헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΩορκσον́3́01́

(크세노폰, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 1)

ἀλλ’ ἐμοὶ δοκεῖ τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν ἔργα οὐ μόνον τὰ μετὰ σπουδῆσ πραττόμενα ἀξιομνημόνευτα εἶναι, ἀλλὰ καὶ τὰ ἐν ταῖσ παιδιαῖσ. οἷσ δὲ παραγενόμενοσ ταῦτα γιγνώσκω δηλῶσαι βούλομαι. ἦν μὲν γὰρ Παναθηναίων τῶν μεγάλων ἱπποδρομία, Καλλίασ δὲ ὁ Ἱππονίκου ἐρῶν ἐτύγχανεν Αὐτολύκου παιδὸσ ὄντοσ, καὶ νενικηκότα αὐτὸν παγκράτιον ἧκεν ἄγων ἐπὶ τὴν θέαν.

ὡσ δὲ ἡ ἱπποδρομία ἔληξεν, ἔχων τόν τε Αὐτόλυκον καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ ἀπῄει εἰσ τὴν ἐν Πειραιεῖ οἰκίαν· συνείπετο δὲ αὐτῷ καὶ Νικήρατοσ. ἰδὼν δὲ ὁμοῦ ὄντασ Σωκράτην τε καὶ Κριτόβουλον καὶ Ἑρμογένην καὶ Ἀντισθένην καὶ Χαρμίδην, τοῖσ μὲν ἀμφ’ Αὐτόλυκον ἡγεῖσθαί τινα ἔταξεν, αὐτὸσ δὲ προσῆλθε τοῖσ ἀμφὶ Σωκράτην, καὶ εἶπεν·

εἰσ καλόν γε ὑμῖν συντετύχηκα·

ἑστιᾶν γὰρ μέλλω Αὐτόλυκον καὶ τὸν πατέρα αὐτοῦ. οἶμαι οὖν πολὺ ἂν τὴν κατασκευήν μοι λαμπροτέραν φανῆναι εἰ ἀνδράσιν ἐκκεκαθαρμένοισ τὰσ ψυχὰσ ὥσπερ ὑμῖν ὁ ἀνδρὼν κεκοσμημένοσ εἰή μᾶλλον ἢ εἰ στρατηγοῖσ καὶ ἱππάρχοισ καὶ σπουδαρχίαισ. καὶ ὁ Σωκράτησ εἶπεν·

ἀεὶ σὺ ἐπισκώπτεισ ἡμᾶσ καταφρονῶν, ὅτι σὺ μὲν Πρωταγόρᾳ τε πολὺ ἀργύριον δέδωκασ ἐπὶ σοφίᾳ καὶ Γοργίᾳ καὶ Προδίκῳ καὶ ἄλλοισ πολλοῖσ, ἡμᾶσ δ’ ὁρᾷσ αὐτουργούσ τινασ τῆσ φιλοσοφίασ ὄντασ. καὶ ὁ Καλλίασ, καὶ πρόσθεν μέν γε, ἔφη, ἀπεκρυπτόμην ὑμᾶσ ἔχων πολλὰ καὶ σοφὰ λέγειν, νῦν δέ, ἐὰν παρ’ ἐμοὶ ἦτε, ἐπιδείξω ὑμῖν ἐμαυτὸν πάνυ πολλῆσ σπουδῆσ ἄξιον ὄντα.

οἱ οὖν ἀμφὶ τὸν Σωκράτην πρῶτον μέν, ὥσπερ εἰκὸσ ἦν, ἐπαινοῦντεσ τὴν κλῆσιν οὐχ ὑπισχνοῦντο συνδειπνήσειν·

ὡσ δὲ πάνυ ἀχθόμενοσ φανερὸσ ἦν, εἰ μὴ ἕψοιντο, συνηκολούθησαν. ἔπειτα δὲ αὐτῷ οἱ μὲν γυμνασάμενοι καὶ χρισάμενοι, οἱ δὲ καὶ λουσάμενοι παρῆλθον. Αὐτόλυκοσ μὲν οὖν παρὰ τὸν πατέρα ἐκαθέζετο, οἱ δ’ ἄλλοι, ὥσπερ εἰκόσ, κατεκλίθησαν.

εὐθὺσ μὲν οὖν ἐννοήσασ τισ τὰ γιγνόμενα ἡγήσατ’ ἂν φύσει βασιλικόν τι κάλλοσ εἶναι, ἄλλωσ τε καὶ ἂν μετ’ αἰδοῦσ καὶ σωφροσύνησ, καθάπερ Αὐτόλυκοσ τότε, κεκτῆταί τισ αὐτό. πρῶτον μὲν γάρ, ὥσπερ ὅταν φέγγοσ τι ἐν νυκτὶ φανῇ, πάντων προσάγεται τὰ ὄμματα, οὕτω καὶ τότε τοῦ Αὐτολύκου τὸ κάλλοσ πάντων εἷλκε τὰσ ὄψεισ πρὸσ αὐτόν·

ἔπειτα τῶν ὁρώντων οὐδεὶσ οὐκ ἔπασχέ τι τὴν ψυχὴν ὑπ’ ἐκείνου. οἱ μέν γε σιωπηρότεροι ἐγίγνοντο, οἱ δὲ καὶ ἐσχηματίζοντό πωσ. πάντεσ μὲν οὖν οἱ ἐκ θεῶν του κατεχόμενοι ἀξιοθέατοι δοκοῦσιν εἶναι·

ἀλλ’ οἱ μὲν ἐξ ἄλλων πρὸσ τὸ γοργότεροί τε ὁρᾶσθαι καὶ φοβερώτερον φθέγγεσθαι καὶ σφοδρότεροι εἶναι φέρονται, οἱ δ’ ὑπὸ τοῦ σώφρονοσ ἔρωτοσ ἔνθεοι τά τε ὄμματα φιλοφρονεστέρωσ ἔχουσι καὶ τὴν φωνὴν πρᾳοτέραν ποιοῦνται καὶ τὰ σχήματα εἰσ τὸ ἐλευθεριώτερον ἄγουσιν. ἃ δὴ καὶ Καλλίασ τότε διὰ τὸν ἔρωτα πράττων ἀξιοθέατοσ ἦν τοῖσ τετελεσμένοισ τούτῳ τῷ θεῷ. ἐκεῖνοι μὲν οὖν σιωπῇ ἐδείπνουν, ὥσπερ τοῦτο ἐπιτεταγμένον αὐτοῖσ ὑπὸ κρείττονόσ τινοσ.

Φίλιπποσ δ’ ὁ γελωτοποιὸσ κρούσασ τὴν θύραν εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστισ τε εἰή καὶ δι’ ὅ τι κατάγεσθαι βούλοιτο, συνεσκευασμένοσ τε παρεῖναι ἔφη πάντα τὰ ἐπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια, καὶ τὸν παῖδα δὲ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι διά τε τὸ φέρειν μηδὲν καὶ διὰ τὸ ἀνάριστον εἶναι. ὁ οὖν Καλλίασ ἀκούσασ ταῦτα εἶπεν·

ἀλλὰ μέντοι, ὦ ἄνδρεσ, αἰσχρὸν στέγησ γε φθονῆσαι· εἰσίτω οὖν. καὶ ἅμα ἀπέβλεψεν εἰσ τὸν Αὐτόλυκον, δῆλον ὅτι ἐπισκοπῶν τί ἐκείνῳ δόξειε τὸ σκῶμμα εἶναι. ὁ δὲ στὰσ ἐπὶ τῷ ἀνδρῶνι ἔνθα τὸ δεῖπνον ἦν εἶπεν·

ὅτι μὲν γελωτοποιόσ εἰμι ἴστε πάντεσ· ἥκω δὲ προθύμωσ νομίσασ γελοιότερον εἶναι τὸ ἄκλητον ἢ τὸ κεκλημένον ἐλθεῖν ἐπὶ τὸ δεῖπνον. κατακλίνου τοίνυν, ἔφη ὁ Καλλίασ. καὶ γὰρ οἱ παρόντεσ σπουδῆσ μέν, ὡσ ὁρᾷσ, μεστοί, γέλωτοσ δὲ ἴσωσ ἐνδεέστεροι. δειπνούντων δὲ αὐτῶν ὁ Φίλιπποσ γελοῖόν τι εὐθὺσ ἐπεχείρει λέγειν, ἵνα δὴ ἐπιτελοίη ὧνπερ ἕνεκα ἐκαλεῖτο ἑκάστοτε ἐπὶ τὰ δεῖπνα.

ὡσ δ’ οὐκ ἐκίνησε γέλωτα, τότε μὲν ἀχθεσθεὶσ φανερὸσ ἐγένετο. αὖθισ δ’ ὀλίγον ὕστερον ἄλλο τι γελοῖον ἐβούλετο λέγειν. ὡσ δὲ οὐδὲ τότε ἐγέλασαν ἐπ’ αὐτῷ, ἐν τῷ μεταξὺ παυσάμενοσ τοῦ δείπνου συγκαλυψάμενοσ κατέκειτο. καὶ ὁ Καλλίασ, τί τοῦτ’, ἔφη, ὦ Φίλιππε;

ἀλλ’ ἢ ὀδύνη σε εἴληφε; καὶ ὃσ ἀναστενάξασ εἶπε· ναὶ μὰ Δί’, ἔφη, ὦ Καλλία, μεγάλη γε· ἐπεὶ γὰρ γέλωσ ἐξ ἀνθρώπων ἀπόλωλεν, ἔρρει τὰ ἐμὰ πράγματα. πρόσθεν μὲν γὰρ τούτου ἕνεκα ἐκαλούμην ἐπὶ τὰ δεῖπνα, ἵνα εὐφραίνοιντο οἱ συνόντεσ δι’ ἐμὲ γελῶντεσ· νῦν δὲ τίνοσ ἕνεκα καὶ καλεῖ μέ τισ; οὔτε γὰρ ἔγωγε σπουδάσαι ἂν δυναίμην μᾶλλον ἤπερ ἀθάνατοσ γενέσθαι, οὔτε μὴν ὡσ ἀντικληθησόμενοσ καλεῖ μέ τισ, ἐπεὶ πάντεσ ἴσασιν ὅτι ἀρχὴν οὐδὲ νομίζεται εἰσ τὴν ἐμὴν οἰκίαν δεῖπνον προσφέρεσθαι. καὶ ἅμα λέγων ταῦτα ἀπεμύττετό τε καὶ τῇ φωνῇ σαφῶσ κλαίειν ἐφαίνετο. πάντεσ μὲν οὖν παρεμυθοῦντό τε αὐτὸν ὡσ αὖθισ γελασόμενοι καὶ δειπνεῖν ἐκέλευον, Κριτόβουλοσ δὲ καὶ ἐξεκάγχασεν ἐπὶ τῷ οἰκτισμῷ αὐτοῦ.

ὁ δ’ ὡσ ᾔσθετο τοῦ γέλωτοσ, ἀνεκαλύψατό τε καὶ τῇ ψυχῇ παρακελευσάμενοσ θαρρεῖν, ὅτι ἔσονται συμβολαί, πάλιν ἐδείπνει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 1

(크세노폰, Works on Socrates, Συμπόσιον, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION