헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜινορΩό7́04́

(크세노폰, Minor Works, Πόροι ἢ περὶ Προσόδων, chapter 4)

τά γε μὴν ἀργύρεια εἰ κατασκευασθείη ὡσ δεῖ, πάμπολλα ἂν νομίζω χρήματα ἐξ αὐτῶν καὶ ἄνευ τῶν ἄλλων προσόδων προσιέναι. βούλομαι δὲ καὶ τοῖσ μὴ εἰδόσι τὴν τούτων δύναμιν δηλῶσαι. ταύτην γὰρ γνόντεσ καὶ ὅπωσ χρῆσθαι δεῖ αὐτοῖσ ἄμεινον ἂν βουλεύοισθε. οὐκοῦν ὅτι μὲν πάνυ πάλαι ἐνεργά ἐστι, πᾶσι σαφέσ·

οὐδεὶσ γοῦν οὐδὲ πειρᾶται λέγειν ἀπὸ ποίου χρόνου ἐπεχειρήθη· οὕτω δὲ πάλαι ὀρυττομένησ τε καὶ ἐκφορουμένησ τῆσ ἀργυρίτιδοσ κατανοήσατε τί μέροσ οἱ ἐκβεβλημένοι σωροὶ τῶν αὐτοφυῶν τε καὶ ὑπαργύρων λόφων. οὐδὲ μὴν ὁ ἀργυρώδησ τόποσ εἰσ μεῖόν τι συστελλόμενοσ, ἀλλ’ ἀεὶ ἐπὶ πλέον ἐκτεινόμενοσ φανερόσ ἐστιν.

ἐν ᾧ γε μὴν χρόνῳ οἱ πλεῖστοι ἄνθρωποι ἐγένοντο ἐν αὐτοῖσ, οὐδεὶσ πώποτε ἔργου ἠπόρησεν, ἀλλ’ ἀεὶ τὰ ἔργα τῶν ἐργαζομένων περιῆν. καὶ νῦν δὲ οἱ κεκτημένοι ἐν τοῖσ μετάλλοισ ἀνδράποδα οὐδεὶσ τοῦ πλήθουσ ἀφαιρεῖ, ἀλλ’ ἀεὶ προσκτᾶται ὁπόσα ἂν πλεῖστα δύνηται.

καὶ γὰρ δὴ ὅταν μὲν ὀλίγοι ὀρύττωσι καὶ ζητῶσιν, ὀλίγα οἶμαι καὶ τὰ χρήματα εὑρίσκεται· ὅταν δὲ πολλοί, πολλαπλασία ἡ ἀργυρῖτισ ἀναφαίνεται. ὥστε ἐν μόνῳ τούτῳ ὧν ἐγὼ οἶδα ἔργων οὐδὲ φθονεῖ οὐδεὶσ τοῖσ ἐπικατασκευαζομένοισ.

ἔτι δὲ οἱ μὲν ἀγροὺσ κεκτημένοι πάντεσ ἔχοιεν ἂν εἰπεῖν ὁπόσα ζεύγη ἀρκεῖ εἰσ τὸ χωρίον καὶ ὁπόσοι ἐργάται· ἢν δ’ ἐπὶ πλέον τῶν ἱκανῶν ἐμβάλλῃ τισ, ζημίαν λογίζονται· ἐν δὲ τοῖσ ἀργυρείοισ ἔργοισ πάντεσ δή φασιν ἐνδεῖσθαι ἐργατῶν. καὶ γὰρ οὐδ’ ὥσπερ ὅταν πολλοὶ χαλκοτύποι γένωνται, ἀξίων γενομένων τῶν χαλκευτικῶν ἔργων, καταλύονται οἱ χαλκοτύποι, καὶ οἱ σιδηρεῖσ γε ὡσαύτωσ·

καὶ ὅταν γε πολὺσ σῖτοσ καὶ οἶνοσ γένηται, ἀξίων ὄντων τῶν καρπῶν, ἀλυσιτελεῖσ αἱ γεωργίαι γίγνονται, ὥστε πολλοὶ ἀφέμενοι τοῦ τὴν γῆν ἐργάζεσθαι ἐπ’ ἐμπορίασ καὶ καπηλείασ καὶ τοκισμοὺσ τρέπονται· ἀργυρῖτισ δὲ ὅσῳ ἂν πλείων φαίνηται καὶ ἀργύριον πλέον γίγνηται, τοσούτῳ πλείονεσ ἐπὶ τὸ ἔργον τοῦτο ἔρχονται. καὶ γὰρ δὴ ἔπιπλα μέν, ἐπειδὰν ἱκανά τισ κτήσηται τῇ οἰκίᾳ, οὐ μάλα ἔτι προσωνοῦνται·

ἀργύριον δὲ οὐδείσ πω οὕτω πολὺ ἐκτήσατο ὥστε μηκέτι προσδεῖσθαι· ἀλλ’ ἤν τισι γένηται παμπληθέσ, τὸ περιττεῦον κατορύττοντεσ οὐδὲν ἧττον ἥδονται ἢ χρώμενοι αὐτῷ. καὶ μὴν ὅταν γε εὖ πράττωσιν αἱ πόλεισ, ἰσχυρῶσ οἱ ἄνθρωποι ἀργυρίου δέονται.

οἱ μὲν γὰρ ἄνδρεσ ἀμφὶ ὅπλα τε καλὰ καὶ ἵππουσ ἀγαθοὺσ τε καὶ οἰκίασ καὶ κατασκευὰσ μεγαλοπρεπεῖσ βούλονται δαπανᾶν, αἱ δὲ γυναῖκεσ εἰσ ἐσθῆτα πολυτελῆ καὶ χρυσοῦν κόσμον τρέπονται. ὅταν τε αὖ νοσήσωσιν <αἱ> πόλεισ ἢ ἀφορίαισ καρπῶν ἢ πολέμῳ, ἔτι καὶ πολὺ μᾶλλον, ἀργοῦ τῆσ γῆσ γιγνομένησ, καὶ εἰσ ἐπιτήδεια καὶ εἰσ ἐπικούρουσ νομίσματοσ δέονται.

εἰ δέ τισ φήσειε καὶ χρυσίον μηδὲν ἧττον χρήσιμον εἶναι ἢ ἀργύριον, τούτῳ μὲν οὐκ ἀντιλέγω, ἐκεῖνο μέντοι οἶδα, ὅτι καὶ χρυσίον ὅταν πολὺ παραφανῇ, αὐτὸ μὲν ἀτιμότερον γίγνεται, τὸ δὲ ἀργύριον τιμιώτερον ποιεῖ.

ταῦτα μὲν οὖν ἐδήλωσα τούτου ἕνεκα, ὅπωσ θαρροῦντεσ μὲν ὅτι πλείστουσ ἀνθρώπουσ ἐπὶ τὰ ἀργύρεια ἄγωμεν, θαρροῦντεσ δὲ κατασκευαζώμεθα ἐν αὐτοῖσ, ὡσ οὔτε ἐπιλειψούσησ ποτὲ <τῆσ> ἀργυρίτιδοσ οὔτε τοῦ ἀργυρίου ἀτίμου ποτὲ ἐσομένου.

δοκεῖ δέ μοι καὶ ἡ πόλισ προτέρα ἐμοῦ ταῦτ’ ἐγνωκέναι·

παρέχει γοῦν ἐπὶ ἰσοτελείᾳ καὶ τῶν ξένων τῷ βουλομένῳ ἐργάζεσθαι ἐν τοῖσ μετάλλοισ. ἵνα δὲ καὶ σαφέστερον περὶ τῆσ τροφῆσ εἴπω, νῦν διηγήσομαι ὡσ κατασκευασθέντα τὰ ἀργύρεια ὠφελιμώτατ’ ἂν εἰή τῇ πόλει.

ἀπ’ αὐτῶν μὲν οὖν ἔγωγε ἀφ’ ὧν μέλλω λέγειν οὐδέν τι ἀξιῶ θαυμάζεσθαι ὡσ δυσεύρετόν τι ἐξηυρηκώσ· τὰ μὲν γὰρ ὧν λέξω καὶ νῦν ἔτι πάντεσ ὁρῶμεν, τὰ δὲ παροιχόμενα πάντεσ κατὰ ταὐτὰ αὖ ἀκούομεν. τῆσ μέντοι πόλεωσ πάνυ ἄξιον θαυμάσαι τὸ αἰσθανομένην πολλοὺσ πλουτιζομένουσ ἐξ αὐτῆσ ἰδιώτασ μὴ μιμεῖσθαι τούτουσ.

πάλαι μὲν γὰρ δήπου οἷσ μεμέληκεν ἀκηκόαμεν ὅτι Νικίασ ποτὲ ὁ Νικηράτου ἐκτήσατο ἐν τοῖσ ἀργυρείοισ χιλίουσ ἀνθρώπουσ, οὓσ ἐκεῖνοσ Σωσίᾳ τῷ Θρᾳκὶ ἐξεμίσθωσεν, ἐφ’ ᾧ ὀβολὸν μὲν ἀτελῆ ἑκάστου τῆσ ἡμέρασ ἀποδιδόναι, τὸν δ’ ἀριθμὸν ἴσουσ ἀεὶ παρέχειν. ἐγένετο δὲ καὶ Ἱππονίκῳ ἑξακόσια ἀνδράποδα κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον τοῦτον ἐκδεδομένα, ἃ προσέφερε μνᾶν ἀτελῆ τῆσ ἡμέρασ, Φιλημονίδῃ δὲ τριακόσια <ἃ> ἡμιμναῖον, ἄλλοισ δέ γε ὡσ, οἰόμαι, δύναμισ ἑκάστοισ ὑπῆρχεν.

ἀτὰρ τί τὰ παλαιὰ δεῖ λέγειν;

καὶ γὰρ νῦν πολλοί εἰσιν ἐν τοῖσ ἀργυρείοισ ἄνθρωποι οὕτωσ ἐκδεδομένοι. περαινομένων γε μὴν ὧν λέγω τοῦτ’ ἂν μόνον καινὸν γένοιτο, εἰ ὥσπερ οἱ ἰδιῶται κτησάμενοι ἀνδράποδα πρόσοδον ἀέναον κατεσκευασμένοι εἰσίν, οὕτω καὶ ἡ πόλισ κτῷτο δημόσια ἀνδράποδα, ἑώσ γίγνοιτο τρία ἑκάστῳ Ἀθηναίων.

εἰ δὲ δυνατὰ λέγομεν καθ’ ἓν ἕκαστον αὐτῶν σκοπῶν ὁ βουλόμενοσ κρινέτω.

οὐκοῦν τιμὴν μὲν ἀνθρώπων εὔδηλον ὅτι μᾶλλον ἂν τὸ δημόσιον δύναιτο ἢ οἱ ἰδιῶται παρασκευάσασθαι. τῇ γε μὴν βουλῇ ῥᾴδιον καὶ κηρύξαι ἄγειν τὸν βουλόμενον ἀνδράποδα καὶ τὰ προσαχθέντα πρίασθαι. ἐπειδὰν δὲ ὠνηθῇ, τί ἂν ἧττον μισθοῖτό τισ παρὰ τοῦ δημοσίου ἢ παρὰ τῶν ἰδιωτῶν, ἐπὶ τοῖσ αὐτοῖσ μέλλων ἕξειν;

μισθοῦνται γοῦν καὶ τεμένη καὶ ἱερὰ καὶ οἰκίασ καὶ τέλη ὠνοῦνται παρὰ τῆσ πόλεωσ. ὅπωσ γε μὴν τὰ ὠνηθέντα σῴζηται, τῷ δημοσίῳ ἔστι λαμβάνειν ἐγγύουσ παρὰ τῶν μισθουμένων, ὥσπερ καὶ παρὰ τῶν ὠνουμένων τὰ τέλη.

ἀλλὰ μὴν καὶ ἀδικῆσαί γε ῥᾷον τῷ τέλοσ πριαμένῳ ἢ τῷ ἀνδράποδα μισθουμένῳ. ἀργύριον μὲν γὰρ πῶσ καὶ φωράσειεν ἄν τισ τὸ δημόσιον ἐξαγόμενον, ὁμοίου τοῦ ἰδίου ὄντοσ αὐτῷ;

ἀνδράποδα δὲ σεσημασμένα τῷ δημοσίῳ σημάντρῳ καὶ προκειμένησ ζημίασ τῷ τε πωλοῦντι καὶ τῷ ἐξάγοντι, πῶσ ἄν τισ ταῦτα κλέψειεν; οὐκοῦν μέχρι μὲν τούτου δυνατὸν φαίνεται τῇ πόλει εἶναι τὸ ἀνθρώπουσ καὶ κτήσασθαι καὶ φυλάξαι. εἰ δ’ αὖ τισ τοῦτ’ ἐνθυμεῖται, πῶσ ἐπειδὰν πολλοὶ ἐργάται γένωνται, πολλοὶ φανοῦνται καὶ οἱ μισθωσόμενοι, ἐκεῖνο κατανοήσασ θαρρείτω, ὅτι πολλοὶ μὲν τῶν κατεσκευασμένων προσμισθώσονται τοὺσ δημοσίουσ πολλὰ γάρ ἐστι τὰ ὑπάρχοντα, πολλοὶ δ’ εἰσὶ καὶ αὐτῶν τῶν ἐν τοῖσ ἔργοισ γηράσκοντεσ, πολλοὶ δὲ καὶ ἄλλοι καὶ Ἀθηναῖοι καὶ ξένοι οἳ τῷ σώματι μὲν οὔτε βούλοιντ’ ἂν οὔτε δύναιντ’ ἂν ἐργάζεσθαι, τῇ δὲ γνώμῃ ἐπιμελόμενοι ἡδέωσ ἂν τὰ ἐπιτήδεια πορίζοιντο.

ἤν γε μέντοι τὸ πρῶτον συστῇ διακόσια καὶ χίλια ἀνδράποδα, εἰκὸσ ἤδη ἀπ’ αὐτῆσ τῆσ προσόδου ἐν ἔτεσι πέντε ἢ ἓξ μὴ μεῖον ἂν τῶν ἑξακισχιλίων γενέσθαι.

ἀπό γε μὴν τούτου τοῦ ἀριθμοῦ ἢν ὀβολὸν ἕκαστοσ ἀτελῆ τῆσ ἡμέρασ προσφέρῃ, ἡ μὲν πρόσοδοσ ἑξήκοντα τάλαντα τοῦ ἐνιαυτοῦ. ἀπὸ δὲ τούτων ἢν εἰσ ἄλλα ἀνδράποδα τιθῆται εἴκοσι, τοῖσ τετταράκοντα ἤδη ἐξέσται τῇ πόλει χρῆσθαι εἰσ ἄλλο ὅ τι ἂν δέῃ.

ὅταν δέ γε μύρια ἀναπληρωθῇ, ἑκατὸν τάλαντα ἡ πρόσοδοσ ἔσται. ὅτι δὲ δέξεται πολλαπλάσια τούτων μαρτυρήσαιεν ἄν μοι εἴ τινεσ ἔτι εἰσὶ τῶν μεμνημένων ὅσον τὸ τέλοσ ηὑρ́ισκε τῶν ἀνδραπόδων πρὸ τῶν ἐν Δεκελείᾳ.

μαρτυρεῖ δὲ κἀκεῖνο, ὅτι εἰργασμένων ἀνθρώπων ἐν τοῖσ ἀργυρείοισ ἐν τῷ παντὶ χρόνῳ ἀναριθμήτων νῦν οὐδὲν διαφέρει τὰ ἀργύρεια ἢ οἱᾶ οἱ πρόγονοι ἡμῶν ὄντα ἐμνημόνευον αὐτά. καὶ τὰ νῦν δὲ γιγνόμενα πάντα μαρτυρεῖ ὅτι οὐκ ἄν ποτε πλείω ἀνδράποδα ἐκεῖ γένοιτο ἢ ὅσων ἂν τὰ ἔργα δεῖται.

οὔτε γὰρ βάθουσ πέρασ οὔτε ὑπονόμων οἱ ὀρύττοντεσ εὑρίσκουσι. καὶ μὴν καινοτομεῖν γε οὐδὲν ἧττον ἔξεστι νῦν ἢ πρότερον.

οὐ τοίνυν οὐδ’ εἰπεῖν ἂν ἔχοι εἰδὼσ οὐδεὶσ πότερον ἐν τοῖσ κατατετμημένοισ πλείων ἀργυρῖτισ ἢ ἐν τοῖσ ἀτμήτοισ ἐστί. τί δῆτα, φαίη ἄν τισ, οὐ καὶ νῦν, ὥσπερ ἔμπροσθεν, πολλοὶ καινοτομοῦσιν;

ὅτι πενέστεροι μὲν νῦν εἰσιν οἱ περὶ τὰ μέταλλα· νεωστὶ γὰρ πάλιν κατασκευάζονται· κίνδυνοσ δὲ μέγασ τῷ καινοτομοῦντι· ὁ μὲν γὰρ εὑρὼν ἀγαθὴν ἐργασίαν πλούσιοσ γίγνεται, ὁ δὲ μὴ εὑρὼν πάντα ἀπόλλυσιν ὅσα ἂν δαπανήσῃ.

εἰσ τοῦτον οὖν τὸν κίνδυνον οὐ μάλα πωσ ἐθέλουσιν οἱ νῦν ἰέναι. ἐγὼ μέντοι ἔχειν μοι δοκῶ καὶ περὶ τούτου συμβουλεῦσαι ὡσ ἂν ἀσφαλέστατα καινοτομοῖτο.

εἰσὶ μὲν γὰρ δήπου Ἀθηναίων δέκα φυλαί· εἰ δ’ ἡ πόλισ δοίη ἑκάστῃ αὐτῶν ἴσα ἀνδράποδα, αἱ δὲ κοινωσάμεναι τὴν τύχην καινοτομοῖεν, οὕτωσ ἄν, εἰ μία εὑρ́οι, πάσαισ ἂν λυσιτελὲσ ἀποδείξειεν, εἰ δὲ δύο ἢ τρεῖσ ἢ τέτταρεσ ἢ αἱ ἡμίσειαι εὑρ́οιεν, δῆλον ὅτι <ἔτι> λυσιτελέστερα ἂν τὰ ἔργα ταῦτα γίγνοιτο. τό γε μὴν πάσασ ἀποτυχεῖν οὐδενὶ τῶν παρεληλυθότων ἐοικόσ.

οἱο͂́ν τε δὴ οὕτωσ καὶ ἰδιώτασ συνισταμένουσ καὶ κοινουμένουσ τὴν τύχην ἀσφαλέστερον κινδυνεύειν.

μηδὲ μέντοι τοῦτο φοβεῖσθε, ὡσ ἢ τὸ δημόσιον οὕτω κατασκευαζόμενον παραλυπήσει τοὺσ ἰδιώτασ ἢ οἱ ἰδιῶται τὸ δημόσιον· ἀλλ’ ὥσπερ σύμμαχοι, ὅσῳ ἂν πλείουσ συνιῶσιν, ἰσχυροτέρουσ ἀλλήλουσ ποιοῦσιν, οὕτω καὶ ἐν τοῖσ ἀργυρείοισ ὅσῳπερ ἂν πλείουσ ἐργάζωνται, τόσῳ πλείω τἀγαθὰ εὑρήσουσί τε καὶ ἐκφορήσουσι. καὶ ἐμοὶ μὲν δὴ εἴρηται ὡσ ἂν ἡγοῦμαι κατασκευασθείσησ τῆσ πόλεωσ ἱκανὴν ἂν πᾶσιν Ἀθηναίοισ τροφὴν ἀπὸ κοινοῦ γενέσθαι.

εἰ δέ τινεσ λογιζόμενοι παμπόλλησ ἂν δεῖν ἀφορμῆσ εἰσ ταῦτα πάντα οὐχ ἡγοῦνται ἱκανὰ ἄν ποτε χρήματα εἰσενεχθῆναι, μηδὲ οὕτωσ ἀθυμούντων.

οὐ γὰρ οὕτωσ ἔχει, ὡσ ἀνάγκῃ ἅμα ταῦτα πάντα γίγνεσθαι ἢ μηδὲν ὄφελοσ αὐτῶν εἶναι·

ἀλλ’ ὁπόσα ἂν ἢ οἰκοδομηθῇ ἢ ναυπηγηθῇ ἢ ἀνδράποδα ὠνηθῇ, εὐθὺσ ταῦτα ἐν ὠφελείᾳ ἔσται. ἀλλὰ μὴν καὶ τῇδέ γε συμφορώτερον τὸ κατὰ μέροσ ἢ τὸ ἅμα πάντα πράττεσθαι.

οἰκοδομοῦντέσ τε γὰρ ἁθρόοι πολυτελέστερον ἂν καὶ κάκιον ἢ κατὰ μέροσ ἀποτελοῖμεν, ἀνδράποδα δὲ παμπληθῆ ζητοῦντεσ ἀναγκαζοίμεθ’ ἂν καὶ χείρω καὶ τιμιώτερα ὠνεῖσθαι. κατά γε μὴν τὸ δυνατὸν περαίνοντεσ τὰ μὲν καλῶσ γνωσθέντα καὶ αὖθισ ἂν ἡμῖν οἰόμεθα·

εἰ δέ τι ἁμαρτηθείη, ἀπεχοίμεθα ἂν αὐτοῦ.

ἔτι δὲ πάντων ἅμα γιγνομένων ἡμᾶσ ἂν ἅπαντα δέοι ἐκπορίζεσθαι· εἰ δὲ τὰ μὲν περαίνοιτο, τὰ δὲ μέλλοι, ἡ ὑπάρξασα πρόσοδοσ τὸ ἐπιτήδειον συγκατασκευάζοι ἄν. ὃ δὲ ἴσωσ φοβερώτατον δοκεῖ πᾶσιν εἶναι, μή, εἰ ἄγαν πολλὰ κτήσαιτο ἡ πόλισ ἀνδράποδα, ὑπεργεμισθείη ἂν τὰ ἔργα, καὶ τούτου τοῦ φόβου ἀπηλλαγμένοι ἂν εἰήμεν, εἰ μὴ πλείονασ ἀνθρώπουσ ἢ ὅσουσ αὐτὰ τὰ ἔργα προσαιτοίη κατ’ ἐνιαυτὸν ἐμβάλοιμεν.

οὕτωσ ἔμοιγε δοκεῖ, ᾗπερ ῥᾷστον, ταύτῃ καὶ ἄριστον εἶναι ταῦτα πράττειν.

εἰ δ’ αὖ διὰ τὰσ ἐν τῷ νῦν πολέμῳ γεγενημένασ εἰσφορὰσ νομίζετ’ ἂν μηδ’ ὁτιοῦν δύνασθαι εἰσενεγκεῖν, ὑμεῖσ δὴ ὅσα μὲν πρὸ τῆσ εἰρήνησ χρήματα ηὑρ́ισκε τὰ τέλη, ἀπὸ τοσούτων καὶ τὸ ἐπιὸν ἔτοσ διοικεῖτε τὴν πόλιν, ὅσα δ’ ἂν ἐφευρίσκῃ διὰ τὸ εἰρήνην τε εἶναι καὶ διὰ τὸ θεραπεύεσθαι μετοίκουσ καὶ ἐμπόρουσ καὶ διὰ τὸ πλειόνων ἀνθρώπων πλείω εἰσάγεσθαι καὶ ἐξάγεσθαι καὶ διὰ τὸ <τὰ> ἐλλιμένια καὶ τὰσ ἀγορὰσ αὐξάνεσθαι, ταῦτα λαμβάνοντεσ κατασκευάζεσθε ὡσ ἂν πλεῖσται <αἱ> πρόσοδοι γίγνοιντο. εἰ δέ τινεσ αὖ φοβοῦνται μὴ ματαία ἂν γένοιτο αὕτη ἡ κατασκευή, εἰ πόλεμοσ ἐγερθείη, ἐννοησάτωσαν ὅτι τούτων γιγνομένων πολὺ φοβερώτεροσ ὁ πόλεμοσ τοῖσ ἐπιφέρουσιν ἢ τῇ πόλει.

τί γὰρ δὴ εἰσ πόλεμον κτῆμα χρησιμώτερον ἀνθρώπων;

πολλὰσ μὲν γὰρ ναῦσ πληροῦν ἱκανοὶ ἂν εἰε͂ν δημοσίᾳ· πολλοὶ δ’ ἂν καὶ πεζοὶ δημοσίᾳ δύναιντ’ ἂν βαρεῖσ εἶναι τοῖσ πολεμίοισ, εἴ τισ αὐτοὺσ θεραπεύοι. λογίζομαι δ’ ἔγωγε καὶ πολέμου γιγνομένου οἱο͂́ν τ’ εἶναι μὴ ἐκλείπεσθαι τὰ ἀργύρεια.

ἔστι μὲν γὰρ δήπου περὶ τὰ μέταλλα ἐν τῇ πρὸσ μεσημβρίαν θαλάττῃ τεῖχοσ ἐν Ἀναφλύστῳ, ἔστι δ’ ἐν τῇ πρὸσ ἄρκτον τεῖχοσ ἐν Θορικῷ· ἀπέχει δὲ ταῦτα ἀπ’ ἀλλήλων ἀμφὶ τὰ ἑξήκοντα στάδια. εἰ οὖν καὶ ἐν μέσῳ τούτων γένοιτο ἐπὶ τῷ ὑψηλοτάτῳ Βήσησ τρίτον ἔρυμα, συνήκοι τ’ ἂν τὰ ἔργα εἰσ ἓν ἐξ ἁπάντων τῶν τειχῶν, καὶ εἴ τι αἰσθάνοιτο πολεμικόν, βραχὺ ἂν εἰή ἑκάστῳ εἰσ τὸ ἀσφαλὲσ ἀποχωρῆσαι.

εἰ δὲ καὶ ἔλθοιεν πλείουσ οἱ πολέμιοι, δῆλον ὅτι εἰ μὲν σῖτον ἢ οἶνον ἢ πρόβατα ἔξω εὑρ́οιεν, ἀφέλοιντ’ ἂν ταῦτα·

ἀργυρίτιδοσ δὲ κρατήσαντεσ τί ἂν μᾶλλον ἢ λίθοισ ἔχοιεν χρῆσθαι; πῶσ δὲ καὶ ὁρμήσειαν <ἄν> ποτε πολέμιοι πρὸσ τὰ μέταλλα;

ἀπέχει μὲν γὰρ δήπου τῶν ἀργυρείων <ἡ> ἐγγύτατα πόλισ Μέγαρα πολὺ πλέον τῶν πεντακοσίων σταδίων· ἀπέχει δὲ ἡ μετὰ ταῦτα πλησιαίτατα Θῆβαι πολὺ πλέον τῶν ἑξακοσίων. ἢν οὖν πορεύωνται ἐντεῦθέν ποθεν ἐπὶ τὰ ἀργύρεια, παριέναι αὐτοὺσ δεήσει τὴν πόλιν·

κἂν μὲν ὦσιν ὀλίγοι, εἰκὸσ αὐτοὺσ ἀπόλλυσθαι καὶ ὑπὸ ἱππέων καὶ ὑπὸ περιπόλων. πολλῇ γε μὴν δυνάμει πορεύεσθαι ἐξερημοῦντασ τὰ ἑαυτῶν χαλεπόν· πολὺ γὰρ ἐγγύτερον ἂν εἰή ταῖσ πόλεσιν αὐτῶν τὸ τῶν Ἀθηναίων ἄστυ ἢ αὐτοὶ οἱ πρὸσ τοῖσ μετάλλοισ ὄντεσ. εἰ δὲ καὶ ἔλθοιεν, πῶσ ἂν καὶ δύναιντο μένειν μὴ ἔχοντεσ τὰ ἐπιτήδεια;

ἐπισιτίζεσθαί γε μὴν μέρει μὲν κίνδυνοσ καὶ περὶ τῶν μετιόντων καὶ περὶ ὧν ἀγωνίζονται· πάντεσ δὲ ἀεὶ μετιόντεσ πολιορκοῖντ’ ἂν μᾶλλον ἢ πολιορκοῖεν. οὐ τοίνυν μόνον ἡ ἀπὸ τῶν ἀνδραπόδων ἀποφορὰ τὴν διατροφὴν τῇ πόλει αὔξοι ἄν, ἀλλὰ πολυανθρωπίασ περὶ τὰ μέταλλα ἁθροιζομένησ καὶ ἀπ’ ἀγορᾶσ τῆσ ἐκεῖ καὶ ἀπ’ οἰκιῶν περὶ τἀργύρεια δημοσίων καὶ ἀπὸ καμίνων καὶ ἀπὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων πρόσοδοι ἂν πολλαὶ γίγνοιντο.

ἰσχυρῶσ γὰρ καὶ αὐτὴ πολυάνθρωποσ ἂν γένοιτο πόλισ, εἰ οὕτωσ κατασκευασθείη·

καὶ οἵ γε χῶροι οὐδὲν ἂν εἰε͂ν μείονοσ ἄξιοι τοῖσ κεκτημένοισ ἐνταῦθα ἢ τοῖσ περὶ τὸ ἄστυ. πραχθέντων γε μὴν ὧν εἴρηκα ξύμφημὶ ἐγὼ οὐ μόνον ἂν χρήμασιν εὐπορωτέραν τὴν πόλιν εἶναι, ἀλλὰ καὶ εὐπειθεστέραν καὶ εὐτακτοτέραν καὶ εὐπολεμωτέραν γενέσθαι.

οἵ τε γὰρ ταχθέντεσ γυμνάζεσθαι πολὺ ἂν ἐπιμελέστερον τοῦτο πράττοιεν ἐν τοῖσ γυμνασίοισ τὴν τροφὴν ἀπολαμβάνοντεσ πλείω ἢ ἐν ταῖσ λαμπάσι γυμνασιαρχούμενοι·

οἵ τε φρουρεῖν ἐν τοῖσ φρουρίοισ οἵ τε πελτάζειν καὶ περιπολεῖν τὴν χώραν πάντα ταῦτα μᾶλλον ἂν πράττοιεν, ἐφ’ ἑκάστοισ τῶν ἔργων τῆσ τροφῆσ ἀποδιδομένησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Minor Works, Πόροι ἢ περὶ Προσόδων, chapter 4

(크세노폰, Minor Works, Πόροι ἢ περὶ Προσόδων, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION