헬라어 문장 검색 - ΑρεταέΤηεΕχτά4́2́0́

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.)

Ὕδρωποσ ἰδέη τὸ διαβήτεω πάθοσ αἰτίῃ καὶ διαθέσι, χώρῃ δὲ μούνῃ διάφορον, ἔνθα τὸ ὑγρὸν ἐκρέει. ἀσκίτῃ μὲν γὰρ δοχεῖον, τὸ περιτόναιον, οὐδ’ ἐκροὴν ἴσχει, ἀλλὰ μίμνον τῇδε πλημμυρεῖ. διαβήτεω δὲ φορὴ μὲν ὑγροῦ ἡ ἀπὸ τοῦ πάσχοντοσ ἡ ωὐτὴ, καὶ σύντηξισ· ἐσ δὲ νεφροὺσ καὶ κύστιν ἡ ξύνδοσισ τὰ περὶ ἔξοδον φέρει. ἥδε τοῖσι ὑδεριῶσι ἡ ὁδὸσ ἐπιγίγνεται, ἢν ἐσ ἀγαθὸν ἡ νοῦσοσ τρέπηται. ἀγαθὸν δὲ ἡ λύσισ τῆσ αἰτίησ, καὶ μὴ τοῦ ἄχθεοσ ἐλαφρίη μοῦνον· δίψοσ δὲ τουτέοισι μέζον, ἐκρέον γὰρ τὸ ὑγρὸν αὐαίνει. Ἔστι δὲ τὰ ἄκεα ἐσ τὴν ἐπίσχεσιν τῆσ ξυντήξιοσ, τὰ ωὐτὰ τοῖσι ὕδρωψι· ἐσ δὲ τὸ δίψοσ μεγάλησ ἰητρείησ χρέοσ, τόδε γὰρ ἐν τῷ εἴδεϊ ἀλγέων πάντων μέζον. καὶ ἢν πίωσί τι ὑγρὸν, πρόκλησισ οὐρήσιοσ. ποτὶ καὶ ἐκθέον τόδε ξυναπάγει τῆκον τὰ ἐν τῷ σκήνεϊ. φαρμάκων ὦν ἀδίψων χρέοσ· δίψοσ γὰρ μέγα, ἀκορίῃ ποτοῦ. ποτὸν γὰρ οὐδ’ ὅσον γίγνηται δίψεοσ ἄκοσ. πάντη δεῖ τῷ στομάχῳ ἀρήγειν ἔνθα τοῦ δίψεοσ αἱ πηγαί. ἢν ὦν τῇ ἱερῇ καθαίρῃσ, ἐπιθήμασι χρέο, νάρδῳ, μαστίχῃ, φοίνιξι, μήλοισι κυδωνίοισι ὠμοῖσι· τῶνδε ὁ χυλὸσ μὲν ξὺν νάρδῳ καὶ Ῥοδίνῳ, ἄριστον ἐσ τέγξιν· ἐπίπλασμα δὲ ἡ σάρξ αὐτέων ξὺν μαστίχῃσι καὶ φοίνιξι · ἐν κηρῷ δὲ καὶ νάρδῳ τῷ μύρῳ ἡ τουτέων μῖξισ ἀγαθὴ, ἢ οἱ χυλοὶ ἀκακίησ τε καὶ ὑποκιστίδοσ ἔσ τε τὰσ τέγξιασ καὶ ἐσ τὰ ἐπιπλάσματα. Ἀτὰρ καὶ ὕδωρ τὸ ποτὸν ξὺν τῇσι ὀπώρῃσι ἑψείσθω. τροφαὶ δὲ, καὶ γάλα, καὶ ξὺν τῷδε σιτία, ἄμυλοι, χόνδροι, Ῥοφήματα. οἶνοι στύφοντεσ ἐσ τὸν τοῦ στομάχου τόνον, ἀκρητέστεροι μᾶλλον, ἐσ τὴν τῶν ἄλλων χυμῶν ἐξηέρωσίν τε καὶ διάνιψιν· ἁλμώδεσι γὰρ δίψοσ· οἶνοσ δὲ, στύφων θ’ ἅμα καὶ ψύχων, μεταβολῇ τε καὶ εὐκρασίῃ χρήσιμοσ· ἐσ δύναμιν δὲ κἢν οἶνοσ γλυκὺσ, ὁκοῖον αἷμα ἐῄ, ἐσ τὴν αὐτοῦ γένναν. φάρμακα ποικίλα τὰ ωὐτὰ, ἡ διὰ τῶν θηρίων, ἡ τοῦ Μιθριδάτεω , ἡ διὰ τῶν ὀπωρέων, τά τε ἄλλα ὁκόσα ὕδρωποσ ὀνηϊστά. ἀτὰρ καὶ ἡ ξύμπασα δίαιτα καὶ ὁ βίοσ ωὐτόσ. Ἀμφὶ μὲν φλεγμασίησ , καὶ αἱμορραγίησ, καὶ ὁκόσα ὀξέωσ ἀπὸ νεφρῶν κτείνει, ἐν τοῖσι ὀξέσι γεγράφαται · ἀμφὶ δὲ ἑλκώσιο σ, ἠδὲ λίθων γενέσιοσ, ὁκόσα τὰ πολλὰ ξυναποθνήσκει πρεσβύτῃσι, μάλιστα νῦν γράφω· ἄγχιστα μὲν ἐσ ἄκεσιν· εἰ δὲ μὴ, οἷσι ὅγε παρηγορήσεται. Λίθων μὲν ὦν εὐφυῆ γένναν ἐσ ἄγονον τρέψαι, ἀδύνατον. Ῥηί̈τερον μὲν γὰρ μήτρην ἄτοκον θέμεναι, ἢ νεφροὺσ λιθιῶντασ ἀλίθουσ. ἐσ διέξοδον ὅκωσ ἀρηγειν χρή· ἢν ὦν ἐν ἕδρῃ ἵζωσι οἱ λίθοι, τὰ ἄκεα φράσω. κάρτα γὰρ ὀδυνέονται , ποτὶ καὶ ἐξέθανον στρόφοισι καὶ εἰλέῳ κώλου καὶ ἰσχουρίῃ. ξυναφέα γὰρ ἀλλήλοισι νεφροί τε καὶ κῶλον. ἢν γὰρ λίθων ἐντάσιεσ ἐώσι, ἐπὶ δὲ τοῖσι ἰσχουρίη τε καὶ στρόφοι, τὴν ἐπὶ τῷ σφυρῷ τάμνειν φλέβα τῷ κατ’ ἴξιν τοῦ νεφροῦ. αἱ γὰρ τοῦ αἵματοσ ἀπὸ νεφρῶν ἔκροιαι ἀνιᾶσι τῶν λίθων τὰσ σφίγξιασ . φλεγμονὴ γὰρ δήσασα ἴσχει τὰ πάντα· φλεγμον ῆσ δὲ κενεαγγείη λύσισ· τέγγειν τε τὰσ ψύασ ἔνθα τῶν νεφρῶν ἡ χώρη· λίπασ δὲ παλαιὸν, ἢ τὸ νέον, Ῥύτην ἰσχέτω· οὐρητικὸν δὲ καὶ ἀνήθου ἡ κόμη καὶ λιβανωτὶσ, ἢ σάμψυχον. τοῖσδε χρὴ, ὅκωσ ὕδατι, καταιον εῖν · σμικρὸν γὰρ αἱ χρίσιεσ. ἀτὰρ καὶ τοῖσδε πυριῆν, βοείῃσι κύστεσι ἐγχέοντα ἔλαιον ἀνθέμιδοσ. ἐπιπλασμάτων νῦν ὕλη ξὺν τοῖσι ἀλήτοισι ἡ ωὐτή. ἔλυσε καὶ σικύη κούφη κοτὲ τῶν λίθων τὴν ἔνστασιν· ἄριστον δὲ κἢν ἐπὶ φλεγμασίησ σχάσῃσ. ἢν δὲ τάδε σοι ποιέοντι ἔτι μίμνωσι οἱ λίθοι, ἐσ ἔλαιον τὸν ἄνθρωπον καθιέναι. τόδε γάρ τοι ἅμα πάντα ποιέει· ἀλέῃ μὲν χαλᾷ, πῆ δὲ ἐκγλισχραίνει· τὸ δριμὺ δὲ ἐσ προθυμίην δάκνει. τάδε μέντοι ἔξοδα λίθων καὶ σφῶν προκλήσιεσ · πίνειν δὲ φαρμάκων τῶν ἁπλῶν μὲν Ῥίζασ, φοῦ, μῆον, ἄσαρον · βοτάνασ δὲ, τὴν πριονίτην, ἢ πετρόσελινον, ἢ σίον· ποικίλων δὲ, μύρα μὲν ὁκόσα ἴσχει νάρδον, κασίην, σμύρναν, κιννάμωμον . ἀπουλώσε ι σίνηπι, καὶ ἐκ πυρὸσ ἐσχάραι, καὶ ἐπιθήματα ἃ πρόσθεν μοι λέλεκται· δίαιτα δὲ καὶ ἄλειψισ, καὶ πλοῦσ, καὶ ἡ ἐν θαλάσσῃ βιοτὴ, ἅπαντα τοῖσι ἐπὶ νεφρῶν ἐστι ἄκεα. Καὶ τοῦ ἀτερπέοσ τοῦ πάθεοσ εἵνεκεν, καὶ τοῦ κατὰ σύντηξιν κινδυνώδεοσ, καὶ τῆσ ἐσ διάδεξιν γένεοσ χρείησ, λύειν χρὴ μὴ βραδέωσ τὴν γονόρροιαν , πάντων κακῶν οὖσαν αἰτίην. πρώτιστα μὲν ὦν ὅκωσ Ῥεῦμα κοινὸν ἰῆσθαι· στύψεσι τῶν ἀμφὶ τὴν κύστιν καὶ τὴν Ῥοὴν χωρίων· καὶ ἐμψύξεσι ψυῶν, λαγόνοσ, αἰδοίων, διδύμων, ὅκωσ μὴ Ῥέῃ ἐσ πολλὸν ἡ γονή· εἶτα αὖθισ ἀλεῇναι τὸ πᾶν, ἐσ τὸ τὰσ ἀφόδουσ ξηραίνειν. στύψεσι μὲν ὦν καὶ τέγξεσι · ἔριον μὲν τὸ ἀπὸ τῆσ ὀί̈οσ ξὺν τοῖσ λύμασι. λίπασ δὲ τὸ Ῥόδινον μύρον, ἢ τὸ διὰ τῆσ οἰνάνθησ, ξὺν οἴνῳ λευκῷ, εὐώδεϊ. ἐκ προσαγωγ ῆσ δε ἀλεαίνοντα λίπασ τὸ καινὸν, καὶ μελίλωτ ον ἐκζεσθὲν σὺν αὐτῷ, καὶ σάμψυχον, καὶ λιβανωτὶσ, ἢ κόνυζα. ἄριστον καὶ ἀνήθου κόμη, καὶ ἔτι μᾶλλον ἡ Ῥυτή. τοῖσδε ἐσ τὰ ἐπιπλάσματα χρέο, κριθῶν καὶ ὀρόβων ἀλήτοισι, καὶ ἐρυσίμου τοῦ σπέρματοσ καὶ νίτρῳ· μέλι δὲ ἐσ τὴν ἁπάντων ξύμπνοιαν καὶ ξυνάφειαν. τοιάδε καὶ ἐπιπλάσμα τα ὁκόσα φοινίσσει, καὶ ἰόνθουσ ἐγείρει καὶ τὸ Ῥεῦμα παροχετεύει, καὶ ἀλεαίνει τὰ χωρία· τοιόνδε τὸ χλωρὸν ἐπίπλασμα, καὶ τὸ διὰ τοῦ καρποῦ τῆσ δάφνησ. πιπίσκειν δὲ καὶ τοῦ κάστοροσ συχνὸν, καὶ τῆσ Ῥίζησ τοῦ ἁλικακκ άβου ὁκόσον δραχμὴν ὁλκῆσ, καὶ τῆσ ἡδυόσμου τὸ ἕψημα· ποικίλων δὲ, τὸ διὰ τῶν δύο πεπερέων, ἡ Σύμφωνοσ, ἡ Φίλωνοσ · ἄριστον καὶ τὸ διὰ τοῦ σκίγκου τοῦ θηρίου φάρμακον ποτὸν, καὶ ἡ τοῦ Βηστίνου, καὶ ἡ διὰ τῶν ἐχιδνῶν τῶν ἑρπετῶν. τὸ ξύμπαν δὲ διαίτῃ διδόναι · ἐπιτρέπειν τε καὶ πιστεύειν χρὴ καὶ γυμνασίοισ , καὶ περιπάτοισι καὶ αἰώρῃσι. τάδε γὰρ τὴν ἕξιν ἐσ θερμασίην τρέπει, ὅπερ ἐστὶ τῷ πάθεϊ χρέοσ· εἰ δὲ καὶ σώφρων ἐοί ἐπὶ τοῖσι ἀφροδισίοισι , καὶ λούοιτο ψυχρῷ, ἐλπὶσ ὡσ ὤκιστα ἀνδρωθῆναι τὸν ἄνθρωπον. Ἡ ἐν τοῖσι ἄλλοισι πάθεσι μετὰ τὴν θεραπείην δίαιτα ἐσ ἰσχὺν καὶ κράτοσ τοῦ σώματοσ εὐπεψίῃ ἀγαθή· στομαχικοῖσι δὲ μούνοισ ἥδε γίγνεται πλημμελήσ. ὅκωσ ὦν αὕτη γίγνοιτο, φράσω. ἱκανὴ γὰρ αἰώρη, περίπατοι, γυμνασίη, φωνασκίη, τροφαὶ ἐσ πέψιν ἀγαθαὶ, ἀναμαχέσασθαι τὴν τοῦ στομάχου κακοσιτίην · ἀδύνατον δὲ τάδε καὶ ἀπεψίην λῦσαι μακρὴν, καὶ τὴν σκελετίην τοῦ σκήνεοσ εὐόγκον σάρκα ποιῆσαι· πολλὸν δὲ μέζον ἐπὶ τουτέων ἔστων αἱ τοῖσι κάμνουσι χάριτεσ, καὶ τὸ καθαρῶσ ἅπαν δρᾶν, καὶ τῇσι ἐπιθυμίῃσι ἕπεσθαι τὸν ἰητρὸν, μὴ μεγάλα βλάπτοντα· ἄριστον γὰρ τόδε, ἢν μὴ κάρτα ὠφελεύντων ὄρεξισ ἥκῃ. φάρμακα δὲ ποτὰ, χυλοὶ, ἀψίνθιον, καὶ νάρδοσ τὸ μύρον, καὶ ἡ διὰ τῶν θηρίων, καὶ τοῦ ἐν πέτραισ ὁ καρπὸσ, καὶ ζιγγιβέριοσ, καὶ πεπέριοσ, καὶ σεσέλιοσ. τάδε πεπτήρια· καὶ κατὰ τοῦ στέρνου ἐσ στῦψιν ἐπίθημα, νάρδοι, μαστίχαι, ἀλόαι, ἀκακίαι, καὶ μήλων κυδωνίων ὁ χυλὸσ, καὶ αὐταὶ δὲ τῶν μήλων αἱ σάρκεσ ἀμφιθλασθεῖσαι ξὺν φοίνιξι ἐπίθημα στῦφον. ἀτὰρ καὶ τἄλλα ὁκόσα μοι ἐσ διαβήτεω γεγράφαται , ἐσ δίψεοσ ἄκοσ. τὰ ωὐτὰ γὰρ καὶ τοῖσι δίψοσ γίγνεται· ὁ δὲ τόνοσ τοῦ στομάχου ἄδιψον στομαχι κοῖσι . Ἢν τῶν σιτίων ἀκρατὴσ ἡ κοιλίη ἐῄ, διαρρέῃ δὲ ἡ τροφὴ ἄπεπτοσ, ἄθρεπτοσ, ὠμὴ, καὶ μηδὲν εἰσ τὸν ὄγκον ἀνίῃ, κοιλιακοὺσ τούσδε κικλήσκομεν. ψύχεϊ μὲν ἐμφύτου τῆσ ἐσ πέψιν θερμασίησ , ἀτονίῃ δὲ τῆσ ἐσ ἀνάδοσιν δυνάμιοσ. Χρὴ ὦν τὴν κοιλίην πρώτιστα μὲν πόνων ἀνιέναι ἠρεμίῃ καὶ ἀποσιτίῃ · ὧδε γὰρ παλινδρομέουσι αἱ δυνάμιεσ. ἢν δὲ καὶ πλήθεοσ τῶν ἐν τῷ στομάχῳ φαντασίη ἐῄ, νήστεσι ἐμέτοισι χρέεσθαι ἀφ’ ὕδατοσ, ἢ μελικρή του · τὴν κοιλίην δὲ σκέπειν καὶ τέγγειν ἐσ στῦψιν, ἐρίοισι μὲν τοῖσ ἐξ ὀί̈οσ πιναροῖσι· λίπαϊ δὲ, Ῥοδίνῳ μύρῳ, ἢ τῷ διὰ τῆσ οἰνάνθησ, ἢ μηλίνῳ· ἄριστον, κἢν ἀπὸ τοῦ σχίνου, καὶ ὑποκιστίδι, ἢ ὀμφακίῳ · ξὺν τοῖσδε δὲ ἐπιπλάσματα, θερμὰ μὲν ἐσ θίξιν, ἐσ δύναμιν δὲ στρυφνά · καὶ ἤν πη τοῦ ἥπατοσ, ἢ τῆσ κοιλίησ κατὰ στόμα ἐντάσιεσ, ἢ φλεγμασίαι ἐώσι, σικύην προσβάλλοντα ἐντάμνειν· καὶ ἔστι οἷσι τόδε μοῦνον ἤρκεσε· ἐπὴν δὲ κηρωτῇσι ἐσ ὠτειλὴν ἥκῃ τὰ τρώματα, ἠδὲ ἐπὶ σκληρίῃ κραίνῃ, τῇδε βδέλλασ τὰ θηρία προσβάλλειν· ἔπειτα ἐπιθήματα πεπτικὰ τιθέναι, ὁκοῖον τὸ διὰ τῶν σπερμάτων , ἢν ἴσχῃ χαμαιλέοντοσ Ῥίζαν· ἄριστον καὶ ἔνθα οἱ τῆσ δάφνησ ἐάσι καρποὶ, καὶ τὸ μάλαγμα ἐπίκλησιν τὸ χλωρὸν, καὶ τοὐμὸν τὸ μυστήριον. τάδε γὰρ μαλάσσειτε καὶ ἀμύσσει, καὶ θερμασίην ἐγείρει, καὶ ἄφυσα τὰ σπλάγχνα ποιέει, ὧν περ ἐσ στῦψιν χρέοσ. ἀτὰρ καὶ σίνηπι, καὶ λίμνηστισ, καὶ εὐφόρβιον, καὶ ὁκόσα τοιάδε πάντα τὴν μὲν ψῦξιν κωλύει, ἀνάκλησιν δὲ θέρμησ ποιέεται. τοιάδε χρὴ καὶ πιπίσκειν φάρμακα ἐσ στῦψιν. χρέοσ μὲν πρώτιστα . . . . . . ὁ τοῦ ἀρνογλώσσου χυλὸσ ξὺν ὕδατι ἐστυμμένῳ μύρτοισι, ἢ κυδωνίοισι μήλοισι · ἄριστον καὶ γίγαρτον σταφυλῆσ ὀμφακιτίδοσ· οἶνοι τῶν κάρτα στυφόντων. ἔπειτα δὲ τὰ ἀλθαίνοντα τὴν γαστέρα φάρμακα ποτὰ, ὁκόσα διὰ ζιγγιβέριοσ καὶ πεπέριοσ, καὶ σελίνου τοῦ καρποῦ τοῦ ἀγρίου τοῦ ἐν πέτραισ, τὸ διὰ τῶν θηρίων τῶν ἐχιδνῶν πεπτικώτατον· ἢν δὲ ἐπὶ τοῖσι μηδὲν, ἢ σμικρὸν ἐνδιδῷ, τοῖσι ἀπὸ Ῥαφανίδων ἐμέτοισι χρέο· ἢν δὲ καὶ ἐγκρύψῃσ ταῖσδε ἐλλεβόρου τοῦ λευκοῦ Ῥίζαν ἐσ μίην νύκτα, εὐτονωτάτη ἄν σοι γένοιτο ἡ κάθαρσισ, ἔσ τε τὴν τῶν ὑγρῶν τῶν ψυχρῶν κάθαρσίν τε καὶ ἔκκρισιν, καὶ ἐσ τὴν ἔξαψιν τοῦ θερμοῦ. Ἀτὰρ καὶ ἡ δίαιτα, καὶ ὁ βίοσ, τοῖσδε ἔστω ξύμμετρα. οἱ ὕπνοι νύκτωρ μὲν, δι’ ἡμέρησ δὲ περίπατοι, ἀναφωνήσιεσ, αἰώρη, ἥ τε ἐν δάφνῃσι, ἢ μυρρίναισι , ἢ θύμῳ. ἔχει γάρ τι ἡ διαπνοὴ καὶ ἡ ἀναπνοὴ τοιῶνδε φάρμακον πεπτήριον · γυμνάσια , τρίψιεσ, χειρονοσμίη , ἁλτήρων βολαῖσι τοῦ θώρηκοσ, καὶ τῆσ κοιλίησ κόποι· προπόσιεσ · σμικρότατα γὰρ εἰσ τόνον εὐσταλὲσ ἄρτοσ. ἐπὶ τῶνδε φοίνιξισ, περίπατοι Ῥαθυ‐‐ σιτίων καὶ Ῥαφανίδων πολλάκισ. ἔπειτα ἐσ τὸν ἐλλέβορον ἄγειν. δίαιτα δὲ ἡ ἐπὶ τοῖσδε ξυνὴ τοῖσι ἄλλοισι πάθεσι· καὶ ἐπὶ τῇ διαίτῃ ἄλειψισ, ψυχρολουσίη θαλασσίη· μάλιστα μὲν ὦν ἅπασι ἀρθριτι κοῖσι ξυνὰ ἄκεα· καὶ γὰρ καὶ τοῖσι ποδαγρικοῖσι ἐλλέβοροσ τὸ μέγα ἄκοσ, ἀλλὰ ἐν τῇσι πρώτῃσι προσβολῇσι τοῦ πάθεοσ. ἢν δὲ ἐκ πολλῶν μὲν ἤδη χρόνων ἐῄ, ἀτὰρ καὶ ἐκ διαδέξιοσ πατέρων φανῇ, ξυναποθνήσκει ἡ νοῦσοσ. ἐσ δὲ τοὺσ παροξυσμοὺσ τῶν ἄρθρων τάδε χρὴ πρήσσειν. εἰρία μὲν ἔστω ἐξ ὀί̈οσ τὰ οἰσυπώδεα· τέγξιεσ δὲ διὰ Ῥοδίνου καὶ οἴνου· μετεξετέροισι δὲ καὶ σπογγίη ξὺν ὀξυκρήτῳ ὤνησεν. ἔπειτα ἐπίπλασμα, ἄρτοσ ξὺν τοῖσι ψύχουσι κολοκύν τησ , καὶ πέπονοσ· καὶ σικύη λιτὴ, καὶ ἀρνόγλωσσον ἡ βοτάνη, καὶ Ῥόδων τὰ φύλλα. ἀτὰρ καὶ ἡ σιδηρῖτισ ἄπονοσ ξὺν ἄρτῳ, καὶ βρύον, καὶ συμφύτου Ῥίζα, καὶ πεντάφυλλοσ ἡ βοτάνη, καὶ πράσιοσ ἡ τοῖσι φύλλοισι λεπτή. τῆσδε μέντοι τὸ μὲν ἀφέψημα ἐξάντλημα ἄπονον· αὐτὴ δὲ, ἐπίπλασμα, ξὺν ψιξὶ, ἢ κριθῶν ἀλήτῳ· μήλων τε τῶν κιτρίων τὸ ἄβρωτον ξὺν ἀλφίτοισι ἄριστον · σῦκα ξηρὰ, καὶ θάσια ξύν τινι τῶν ἀλήτων. ἥδε μέντοι ψύξιοσ ἡ ὕλη· καὶ τόδε μέντοι ἄλλοτε ἄλλον ὤνησε καὶ τωὐτὸν ἄλλοτε ἄλλῳ. μετεξετέροισι δὲ τὰ ἀλεαίνοντα ξυμφέρει, καὶ τωὐτὸν ἄλλοτε ἄλλῳ ὠφελέει. λόγοσ δὲ καὶ τόδε κάρτα ἄπονον ἔμμεναι · αἶγα χρὴ βοτάνησ τῆσ ἴριδοσ ἐμφαγεῖν· ἐπὴν δὲ πλησθῇ, διαλείποντα ὁκόσον ἡ νομὴ ἐν τῇ γαστρὶ μαχθείη, καταθῦσαι τὴν αἶγα, ἠδὲ ἐντὸσ τῆσ γαστρὸσ ἐσ τὴν κόπρον ἐγκρύψαι τὼ πόδε. φάρμακα δὲ μυρία. καὶ γὰρ τοὺσ νοσέοντασ ἑωυτῶν φαρμακέασ εὐπόρουσ τίθησι ἡ ξυμφορή · τῶν δὲ ἰητρῶν τὰ φάρμακα ἐν τῇσι γραφῇσι λελέξεται. Τῶν νούσων μέζονα χρὴ τὰ ἄκεα ἐσ λύσιν αὐτέων ἔμμεναι. ἐλέφαντοσ δὲ τηλίκου κακοῦ τίσ ἀξιόνικοσ γίγνοιτ’ ἂν ἰητρείη; οὐ γὰρ μέρεϊ, ἢ σπλάγχνῳ ἑνὶ, ἢ ἔνδον ἐνσκήπτει μοῦνον, ἢ ἔξω τὸ κακὸν ἑρ́πει, ἀλλὰ ἔνδοθί τε ὅλῳ τῷ ἀνθρώπῳ ἐνοικέει, καὶ ὅλον ἔξωθεν ἀμπέχει. ἀτερπὲσ μὲν καὶ φοβερὸν ἰδεῖν· θηρίου γὰρ ἰδέη· δέοσ δὲ ξυμβιοῦν τε καὶ ξυνδιαιτᾶσθαι, οὐ μεῖον ἢ λοιμῷ. ἀναπνοῆσ γὰρ ἐσ μετάδοσιν Ῥηϊδίη βαφή. τί ἂν ὦν εὑρ́οι τισ ἐν ἰητρικῇ τοῦδε ἄξιον ἔχον ἄκοσ; ἀλλὰ γὰρ πάντα χρὴ ξυμφέρειν φάρμακα, καὶ διαίτην, καὶ σίδηρα, καὶ πῦρ· καὶ τάδε κἢν μὲν ἔτι νεοτόκῳ τῷ πάθεϊ προσβάλῃσ, ἐλπὶσ ἰήσιοσ· ἢν δὲ ἐσ ἀκμὴν ἥκῃ γενέσιοσ, καὶ ἐν τοῖσι σπλάγχνοισι ἑδραῖον ἵζῃ, ποτὶ καὶ ἐσ τὰ πρόσωπα προσβάλλῃ, ἀνέλπιστοσ ὁ νοσέων. Τάμνειν ὦν τὰσ ἐπ’ ἀγκῶνι φλέβασ· ἄμφω δέ· τάμνειν δὲ καὶ τὰσ ἐπὶ σφυροῖσι μὴ αὐτῆμαρ· κρέσσον γὰρ ἡ διάστασισ ἔσ τε πολλὴν τὴν τοῦ αἵματοσ Ῥοὴν, καὶ ἐσ ἀνάκλησιν τῆσ δυνάμιοσ. χρεὼν γὰρ αἷμα πολλάκισ καὶ πολλὸν ἐκχέαι, τοῦ πάθεοσ τὴν τροφήν. σμικρὸν δὲ ἐν αὐτέῳ τὸ χρηστὸν, τῆσ φύσιοσ ἡ τροφή. ξυντεκμ αίρεσθαι ὦν, ἀφαιρέοντα τὸ πονηρὸν, καὶ ἔντηκτον μεσηγὺ τὸ οἰκεῖον, μέσφι ἂν προαπαυδήσῃ ἀτροφίῃ ἡ νοῦσοσ. ἡ γὰρ νεαρὴ, ξυμπλακεῖσα τῷ σώματι, χρόνῳ μακρῷ ἠμαύρωσε τὴν παλαιήν· ἔπειτα τὴν ἱερὴν πιπίσκειν μὴ ἐσάπαξ· ἀλλὰ γιγνέσθω πάντα πολλάκισ ἐξ ἀναλήψιοσ καὶ παλινδρομίησ . ἔστω καὶ ἡ ἄλλη κάθαρσισ φαρμακώδησ ἐν σιτίῳ· ἡ ἐπὶ τῷ ἰσχίῳ, ἥν ἔλεξα, ἔστω. ἠδὲ γάλα ἀδιάκρτον ‐‐πολλὸν δὲ ἔστω τόδε‐‐ἐσ διαχώρησιν πιεῖν. ἐχέτω δὲ μοίρην τὴν πέμπτην ὕδωρ, ὡσ πᾶν τὸ γάλα διεκθέειν. ἐσ ἐμέτουσ δὲ θᾶσσον ἄγειν, νήστιασ τὸ πρῶτον, ἀπὸ σίτων δ’ αὖθισ, ἔπειτα ἀπὸ Ῥαφανίδων· πολλάκισ δὲ καὶ ξυνεχέωσ πάντα γιγνέσθω. ἐσ ἐλλέβορον ἄγοντα καιρῷ παντὶ, μᾶλλον δὲ ἐάροσ καὶ φθινοπώρου διδόναι, ἡμέραν ἀφ’ ἡμέρασ, καὶ αὖθισ ἐσ νέωτα· κἢν ἡ νοῦσοσ κρατυνθῇ, φαρμάκων ποτῶν ὁκόσα τισ γιγνώσκει πιπίσκειν · ἀγαθὸν γὰρ φαρμακεύειν πολλὸν ἐσ ὄνησιν. κἀγὼ δὲ ὁκόσα γιγνώσκω γράφω· κεδρίησ κύαθον ἕνα, κράμβησ δύο μίσγοντα, διδόναι. ἄλλο· σιδηρίτιδοσ τοῦ χυλοῦ κύαθοσ εἶσ, τριφυλλίου εἷσ, οἴνου καὶ μέλιτοσ κύαθοι δύο. ἄλλο· ἐλέφαντοσ τοῦ ὀδόντοσ Ῥινήματοσ ὁλκῆσ δραχμὴ, ξὺν οἴνῳ Κρητὶ ἐσ κυάθουσ δύο· ἀτὰρ καὶ τῶν ἔχεων τῶν ἑρπετῶν θηρίων αἱ σάρκεσ, καὶ αἵδε ἐσ ἀρτίσκουσ πεπλασμέναι πίνονται · ἀποτάμνοντα δὲ χρὴ τῆσ κεφαλῆσ καὶ τῆσ οὐραίησ ἑκάστου, ὁκόσον δακτύλουσ τέσσαρασ, τὸ λοιπὸν ἑψεῖν ἐσ διάκρισιν τῶν ἀκανθῶν. τὰσ δὲ σάρκασ, ἀρτίσκουσ διαπλάσαντασ, ψύχειν ἐν σκιῇ· πιπίσκειν δὲ τούσδε, ὅκωσ καὶ τὴν σκίλλην · καὶ αὐτοὶ δὲ οἱ ἔχιεσ ὄψον ἐν δείπνῳ· ὡσ ἰχθύασ δὲ χρὴ τούτουσ σκευάσαι· ἢν δὲ τὸ δι’ ἐχιδνῶν, τὸ ποικίλον, παρέῃ φάρμακον, ἀντὶ πάντων πίνειν τόδε· ἴσχει γὰρ πάντα ὁμοῦ· Ῥύπτειν δὲ καὶ τὸ σκῆνοσ, καὶ τοὺσ ὄχθουσ λεαίνειν. φάρμακα δὲ ἄλλα μυρία . . . . . . τῶν Κελτέων, οἳ νῦν καλέονται Γάλλοι, τὰσ λιτρώδεισ τὰσ ποιητὰσ σφαίρασ, ᾗσι Ῥύπτουσι τὰσ ὀθόνασ, σάπων ἐπίκλην, τῇσι Ῥύπτειν τὸ σκῆνοσ ἐν λουτρῷ ἄριστον · καὶ ἀνδράχνη καὶ ἀείζωον ξὺν ὄξεϊ, ἀτὰρ καὶ λαπάθου Ῥιζέων ἀφέψημα ξὺν ἀπύρῳ θείῳ Ῥύπτει καλῶσ. ποικίλον δὲ, ἁλκυονίου τοῦ λείου, καὶ νίτρου, καὶ τρυγὸσ ὄξεοσ κεκαυμένησ , καὶ στυπτηρίησ σχιστῆσ, καὶ θείου τοῦ ἀπύρου, καὶ κόστου, καὶ ἴριδοσ, καὶ πεπέριοσ· τάδε χρὴ πάντα μίσγειν, ἑκάστῳ τὸ πρὸσ δύναμιν, ἄλλο δὲ ἄλλῳ ἶσον· καὶ τόδε καταπάσσοντα ἀνατρίβειν . ἐσ δὲ τοὺσ ὄχθουσ τοῦ προσώπου, κλημάτων τὴν σποδιὴν ξύν τινι θηρίων στέατι μίσγοντα χρίειν, λέοντοσ, ἢ παρδάλιοσ, ἢ ἄρκτου, ἢν δὲ μὴ, χηναλώπεκοσ. ὅμοιον γὰρ ἐν ἀνομοίῳ, ὅκωσ πίθηκοσ ἀνθρώπῳ, ἄριστον · καὶ ἀμμωνιακὸν τὸ θυμίημα ξὺν ὄξεϊ, καὶ ἀρνογλώσσου χυλῷ, ἢ πολυγόνου, καὶ ὑποκιστὶσ καὶ λύκιον· ἢν δὲ πελιδναὶ ἐώσι αἱ σάρκεσ, προεγχαράσσειν ἐκχυλώσιοσ εἵνεκεν · ἢν δ’ ἐπὶ τοῖσι δριμέσι Ῥεύμασι ἀναδαρέντα πρηο̈́νειν τὰ μέρεα ἐθέλῃσ, τήλιοσ ἀφέψημα, ἢ πτισάνησ χυλὸσ, Ῥύμμα μαλθακόν· λιπασ δὲ Ῥόδινον, ἢ σχίνινον. λουτρὰ δὲ ξυνεχέα ξύμφορα ἐσ ὑγρασμὸν καὶ ἐσ διαπνοὴν τῶν κακῶν χυμῶν. Τροφὴ δὲ καθαρὴ, εὔχυμοσ, εὔπεπτοσ, ἁπλῆ· καὶ δίαιτα εὐκρινὴσ πάντη, καὶ ἐν ὕπνοισι, καὶ περιπάτοισι, καὶ χώρῃσι· γυμνάσια, δρόμοι, καὶ ἀνειλήσιεσ , καὶ κωρυκοβολίαι· ἅπαντα ἀκάματα ξὺν ἐμμελεῖ ἐπιτάσι· ἔστω δὲ καὶ ἀναφώνησισ , τοῦ πνεύματοσ γυμνάσιον τὸ καίριον. ἐσθὴσ ἔστω καθαρὴ, οὐχ ὡσ ὁρῆσθαι μοῦνον ἥδε, ἀλλ’ ὅτι καὶ τὰ πινόεντα ὀδαξώδεα τῷ δέρματι. πιπίσκειν ἀψινθίου τοῦ οἴνου νήστιασ. ἄριστον δὲ ἄρτοσ ἐκ κριθῶν, καὶ τάριχοσ ὡραῖοσ, καὶ σμικρόν τι μαλάχησ ἢ κράμβησ ἡμίεφθον, ξὺν κυμίνου ἐμβάμματι· ἐσ δὲ δεῖπνον, σταφυλίνου ἡ Ῥίζα, καὶ χόνδροι, ξὺν τῷ οἴνῳ καὶ τῷ μέλιτι παλαίῳ τὴν μῖξιν, καὶ τὰ θαλάσσια, ὁκόσα τὴν γαστέρα ὑπολύει, τελλίνων ζωμοὶ, ὄστρεα, ἐχῖνοι καὶ τῶν ἰχθύων οἱ πετραῖοι · χερσαίων δὲ, τὰ θηρία, λαγώσ, ἢ σῦσ. πετεινῶν, πέρδικεσ πᾶσαι, φάσσαι, πελειάδεσ, καὶ ὁκόσα ἡ χώρη ἄριστα ἴσχει. ἀκροδρύων τὰ ὡραῖα· οἶνοι γλυκεῖσ οἰνωδέων κρείσσονεσ . λουτρὰ φύσι θερμὰ, θειώδη · καὶ βίοσ ἐν ὕδασι μακρὸσ, ἠδὲ καὶ θάλασσα, καὶ πλοῦσ. Ἐλλεβορισμοί· ἐλλέβοροσ λευκὸσ μὲν τῆσ ἄνω κοιλίησ κάθαρσισ· μέλασ δὲ τῆσ κάτω· καὶ ἔστιν ὁ λευκὸσ οὐκ ἐμετήριον μοῦνον, ἀλλὰ καὶ ξυμπάντων ὁμοῦ καθαρτηρίων ὁ δυνατώτατοσ , οὐ τῷ πλήθεϊ καὶ τῇ ποικιλίῃ τῆσ ἐκκρίσιοσ· τόδε γὰρ καὶ χολέρη πρήσσει·‐‐ οὐδ’ ἐντάσεσι καὶ βίῃ τῇσι ἐπὶ τοῖσι ἐμέτοισὶ,‐‐ ἐσ τόδε γὰρ ναυτίη καὶ θάλασσα κρέσσον · ἀλλὰ δυνάμι καὶ ποιότητι οὔτι φαύλῃ, τῇπερ καὶ ὑγιέασ τοὺσ κάμνοντασ ποιέει, καὶ ἐπ’ ὀλίγῃ τῇ καθάρσι, καὶ ἐπὶ σμικρῇ τῇ ἐντάσι· ἀτὰρ καὶ πάντων τῶν χρονίων νοσημάτων ἐσ Ῥίξαν ἱδρυμέν ων, ἢν ἀπαυδήσῃ τὰ λοιπὰ ἄκεα, τόδε μοῦνον ἰητήριο ν. πυρὶ ἴκελον γὰρ ἐσ δύναμιν λευκὸσ ἐλλέβοροσ· καὶ ὅ τί περ πῦρ ἐργάζεται ἐκκαῖον, τοῦδε πλέον ἐλλέβοροσ εἴσω παρεκθέων πρήσσει, εὔπνοιαν μὲν ἐκ δυσπνοίησ, ἐξ ἀχροίησ δὲ εὐχροίην, καὶ ἀπὸ σκελετίησ εὐσαρκίην.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.

(아레타이오스, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., ARETAIOU KAPPADOKOU XRONIWN NOUSWN QERAPEUTIKON, Κεφ. ιγ’. Θεραπεία Ἐλέφαντοσ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION