헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜεμοραβ́4́06́

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Δ, chapter 6)

ὡσ δὲ καὶ διαλεκτικωτέρουσ ἐποίει τοὺσ συνόντασ, πειράσομαι καὶ τοῦτο λέγειν. Σωκράτησ γὰρ τοὺσ μὲν εἰδότασ τί ἕκαστον εἰή τῶν ὄντων ἐνόμιζε καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἂν ἐξηγεῖσθαι δύνασθαι· τοὺσ δὲ μὴ εἰδότασ οὐδὲν ἔφη θαυμαστὸν εἶναι αὐτούσ τε σφάλλεσθαι καὶ ἄλλουσ σφάλλειν· ὧν ἕνεκα σκοπῶν σὺν τοῖσ συνοῦσι, τί ἕκαστον εἰή τῶν ὄντων, οὐδέποτ’ ἔληγε. πάντα μὲν οὖν ᾗ διωρίζετο πολὺ ἔργον ἂν εἰή διεξελθεῖν· ἐν ὅσοισ δὲ τὸν τρόπον τῆσ ἐπισκέψεωσ δηλώσειν οἶμαι, τοσαῦτα λέξω. πρῶτον δὲ περὶ εὐσεβείασ ὧδέ πωσ ἐσκόπει·

εἰπέ μοι, ἔφη, ὦ Εὐθύδημε, ποῖόν τι νομίζεισ εὐσέβειαν εἶναι; καὶ ὅσ, κάλλιστον νὴ Δί’, ἔφη. ἔχεισ οὖν εἰπεῖν ὁποῖόσ τισ ὁ εὐσεβήσ ἐστιν; ἐμοὶ μὲν δοκεῖ, ἔφη, ὁ τοὺσ θεοὺσ τιμῶν. ἔξεστι δὲ ὃν ἄν τισ βούληται τρόπον τοὺσ θεοὺσ τιμᾶν; οὐκ ἀλλὰ νόμοι εἰσὶ καθ’ οὓσ δεῖ τοὺσ θεοὺσ τιμᾶν. οὐκοῦν ὁ τοὺσ νόμουσ τούτουσ εἰδὼσ εἰδείη ἂν ὡσ δεῖ τοὺσ θεοὺσ τιμᾶν;

οἶμαι ἔγωγ’, ἔφη. ἆρ’ οὖν ὁ εἰδὼσ ὡσ δεῖ τοὺσ θεοὺσ τιμᾶν οὐκ ἄλλωσ οἰέται δεῖν τοῦτο ποιεῖν ἢ ὡσ οἶδεν; οὐ γὰρ οὖν, ἔφη. ἄλλωσ δέ τισ θεοὺσ τιμᾷ ἢ ὡσ οἰέται δεῖν; οὐκ οἶμαι, ἔφη.

ὁ ἄρα τὰ περὶ τοὺσ θεοὺσ νόμιμα εἰδὼσ νομίμωσ ἂν τοὺσ θεοὺσ τιμῴη; πάνυ μὲν οὖν. οὐκοῦν ὅ γε νομίμωσ τιμῶν ὡσ δεῖ τιμᾷ; πῶσ γὰρ οὔ; ὁ δέ γε ὡσ δεῖ τιμῶν εὐσεβήσ ἐστι; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. ὁ ἄρα τὰ περὶ τοὺσ θεοὺσ νόμιμα εἰδὼσ ὀρθῶσ ἂν ἡμῖν εὐσεβὴσ ὡρισμένοσ εἰή; ἐμοὶ γοῦν, ἔφη, δοκεῖ. ἀνθρώποισ δὲ ἆρα ἔξεστιν ὃν ἄν τισ τρόπον βούληται χρῆσθαι;

οὐκ ἀλλὰ καὶ περὶ τούτουσ ὁ εἰδὼσ ἅ ἐστι νόμιμα καθ’ ἃ δεῖ πωσ ἀλλήλοισ χρῆσθαι, νόμιμοσ ἂν εἰή. οὐκοῦν οἱ κατὰ ταῦτα χρώμενοι ἀλλήλοισ ὡσ δεῖ χρῶνται; πῶσ γὰρ οὔ; οὐκοῦν οἵ γε ὡσ δεῖ χρώμενοι καλῶσ χρῶνται; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. οὐκοῦν οἵ γε τοῖσ ἀνθρώποισ καλῶσ χρώμενοι καλῶσ πράττουσι τὰ ἀνθρώπεια πράγματα; εἰκόσ γ’, ἔφη. οὐκοῦν οἱ τοῖσ νόμοισ πειθόμενοι δίκαια οὗτοι ποιοῦσι; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.

δίκαια δὲ ἔφη, οἶσθα ὁποῖα καλεῖται; ἃ οἱ νόμοι κελεύουσιν, ἔφη. οἱ ἄρα ποιοῦντεσ ἃ οἱ νόμοι κελεύουσι δίκαιά τε ποιοῦσι καὶ ἃ δεῖ; πῶσ γὰρ οὔ; οὐκοῦν οἵ γε τὰ δίκαια ποιοῦντεσ δίκαιοί εἰσιν; οἰόμαι ἔγωγ’, ἔφη. οἰεί οὖν τινασ πείθεσθαι τοῖσ νόμοισ μὴ εἰδότασ ἃ οἱ νόμοι κελεύουσιν; οὐκ ἔγωγ’, ἔφη. εἰδότασ δὲ ἃ δεῖ ποιεῖν οἰεί τινὰσ οἰέσθαι δεῖν μὴ ταῦτα ποιεῖν; οὐκ οἶμαι, ἔφη. οἶδασ δέ τινασ ἄλλα ποιοῦντασ ἢ ἃ οἰόνται δεῖν; οὐκ ἔγωγ’, ἔφη. οἱ ἄρα τὰ περὶ ἀνθρώπουσ νόμιμα εἰδότεσ οὗτοι τὰ δίκαια ποιοῦσι; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. οὐκοῦν οἵ γε τὰ δίκαια ποιοῦντεσ δίκαιοί εἰσι; τίνεσ γὰρ ἄλλοι; ἔφη. ὀρθῶσ ἄν ποτε ἄρα ὁριζοίμεθα ὁριζόμενοι δικαίουσ εἶναι τοὺσ εἰδότασ τὰ περὶ ἀνθρώπουσ νόμιμα; ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. σοφίαν δὲ τί ἂν φήσαιμεν εἶναι;

εἰπέ μοι, πότερά σοι δοκοῦσιν οἱ σοφοί, ἃ ἐπίστανται, ταῦτα σοφοὶ εἶναι, ἢ εἰσί τινεσ ἃ μὴ ἐπίστανται σοφοί; ἃ ἐπίστανται δῆλον ὅτι, ἔφη· πῶσ γὰρ ἄν τισ, ἅ γε μὴ ἐπίσταιτο, ταῦτα σοφὸσ εἰή; ἆρ’ οὖν οἱ σοφοὶ ἐπιστήμῃ σοφοί εἰσι; τίνι γὰρ ἄν, ἔφη, ἄλλῳ τισ εἰή σοφόσ, εἴ γε μὴ ἐπιστήμῃ; ἄλλο δέ τι σοφίαν οἰεί εἶναι ἢ ᾧ σοφοί εἰσιν; οὐκ ἔγωγε. ἐπιστήμη ἄρα σοφία ἐστίν; ἔμοιγε δοκεῖ. ἆρ’ οὖν δοκεῖ σοι ἀνθρώπῳ δυνατὸν εἶναι τὰ ὄντα πάντα ἐπίστασθαι; οὐδὲ μὰ Δί’ ἔμοιγε πολλοστὸν μέροσ αὐτῶν. πάντα μὲν ἄρα σοφὸν οὐχ οἱο͂́ν τε ἄνθρωπον εἶναι; μὰ Δί’ οὐ δῆτα, ἔφη. ὃ ἄρα ἐπίσταται ἕκαστοσ, τοῦτο καὶ σοφόσ ἐστιν; ἔμοιγε δοκεῖ. ἆρ’ οὖν, ὦ Εὐθύδημε, καὶ τἀγαθὸν οὕτω ζητητέον ἐστί;

πῶσ; ἔφη. δοκεῖ σοι τὸ αὐτὸ πᾶσιν ὠφέλιμον εἶναι; οὐκ ἔμοιγε. τί δέ; τὸ ἄλλῳ ὠφέλιμον οὐ δοκεῖ σοι ἐνίοτε ἄλλῳ βλαβερὸν εἶναι; καὶ μάλα, ἔφη. ἄλλο δ’ ἄν τι φαίησ ἀγαθὸν εἶναι ἢ τὸ ὠφέλιμον; οὐκ ἔγωγ’, ἔφη. τὸ ἄρα ὠφέλιμον ἀγαθόν ἐστιν ὅτῳ ἂν ὠφέλιμον ᾖ; δοκεῖ μοι, ἔφη. τὸ δὲ καλὸν ἔχοιμεν ἄν πωσ ἄλλωσ εἰπεῖν;

ἤ, εἰ ἔστιν, ὀνομάζεισ καλὸν ἢ σῶμα ἢ σκεῦοσ ἢ ἄλλ’ ὁτιοῦν, ὃ οἶσθα πρὸσ πάντα καλὸν ὄν; μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγ’, ἔφη. ἆρ’ οὖν, πρὸσ ὃ ἂν ἕκαστον χρήσιμον ᾖ, πρὸσ τοῦτο ἑκάστῳ καλῶσ ἔχει χρῆσθαι; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. καλὸν δὲ πρὸσ ἄλλο τί ἐστιν ἕκαστον ἢ πρὸσ ὃ ἑκάστῳ καλῶσ ἔχει χρῆσθαι; οὐδὲ πρὸσ ἓν ἄλλο, ἔφη. τὸ χρήσιμον ἄρα καλόν ἐστι πρὸσ ὃ ἂν ᾖ χρήσιμον; ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. ἀνδρείαν δέ, ὦ Εὐθύδημε, ἆρα τῶν καλῶν νομίζεισ εἶναι;

κάλλιστον μὲν οὖν ἔγωγ’, ἔφη. χρήσιμον ἄρα οὐ πρὸσ τὰ ἐλάχιστα νομίζεισ τὴν ἀνδρείαν; νὴ Δί’, ἔφη, πρὸσ τὰ μέγιστα μὲν οὖν. ἆρ’ οὖν δοκεῖ σοι πρὸσ τὰ δεινά τε καὶ ἐπικίνδυνα χρήσιμον εἶναι τὸ ἀγνοεῖν αὐτά; ἥκιστά γ’, ἔφη. οἱ ἄρα μὴ φοβούμενοι τὰ τοιαῦτα διὰ τὸ μὴ εἰδέναι τί ἐστιν οὐκ ἀνδρεῖοί εἰσι; νὴ Δί’, ἔφη, πολλοὶ γὰρ ἂν οὕτω γε τῶν τε μαινομένων καὶ τῶν δειλῶν ἀνδρεῖοι εἰε͂ν. τί δὲ οἱ καὶ τὰ μὴ δεινὰ δεδοικότεσ; ἔτι γε νὴ Δί’ ἧττον, ἔφη. ἆρ’ οὖν τοὺσ μὲν ἀγαθοὺσ πρὸσ τὰ δεινὰ καὶ ἐπικίνδυνα ὄντασ ἀνδρείουσ ἡγῇ εἶναι, τοὺσ δὲ κακοὺσ δειλούσ; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη.

ἀγαθοὺσ δὲ πρὸσ τὰ τοιαῦτα νομίζεισ ἄλλουσ τινὰσ ἢ τοὺσ δυναμένουσ αὐτοῖσ καλῶσ χρῆσθαι; οὐκ ἀλλὰ τούτουσ, ἔφη. κακοὺσ δὲ ἄρα τοὺσ οἱούσ τούτοισ κακῶσ χρῆσθαι; τίνασ γὰρ ἄλλουσ; ἔφη. ἆρ’ οὖν ἕκαστοι χρῶνται ὡσ οἰόνται δεῖν; πῶσ γὰρ ἄλλωσ; ἔφη. ἆρ’ οὖν οἱ μὴ δυνάμενοι καλῶσ χρῆσθαι ἴσασιν ὡσ δεῖ χρῆσθαι; οὐ δήπου γε, ἔφη. οἱ ἄρα εἰδότεσ ὡσ δεῖ χρῆσθαι, οὗτοι καὶ δύνανται; μόνοι γ’, ἔφη. τί δέ; οἱ μὴ διημαρτηκότεσ ἆρα κακῶσ χρῶνται τοῖσ τοιούτοισ; οὐκ οἰόμαι, ἔφη. οἱ ἄρα κακῶσ χρώμενοι διημαρτήκασιν; εἰκόσ γ’, ἔφη. οἱ μὲν ἄρα ἐπιστάμενοι τοῖσ δεινοῖσ τε καὶ ἐπικινδύνοισ καλῶσ χρῆσθαι ἀνδρεῖοί εἰσιν, οἱ δὲ διαμαρτάνοντεσ τούτου δειλοί; ἔμοιγε δοκοῦσιν, ἔφη. βασιλείαν δὲ καὶ τυραννίδα ἀρχὰσ μὲν ἀμφοτέρασ ἡγεῖτο εἶναι, διαφέρειν δὲ ἀλλήλων ἐνόμιζε.

τὴν μὲν γὰρ ἑκόντων τε τῶν ἀνθρώπων καὶ κατὰ νόμουσ τῶν πόλεων ἀρχὴν βασιλείαν ἡγεῖτο, τὴν δὲ ἀκόντων τε καὶ μὴ κατὰ νόμουσ, ἀλλ’ ὅπωσ ὁ ἄρχων βούλοιτο, τυραννίδα. καὶ ὅπου μὲν ἐκ τῶν τὰ νόμιμα ἐπιτελούντων αἱ ἀρχαὶ καθίστανται, ταύτην μὲν τὴν πολιτείαν ἀριστοκρατίαν ἐνόμιζεν εἶναι, ὅπου δ’ ἐκ τιμημάτων, πλουτοκρατίαν, ὅπου δ’ ἐκ πάντων, δημοκρατίαν. εἰ δέ τισ αὐτῷ περί του ἀντιλέγοι μηδὲν ἔχων σαφὲσ λέγειν, ἀλλ’ ἄνευ ἀποδείξεωσ ἤτοι σοφώτερον φάσκων εἶναι ὃν αὐτὸσ λέγοι ἢ πολιτικώτερον ἢ ἀνδρειότερον ἢ ἄλλο τι τῶν τοιούτων, ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν ἐπανῆγεν ἂν πάντα τὸν λόγον ὧδέ πωσ·

φῂσ σὺ ἀμείνω πολίτην εἶναι ὃν σὺ ἐπαινεῖσ ἢ ὃν ἐγώ;

φημὶ γὰρ οὖν. τί οὖν οὐκ ἐκεῖνο πρῶτον ἐπεσκεψάμεθα, τί ἐστιν ἔργον ἀγαθοῦ πολίτου; ποιῶμεν τοῦτο. οὐκοῦν ἐν μὲν χρημάτων διοικήσει κρατοίη ἂν ὁ χρήμασιν εὐπορωτέραν τὴν πόλιν ποιῶν; πάνυ μὲν οὖν. ἐν δέ γε πολέμῳ ὁ καθυπερτέραν τῶν ἀντιπάλων; πῶσ γὰρ οὔ; ἐν δὲ πρεσβείᾳ ἆρ’ ὃσ ἂν φίλουσ ἀντὶ πολεμίων παρασκευάζῃ; εἰκόσ γε. οὐκοῦν καὶ ἐν δημηγορίᾳ ὁ στάσεισ τε παύων καὶ ὁμόνοιαν ἐμποιῶν; ἔμοιγε δοκεῖ. οὕτω δὲ τῶν λόγων ἐπαναγομένων καὶ τοῖσ ἀντιλέγουσιν αὐτοῖσ φανερὸν ἐγίγνετο τἀληθέσ. ὁπότε δὲ αὐτόσ τι τῷ λόγῳ διεξίοι, διὰ τῶν μάλιστα ὁμολογουμένων ἐπορεύετο, νομίζων ταύτην τὴν ἀσφάλειαν εἶναι λόγου.

τοιγαροῦν πολὺ μάλιστα ὧν ἐγὼ οἶδα, ὅτε λέγοι, τοὺσ ἀκούοντασ ὁμολογοῦντασ παρεῖχε. ἔφη δὲ καὶ Ὅμηρον τῷ Ὀδυσσεῖ ἀναθεῖναι τὸ ἀσφαλῆ ῥήτορα εἶναι, ὡσ ἱκανὸν αὐτὸν ὄντα διὰ τῶν δοκούντων τοῖσ ἀνθρώποισ ἄγειν τοὺσ λόγουσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Δ, chapter 6

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Δ, chapter 6)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION