Arrian, Anabasis, book 2, chapter 3

(아리아노스, Anabasis, book 2, chapter 3)

Ἀλέξανδροσ δὲ ὡσ ἐσ Γόρδιον παρῆλθε, πόθοσ λαμβάνει αὐτὸν ἀνελθόντα ἐσ τὴν ἄκραν, ἵνα καὶ τὰ βασίλεια ἦν τὰ Γορδίου καὶ τοῦ παιδὸσ αὐτοῦ Μίδου, τὴν ἅμαξαν ἰδεῖν τὴν Γορδίου καὶ τοῦ ζυγοῦ τῆσ ἁμάξησ τὸν δεσμόν. λόγοσ δὲ περὶ τῆσ ἀμάξησ ἐκείνησ παρὰ τοῖσ προσχώροισ πολὺσ κατεῖχε, Γόρδιον εἶναι τῶν πάλαι Φρυγῶν ἄνδρα πένητα καὶ ὀλίγην εἶναι αὐτῷ γῆν ἐργάζεσθαι καὶ ζεύγη βοῶν δύο·

καὶ τῷ μὲν ἀροτριᾶν, τῶ δὲ ἁμαξεύειν τὸν Γόρδιον. καί ποτε ἀροῦντοσ αὐτοῦ ἐπιστῆναι ἐπὶ τὸν ζυγὸν ἀετὸν καὶ ἐπιμεῖναι ἔστε ἐπὶ βουλυτὸν καθήμενον·

τὸν δὲ ἐκπλαγέντα τῇ ὄψει ἰέναι κοινώσοντα ὑπὲρ τοῦ θείου παρὰ τοὺσ Τελμισσέασ τοὺσ μάντεισ· εἶναι γὰρ τοὺσ Τελμισσέασ σοφοὺσ τὰ θεῖα ἐξηγεῖσθαι καὶ σφισιν ἀπὸ γένουσ δεδόσθαι αὐτοῖσ καὶ γυναιξὶν καὶ παισὶ τὴν μαντείαν. προσάγοντα δὲ κώμῃ τινὶ τῶν Τελμισσέων ἐντυχεῖν παρθένῳ ὑδρευομένῃ καὶ πρὸσ ταύτην εἰπεῖν ὅπωσ οἱ τὸ τοῦ ἀετοῦ ἔσχε·

τὴν δέ, εἶναι γὰρ καὶ αὐτὴν τοῦ μαντικοῦ γένουσ, θύειν κελεῦσαι τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ, ἐπανελθόντα ἐσ τὸν τόπον αὐτόν. καὶ, δεηθῆναι γὰρ αὐτῆσ Γόρδιον τὴν θυσίαν ξυνεπισπομένην οἱ αὐτὴν ἐξηγήσασθαι, θῦσαί τε ὅπωσ ἐκείνη ὑπετίθετο τὸν Γόρδιον καὶ ξυγγενέσθαι ἐπὶ γάμῳ τῇ παιδὶ καὶ γενέσθαι αὐτοῖν παῖδα Μίδαν ὄνομα. ἤδη τε ἄνδρα εἶναι τὸν Μίδαν καλὸν καὶ γενναῖον καὶ ἐν τούτῳ στάσει πιέζεσθαι ἐν σφίσι τοὺσ Φρύγασ, καὶ γενέσθαι αὐτοῖσ χρησμὸν, ὅτι ἅμαξα ἄξει αὐτοῖσ βασιλέα καὶ ὅτι οὗτοσ αὐτοῖσ καταπαύσει τὴν στάσιν.

ἔτι δὲ περὶ αὐτῶν τούτων βουλευομένοισ ἐλθεῖν τὸν Μίδαν ὁμοῦ τῷ πατρὶ καὶ τῇ μητρὶ καὶ ἐπιστῆναι τῇ ἐκκλησίᾳ αὐτῇ ἁμάξῃ. τοὺσ δὲ ξυμβαλόντασ τὸ μαντεῖον τοῦτον ἐκεῖνον γνῶναι ὄντα, ὅντινα ὁ θεὸσ αὐτοῖσ ἔφραζεν, ὅτι ἄξει ἡ ἅμαξα·

καὶ καταστῆσαι μὲν αὐτοὺσ βασιλέα τὸν Μίδαν, Μίδαν δὲ αὐτοῖσ τὴν στάσιν καταπαῦσαι, καὶ τὴν ἅμαξαν τοῦ πατρὸσ ἐν τῇ ἄκρᾳ ἀναθεῖναι χαριστήρια τῷ Διὶ τῷ βασιλεῖ ἐπὶ τοῦ ἀετοῦ τῇ πομπῇ. πρὸσ δὲ δὴ τούτοισ καὶ τόδε περὶ τῆσ ἁμάξησ ἐμυθεύετο, ὅστισ λύσειε τοῦ ζυγοῦ τῆσ ἁμάξησ τὸν δεσμόν, τοῦτον χρῆναι ἄρξαι τῆσ Ἀσίασ. ἦν δὲ ὁ δεσμὸσ ἐκ φλοιοῦ κρανίασ καὶ τούτου οὔτε τέλοσ οὔτε ἀρχὴ ἐφαίνετο.

Ἀλέξανδροσ δὲ ὡσ ἀπόρωσ μὲν εἶχεν ἐξευρεῖν λύσιν τοῦ δεσμοῦ, ἄλυτον δὲ περιιδεῖν οὐκ ἤθελε, μή τινα καὶ τοῦτο ἐσ τοὺσ πολλοὺσ κίνησιν ἐργάσηται, οἱ μὲν λέγουσιν, ὅτι παίσασ τῷ ξίφει διέκοψε τὸν δεσμὸν καὶ λελύσθαι ἔφη· Ἀριστόβουλοσ δὲ λέγει ἐξελόντα τὸν ἕστορα τοῦ ῥυμοῦ, ὃσ ἦν τύλοσ διαβεβλημένοσ διὰ τοῦ ῥυμοῦ διαμπάξ, ξυνέχων τὸν δεσμόν, ἐξελκύσαι ἔξω τοῦ ῥυμοῦ τὸν ζυγόν. ὅπωσ μὲν δὴ ἐπράχθη τὰ ἀμφὶ τῷ δεσμῷ τούτῳ Ἀλεξάνδρῳ οὐκ ἔχω ἰσχυρίσασθαι.

ἀπηλλάγη δ̓ οὖν ἀπὸ τῆσ ἁμάξησ αὐτόσ τε καὶ οἱ ἀμφ̓ αὐτὸν ὡσ τοῦ λογίου τοῦ ἐπὶ τῇ λύσει τοῦ δεσμοῦ ξυμβεβηκότοσ. καὶ γὰρ καὶ τῆσ νυκτὸσ ἐκείνησ βρονταί τε καὶ σέλασ ἐξ οὐρανοῦ ἐπεσήμηναν· καὶ ἐπὶ τούτοισ ἔθυε τῇ ὑστεραίᾳ Ἀλέξανδροσ τοῖσ φήνασι θεοῖσ τά τε σημεῖα καὶ τοῦ δεσμοῦ τὴν λύσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION