헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΜεμοραβ́4́04́

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Δ, chapter 4)

καὶ ὅτε ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ ἐπιστάτησ γενόμενοσ οὐκ ἐπέτρεψε τῷ δήμῳ παρὰ τοὺσ νόμουσ ψηφίσασθαι, ἀλλὰ σὺν τοῖσ νόμοισ ἠναντιώθη τοιαύτῃ ὁρμῇ τοῦ δήμου ἣν οὐκ ἂν οἶμαι ἄλλον οὐδένα ἄνθρωπον ὑπομεῖναι· καὶ ὅτε οἱ τριάκοντα προσέταττον αὐτῷ παρὰ τοὺσ νόμουσ τι, οὐκ ἐπείθετο·

τοῖσ τε γὰρ νέοισ ἀπαγορευόντων αὐτῶν μὴ διαλέγεσθαι καὶ προσταξάντων ἐκείνῳ τε καὶ ἄλλοισ τισὶ τῶν πολιτῶν ἀγαγεῖν τινα ἐπὶ θανάτῳ, μόνοσ οὐκ ἐπείσθη, διὰ τὸ παρὰ τοὺσ νόμουσ αὐτῷ προστάττεσθαι· καὶ ὅτε τὴν ὑπὸ Μελήτου γραφὴν ἔφευγε, τῶν ἄλλων εἰωθότων ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ πρὸσ χάριν τε τοῖσ δικασταῖσ διαλέγεσθαι καὶ κολακεύειν καὶ δεῖσθαι παρὰ τοὺσ νόμουσ, καὶ διὰ τὰ τοιαῦτα πολλῶν πολλάκισ ὑπὸ τῶν δικαστῶν ἀφιεμένων, ἐκεῖνοσ οὐδὲν ἠθέλησε τῶν εἰωθότων ἐν τῷ δικαστηρίῳ παρὰ τοὺσ νόμουσ ποιῆσαι, ἀλλὰ ῥᾳδίωσ ἂν ἀφεθεὶσ ὑπὸ τῶν δικαστῶν, εἰ καὶ μετρίωσ τι τούτων ἐποίησε, προείλετο μᾶλλον τοῖσ νόμοισ ἐμμένων ἀποθανεῖν ἢ παρανομῶν ζῆν.

καὶ ἔλεγε δὲ οὕτωσ καὶ πρὸσ ἄλλουσ μὲν πολλάκισ, οἶδα δέ ποτε αὐτὸν καὶ πρὸσ Ἱππίαν τὸν Ἠλεῖον περὶ τοῦ δικαίου τοιάδε διαλεχθέντα.

διὰ χρόνου γὰρ ἀφικόμενοσ ὁ Ἱππίασ Ἀθήναζε παρεγένετο τῷ Σωκράτει λέγοντι πρόσ τινασ, ὡσ θαυμαστὸν εἰή τό, εἰ μέν τισ βούλοιτο σκυτέα διδάξασθαί τινα ἢ τέκτονα ἢ χαλκέα ἢ ἱππέα, μὴ ἀπορεῖν ὅποι ἂν πέμψασ τούτου τύχοι, φασὶ δέ τινεσ καὶ ἵππον καὶ βοῦν τῷ βουλομένῳ δικαίουσ ποιήσασθαι πάντα μεστὰ εἶναι τῶν διδαξόντων· ἐὰν δέ τισ βούληται ἢ αὐτὸσ μαθεῖν τὸ δίκαιον ἢ υἱὸν ἢ οἰκέτην διδάξασθαι, μὴ εἰδέναι ὅποι ἂν ἐλθὼν τύχοι τούτου. καὶ ὁ μὲν Ἱππίασ ἀκούσασ ταῦτα ὥσπερ ἐπισκώπτων αὐτόν, ἔτι γὰρ σύ, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ἐκεῖνα τὰ αὐτὰ λέγεισ ἃ ἐγὼ πάλαι ποτέ σου ἤκουσα;

καὶ ὁ Σωκράτησ, ὃ δέ γε τούτου δεινότερον, ἔφη, ὦ Ἱππία, οὐ μόνον ἀεὶ τὰ αὐτὰ λέγω, ἀλλὰ καὶ περὶ τῶν αὐτῶν· σὺ δ’ ἴσωσ διὰ τὸ πολυμαθὴσ εἶναι περὶ τῶν αὐτῶν οὐδέποτε τὰ αὐτὰ λέγεισ. ἀμέλει, ἔφη, πειρῶμαι καινόν τι λέγειν ἀεί.

πότερον, ἔφη, καὶ περὶ ὧν ἐπίστασαι; οἱο͂ν περὶ γραμμάτων ἐάν τισ ἔρηταί σε, πόσα καὶ ποῖα Σωκράτουσ ἐστίν, ἄλλα μὲν πρότερον, ἄλλα δὲ νῦν πειρᾷ λέγειν; ἢ περὶ ἀριθμῶν τοῖσ ἐρωτῶσιν εἰ τὰ δὶσ πέντε δέκα ἐστίν, οὐ τὰ αὐτὰ νῦν ἃ καὶ πρότερον ἀποκρίνει; περὶ μὲν τούτων, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, ὥσπερ σύ, καὶ ἐγὼ ἀεὶ τὰ αὐτὰ λέγω· περὶ μέντοι τοῦ δικαίου πάνυ οἶμαι νῦν ἔχειν εἰπεῖν, πρὸσ ἃ οὔτε σὺ οὔτ’ ἂν ἄλλοσ οὐδεὶσ δύναιτ’ ἀντειπεῖν. νὴ τὴν Ἥραν, ἔφη, μέγα λέγεισ ἀγαθὸν ηὑρηκέναι, εἰ παύσονται μὲν οἱ δικασταὶ δίχα ψηφιζόμενοι, παύσονται δ’ οἱ πολῖται περὶ τῶν δικαίων ἀντιλέγοντέσ τε καὶ ἀντιδικοῦντεσ καὶ στασιάζοντεσ, παύσονται δ’ αἱ πόλεισ διαφερόμεναι περὶ τῶν δικαίων καὶ πολεμοῦσαι.

καὶ ἐγὼ μὲν οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἂν ἀπολειφθείην σου πρὸ τοῦ ἀκοῦσαι τηλικοῦτον ἀγαθὸν ηὑρηκότοσ. ἀλλὰ μὰ Δί’, ἔφη, οὐκ ἀκούσῃ, πρίν γ’ ἂν αὐτὸσ ἀποφήνῃ, ὅ τι νομίζεισ τὸ δίκαιον εἶναι.

ἀρκεῖ γὰρ ὅτι τῶν ἄλλων καταγελᾷσ ἐρωτῶν μὲν καὶ ἐλέγχων πάντασ, αὐτὸσ δ’ οὐδενὶ θέλων ὑπέχειν λόγον οὐδὲ γνώμην ἀποφαίνεσθαι περὶ οὐδενόσ. τί δέ, ὦ Ἱππία;

ἔφη, οὐκ ᾔσθησαι ὅτι ἐγὼ ἃ δοκεῖ μοι δίκαια εἶναι οὐδὲν παύομαι ἀποδεικνύμενοσ; καὶ ποῖοσ δή σοι, ἔφη, οὗτοσ ὁ λόγοσ ἐστίν; εἰ δὲ μὴ λόγῳ, ἔφη, ἀλλ’ ἔργῳ ἀποδείκνυμαι· ἢ οὐ δοκεῖ σοι ἀξιοτεκμαρτότερον τοῦ λόγου τὸ ἔργον εἶναι; πολύ γε νὴ Δί’, ἔφη· δίκαια μὲν γὰρ λέγοντεσ πολλοὶ ἄδικα ποιοῦσι, δίκαια δὲ πράττων οὐδ’ ἂν εἷσ ἄδικοσ εἰή. ᾔσθησαι οὖν πώποτέ μου ἢ ψευδομαρτυροῦντοσ ἢ συκοφαντοῦντοσ ἢ φίλουσ ἢ πόλιν εἰσ στάσιν ἐμβάλλοντοσ ἢ ἄλλο τι ἄδικον πράττοντοσ;

οὐκ ἔγωγ’, ἔφη. τὸ δὲ τῶν ἀδίκων ἀπέχεσθαι οὐ δίκαιον ἡγῇ; Δῆλοσ εἶ, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, καὶ νῦν διαφεύγειν ἐγχειρῶν τὸ ἀποδείκνυσθαι γνώμην, ὅ τι νομίζεισ τὸ δίκαιον· οὐ γὰρ ἃ πράττουσιν οἱ δίκαιοι, ἀλλ’ ἃ μὴ πράττουσι, ταῦτα λέγεισ. ἀλλ’ ᾤμην ἔγωγ’, ἔφη ὁ Σωκράτησ, τὸ μὴ θέλειν ἀδικεῖν ἱκανὸν δικαιοσύνησ ἐπίδειγμα εἶναι.

εἰ δέ σοι μὴ δοκεῖ, σκέψαι ἐὰν τόδε σοι μᾶλλον ἀρέσκῃ· φημὶ γὰρ ἐγὼ τὸ νόμιμον δίκαιον εἶναι. ἆρα τὸ αὐτὸ λέγεισ, ὦ Σώκρατεσ, νόμιμόν τε καὶ δίκαιον εἶναι; ἔγωγε, ἔφη.

οὐ γὰρ αἰσθάνομαί σου ὁποῖον νόμιμον ἢ ποῖον δίκαιον λέγεισ. νόμουσ δὲ πόλεωσ, ἔφη, γιγνώσκεισ; ἔγωγε, ἔφη. καὶ τίνασ τούτουσ νομίζεισ; ἃ οἱ πολῖται, ἔφη, συνθέμενοι ἅ τε δεῖ ποιεῖν καὶ ὧν ἀπέχεσθαι ἐγράψαντο. οὐκοῦν, ἔφη, νόμιμοσ μὲν ἂν εἰή ὁ κατὰ ταῦτα πολιτευόμενοσ, ἄνομοσ δὲ ὁ ταῦτα παραβαίνων; πάνυ μὲν οὖν, ἔφη. οὐκοῦν καὶ δίκαια μὲν ἂν πράττοι ὁ τούτοισ πειθόμενοσ, ἄδικα δ’ ὁ τούτοισ ἀπειθῶν; πάνυ μὲν οὖν. οὐκοῦν ὁ μὲν τὰ δίκαια πράττων δίκαιοσ, ὁ δὲ τὰ ἄδικα ἄδικοσ; πῶσ γὰρ οὔ; ὁ μὲν ἄρα νόμιμοσ δίκαιόσ ἐστιν, ὁ δὲ ἄνομοσ ἄδικοσ. καὶ ὁ Ἱππίασ, νόμουσ δ’, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, πῶσ ἄν τισ ἡγήσαιτο σπουδαῖον πρᾶγμα εἶναι ἢ τὸ πείθεσθαι αὐτοῖσ, οὕσ γε πολλάκισ αὐτοὶ οἱ θέμενοι ἀποδοκιμάσαντεσ μετατίθενται;

καὶ γὰρ πόλεμον, ἔφη ὁ Σωκράτησ, πολλάκισ ἀράμεναι πόλεισ πάλιν εἰρήνην ποιοῦνται. καὶ μάλα, ἔφη. διάφορον οὖν τι οἰεί ποιεῖν, ἔφη, τοὺσ τοῖσ νόμοισ πειθομένουσ φαυλίζων, ὅτι καταλυθεῖεν ἂν οἱ νόμοι, ἢ εἰ τοὺσ ἐν τοῖσ πολέμοισ εὐτακτοῦντασ ψέγοισ, ὅτι γένοιτ’ ἂν εἰρήνη; ἢ καὶ τοὺσ ἐν τοῖσ πολέμοισ ταῖσ πατρίσι προθύμωσ βοηθοῦντασ μέμφῃ; μὰ Δί’ οὐκ ἔγωγ’, ἔφη. Λυκοῦργον δὲ τὸν Λακεδαιμόνιον, ἔφη ὁ Σωκράτησ, καταμεμάθηκασ, ὅτι οὐδὲν ἂν διάφορον τῶν ἄλλων πόλεων τὴν Σπάρτην ἐποίησεν, εἰ μὴ τὸ πείθεσθαι τοῖσ νόμοισ μάλιστα ἐνειργάσατο αὐτῇ;

τῶν δὲ ἀρχόντων ἐν ταῖσ πόλεσιν οὐκ οἶσθα ὅτι, οἵτινεσ ἂν τοῖσ πολίταισ αἰτιώτατοι ὦσι τοῦ τοῖσ νόμοισ πείθεσθαι, οὗτοι ἄριστοί εἰσι, καὶ πόλισ, ἐν ᾗ μάλιστα οἱ πολῖται τοῖσ νόμοισ πείθονται, ἐν εἰρήνῃ τε ἄριστα διάγει καὶ ἐν πολέμῳ ἀνυπόστατόσ ἐστιν; ἀλλὰ μὴν καὶ ὁμόνοιά γε μέγιστόν τε ἀγαθὸν δοκεῖ ταῖσ πόλεσιν εἶναι καὶ πλειστάκισ ἐν αὐταῖσ αἵ τε γερουσίαι καὶ οἱ ἄριστοι ἄνδρεσ παρακελεύονται τοῖσ πολίταισ ὁμονοεῖν, καὶ πανταχοῦ ἐν τῇ Ἑλλάδι νόμοσ κεῖται τοὺσ πολίτασ ὀμνύναι ὁμονοήσειν, καὶ πανταχοῦ ὀμνύουσι τὸν ὁρ́κον τοῦτον·

οἶμαι δ’ ἐγὼ ταῦτα γίγνεσθαι οὐχ ὅπωσ τοὺσ αὐτοὺσ χοροὺσ κρίνωσιν οἱ πολῖται, οὐδ’ ὅπωσ τοὺσ αὐτοὺσ αὐλητὰσ ἐπαινῶσιν, οὐδ’ ὅπωσ τοὺσ αὐτοὺσ ποιητὰσ αἱρῶνται, οὐδ’ ἵνα τοῖσ αὐτοῖσ ἥδωνται, ἀλλ’ ἵνα τοῖσ νόμοισ πείθωνται. τούτοισ γὰρ τῶν πολιτῶν ἐμμενόντων, αἱ πόλεισ ἰσχυρόταταί τε καὶ εὐδαιμονέσταται γίγνονται· ἄνευ δὲ ὁμονοίασ οὔτ’ ἂν πόλισ εὖ πολιτευθείη οὔτ’ οἶκοσ καλῶσ οἰκηθείη. ἰδίᾳ δὲ πῶσ μὲν ἄν τισ ἧττον ὑπὸ πόλεωσ ζημιοῖτο, πῶσ δ’ ἂν μᾶλλον τιμῷτο, ἢ εἰ τοῖσ νόμοισ πείθοιτο;

πῶσ δ’ ἂν ἧττον ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ ἡττῷτο ἢ πῶσ ἂν μᾶλλον νικῴη; τίνι δ’ ἄν τισ μᾶλλον πιστεύσειε παρακαταθέσθαι ἢ χρήματα ἢ υἱοὺσ ἢ θυγατέρασ; τίνα δ’ ἂν ἡ πόλισ ὅλη ἀξιοπιστότερον ἡγήσαιτο τοῦ νομίμου; παρὰ τίνοσ δ’ ἂν μᾶλλον τῶν δικαίων τύχοιεν ἢ γονεῖσ ἢ οἰκεῖοι ἢ οἰκέται ἢ φίλοι ἢ πολῖται ἢ ξένοι; τίνι δ’ ἂν μᾶλλον πολέμιοι πιστεύσειαν ἢ ἀνοχὰσ ἢ σπονδὰσ ἢ συνθήκασ περὶ εἰρήνησ; τίνι δ’ ἂν μᾶλλον ἢ τῷ νομίμῳ σύμμαχοι ἐθέλοιεν γίγνεσθαι; τῷ δ’ ἂν μᾶλλον οἱ σύμμαχοι πιστεύσειαν ἢ ἡγεμονίαν ἢ φρουραρχίαν ἢ πόλεισ; τίνα δ’ ἄν τισ εὐεργετήσασ ὑπολάβοι χάριν κομιεῖσθαι μᾶλλον ἢ τὸν νόμιμον; ἢ τίνα μᾶλλον ἄν τισ εὐεργετήσειεν ἢ παρ’ οὗ χάριν ἀπολήψεσθαι νομίζει; τῷ δ’ ἄν τισ βούλοιτο μᾶλλον φίλοσ εἶναι ἢ τῷ τοιούτῳ, ἢ τῷ ἧττον ἐχθρόσ; τῷ δ’ ἄν τισ ἧττον πολεμήσειεν ἢ ᾧ μάλιστα μὲν φίλοσ εἶναι βούλοιτο, ἥκιστα δ’ ἐχθρόσ, καὶ ᾧ πλεῖστοι μὲν φίλοι καὶ σύμμαχοι βούλοιντο εἶναι, ἐλάχιστοι δ’ ἐχθροὶ καὶ πολέμιοι; ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Ἱππία, τὸ αὐτὸ ἀποδείκνυμαι νόμιμόν τε καὶ δίκαιον εἶναι·

σὺ δ’ εἰ τἀναντία γιγνώσκεισ, δίδασκε. καὶ ὁ Ἱππίασ, ἀλλὰ μὰ τὸν Δί’, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, οὔ μοι δοκῶ τἀναντία γιγνώσκειν οἷσ εἴρηκασ περὶ τοῦ δικαίου. ἀγράφουσ δέ τινασ οἶσθα, ἔφη, ὦ Ἱππία, νόμουσ;

τούσ γ’ ἐν πάσῃ, ἔφη, χώρᾳ κατὰ ταὐτὰ νομιζομένουσ. ἔχοισ ἂν οὖν εἰπεῖν, ἔφη, ὅτι οἱ ἄνθρωποι αὐτοὺσ ἔθεντο; καὶ πῶσ ἄν, ἔφη, οἵ γε οὔτε συνελθεῖν ἅπαντεσ ἂν δυνηθεῖεν οὔτε ὁμόφωνοί εἰσι; τίνασ οὖν, ἔφη, νομίζεισ τεθεικέναι τοὺσ νόμουσ τούτουσ; ἐγὼ μέν, ἔφη, θεοὺσ οἶμαι τοὺσ νόμουσ τούτουσ τοῖσ ἀνθρώποισ θεῖναι· καὶ γὰρ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ πρῶτον νομίζεται θεοὺσ σέβειν. οὐκοῦν καὶ γονέασ τιμᾶν πανταχοῦ νομίζεται;

καὶ τοῦτο, ἔφη. οὐκοῦν καὶ μήτε γονέασ παισὶ μίγνυσθαι μήτε παῖδασ γονεῦσιν; οὐκέτι μοι δοκεῖ, ἔφη, ὦ Σώκρατεσ, οὗτοσ θεοῦ νόμοσ εἶναι. τί δή; ἔφη. ὅτι, ἔφη, αἰσθάνομαί τινασ παραβαίνοντασ αὐτόν. καὶ γὰρ ἄλλα πολλά, ἔφη, παρανομοῦσιν·

ἀλλὰ δίκην γέ τοι διδόασιν οἱ παραβαίνοντεσ τοὺσ ὑπὸ τῶν θεῶν κειμένουσ νόμουσ, ἣν οὐδενὶ τρόπῳ δυνατὸν ἀνθρώπῳ διαφυγεῖν, ὥσπερ τοὺσ ὑπ’ ἀνθρώπων κειμένουσ νόμουσ ἔνιοι παραβαίνοντεσ διαφεύγουσι τὸ δίκην διδόναι, οἱ μὲν λανθάνοντεσ, οἱ δὲ βιαζόμενοι. καὶ ποίαν, ἔφη, δίκην, ὦ Σώκρατεσ, οὐ δύνανται διαφεύγειν γονεῖσ τε παισὶ καὶ παῖδεσ γονεῦσι μιγνύμενοι;

τὴν μεγίστην νὴ Δί’, ἔφη· τί γὰρ ἂν μεῖζον πάθοιεν ἄνθρωποι τεκνοποιούμενοι τοῦ κακῶσ τεκνοποιεῖσθαι; πῶσ οὖν, ἔφη, κακῶσ οὗτοι τεκνοποιοῦνται, οὕσ γε οὐδὲν κωλύει ἀγαθοὺσ αὐτοὺσ ὄντασ ἐξ ἀγαθῶν παιδοποιεῖσθαι;

ὅτι νὴ Δί’, ἔφη, οὐ μόνον ἀγαθοὺσ δεῖ τοὺσ ἐξ ἀλλήλων παιδοποιουμένουσ εἶναι, ἀλλὰ καὶ ἀκμάζοντασ τοῖσ σώμασιν. ἢ δοκεῖ σοι ὅμοια τὰ σπέρματα εἶναι τὰ τῶν ἀκμαζόντων τοῖσ τῶν μήπω ἀκμαζόντων ἢ τῶν παρηκμακότων; ἀλλὰ μὰ Δί’, ἔφη, οὐκ εἰκὸσ ὅμοια εἶναι. πότερα οὖν, ἔφη, βελτίω; Δῆλον ὅτι, ἔφη, τὰ τῶν ἀκμαζόντων. τὰ τῶν μὴ ἀκμαζόντων ἄρα οὐ σπουδαῖα; οὐκ εἰκὸσ μὰ Δί’, ἔφη. οὐκοῦν οὕτω γε οὐ δεῖ παιδοποιεῖσθαι; οὐ γὰρ οὖν, ἔφη. οὐκοῦν οἵ γε οὕτω παιδοποιούμενοι ὡσ οὐ δεῖ παιδοποιοῦνται; ἔμοιγε δοκεῖ, ἔφη. τίνεσ οὖν ἄλλοι, ἔφη, κακῶσ ἂν παιδοποιοῖντο, εἴ γε μὴ οὗτοι; ὁμογνωμονῶ σοι, ἔφη, καὶ τοῦτο. τί δέ;

τοὺσ εὖ ποιοῦντασ ἀντευεργετεῖν οὐ πανταχοῦ νόμιμόν ἐστι; νόμιμον, ἔφη· παραβαίνεται δὲ καὶ τοῦτο. οὐκοῦν καὶ οἱ τοῦτο παραβαίνοντεσ δίκην διδόασι, φίλων μὲν ἀγαθῶν ἔρημοι γιγνόμενοι, τοὺσ δὲ μισοῦντασ ἑαυτοὺσ ἀναγκαζόμενοι διώκειν; ἢ οὐχ οἱ μὲν εὖ ποιοῦντεσ τοὺσ χρωμένουσ ἑαυτοῖσ ἀγαθοὶ φίλοι εἰσίν, οἱ δὲ μὴ ἀντευεργετοῦντεσ τοὺσ τοιούτουσ διὰ μὲν τὴν ἀχαριστίαν μισοῦνται ὑπ’ αὐτῶν, διὰ δὲ τὸ μάλιστα λυσιτελεῖν τοῖσ τοιούτοισ χρῆσθαι τούτουσ μάλιστα διώκουσι; νὴ τὸν Δί’, ὦ Σώκρατεσ, ἔφη, θεοῖσ ταῦτα πάντα ἐοίκε· τὸ γὰρ τοὺσ νόμουσ αὐτοὺσ τοῖσ παραβαίνουσι τὰσ τιμωρίασ ἔχειν βελτίονοσ ἢ κατ’ ἄνθρωπον νομοθέτου δοκεῖ μοι εἶναι. πότερον οὖν, ὦ Ἱππία, τοὺσ θεοὺσ ἡγῇ τὰ δίκαια νομοθετεῖν ἢ ἄλλα τῶν δικαίων;

οὐκ ἄλλα μὰ Δί’, ἔφη· σχολῇ γὰρ ἂν ἄλλοσ γέ τισ τὰ δίκαια νομοθετήσειεν, εἰ μὴ θεόσ. καὶ τοῖσ θεοῖσ ἄρα, ὦ Ἱππία, τὸ αὐτὸ δίκαιόν τε καὶ νόμιμον εἶναι ἀρέσκει. τοιαῦτα λέγων τε καὶ πράττων δικαιοτέρουσ ἐποίει τοὺσ πλησιάζοντασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Δ, chapter 4

(크세노폰, Memorabilia, Ἀπομνημονευμάτων Δ, chapter 4)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION