Xenophon, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 4 9:

καὶ ὁ Χαρμίδησ εἶπεν· ὦ ἄνδρεσ, ὁ Νικήρατοσ κρομμύων ὄζων ἐπιθυμεῖ οἴκαδε ἐλθεῖν, ἵν’ ἡ γυνὴ αὐτοῦ πιστεύῃ μηδὲ διανοηθῆναι μηδένα ἂν φιλῆσαι αὐτόν. νὴ Δί’, ἔφη ὁ Σωκράτησ, ἀλλ’ ἄλλην που δόξαν γελοίαν κίνδυνοσ ἡμῖν προσλαβεῖν. ὄψον μὲν γὰρ δὴ ὄντωσ ἐοίκεν εἶναι, ὡσ κρόμμυόν γε οὐ μόνον σῖτον ἀλλὰ καὶ ποτὸν ἡδύνει. εἰ δὲ δὴ τοῦτο καὶ μετὰ δεῖπνον τρωξόμεθα, ὅπωσ μὴ φήσῃ τισ ἡμᾶσ πρὸσ Καλλίαν ἐλθόντασ ἡδυπαθεῖν.