Aristophanes, Peace, Prologue, dactyls

ὦ πάτερ ὦ πάτερ ἆρ’ ἔτυμόσ γε δώμασιν ἡμετέροισ φάτισ ἥκει, ὡσ σὺ μετ’ ὀρνίθων προλιρὼν ἐμὲ ἐσ κόρακασ βαδιεῖ μεταμώνιοσ; ἔστι τι τῶνδ’ ἐτύμωσ; εἴπ’ ὦ πάτερ, εἴ τι φιλεῖσ με. δοξάσαι ἔστι κόραι, τὸ δ’ ἐτήτυμον ἄχθομαι ὑμῖν, ἡνίκ’ ἂν αἰτίζητ’ ἄρτον πάππαν με καλοῦσαι, ἔνδον δ’ ἀργυρίου μηδὲ ψακὰσ ᾖ πάνυ πάμπαν. ἢν δ’ ἐγὼ εὖ πράξασ ἔλθω πάλιν, ἕξετ’ ἐν ὡρ́ᾳ κολλύραν μεγάλην καὶ κόνδυλον ὄψον ἐρ’ αὐτῇ.