헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 126

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 126)

Πλάτων δ’ ἐν Φάωνί φησι· τρίγλη δ’ οὐκ ἐθέλει νεύρων ἐπιήρανοσ εἶναι· παρθένου Ἀρτέμιδοσ γὰρ ἔφυ καὶ στύματα μισεῖ, τῇ δὲ Ἑκάτῃ ἀποδίδοται ἡ τρίγλη διὰ τὴν τῆσ ὀνομασίασ κοινότητα· τριοδῖτισ γὰρ καὶ τρίγληνοσ, καὶ ταῖσ τριακάσι δ’ αὐτῇ τὰ δεῖπνα φέρουσι. κατὰ τὸ παραπλήσιον δ’ οἰκειοῦσιν Ἀπόλλωνι μὲν κίθαρον, Ἑρμῇ δὲ βόακα, Διονύσῳ δὲ κιττὸν καὶ ’ Ἀφροδίτῃ φαλαρίδα, ὡσ Ἀριστοφάνησ ἐν Ὄρνισι, κατὰ συνέμφασιν τοῦ φαλλοῦ. καὶ τὴν νῆτταν δὲ καλουμένην Ποσειδῶνί τινεσ οἰκειοῦσι. καὶ τὸν θαλάττιον γόνον, ὃν ἡμεῖσ μὲν ἀφύην, ἄλλοι δὲ ἀφρῖτιν ὀνομάζουσιν, οἱ δὲ ἀφρὸν προσφιλέστατον δ’ εἶναι καὶ τοῦτον Ἀφροδίτῃ διὰ τὸ καὶ αὐτὴν ἐξ ἀφροῦ γεννηθῆναι. Ἀπολλόδωροσ δ’ ἐν τοῖσ περὶ θεῶν τῇ Ἑκάτῃ φησὶ θύεσθαι τρίγλην διὰ τὴν τοῦ ὀνόματοσ οἰκειότητα· τρίμορφοσ γὰρ ἡ θεόσ, Μελάνθιοσ δ’ ἐν τῷ περὶ τῶν ἐν Ἐλευσῖνι μυστηρίων καὶ τρίγλην καὶ μαινίδα, ὅτι καὶ θαλάττιοσ ἡ Ἑκάτη. Ἡγήσανδροσ δὲ ὁ Δελφὸσ τρίγλην παραφέρεσθαι ἐν τοῖσ Ἀρτεμισίοισ διὰ τὸ δοκεῖν τοὺσ θαλασσίουσ λαγὼσ θανασίμουσ ὄντασ θηρεύειν ἐπιμελῶσ καὶ καταναλίσκειν.

διόπερ ὡσ ἐπ’ ὠφελείᾳ τῶν ἀνθρώπων τοῦτο ποιοῦσα τῇ κυνηγετικῇ θεῷ ἡ κυνηγέτισ ἀνάκειται. γενεᾶτιν δὲ ἔφη τὴν τρίγλην Σώφρων, ἐπεὶ αἱ τὸ γένειον ἔχουσαι ἡδίονέσ εἰσι μᾶλλον τῶν ἄλλων. Ἀθήνησι δὲ καὶ τόποσ τισ Τρίγλα καλεῖται, καὶ αὐτόθι ἐστὶν ἀνάθημα τῇ Ἑκάτῃ Τριγλανθίνῃ.

διὸ καὶ Χαρικλείδησ ἐν Ἁλύσει φησί δέσποιν’ Ἑκάτη τριοδῖτι, τρίμορφε, τριπρόσωπε, τρίγλαισ κηλευμένα.