρρωθεν καί τινα καὶ ἔπαυλιν εἰκάζομεν. σπουδῇ οὖν βαδίζοντεσ ἐφιστάμεθα πρεσβύτῃ καὶ νεανίσκῳ μάλα προθύμωσ πρασιάν τινα ἐργαζομένοισ καὶ, ὕδωρ ἀπὸ τῆσ πηγῆσ ἐπ’ αὐτὴν διοχετεύουσιν·

ἡσθέντεσ οὖν ἅμα καὶ φοβηθέντεσ ἔστημεν κἀκεῖνοι δὲ ταὐτὸ ἡμῖν ὡσ τὸ εἰκὸσ παθόντεσ ἄναυδοι παρειστήκεσαν· ’χρόνῳ δὲ ὁ πρεσβύτησ ἔφη, Τίνεσ ὑμεῖσ ἄρα ἐστέ, ὦ ξένοι; πότερον τῶν ἐναλίων δαιμόνων ἢ ἄνθρωποι δυστυχεῖσ ἡμῖν παραπλήσιοι; καὶ γὰρ ἡμεῖσ ἄνθρωποι ὄντεσ καὶ ἐν γῇ τραφέντεσ νῦν θαλάττιοι γεγόναμεν καὶ συννηχόμεθα τῷ περιέχοντι τούτῳ θηρίῳ, οὐδ’ ὃ πάσχομεν ἀκριβῶσ εἰδότεσ· τεθνάναι μὲν γὰρ εἰκάζομεν, ζῆν δὲ πιστεύομεν. πρὸσ ταῦτα ἐγὼ εἶπον Καὶ ἡμεῖσ τοι ἄνθρωποι, νεήλυδέσ μέν, ὦ πάτερ, αὐτῷ σκάφει πρῴην καταποθέντεσ, προήλθομεν δὲ νῦν βουλόμενοι μαθεῖν τὰ ἐν τῇ ὕλῃ ὡσ ἔχει· πολλὴ γάρ τισ καὶ λάσιοσ ἐφαίνετο. δαίμων δέ τισ, ὡσ ἐοίκεν, ἡμᾶσ ἤγαγεν σέ τε ὀψομένουσ καὶ εἰσομένουσ ὅτι μὴ μόνοι ἐν τῷδε καθείργμεθα τῷ θηρίῳ· ἀλλὰ φράσον γε ἡμῖν τὴν σαυτοῦ τύχην, ὅστισ τε ὢν καὶ ὅπωσ δεῦρο εἰσῆλθεσ. ὁ δὲ οὐ πρότερον ἔφη ἐρεῖν οὐδὲ πεύσεσθαι παρ’ ἡμῶν, πρὶν ξενίων τῶν παρόντων μεταδοῦναι, καὶ λαβὼν ἡμᾶσ ἦγεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν ‐ ἐπεποίητο δὲ αὐτάρκη καὶ στιβάδασ ἐνῳκοδόμητο καὶ τὰ ἄλλα ἐξήρτιστο ‐ παραθεὶσ δὲ ἡμῖν λάχανά τε καὶ ἀκρόδρυα καὶ ἰχθῦσ, ἔτι δὲ καὶ οἶνον ἐγχέασ, ἐπειδὴ ἱκανῶσ ἐκορέσθημεν, ἐπυνθάνετο ἃ πεπόνθοιμεν· κἀγὼ πάντα ἑξῆσ διηγησάμην, τόν τε χειμῶνα καὶ τὰ ἐν τῇ νήσῳ καὶ τὸν ἐν τῷ ἀέρι πλοῦν, καὶ τὸν πόλεμον, καὶ τὰ ἄλλα μέχρι τῆσ εἰσ τὸ κῆτοσ καταδύσεωσ. ὁ δὲ ὑπερθαυμάσασ καὶ αὐτὸσ ἐν μέρει τὰ καθ’ αὑτὸν διεξῄει λέγων, Τὸ μὲν γένοσ εἰμί, ὦ ξένοι, Κύπριοσ, ὁρμηθεὶσ δὲ κατ’ ἐμπορίαν ἀπὸ τῆσ πατρίδοσ μετὰ παιδόσ, ὃν ὁρᾶτε, καὶ ἄλλων πολλῶν οἰκετῶν ἔπλεον εἰσ Ἰταλίαν ποικίλον φόρτον κομίζων ἐπὶ νεὼσ μεγάλησ, ἣν ἐπὶ στόματι τοῦ κήτουσ διαλελυμένην ἴσωσ ἑωράκατε.

μέχρι μὲν οὖν Σικελίασ εὐτυχῶσ διεπλεύσαμεν ἐκεῖθεν δὲ ἁρπασθέντεσ ἀνέμῳ σφοδρῷ τριταῖοι ἐσ τὸν ὠκεανὸν ἀπηνέχθημεν, ἔνθα τῷ κήτει περιτυχόντεσ καὶ αὔτανδροι καταποθέντεσ δύο ἡμεῖσ μόνοι, τῶν ἄλλων ἀποθανόντων, ἐσώθημεν. θάψαντεσ δὲ τοὺσ ἑταίρουσ καὶ ναὸν τῷ Ποσειδῶνι δειμάμενοι τουτονὶ τὸν βίον ζῶμεν, λάχανα μὲν κηπεύοντεσ, ἰχθῦσ δὲ σιτούμενοι καὶ ἀκρόδρυα. πολλὴ δέ, ὡσ ὁρᾶτε, ἡ ὕλη, καὶ μὴν καὶ ἀμπέλουσ ἔχει πολλάσ, ἀφ’ ὧν ἡδύτατοσ οἶνοσ γεννᾶται· καὶ τὴν πηγὴν δὲ ἴσωσ εἴδετε καλλίστου καὶ ψυχροτάτου ὕδατοσ. εὐνὴν δὲ ἀπὸ τῶν φύλλων ποιούμεθα, καὶ πῦρ ἄφθονον καίομεν, καὶ ὄρνεα δὲ θηρεύομεν τὰ εἰσπετόμενα, καὶ ζῶντασ ἰχθῦσ ἀγρεύομεν ἐξιόντεσ ἐπὶ τὰ βραγχία τοῦ θηρίου, ἔνθα καὶ λουόμεθα, ὁπόταν ἐπιθυμήσωμεν. καὶ μὴν καὶ λίμνη οὐ πόρρω ἐστὶν σταδίων εἴκοσι τὴν περίμετρον, ἰχθῦσ ἔχουσα παντοδαπούσ, ἐν ^ καὶ νηχόμεθα καὶ πλέομεν ἐπὶ σκάφουσ μικροῦ, ὃ ἐγὼ ναυπηγησάμην. ἔτη δέ ἐστιν ἡμῖν τῆσ καταπόσεωσ ταῦτα ἑπτὰ καὶ εἴκοσι. καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἴσωσ φέρειν δυνάμεθα, οἱ δὲ γείτονεσ ἡμῶν καὶ πάροικον σφόδρα χαλεποὶ καὶ βαρεῖσ εἰσιν, ἄμικτοί τε ὄντεσ καὶ ἄγριοι.

ἦ γάρ, ἔφην ἐγώ, καὶ ἄλλοι τινὲσ εἰσιν ἐν τῷ κήτει; πολλοὶ μὲν οὖν, ἔφη, καὶ ἄξενοι καὶ τὰσ μορφὰσ ἀλλόκοτοι· τὰ μὲν γὰρ ἑσπέρια τῆσ ὕλησ καὶ οὐραῖα Ταριχᾶνεσ οἰκοῦσιν, ἔθνοσ ἐγχελυωπὸν καὶ καραβοπρόσωπον, μάχιμον καὶ θρασὺ καὶ ὠμοφάγον τὰ δὲ τῆσ ἑτέρασ πλευρᾶσ κατὰ τὸν δεξιὸν τοῖχον Τριτωνομένδητεσ, τὰ μὲν ἄνω ἀνθρώποισ ἐοικότεσ, τὰ δὲ κάτω τοῖσ γαλεώταισ, ἧττον μέντοι ἄδικοὶ εἰσιν τῶν ἄλλων τὰ λαιὰ δὲ Καρκινόχειρεσ καὶ Θυννοκέφαλοι συμμαχίαν τε καὶ φιλίαν πρὸσ ἑαυτοὺσ πεποιημένοι· τὴν δὲ μεσόγαιαν νέμονται Παγουρίδαι καὶ Ψηττόποδεσ, γένοσ μάχιμον καὶ δρομικώτατον· τὰ ἑῷα δέ, τὰ πρὸσ αὐτῷ τῷ στόματι, τὰ πολλὰ μὲν ἔρημά ἐστι, προσκλυζόμενα τῇ θαλάττῃ· ὅμωσ δὲ ἐγὼ ταῦτα ἔχω φόρον τοῖσ Ψηττόποσιν ὑποτελῶν ἑκάστου ἔτουσ ὄστρεια πεντακόσια. τοιαύτη μὲν ἡ χώρα ἐστὶν ὑμᾶσ δὲ χρὴ ὁρᾶν ὅπωσ δυνησόμεθα τοσούτοισ ἔθνεσι μάχεσθαι καὶ ὅπωσ βιοτεύσομεν.

πόσοι δέ, ἔφην ἐγώ, πάντεσ οὗτοὶ εἰσιν; πλείουσ, ἔφη, τῶν χιλίων. ὅπλα δὲ τίνα ἐστὶν αὐτοῖσ; οὐδέν, ἔφη, πλὴν τὰ ὀστᾶ τῶν ἰχθύων. οὐκοῦν, ἔφην ἐγώ, ἄριστα ἂν ἔχοι διὰ μάχησ ἐλθεῖν αὐτοῖσ, ἅτε οὖσιν ἀνόπλοισ αὐτούσ ὡπλισμένουσ· εἰ γὰρ κρατήσομεν αὐτῶν, ἀδεῶσ τὸν λοιπὸν βίον οἰκήσομεν. ἔδοξε ταῦτα, καὶ ἀπελθόντεσ ἐπὶ ναῦν παρεσκευαζόμεθα. αἰτία δὲ τοῦ πολέμου ἔμελλεν ἔσεσθαι τοῦ φόρου ἡ. οὐκ ἀπόδοσισ, ἤδη τῆσ προθεσμίασ ἐνεστώσησ. καὶ δὴ οἱ μὲν ἔπεμπον ἀπαιτοῦντεσ τὸν δασμὸν ὁ δὲ ὑπεροπτικῶσ ἀποκρινάμενοσ ἀπεδίωξε τοὺσ ἀγγέλουσ. πρῶτοι οὖν οἱ Ψηττόποδεσ καὶ οἱ Παγουρίδαι χαλεπαίνοντεσ τῷ Σκινθάρῳ ‐ τοῦτο γὰρ ἐκαλεῖτο ‐ μετὰ πολλοῦ θορύβου ἐπῄεσαν. ἡμεῖσ δὲ τὴν ἔφοδον ὑποπτεύοντεσ ἐξοπλισάμενοι ἀνεμένομεν, λόχον τινὰ προτάξαντεσ ἀνδρῶν πέντε καὶ εἴκοσι.

προείρητο δὲ τοῖσ ἐν τῇ ἐνέδρᾳ, ἐπειδὰν ἴδωσι^ παρεληλυθότασ τοὺσ πολεμίουσ, ἐπανίστασθαι· καὶ οὕτωσ ἐποίησαν. ἐπαναστάντεσ γὰρ κατόπιν ἔκοπτον αὐτούσ, καὶ ἡμεῖσ δὲ αὐτοὶ πέντε καὶ εἴκοσι τὸν ἀριθμὸν ὄντεσ ‐ ‐ καὶ γὰρ ὁ Σκίνθαροσ καὶ ὁ παῖσ αὐτοῦ συνεστρατεύοντο ‐ ὑπηντιάζομεν, καὶ συμμίξαντεσ θυμῷ καὶ ῥώμῃ διεκινδυνεύομεν. τέλοσ δὲ τροπὴν αὐτῶν ποιησάμενοι κατεδιώξαμεν ἄχρι πρὸσ τοὺσ φωλεούσ. ἀπέθανον δὲ τῶν μὲν πολεμίων ἑβδομήκοντα καὶ ἑκατόν, ἡμῶν δὲ εἷσ, ὁ κυβερνήτησ, τρίγλησ πλευρᾷ διαπαρεὶσ τὸ μετάφρενον. ἐκείνην μὲν οὖν τὴν ἡμέραν καὶ τὴν νύκτα ἐπηυλισάμεθα τῇ μάχῃ καὶ τρόπαιον ἐστήσαμεν ῥάχιν ξηρὰν δελφῖνοσ ἀναπήξαντεσ.

τῇ ὑστεραίᾳ δὲ καὶ οἱ ἄλλοι αἰσθόμενοι παρῆσαν, τὸ μὲν δεξιὸν κέρασ ἔχοντεσ οἱ Ταριχᾶνεσ ‐ ἡγεῖτο δὲ αὐτῶν Πήλαμοσ ‐ τὸ δὲ εὐώνυμον οἱ Θυννοκέφαλοι, τὸ μέσον δὲ οἱ Καρκινόχειρεσ· οἱ γὰρ Τριτωνομένδητεσ τὴν ἡσυχίαν ἦγον οὐδετέροισ συμμαχεῖν προαιρούμενοι. ἡμεῖσ δὲ προαπαντήσαντεσ αὐτοῖσ παρὰ τὸ Ποσειδώνιον συνεμίξαμεν πολλῇ βοῇ χρώμενοι, ἀντήχει δὲ τὸ κύτοσ ὥσπερ τὰ σπήλαια. τρεψάμενοι δὲ αὐτούσ, ἅτε γυμνῆτασ ὄντασ, καὶ καταδιώξαντεσ ἐσ τὴν ὕλην τὸ λοιπὸν ἐπεκρατοῦμεν τῆσ γῆσ. καὶ μετ’ οὐ πολὺ κήρυκασ ἀποστείλαντεσ νεκρούσ τε ἀνῃροῦντο καὶ περὶ φιλίασ διελέγοντο·

ἡμῖν δὲ οὐκ ἐδόκει σπένδεσθαι, ἀλλὰ τῇ ὑστεραίᾳ χωρήσαντεσ ἐπ’ αὐτοὺσ πάντασ ἄρδην ἐξεκόψαμεν πλὴν τῶν Τριτωνομενδήτων. οὗτοι δὲ ὡσ εἶδον τὰ γινόμενα, διαδράντεσ ἐκ τῶν βραγχίων ἀφῆκαν αὑτοὺσ εἰσ τὴν θάλατταν. ἡμεῖσ δὲ τὴν χώραν ἐπελθόντεσ ἔρημον ἤδη οὖσαν τῶν πολεμίων τὸ λοιπὸν ἀδεῶσ κατῳκοῦμεν, τὰ πολλὰ γυμνασίοισ τε καὶ κυνηγεσίοισ χρώμενοι καὶ ἀμπελουργοῦντεσ καὶ τὸν καρπὸν συγκομιζόμενοι τὸν ἐκ τῶν δένδρων, καὶ ὅλωσ ἐῴκειμεν τοῖσ ἐν δεσμωτηρίῳ μεγάλῳ καὶ ἀφύκτῳ τρυφῶσι καὶ λελυμένοισ. ἐνιαυτὸν μὲν οὖν καὶ μῆνασ ὀκτὼ τοῦτον διήγομεν τὸν τρόπον. τῷ δ’ ἐνάτῳ μηνὶ πέμπτῃ ἱσταμένου, περὶ τὴν δευτέραν τοῦ στόματοσ ἄνοιξιν ‐ ἅπαξ γὰρ δὴ τοῦτο κατὰ τὴν ὡρ́αν ἑκάστην ἐποίει τὸ κῆτοσ, ὥστε ἡμᾶσ πρὸσ τὰσ ἀνοίξεισ τεκμαίρεσθαι τὰσ ὡρ́ασ ‐ περὶ οὖν τὴν δευτέραν, ὥσπερ ἔφην, ἄνοιξιν, ἄφνω βοή τε πολλὴ καὶ θόρυβοσ ἠκούετο καὶ ὥσπερ κελεύσματα καὶ εἰρεσίαι·

ταραχθέντεσ οὖν ἀνειρπύσαμεν ἐπ’ αὐτὸ τὸ στόμα τοῦ θηρίου καὶ στάντεσ ἐνδοτέρω τῶν ὀδόντων καθεωρῶμεν ἁπάντων ὧν ἐγὼ εἶδον θεαμάτων παραδοξότατον, ἄνδρασ μεγάλουσ, ὅσον ἡμισταδιαίουσ τὰσ ἡλικίασ, ἐπὶ νήσων μεγάλων προσπλέοντασ ὥσπερ ἐπὶ τριήρων. οἶδα μὲν οὖν ἀπίστοισ ἐοικότα ἱστορήσων, λέξω δὲ ὅμωσ. νῆσοι ἦσαν ἐπιμήκεισ μέν, οὐ πάνυ δὲ ὑψηλαί, ὅσον ἑκατὸν σταδίων ἑκάστη τὸ περίμετρον ἐπὶ δὲ αὐτῶν ἔπλεον τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων ἀμφὶ τοὺσ εἴκοσι καὶ ἑκατὸν τούτων δὲ οἱ μὲν παρ’ ἑκάτερα τῆσ νήσου καθήμενοι ἐφεξῆσ ἐκωπηλάτουν κυπαρίττοισ μεγάλαισ αὐτοκλάδοισ καὶ αὐτοκόμοισ ὥσπερ ἐρετμοῖσ, κατόπιν δὲ ἐπὶ τῆσ πρύμνησ, ὡσ ἐδόκει, κυβερνήτησ ἐπὶ λόφου ὑψηλοῦ εἱστήκει χάλκεον ἔχων πηδάλιον πεντασταδιαῖον τὸ μῆκοσ· ἐπὶ δὲ τῆσ πρῴρασ ὅσον τετταράκοντα ὡπλισμένοι αὐτῶν ἐμάχοντο, πάντα ἐοικότεσ ἀνθρώποισ πλὴν τῆσ κόμησ· αὕτη δὲ πῦρ ἦν καὶ ἐκάετο, ὥστε οὐδὲ κορύθων ἐδέοντο. ἀντὶ δὲ ἱστίων ὁ ἄνεμοσ ἐμπίπτων τῇ ὕλῃ, πολλῇ οὔσῃ ἐν ἑκάστῃ, ἐκόλπου τε ταύτην καὶ ἔφερε τὴν νῆσον ᾗ ἐθέλοι ὁ κυβερνήτησ· κελευστὴσ δὲ ἐφειστήκει αὐτοῖσ, καὶ πρὸσ τὴν εἰρεσίαν ὀξέωσ ἐκινοῦντο ὥσπερ τὰ μακρὰ τῶν πλοίων. τὸ μὲν οὖν πρῶτον δύο ἢ τρεῖσ ἑωρῶμεν, ὕστερον δὲ ἐφάνησαν ὅσον ἑξακόσιοι, καὶ διαστάντεσ ἐπολέμουν καὶ ἐναυμάχουν.

πολλαὶ μὲν οὖν ἀντίπρῳροι συνηράσσοντο ἀλλήλαισ, πολλαὶ δὲ καὶ ἐμβληθεῖσαι κατεδύοντο, αἱ δὲ συμπλεκόμεναι καρτερῶσ διηγωνίζοντο καὶ οὐ ῥᾳδίωσ ἀπελύοντο· οἱ γὰρ ἐπὶ τῆσ πρῴρασ τεταγμένοι πᾶσαν ἐπεδείκνυντο προθυμίαν ἐπιβαίνοντεσ καὶ ἀναιροῦντεσ· ἐζώγρει δὲ οὐδείσ. ἀντὶ δὲ χειρῶν σιδηρῶν πολύποδασ μεγάλουσ ἐκδεδεμένουσ ἀλλήλοισ ἐπερρίπτουν, οἱ δὲ περιπλεκόμενοι τῇ ὕλῃ κατεῖχον τὴν νῆσον. ἔβαλλον μέντοι καὶ ἐτίτρωσκον ὀστρέοισ τε ἁμαξοπληθέσι καὶ σπόγγοισ πλεθριαίοισ. ἡγεῖτο δὲ τῶν μὲν Αἰολοκένταυροσ, τῶν δὲ Θαλασσοπότησ·

^ καὶ μάχη αὐτοῖσ ἐγεγένητο, ὡσ ἐδόκει, λείασ ἕνεκα· ἐλέγετο γὰρ ὁ Θαλασσοπότησ πολλὰσ ἀγέλασ δελφίνων τοῦ Αἰολοκενταύρου ἐληλακέναι, ὡσ ἦν ἀκούειν ἐπικαλούντων ἀλλήλοισ καὶ τὰ ὀνόματα τῶν βασιλέων ἐπιβοωμένων. τέλοσ δὲ νικῶσιν οἱ τοῦ Αἰολοκενταύρου καὶ νήσουσ τῶν πολεμίων καταδύουσιν ἀμφὶ τὰσ πεντήκοντα καὶ ἑκατὸν καὶ ἄλλασ τρεῖσ λαμβάνουσιν αὐτοῖσ ἀνδράσιν αἱ δὲ λοιπαὶ πρύμναν κρουσάμεναι ἔφευγον. οἱ δὲ μέχρι τινὸσ διώξαντεσ, ἐπειδὴ ἑσπέρα ἦν, τραπόμενοι πρὸσ τὰ ναυάγια τῶν πλείστων ἐπεκράτησαν καὶ τὰ ἑαυτῶν ἀνείλοντο· καὶ γὰρ ἐκείνων κατέδυσαν νῆσοι οὐκ ἐλάττουσ τῶν ὀγδοήκοντα. ἔστησαν δὲ καὶ τρόπαιον τῆσ νησομαχίασ ἐπὶ τῇ κεφαλῇ τοῦ κήτουσ μίαν τῶν πολεμίων νήσων ἀνασταυρώσαντεσ. ἐκείνην μὲν οὖν τὴν νύκτα περὶ τὸ θηρίον ηὐλίσαντο ἐξάψαντεσ αὐτοῦ τὰ ἀπόγεια καὶ ἐπ’ ἀγκυρῶν πλησίον ὁρμισάμενοι· καὶ γὰρ ἀγκύραισ ἐχρῶντο μεγάλαισ ὑαλίναισ καρτεραῖσ. τῇ ὑστεραίᾳ δὲ θύσαντεσ ἐπὶ τοῦ κήτουσ καὶ τοὺσ οἰκείουσ θάψαντεσ ἐπ’ αὐτοῦ ἀπέπλεον ἡδόμενοι καὶ ὥσπερ παιᾶνασ ᾄδοντεσ. ταῦτα μὲν τὰ κατὰ τὴν νησομαχίαν γενόμενα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Verae Historiae, book 1

(루키아노스, Verae Historiae, book 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION