Aristophanes, Thesmophoriazusae, Prologue 1:

(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Prologue 1:)

ὦ Ζεῦ χελιδὼν ἆρά ποτε φανήσεται; ἀπολεῖ μ’ ἀλοῶν ἅνθρωποσ ἐξ ἑωθινοῦ. οἱο͂́ν τε, πρὶν τὸν σπλῆνα κομιδῇ μ’ ἐκβαλεῖν, παρὰ σοῦ πυφέσθαι ποῖ μ’ ἄγεισ ωὖριπίδη; ἀλλ’ οὐκ ἀκούειν δεῖ σε πάνθ’ ὅσ’ αὐτίκα ὄψει παρεστώσ. πῶσ λέγεισ; αὖθισ φράσον. οὐ δεῖ μ’ ἀκούειν; οὐχ ἅ γ’ ἂν μέλλῃσ ὁρᾶν. οὐδ’ ἆρ’ ὁρᾶν δεῖ μ’; οὐχ ἅ γ’ ἂν ἀκούειν δέῃ. πῶσ μοι παραινεῖσ; δεξιῶσ μέντοι λέγεισ. οὐ φῂσ σὺ χρῆναί μ’ οὔτ’ ἀκούειν οὔθ’ ὁρᾶν; χωρὶσ γὰρ αὐτοῖν ἑκατέρου ’στὶν ἡ φύσισ. τοῦ μήτ’ ἀκούειν μήθ’ ὁρᾶν; εὖ ἴσθ’ ὅτι. πῶσ χωρίσ; οὕτω ταῦτα διεκρίθη τότε. αἰθὴρ γὰρ ὅτε τὰ πρῶτα διεχωρίζετο καὶ ζᾦ’ ἐν αὑτῷ ξυνετέκνου κινούμενα, ᾧ μὲν βλέπειν χρὴ πρῶτ’ ἐμηχανήσατο ὀφθαλμὸν ἀντίμιμον ἡλίου τροχῷ, ἀκοῇ δὲ χοάνην ὦτα διετετρήνατο. διὰ τὴν χοάνην οὖν μήτ’ ἀκούω μήθ’ ὁρῶ; νὴ τὸν Δί’ ἥδομαί γε τουτὶ προσμαθών. οἱο͂́ν γέ που ’στιν αἱ σοφαὶ ξυνουσίαι. πόλλ’ ἂν μάθοισ τοιαῦτα παρ’ ἐμοῦ. πῶσ ἂν οὖν πρὸσ τοῖσ ἀγαθοῖσ τούτοισιν ἐξεύροιμ’ ὅπωσ ἔτι προσμάθοιμι χωλὸσ εἶναι τὼ σκέλει; βάδιζε δευρὶ καὶ πρόσεχε τὸν νοῦν. ἰδού. ὁρᾷσ τὸ θύριον τοῦτο; νὴ τὸν Ἡρακλέα οἶμαί γε. σίγα νυν. σιωπῶ τὸ θύριον; ἄκου’. ἀκούω καὶ σιωπῶ τὸ θύριον; ἐνταῦθ’ Ἀγάθων ὁ κλεινὸσ οἰκῶν τυγχάνει ὁ τραγῳδοποιόσ. ποῖοσ οὗτοσ Ἁγάθων; ἔστιν τισ Ἀγάθων ‐ μῶν ὁ μέλασ ὁ καρτερόσ; οὔκ, ἀλλ’ ἕτερόσ τισ· οὐχ ἑόρακασ πώποτε; μῶν ὁ δασυπώγων; οὐχ ἑόρακασ πώποτε; μὰ τὸν Δί’ οὔτοι γ’ ὥστε καί μέ γ’ εἰδέναι. καὶ μὴν βεβίνηκασ σύ γ’, ἀλλ’ οὐκ οἶσθ’ ἴσωσ. ἀλλ’ ἐκποδὼν πτήξωμεν, ὡσ ἐξέρχεται θεράπων τισ αὐτοῦ πῦρ ἔχων καὶ μυρρίνασ· προθυσόμενοσ ἐοίκε τῆσ ποιήσεωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION