Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 259:

(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 259:)

ὁτὲ μὲν γὰρ βουλόμεθα τοὺσ φίλουσ ἀπεῖναι οὐδὲ λυπεῖν, ὅταν μηθὲν μέλλωσι ποιήσειν πλέον· ὁτὲ δὲ αὐτοὺσ ἥδιστον παρεῖναι. τὸ δὲ τῆσ ὑπεναντιώσεωσ ταύτησ καὶ μάλ’ εὔλογον. διὰ γὰρ τὰ προειρημένα τοῦτο συμβαίνει, καὶ ὅτι μὲν τὸ λυπούμενον ἢ ἐν φαύλῃ ὄντα ἕξει τὸν φίλον θεωρεῖν φεύγομεν ἁπλῶσ, ὥσπερ καὶ ἡμᾶσ αὐτούσ, τὸ δ’ ὁρᾶν τὸν φίλον ἡδύ, ὥσπερ ἄλλο τι τῶν ἡδίστων, διὰ τὴν εἰρημένην αἰτίαν, καὶ μὴ κάμνοντα, εἰ αὐτόσ·

상위

Aristotle (아리스토텔레스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION