헬라어 텍스트

Athenaeus, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 33

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 33)

ταῦτα, νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, οὐδ’ ἂν Μενεκράτησ ἂν ὁ Συρακόσιοσ ἐξωγκώσατο ὁ Ζεὺσ ἐπικαλούμενοσ, ὃσ ἐφρόνει μέγα ὡσ μόνοσ αἴτιοσ τοῦ ζῆν τοῖσ ἀνθρώποισ γινόμενοσ διὰ τῆσ αὑτοῦ ἰατρικῆσ. τοὺσ γοῦν θεραπευομένουσ ὑπ’ αὐτοῦ τὰσ ἱερὰσ καλουμένασ νόσουσ συγγράφεσθαι ἠνάγκαζεν ὅτι ὑπακούσονται αὐτῷ δοῦλοι περισωθέντεσ. καὶ ἠκολούθουν ὁ μέν τισ ̔ Ἡρακλέουσ σκευὴν ἔχων καὶ καλούμενοσ ̔ Ἡρακλῆσ Νικόστρατοσ δ’ ἦν οὗτοσ ὁ Ἀργεῖοσ, ἱερὰν νόσον θεραπευθείσ· μνημονεύει δ’ αὐτῶν Ἔφιπποσ ἐν Πελταστῇ λέγων ὧδε· οὐ Μενεκράτησ μὲν ἔφασκεν εἶναι Ζεὺσ θεόσ, Νικόστρατοσ δ’ Ἁργεῖοσ ἕτεροσ Ἡρακλῆσ; ἄλλοσ δέ τισ ὡσ Ἑρμῆσ χλαμύδα ἔχων καὶ κηρύκειον, πρὸσ δὲ τούτοισι πτερά, ὡσ ὁ Ζελείτησ Νικαγόρασ ὁ καὶ τῆσ πατρίδοσ τυραννήσασ, ὡσ ἱστορεῖ Βάτων ἐν τοῖσ περὶ τῶν ἐν Ἐφέσῳ τυράννων. Ἡγήσανδροσ δέ φησιν ὅτι καὶ Ἀστυκρέοντα θεραπευθέντα ὑπ’ αὐτοῦ Ἀπόλλωνα ἐκάλεσε.

καὶ ἄλλοσ δ’ αὐτῷ τῶν περισωθέντων Ἀσκληπιοῦ στολὴν ἀναλαβὼν συμπεριεφέρετο. "Μενεκράτησ Ζεὺσ Φιλίππῳ χαίρειν.

"σὺ μὲν Μακεδονίασ βασιλεύεισ, ἐγὼ δὲ ἰατρικῆσ, καὶ σὺ μὲν ὑγιαίνοντασ δύνασαι ὅταν βουληθῇσ ἀπολλύναι, ἐγὼ δὲ τοὺσ νοσοῦντασ σῴζειν καὶ τοὺσ εὐρώστουσ ἀνόσουσ οἳ ἂν ἐμοὶ πείθωνται παρέχειν μέχρι γήρωσ ζῶντασ, τοιγαροῦν σὲ μὲν Μακεδόνεσ δορυφοροῦσιν, ἐμὲ δὲ καὶ οἱ μέλλοντεσ ἔσεσθαι. "Ζεὺσ γὰρ ἐγὼ αὐτοῖσ βίον παρέχω. πρὸσ ὃν ὡσ μελαγχολῶντα ἐπέστελλεν ὁ Φίλιπποσ· "Φίλιπποσ Μενεκράτει ὑγιαίνειν.

παραπλησίωσ δὲ ἐπέστελλε καὶ Ἀρχιδάμῳ τῷ Λακεδαιμονίων βασιλεῖ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὅσοισ ἔγραφεν, οὐκ ἀπεχόμενοσ τοῦ Διόσ. καλέσασ δ’ αὐτόν ποτε ἐπὶ δεῖπνον ὁ Φίλιπποσ μετὰ τῶν ἰδίων θεῶν συγκατέκλινε πάντασ ἐπὶ τῆσ μέσησ κλίνησ ὑψηλότατα καὶ ἱεροπρεπέστατα κεκοσμημένησ καὶ τράπεζαν παραθεὶσ ἐφ’ ἧσ βωμὸσ ἔκειτο καὶ τῶν ἀπὸ γῆσ παντοδαπῶν ἀπαρχαί. καὶ ὁπότε τοῖσ ἄλλοισ παρεφέρετο τὰ ἐδώδιμα, τοῖσ ἀμφὶ Μενεκράτην ἐθυμίων καὶ ἔσπενδον οἱ παῖδεσ. καὶ τέλοσ ὁ καινὸσ Ζεὺσ μετὰ τῶν ὑπηκόων γελώμενοσ θεῶν ἔφυγεν ἐκ τοῦ συμποσίου, ὡσ Ἡγήσανδροσ ἱστορεῖ·

μνημονεύει δὲ τοῦ Μενεκράτουσ καὶ Ἄλεξισ ἐν Μίνῳ.