Xenophon, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 2 18:

καὶ ὅσ, τί οὖν χρήσῃ αὐτοῖσ; ἔφη. ὀρχήσομαι νὴ Δία. ἐνταῦθα δὴ ἐγέλασαν ἅπαντεσ. καὶ ὁ Σωκράτησ μάλα ἐσπουδακότι τῷ προσώπῳ, γελᾶτε, ἔφη, ἐπ’ ἐμοί; πότερον ἐπὶ τούτῳ εἰ βούλομαι γυμναζόμενοσ μᾶλλον ὑγιαίνειν ἢ εἰ ἥδιον ἐσθίειν καὶ καθεύδειν ἢ εἰ τοιούτων γυμνασίων ἐπιθυμῶ, μὴ ὥσπερ οἱ δολιχοδρόμοι τὰ σκέλη μὲν παχύνονται, τοὺσ ὤμουσ δὲ λεπτύνονται, μηδ’ ὥσπερ οἱ πύκται τοὺσ μὲν ὤμουσ παχύνονται, τὰ δὲ σκέλη λεπτύνονται, ἀλλὰ παντὶ διαπονῶν τῷ σώματι πᾶν ἰσόρροπον ποιεῖν;