헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί7́1́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ζ, chapter 1)

τῷ δ’ ὑστέρῳ ἔτει Λακεδαιμονίων καὶ τῶν συμμάχων πρέσβεισ ἦλθον αὐτοκράτορεσ Ἀθήναζε, βουλευσόμενοι καθ’ ὅ τι ἡ συμμαχία Λακεδαιμονίοισ καὶ Ἀθηναίοισ ἔσοιτο. λεγόντων δὲ πολλῶν μὲν ξένων, πολλῶν δὲ Ἀθηναίων, ὡσ δέοι ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ καὶ ὁμοίοισ τὴν συμμαχίαν εἶναι, Προκλῆσ Φλειάσιοσ εἶπε τόνδε τὸν λόγον. ἐπείπερ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἀγαθὸν ὑμῖν ἔδοξεν εἶναι Λακεδαιμονίουσ φίλουσ ποιεῖσθαι, δοκεῖ μοι χρῆναι τοῦτο σκοπεῖν, ὅπωσ ἡ φιλία ὅτι πλεῖστον χρόνον συμμενεῖ.

ἐὰν οὖν ᾗ ἑκατέροισ μάλιστα συνοίσει, ταύτῃ καὶ τὰσ συνθήκασ ποιησώμεθα, οὕτω κατά γε τὸ εἰκὸσ μάλιστα συμμένοιμεν ἄν. τὰ μὲν οὖν ἄλλα σχεδόν τι συνωμολόγηται, περὶ δὲ τῆσ ἡγεμονίασ νῦν ἡ σκέψισ. τῇ μὲν οὖν βουλῇ προβεβούλευται ὑμετέραν μὲν εἶναι τὴν κατὰ θάλατταν, Λακεδαιμονίων δὲ τὴν κατὰ γῆν· ἐμοὶ δὲ καὶ αὐτῷ δοκεῖ ταῦτα οὐκ ἀνθρωπίνῃ μᾶλλον ἢ θείᾳ φύσει τε καὶ τύχῃ διωρίσθαι. πρῶτον μὲν γὰρ τόπον ἔχετε κάλλιστα πεφυκότα πρὸσ τοῦτο·

πλεῖσται γὰρ πόλεισ τῶν δεομένων τῆσ θαλάττησ περὶ τὴν ὑμετέραν πόλιν οἰκοῦσι, καὶ αὗται πᾶσαι ἀσθενέστεραι τῆσ ὑμετέρασ. πρὸσ τούτοισ δὲ λιμένασ ἔχετε, ὧν ἄνευ οὐχ οἱο͂́ν τε ναυτικῇ δυνάμει χρῆσθαι. ἔτι δὲ τριήρεισ κέκτησθε πολλάσ, καὶ πάτριον ὑμῖν ἐστι ναυτικὸν ἐπικτᾶσθαι. ἀλλὰ μὴν τάσ γε τέχνασ τὰσ περὶ ταῦτα πάσασ οἰκείασ ἔχετε.

καὶ μὴν ἐμπειρίᾳ γε πολὺ προέχετε τῶν ἄλλων περὶ τὰ ναυτικά· ὁ γὰρ βίοσ τοῖσ πλείστοισ ὑμῶν ἀπὸ τῆσ θαλάττησ· ὥστε τῶν ἰδίων ἐπιμελόμενοι ἅμα καὶ τῶν κατὰ θάλατταν ἀγώνων ἔμπειροι γίγνεσθε. ἔτι δὲ καὶ τόδε· οὐδαμόθεν ἂν τριήρεισ πλείουσ ἁθρόαι ἐκπλεύσειαν ἢ παρ’ ὑμῶν. ἔστι δὲ τοῦτο οὐκ ἐλάχιστον πρὸσ ἡγεμονίαν· πρὸσ γὰρ τὸ πρῶτον ἰσχυρὸν γενόμενον ἥδιστα πάντεσ συλλέγονται. ἔτι δὲ καὶ ἀπὸ τῶν θεῶν δέδοται ὑμῖν εὐτυχεῖν ἐν τούτῳ·

πλείστουσ γὰρ καὶ μεγίστουσ ἀγῶνασ ἠγωνισμένοι κατὰ θάλατταν ἐλάχιστα μὲν ἀποτετυχήκατε, πλεῖστα δὲ κατωρθώκατε. εἰκὸσ οὖν καὶ τοὺσ συμμάχουσ μεθ’ ὑμῶν ἂν ἥδιστα τούτου τοῦ κινδύνου μετέχειν. ὡσ δὲ δὴ καὶ ἀναγκαία καὶ προσήκουσα ὑμῖν αὕτη ἡ ἐπιμέλεια ἐκ τῶνδε ἐνθυμήθητε.

Λακεδαιμόνιοι ὑμῖν ἐπολέμουν ποτὲ πολλὰ ἔτη, καὶ κρατοῦντεσ τῆσ χώρασ οὐδὲν προύκοπτον εἰσ τὸ ἀπολέσαι ὑμᾶσ. ἐπεὶ δ’ ὁ θεὸσ ἔδωκέ ποτε αὐτοῖσ κατὰ θάλατταν ἐπικρατῆσαι, εὐθὺσ ὑπ’ ἐκείνοισ παντελῶσ ἐγένεσθε. οὐκοῦν εὔδηλον ἐν τούτοισ ἐστὶν ὅτι ἐκ τῆσ θαλάττησ ἅπασα ὑμῖν ἤρτηται σωτηρία. οὕτωσ οὖν πεφυκότων πῶσ ἂν ἔχοι καλῶσ ὑμῖν Λακεδαιμονίοισ ἐπιτρέψαι κατὰ θάλατταν ἡγεῖσθαι, οἳ πρῶτον μὲν καὶ αὐτοὶ ὁμολογοῦσιν ἀπειρότεροι ὑμῶν τούτου τοῦ ἔργου εἶναι, ἔπειτα δ’ οὐ περὶ τῶν ἴσων ὁ κίνδυνόσ ἐστιν ἐν τοῖσ κατὰ θάλατταν ἀγῶσιν, ἀλλ’ ἐκείνοισ μὲν περὶ τῶν ἐν ταῖσ τριήρεσι μόνον ἀνθρώπων, ὑμῖν δὲ καὶ περὶ παίδων καὶ γυναικῶν καὶ ὅλησ τῆσ πόλεωσ;

τὰ μὲν δὴ ὑμέτερα οὕτωσ ἔχει·

τὰ δὲ δὴ τῶν Λακεδαιμονίων ἐπισκέψασθε. πρῶτον μὲν γὰρ οἰκοῦσιν ἐν μεσογαίᾳ· ὥστε τῆσ γῆσ κρατοῦντεσ καὶ εἰ θαλάττησ εἴργοιντο, δύναιντ’ ἂν καλῶσ διαζῆν. ἐγνωκότεσ οὖν καὶ οὗτοι ταῦτα εὐθὺσ ἐκ παίδων πρὸσ τὸν κατὰ γῆν πόλεμον τὴν ἄσκησιν ποιοῦνται. καὶ τὸ πλείστου δὲ ἄξιον, τὸ πείθεσθαι τοῖσ ἄρχουσιν, οὗτοι μὲν κράτιστοι κατὰ γῆν, ὑμεῖσ δὲ κατὰ θάλατταν. ἔπειτα δὲ ὥσπερ ὑμεῖσ ναυτικῷ, οὕτωσ αὖ ἐκεῖνοι κατὰ γῆν πλεῖστοι καὶ τάχιστ’ ἂν ἐξέλθοιεν·

ὥστε πρὸσ τούτουσ αὖ εἰκὸσ τοὺσ συμμάχουσ εὐθαρσεστάτουσ προσιέναι. ἔτι δὲ καὶ ὁ θεὸσ αὐτοῖσ δέδωκεν, ὥσπερ ὑμῖν κατὰ θάλατταν εὐτυχεῖν, οὕτωσ ἐκείνοισ κατὰ γῆν· πλείστουσ γὰρ αὖ οὗτοι ἀγῶνασ ἐν τῇ γῇ ἠγωνισμένοι ἐλάχιστα μὲν ἐσφαλμένοι εἰσί, πλεῖστα δὲ κατωρθωκότεσ. ὡσ δὲ καὶ ἀναγκαία οὐδὲν ἧττον τούτοισ ἡ κατὰ γῆν ἐπιμέλεια ἢ ὑμῖν ἡ κατὰ θάλατταν ἐκ τῶν ἔργων ἔξεστι γιγνώσκειν.

ὑμεῖσ γὰρ τούτοισ πολλὰ ἔτη πολεμοῦντεσ καὶ πολλάκισ καταναυμαχοῦντεσ οὐδὲν προύργου ἐποιεῖτε πρὸσ τὸ τούτουσ καταπολεμῆσαι. ἐπεὶ δὲ ἅπαξ ἡττήθησαν ἐν τῇ γῇ, εὐθὺσ καὶ περὶ παίδων καὶ περὶ γυναικῶν καὶ περὶ ὅλησ τῆσ πόλεωσ κίνδυνοσ αὐτοῖσ ἐγένετο. πῶσ οὖν οὐ τούτοισ αὖ δεινὸν ἄλλοισ μὲν ἐπιτρέπειν κατὰ γῆν ἡγεῖσθαι, αὐτοὺσ δὲ ἄριστα τῶν κατὰ γῆν ἐπιμελεῖσθαι;

ἐγὼ μὲν οὖν, ὥσπερ τῇ βουλῇ προβεβούλευται, ταῦτα εἴρηκά τε καὶ συμφορώτατα ἡγοῦμαι ἀμφοῖν εἶναι· ὑμεῖσ δὲ εὐτυχοῖτε τὰ κράτιστα πᾶσιν ἡμῖν βουλευσάμενοι. ὁ μὲν ταῦτ’ εἶπεν.

οἱ δ’ Ἀθηναῖοί τε καὶ οἱ τῶν Λακεδαιμονίων παρόντεσ ἐπῄνεσαν ἀμφότεροι ἰσχυρῶσ τὸν λόγον αὐτοῦ. Κηφισόδοτοσ δὲ παρελθών· Ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, ἔφη, οὐκ αἰσθάνεσθε ἐξαπατώμενοι; ἀλλ’ ἐὰν ἀκούσητέ μου, ἐγὼ ὑμῖν αὐτίκα μάλα ἐπιδείξω. ἤδη γὰρ ἡγήσεσθε κατὰ θάλατταν· Λακεδαιμόνιοι δὲ ὑμῖν ἐὰν συμμαχῶσι, δῆλον ὅτι πέμψουσι τοὺσ μὲν τριηράρχουσ Λακεδαιμονίουσ καὶ ἴσωσ τοὺσ ἐπιβάτασ, οἱ δὲ ναῦται δῆλον ὅτι ἔσονται ἢ Εἵλωτεσ ἢ μισθοφόροι. οὐκοῦν ὑμεῖσ μὲν τούτων ἡγήσεσθε.

οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι ὅταν παραγγείλωσιν ὑμῖν κατὰ γῆν στρατείαν, δῆλον ὅτι πέμψετε τοὺσ ὁπλίτασ καὶ τοὺσ ἱππέασ. οὐκοῦν οὕτωσ ἐκεῖνοι μὲν ὑμῶν αὐτῶν γίγνονται ἡγεμόνεσ, ὑμεῖσ δὲ τῶν ἐκείνων δούλων καὶ ἐλαχίστου ἀξίων. ἀπόκριναι δέ μοι, ἔφη, ὦ Λακεδαιμόνιε Τιμόκρατεσ, οὐκ ἄρτι ἔλεγεσ ὡσ ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ καὶ ὁμοίοισ ἥκοισ τὴν συμμαχίαν ποιούμενοσ; Εἶπον ταῦτα. Ἔστιν οὖν, ἔφη ὁ Κηφισόδοτοσ, ἰσαίτερον ἢ ἐν μέρει μὲν ἑκατέρουσ ἡγεῖσθαι τοῦ ναυτικοῦ, ἐν μέρει δὲ τοῦ πεζοῦ, καὶ ὑμᾶσ τε, εἴ τι ἀγαθόν ἐστιν ἐν τῇ κατὰ θάλατταν ἀρχῇ, τούτων μετέχειν, καὶ ἡμᾶσ ἐν τῇ κατὰ γῆν;

ἀκούσαντεσ ταῦτα οἱ Ἀθηναῖοι μετεπείσθησαν, καὶ ἐψηφίσαντο κατὰ πενθήμερον ἑκατέρουσ ἡγεῖσθαι. στρατευομένων δ’ ἀμφοτέρων αὐτῶν καὶ τῶν συμμάχων εἰσ Κόρινθον ἔδοξε κοινῇ φυλάττειν τὸ Ὄνειον.

καὶ ἐπεὶ ἐπορεύοντο οἱ Θηβαῖοι καὶ οἱ σύμμαχοι, παραταξάμενοι ἐφύλαττον ἄλλοσ ἄλλοθεν τοῦ Ὀνείου, Λακεδαιμόνιοι δὲ καὶ Πελληνεῖσ κατὰ τὸ ἐπιμαχώτατον. οἱ δὲ Θηβαῖοι καὶ οἱ σύμμαχοι ἐπεὶ ἀπεῖχον τῶν φυλαττόντων τριάκοντα στάδια, κατεστρατοπεδεύσαντο ἐν τῷ πεδίῳ. συντεκμηράμενοι δὲ ἡνίκ’ ἂν ᾤοντο ὁρμηθέντεσ καθανύσαι ἅμα κνέφᾳ, πρὸσ τὴν τῶν Λακεδαιμονίων φυλακὴν ἐπορεύοντο. καὶ μέντοι οὐκ ἐψεύσθησαν τῆσ ὡρ́ασ, ἀλλ’ ἐπιπίπτουσι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ καὶ τοῖσ Πελληνεῦσιν ἡνίκα αἱ μὲν νυκτεριναὶ φυλακαὶ ἤδη ἔληγον, ἐκ δὲ τῶν στιβάδων ἀνίσταντο ὅποι ἐδεῖτο ἕκαστοσ.

ἐνταῦθα οἱ Θηβαῖοι προσπεσόντεσ ἔπαιον παρεσκευασμένοι ἀπαρασκευάστουσ καὶ συντεταγμένοι ἀσυντάκτουσ. ὡσ δὲ οἱ σωθέντεσ ἐκ τοῦ πράγματοσ ἀπέφυγον ἐπὶ τὸν ἐγγύτατα λόφον, ἐξὸν τῷ Λακεδαιμονίων πολεμάρχῳ λαβόντι ὁπόσουσ μὲν ἐβούλετο τῶν συμμάχων ὁπλίτασ, ὁπόσουσ δὲ πελταστάσ, κατέχειν τὸ χωρίον, καὶ γὰρ τὰ ἐπιτήδεια ἐξῆν ἀσφαλῶσ ἐκ Κεγχρειῶν κομίζεσθαι, οὐκ ἐποίησε ταῦτα, ἀλλὰ μάλα ἀπορούντων τῶν Θηβαίων πῶσ χρὴ ἐκ τοῦ πρὸσ Σικυῶνα βλέποντοσ καταβῆναι ἢ πάλιν ἀπελθεῖν, σπονδὰσ ποιησάμενοσ, ὡσ τοῖσ πλείστοισ ἐδόκει, πρὸσ Θηβαίων μᾶλλον ἢ πρὸσ ἑαυτῶν, οὕτωσ ἀπῆλθε καὶ τοὺσ μεθ’ αὑτοῦ ἀπήγαγεν.

οἱ δὲ Θηβαῖοι ἀσφαλῶσ καταβάντεσ καὶ συμμείξαντεσ τοῖσ ἑαυτῶν συμμάχοισ, Ἀρκάσι τε καὶ Ἀργείοισ καὶ Ἠλείοισ, εὐθὺσ μὲν προσέβαλον πρὸσ Σικυῶνα καὶ Πελλήνην·

στρατευσάμενοι δὲ εἰσ Ἐπίδαυρον ἐδῄωσαν αὐτῶν πᾶσαν τὴν χώραν. ἀναχωροῦντεσ δὲ ἐκεῖθεν μάλα πάντων ὑπεροπτικῶσ τῶν ἐναντίων, ὡσ ἐγένοντο ἐγγὺσ τοῦ Κορινθίων ἄστεωσ, δρόμῳ ἐφέροντο πρὸσ τὰσ πύλασ τὰσ ἐπὶ Φλειοῦντα ἰόντι, ὡσ εἰ ἀνεῳγμέναι τύχοιεν, εἰσπεσούμενοι. ἐκβοηθήσαντεσ δέ τινεσ ψιλοὶ ἐκ τῆσ πόλεωσ ἀπαντῶσι τῶν Θηβαίων τοῖσ ἐπιλέκτοισ οὐδὲ τέτταρα πλέθρα ἀπέχουσι τοῦ τείχουσ·

καὶ ἀναβάντεσ ἐπὶ τὰ μνήματα καὶ τὰ ὑπερέχοντα χωρία, βάλλοντεσ καὶ ἀκοντίζοντεσ ἀποκτείνουσι τῶν πρώτων καὶ μάλα συχνούσ, καὶ τρεψάμενοι ἐδίωκον ὡσ τρία ἢ τέτταρα στάδια. τούτου δὲ γενομένου οἱ Κορίνθιοι τοὺσ νεκροὺσ πρὸσ τὸ τεῖχοσ ἑλκύσαντεσ καὶ ὑποσπόνδουσ ἀποδόντεσ τροπαῖον ἔστησαν. καὶ ταύτῃ μὲν ἀνεψύχθησαν οἱ τῶν Λακεδαιμονίων σύμμαχοι. ἅμα τε δὴ πεπραγμένων τούτων καταπλεῖ Λακεδαιμονίοισ ἡ παρὰ Διονυσίου βοήθεια, τριήρεισ πλέον ἢ εἴκοσιν·

ἦγον δὲ Κελτούσ τε καὶ Ἴβηρασ καὶ ἱππέασ ὡσ πεντήκοντα. τῇ δ’ ὑστεραίᾳ οἱ Θηβαῖοί τε καὶ οἱ ἄλλοι αὐτῶν σύμμαχοι διαταξάμενοι καὶ ἐμπλήσαντεσ τὸ πεδίον μέχρι τῆσ θαλάττησ καὶ μέχρι τῶν ἐχομένων τῆσ πόλεωσ γηλόφων ἔφθειρον εἴ τι χρήσιμον ἦν ἐν τῷ πεδίῳ. καὶ οἱ μὲν τῶν Ἀθηναίων καὶ οἱ τῶν Κορινθίων ἱππεῖσ οὐ μάλα ἐπλησίαζον τῷ στρατεύματι, ὁρῶντεσ ἰσχυρὰ καὶ πολλὰ τἀντίπαλα· οἱ δὲ παρὰ τοῦ Διονυσίου ἱππεῖσ, ὅσοιπερ ἦσαν, οὗτοι διεσκεδασμένοι ἄλλοσ ἄλλῃ παραθέοντεσ ἠκόντιζόν τε προσελαύνοντεσ, καὶ ἐπεὶ ὡρ́μων ἐπ’ αὐτούσ, ἀνεχώρουν, καὶ πάλιν ἀναστρέφοντεσ ἠκόντιζον.

καὶ ταῦτα ἅμα ποιοῦντεσ κατέβαινον ἀπὸ τῶν ἵππων καὶ ἀνεπαύοντο. εἰ δὲ καταβεβηκόσιν ἐπελαύνοιέν τινεσ, εὐπετῶσ ἀναπηδῶντεσ ἀνεχώρουν. εἰ δ’ αὖ τινεσ διώξειαν αὐτοὺσ πολὺ ἀπὸ τοῦ στρατεύματοσ, τούτουσ, ὁπότε ἀποχωροῖεν, ἐπικείμενοι καὶ ἀκοντίζοντεσ δεινὰ εἰργάζοντο, καὶ πᾶν τὸ στράτευμα ἠνάγκαζον ἑαυτῶν ἕνεκα καὶ προϊέναι καὶ ἀναχωρεῖν. μετὰ ταῦτα μέντοι οἱ Θηβαῖοι μείναντεσ οὐ πολλὰσ ἡμέρασ ἀπῆλθον οἴκαδε, καὶ οἱ ἄλλοι δὲ ἕκαστοσ οἴκαδε.

ἐκ δὲ τούτου ἐμβάλλουσιν οἱ παρὰ Διονυσίου εἰσ Σικυῶνα, καὶ μάχῃ μὲν νικῶσι τοὺσ Σικυωνίουσ ἐν τῷ πεδίῳ, καὶ ἀπέκτειναν περὶ ἑβδομήκοντα· Δέρασ δὲ τεῖχοσ κατὰ κράτοσ αἱροῦσι. καὶ ἡ μὲν παρὰ Διονυσίου πρώτη βοήθεια ταῦτα πράξασα ἀπέπλευσεν εἰσ Συρακούσασ. Θηβαῖοι δὲ καὶ πάντεσ οἱ ἀποστάντεσ ἀπὸ Λακεδαιμονίων μέχρι μὲν τούτου τοῦ χρόνου ὁμοθυμαδὸν καὶ ἔπραττον καὶ ἐστρατεύοντο ἡγουμένων Θηβαίων. ἐγγενόμενοσ δέ τισ Λυκομήδησ Μαντινεύσ, γένει τε οὐδενὸσ ἐνδεὴσ χρήμασί τε προήκων καὶ ἄλλωσ φιλότιμοσ, οὗτοσ ἐνέπλησε φρονήματοσ τοὺσ Ἀρκάδασ, λέγων ὡσ μόνοισ μὲν αὐτοῖσ πατρὶσ Πελοπόννησοσ εἰή, μόνοι γὰρ αὐτόχθονεσ ἐν αὐτῇ οἰκοῖεν, πλεῖστον δὲ τῶν Ἑλληνικῶν φύλων τὸ Ἀρκαδικὸν εἰή καὶ σώματα ἐγκρατέστατα ἔχοι.

καὶ ἀλκιμωτάτουσ δὲ αὐτοὺσ ἀπεδείκνυε, τεκμήρια παρεχόμενοσ ὡσ ἐπικούρων ὁπότε δεηθεῖέν τινεσ, οὐδένασ ᾑροῦντο ἀντ’ Ἀρκάδων. ἔτι δὲ οὔτε Λακεδαιμονίουσ πώποτε ἄνευ σφῶν ἐμβαλεῖν εἰσ τὰσ Ἀθήνασ οὔτε νῦν Θηβαίουσ ἐλθεῖν ἄνευ Ἀρκάδων εἰσ Λακεδαίμονα. ἐὰν οὖν σωφρονῆτε, τοῦ ἀκολουθεῖν ὅποι ἄν τισ παρακαλῇ φείσεσθε·

ὡσ πρότερόν τε Λακεδαιμονίοισ ἀκολουθοῦντεσ ἐκείνουσ ηὐξήσατε, νῦν δὲ ἂν Θηβαίοισ εἰκῇ ἀκολουθῆτε καὶ μὴ κατὰ μέροσ ἡγεῖσθαι ἀξιῶτε, ἴσωσ τάχα τούτουσ ἄλλουσ Λακεδαιμονίουσ εὑρήσετε. οἱ μὲν δὴ Ἀρκάδεσ ταῦτα ἀκούσαντεσ ἀνεφυσῶντό τε καὶ ὑπερεφίλουν τὸν Λυκομήδην καὶ μόνον ἄνδρα ἡγοῦντο· ὥστε ἄρχοντασ ἔταττον οὕστινασ ἐκεῖνοσ κελεύοι. καὶ ἐκ τῶν συμβαινόντων δὲ ἔργων ἐμεγαλύνοντο οἱ Ἀρκάδεσ· ἐμβαλόντων μὲν γὰρ εἰσ Ἐπίδαυρον τῶν Ἀργείων, καὶ ἀποκλεισθέντων τῆσ ἐξόδου ὑπό τε τῶν μετὰ Χαβρίου ξένων καὶ Ἀθηναίων καὶ Κορινθίων, βοηθήσαντεσ μάλα πολιορκουμένουσ ἐξελύσαντο τοὺσ Ἀργείουσ, οὐ μόνον τοῖσ ἀνδράσιν, ἀλλὰ καὶ τοῖσ χωρίοισ πολεμίοισ χρώμενοι·

στρατευσάμενοι δὲ καὶ εἰσ Ἀσίνην τῆσ Λακαίνησ ἐνίκησάν τε τὴν τῶν Λακεδαιμονίων φρουρὰν καὶ τὸν Γεράνορα τὸν Σπαρτιάτην πολέμαρχον γεγενημένον ἀπέκτειναν καὶ τὸ προάστιον τῶν Ἀσιναίων ἐπόρθησαν. ὅπου δὲ βουληθεῖεν ἐξελθεῖν, οὐ νύξ, οὐ χειμών, οὐ μῆκοσ ὁδοῦ, οὐκ ὄρη δύσβατα ἀπεκώλυεν αὐτούσ· ὥστε ἔν γε ἐκείνῳ τῷ χρόνῳ πολὺ ᾤοντο κράτιστοι εἶναι. οἱ μὲν δὴ Θηβαῖοι διὰ ταῦτα ὑποφθόνωσ καὶ οὐκέτι φιλικῶσ εἶχον πρὸσ τοὺσ Ἀρκάδασ.

οἵ γε μὴν Ἠλεῖοι ἐπεὶ ἀπαιτοῦντεσ τὰσ πόλεισ τοὺσ Ἀρκάδασ ἃσ ὑπὸ Λακεδαιμονίων ἀφῃρέθησαν ἔγνωσαν αὐτοὺσ τοὺσ μὲν ἑαυτῶν λόγουσ ἐν οὐδενὶ λόγῳ ποιουμένουσ, τοὺσ δὲ Τριφυλίουσ καὶ τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ ἀπὸ σφῶν ἀποστάντασ περὶ παντὸσ ποιουμένουσ, ὅτι Ἀρκάδεσ ἔφασαν εἶναι, ἐκ τούτων αὖ καὶ οἱ Ἠλεῖοι δυσμενῶσ εἶχον πρὸσ αὐτούσ. οὕτω δ’ ἑκάστων μέγα ἐφ’ ἑαυτοῖσ φρονούντων τῶν συμμάχων, ἔρχεται Φιλίσκοσ Ἀβυδηνὸσ παρ’ Ἀριοβαρζάνουσ χρήματα ἔχων πολλά.

καὶ πρῶτα μὲν εἰσ Δελφοὺσ συνήγαγε περὶ εἰρήνησ Θηβαίουσ καὶ τοὺσ συμμάχουσ καὶ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ. ἐκεῖ δὲ ἐλθόντεσ τῷ μὲν θεῷ οὐδὲν ἀνεκοινώσαντο ὅπωσ ἂν ἡ εἰρήνη γένοιτο, αὐτοὶ δὲ ἐβουλεύοντο. ἐπεὶ δὲ οὐ συνεχώρουν οἱ Θηβαῖοι Μεσσήνην ὑπὸ Λακεδαιμονίοισ εἶναι, ξενικὸν πολὺ συνέλεγεν ὁ Φιλίσκοσ, ὅπωσ πολεμοίη μετὰ Λακεδαιμονίων. τούτων δὲ πραττομένων ἀφικνεῖται καὶ ἡ παρὰ Διονυσίου δευτέρα βοήθεια.

λεγόντων δὲ Ἀθηναίων μὲν ὡσ χρεὼν εἰή αὐτοὺσ ἰέναι εἰσ Θετταλίαν τἀναντία Θηβαίοισ, Λακεδαιμονίων δὲ ὡσ εἰσ τὴν Λακωνικήν, ταῦτα ἐν τοῖσ συμμάχοισ ἐνίκησεν. ἐπεὶ δὲ περιέπλευσαν οἱ παρὰ Διονυσίου εἰσ Λακεδαίμονα, λαβὼν αὐτοὺσ Ἀρχίδαμοσ μετὰ τῶν πολιτικῶν ἐστρατεύετο. καὶ Καρύασ μὲν ἐξαιρεῖ κατὰ κράτοσ, καὶ ὅσουσ ζῶντασ ἔλαβεν, ἀπέσφαξεν· ἐκεῖθεν δ’ εὐθὺσ στρατευσάμενοσ εἰσ Παρρασίουσ τῆσ Ἀρκαδίασ μετ’ αὐτῶν ἐδῄου τὴν χώραν. ἐπεὶ δ’ ἐβοήθησαν οἱ Ἀρκάδεσ καὶ οἱ Ἀργεῖοι, ἐπαναχωρήσασ ἐστρατοπεδεύσατο ἐν τοῖσ ὑπὲρ Μηλέασ γηλόφοισ. ἐνταῦθα δ’ ὄντοσ αὐτοῦ Κισσίδασ ὁ ἄρχων τῆσ παρὰ Διονυσίου βοηθείασ ἔλεγεν ὅτι ἐξήκοι αὐτῷ ὁ χρόνοσ ὃσ εἰρημένοσ ἦν παραμένειν. καὶ ἅμα ταῦτ’ ἔλεγε καὶ ἀπῄει τὴν ἐπὶ Σπάρτησ. ἐπεὶ δὲ ἀποπορευόμενον ὑπετέμνοντο αὐτὸν οἱ Μεσσήνιοι ἐπὶ στενὸν τῆσ ὁδοῦ, ἐνταῦθα δὴ ἔπεμπεν ἐπὶ τὸν Ἀρχίδαμον καὶ βοηθεῖν ἐκέλευε·

κἀκεῖνοσ μέντοι ἐβοήθει. ὡσ δὲ ἐγένοντο ἐν τῇ ἐπ’ Εὐτρησίουσ ἐκτροπῇ, οἱ μὲν Ἀρκάδεσ καὶ Ἀργεῖοι προσέβαινον εἰσ τὴν Λάκαιναν, καὶ οὗτοι ὡσ ἀποκλείσοντεσ αὐτὸν τῆσ ἐπ’ οἶκον ὁδοῦ. ὁ δέ, οὗπέρ ἐστι χωρίον ἐπίπεδον ἐν ταῖσ συμβολαῖσ τῆσ τε ἐπ’ Εὐτρησίων καὶ τῆσ ἐπὶ Μηλέασ ὁδοῦ, ἐνταῦθα ἐκβὰσ παρετάξατο ὡσ μαχούμενοσ. ἔφασαν δ’ αὐτὸν καὶ πρὸ τῶν λόχων παριόντα τοιάδε παρακελεύσασθαι·

Ἄνδρεσ πολῖται, νῦν ἀγαθοὶ γενόμενοι ἀναβλέψωμεν ὀρθοῖσ ὄμμασιν· ἀποδῶμεν τοῖσ ἐπιγιγνομένοισ τὴν πατρίδα οἱάνπερ παρὰ τῶν πατέρων παρελάβομεν· παυσώμεθα αἰσχυνόμενοι καὶ παῖδασ καὶ γυναῖκασ καὶ πρεσβυτέρουσ καὶ ξένουσ, ἐν οἷσ πρόσθεν γε πάντων τῶν Ἑλλήνων περιβλεπτότατοι ἦμεν. τούτων δὲ ῥηθέντων ἐξ αἰθρίασ ἀστραπάσ τε καὶ βροντὰσ λέγουσιν αἰσίουσ αὐτῷ φανῆναι·

συνέβη δὲ καὶ πρὸσ τῷ δεξιῷ κέρατι τέμενόσ τε καὶ ἄγαλμα Ἡρακλέουσ οὗ δὴ καὶ ἀπόγονοσ λέγεται εἶναι. τοιγαροῦν ἐκ τούτων πάντων οὕτω πολὺ μένοσ καὶ θάρροσ τοῖσ στρατιώταισ φασὶν ἐμπεσεῖν ὥστ’ ἔργον εἶναι τοῖσ ἡγεμόσιν ἀνείργειν τοὺσ στρατιώτασ ὠθουμένουσ εἰσ τὸ πρόσθεν. ἐπεὶ μέντοι ἡγεῖτο ὁ Ἀρχίδαμοσ, ὀλίγοι μὲν τῶν πολεμίων δεξάμενοι εἰσ δόρυ αὐτοὺσ ἀπέθανον· οἱ δ’ ἄλλοι φεύγοντεσ ἔπιπτον, πολλοὶ μὲν ὑπὸ ἱππέων, πολλοὶ δὲ ὑπὸ τῶν Κελτῶν. ὡσ δὲ ληξάσησ τῆσ μάχησ τροπαῖον ἐστήσατο, εὐθὺσ ἔπεμψεν οἴκαδε ἀγγελοῦντα Δημοτέλη τὸν κήρυκα τῆσ τε νίκησ τὸ μέγεθοσ <καὶ> ὅτι Λακεδαιμονίων μὲν οὐδὲ εἷσ τεθναίη, τῶν δὲ πολεμίων παμπλήθεισ.

τοὺσ μέντοι ἐν Σπάρτῃ ἔφασαν ἀκούσαντασ ἀρξαμένουσ ἀπὸ Ἀγησιλάου καὶ τῶν γερόντων καὶ τῶν ἐφόρων πάντασ κλαίειν· οὕτω κοινόν τι ἄρα χαρᾷ καὶ λύπῃ δάκρυά ἐστιν. ἐπὶ μέντοι τῇ τῶν Ἀρκάδων τύχῃ οὐ πολύ τι ἧττον Λακεδαιμονίων ἥσθησαν Θηβαῖοί τε καὶ Ἠλεῖοι· οὕτωσ ἤδη ἤχθοντο ἐπὶ τῷ φρονήματι αὐτῶν. συνεχῶσ δὲ βουλευόμενοι Θηβαῖοι ὅπωσ ἂν τὴν ἡγεμονίαν λάβοιεν τῆσ Ἑλλάδοσ, ἐνόμισαν, εἰ πέμψειαν πρὸσ τὸν Περσῶν βασιλέα, πλεονεκτῆσαι ἄν τι ἐν ἐκείνῳ.

καὶ ἐκ τούτου παρακαλέσαντεσ ἤδη τοὺσ συμμάχουσ ἐπὶ προφάσει ὅτι καὶ Εὐθυκλῆσ ὁ Λακεδαιμόνιοσ εἰή παρὰ βασιλεῖ, ἀναβαίνουσι Θηβαίων μὲν Πελοπίδασ, Ἀρκάδων δὲ Ἀντίοχοσ ὁ παγκρατιαστήσ, Ἠλείων δὲ Ἀρχίδαμοσ· ἠκολούθει δὲ καὶ Ἀργεῖοσ. καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντεσ ταῦτα ἀνέπεμψαν Τιμαγόραν τε καὶ Λέοντα. ἐπεὶ δὲ ἐκεῖ ἐγένοντο, πολὺ ἐπλεονέκτει ὁ Πελοπίδασ παρὰ τῷ Πέρσῃ.

εἶχε γὰρ λέγειν καὶ ὅτι μόνοι τῶν Ἑλλήνων βασιλεῖ συνεμάχοντο ἐν Πλαταιαῖσ, καὶ ὅτι ὕστερον οὐδεπώποτε στρατεύσαιντο ἐπὶ βασιλέα, καὶ ὡσ Λακεδαιμόνιοι διὰ τοῦτο πολεμήσειαν αὐτοῖσ, ὅτι οὐκ ἐθελήσαιεν μετ’ Ἀγησιλάου ἐλθεῖν ἐπ’ αὐτὸν οὐδὲ θῦσαι ἐάσαιεν αὐτὸν ἐν Αὐλίδι τῇ Ἀρτέμιδι, ἔνθαπερ ὅτε Ἀγαμέμνων εἰσ τὴν Ἀσίαν ἐξέπλει θύσασ εἷλε Τροίαν. μέγα δὲ συνεβάλλετο τῷ Πελοπίδᾳ εἰσ τὸ τιμᾶσθαι καὶ ὅτι ἐνενικήκεσαν οἱ Θηβαῖοι μάχῃ ἐν Λεύκτροισ καὶ ὅτι πεπορθηκότεσ τὴν χώραν τῶν Λακεδαιμονίων ἐφαίνοντο.

ἔλεγε δὲ ὁ Πελοπίδασ ὅτι οἱ Ἀργεῖοι καὶ οἱ Ἀρκάδεσ μάχῃ ἡττημένοι εἰε͂ν ὑπὸ Λακεδαιμονίων, ἐπεὶ αὐτοὶ οὐ παρεγένοντο. συνεμαρτύρει δ’ αὐτῷ ταῦτα πάντα ὡσ ἀληθῆ λέγοι ὁ Ἀθηναῖοσ Τιμαγόρασ, καὶ ἐτιμᾶτο δεύτεροσ μετὰ τὸν Πελοπίδαν. ἐκ δὲ τούτου ἐρωτώμενοσ ὑπὸ βασιλέωσ ὁ Πελοπίδασ τί βούλοιτο ἑαυτῷ γραφῆναι εἶπεν ὅτι Μεσσήνην τε αὐτόνομον εἶναι ἀπὸ Λακεδαιμονίων καὶ Ἀθηναίουσ ἀνέλκειν τὰσ ναῦσ·

εἰ δὲ ταῦτα μὴ πείθοιντο, στρατεύειν ἐπ’ αὐτούσ· εἴ τισ δὲ πόλισ μὴ ἐθέλοι ἀκολουθεῖν, ἐπὶ ταύτην πρῶτον ἰέναι. γραφέντων δὲ τούτων καὶ ἀναγνωσθέντων τοῖσ πρέσβεσιν, εἶπεν ὁ Λέων ἀκούοντοσ τοῦ βασιλέωσ·

Νὴ Δία, ὦ Ἀθηναῖοι, ὡρ́α γε ὑμῖν, ὡσ ἐοίκεν, ἄλλον τινὰ φίλον ἀντὶ βασιλέωσ ζητεῖν. ἐπεὶ δὲ ἀπήγγειλεν ὁ γραμματεὺσ ἃ εἶπεν ὁ Ἀθηναῖοσ, πάλιν ἐξήνεγκε προσγεγραμμένα· εἰ δέ τι δικαιότερον τούτων γιγνώσκουσιν οἱ Ἀθηναῖοι, ἰόντασ πρὸσ βασιλέα διδάσκειν. ἐπεὶ δὲ ἀφίκοντο οἱ πρέσβεισ οἴκαδε ἕκαστοι, τὸν μὲν Τιμαγόραν ἀπέκτειναν οἱ Ἀθηναῖοι, κατηγοροῦντοσ τοῦ Λέοντοσ ὡσ οὔτε συσκηνοῦν ἑαυτῷ ἐθέλοι μετά τε Πελοπίδου πάντα βουλεύοιτο.

τῶν δὲ ἄλλων πρέσβεων ὁ μὲν Ἠλεῖοσ Ἀρχίδαμοσ, ὅτι προυτίμησε τὴν Ἦλιν πρὸ τῶν Ἀρκάδων, ἐπῄνει τὰ τοῦ βασιλέωσ, ὁ δὲ Ἀντίοχοσ, ὅτι ἠλαττοῦτο τὸ Ἀρκαδικόν, οὔτε τὰ δῶρα ἐδέξατο ἀπήγγειλέ τε πρὸσ τοὺσ μυρίουσ ὡσ βασιλεὺσ ἀρτοκόπουσ μὲν καὶ ὀψοποιοὺσ καὶ οἰνοχόουσ καὶ θυρωροὺσ παμπληθεῖσ ἔχοι, ἄνδρασ δὲ οἳ μάχοιντ’ ἂν Ἕλλησι πάνυ ζητῶν οὐκ ἂν ἔφη δύνασθαι ἰδεῖν. πρὸσ δὲ τούτοισ καὶ τὸ τῶν χρημάτων πλῆθοσ ἀλαζονείαν οἷ γε δοκεῖν ἔφη εἶναι, ἐπεὶ καὶ τὴν ὑμνουμένην ἂν χρυσῆν πλάτανον οὐχ ἱκανὴν ἔφη εἶναι τέττιγι σκιὰν παρέχειν. ὡσ δὲ οἱ Θηβαῖοι συνεκάλεσαν ἀπὸ τῶν πόλεων ἁπασῶν ἀκουσομένουσ τῆσ παρὰ βασιλέωσ ἐπιστολῆσ, καὶ ὁ Πέρσησ ὁ φέρων τὰ γράμματα δείξασ τὴν βασιλέωσ σφραγῖδα ἀνέγνω τὰ γεγραμμένα, οἱ μὲν Θηβαῖοι ὀμνύναι ταῦτα ἐκέλευον βασιλεῖ καὶ ἑαυτοῖσ τοὺσ βουλομένουσ φίλουσ εἶναι, οἱ δὲ ἀπὸ τῶν πόλεων ἀπεκρίναντο ὅτι οὐκ ὀμούμενοι ἀλλ’ ἀκουσόμενοι πεμφθείησαν·

εἰ δέ τι ὁρ́κων δέοιντο, πρὸσ τὰσ πόλεισ πέμπειν ἐκέλευον. ὁ μέντοι Ἀρκὰσ Λυκομήδησ καὶ τοῦτο ἔλεγεν, ὅτι οὐδὲ τὸν σύλλογον ἐν Θήβαισ δέοι εἶναι, ἀλλ’ ἔνθα ἂν ᾖ ὁ πόλεμοσ. χαλεπαινόντων δ’ αὐτῷ τῶν Θηβαίων καὶ λεγόντων ὡσ διαφθείροι τὸ συμμαχικόν, οὐδ’ εἰσ τὸ συνέδριον ἤθελε καθίζειν, ἀλλ’ ἀπιὼν ᾤχετο, καὶ μετ’ αὐτοῦ πάντεσ οἱ ἐξ Ἀρκαδίασ πρέσβεισ. ὡσ δ’ ἐν Θήβαισ οὐκ ἠθέλησαν οἱ συνελθόντεσ ὀμόσαι, ἔπεμπον οἱ Θηβαῖοι πρέσβεισ ἐπὶ τὰσ πόλεισ, ὀμνύναι κελεύοντεσ ποιήσειν κατὰ τὰ βασιλέωσ γράμματα, νομίζοντεσ ὀκνήσειν μίαν ἑκάστην τῶν πόλεων ἀπεχθάνεσθαι ἅμα ἑαυτοῖσ τε καὶ βασιλεῖ.

ἐπεὶ μέντοι εἰσ Κόρινθον πρῶτον αὐτῶν ἀφικομένων ὑπέστησαν οἱ Κορίνθιοι, καὶ ἀπεκρίναντο ὅτι οὐδὲν δέοιντο πρὸσ βασιλέα κοινῶν ὁρ́κων, ἐπηκολούθησαν καὶ ἄλλαι πόλεισ κατὰ ταὐτὰ ἀποκρινόμεναι. καὶ αὕτη μὲν ἡ Πελοπίδου καὶ τῶν Θηβαίων τῆσ ἀρχῆσ περιβολὴ οὕτω διελύθη. αὖθισ δ’ Ἐπαμεινώνδασ, βουληθεὶσ τοὺσ Ἀχαιοὺσ προσαγαγέσθαι, ὅπωσ μᾶλλον σφίσι καὶ οἱ Ἀρκάδεσ καὶ οἱ ἄλλοι σύμμαχοι προσέχοιεν τὸν νοῦν, ἔγνω ἐκστρατευτέον εἶναι ἐπὶ τὴν Ἀχαί̈αν.

Πεισίαν οὖν τὸν Ἀργεῖον στρατηγοῦντα ἐν τῷ Ἄργει πείθει προκαταλαβεῖν τὸ Ὄνειον. καὶ ὁ Πεισίασ μέντοι καταμαθὼν ἀμελουμένην τὴν τοῦ Ὀνείου φυλακὴν ὑπό τε Ναυκλέουσ, ὃσ ἦρχε τοῦ ξενικοῦ τῶν Λακεδαιμονίων, καὶ ὑπὸ Τιμομάχου τοῦ Ἀθηναίου, καταλαμβάνει νύκτωρ μετὰ δισχιλίων ὁπλιτῶν τὸν ὑπὲρ Κεγχρειῶν λόφον, ἔχων ἑπτὰ ἡμερῶν τὰ ἐπιτήδεια. ἐν δὲ ταύταισ ταῖσ ἡμέραισ ἐλθόντεσ οἱ Θηβαῖοι ὑπερβαίνουσι τὸ Ὄνειον, καὶ στρατεύουσι πάντεσ οἱ σύμμαχοι ἐπ’ Ἀχαί̈αν, ἡγουμένου Ἐπαμεινώνδου.

προσπεσόντων δ’ αὐτῷ τῶν βελτίστων ἐκ τῆσ Ἀχαί̈ασ, ἐνδυναστεύει ὁ Ἐπαμεινώνδασ ὥστε μὴ φυγαδεῦσαι τοὺσ κρατίστουσ μηδὲ πολιτείαν μεταστῆσαι, ἀλλὰ πιστὰ λαβὼν παρὰ τῶν Ἀχαιῶν ἦ μὴν συμμάχουσ ἔσεσθαι καὶ ἀκολουθήσειν ὅποι ἂν Θηβαῖοι ἡγῶνται, οὕτωσ ἀπῆλθεν οἴκαδε. κατηγορούντων δὲ αὐτοῦ τῶν τε Ἀρκάδων καὶ τῶν ἀντιστασιωτῶν ὡσ Λακεδαιμονίοισ κατεσκευακὼσ τὴν Ἀχαί̈αν ἀπέλθοι, ἔδοξε Θηβαίοισ πέμψαι ἁρμοστὰσ εἰσ τὰσ Ἀχαί̈δασ πόλεισ.

οἱ δ’ ἐλθόντεσ τοὺσ μὲν βελτίστουσ σὺν τῷ πλήθει ἐξέβαλον, δημοκρατίασ δὲ ἐν τῇ Ἀχαί̈ᾳ κατέστησαν. οἱ μέντοι ἐκπεσόντεσ συστάντεσ ταχύ, ἐπὶ μίαν ἑκάστην τῶν πόλεων πορευόμενοι, ὄντεσ οὐκ ὀλίγοι, κατῆλθόν τε καὶ κατέσχον τὰσ πόλεισ. ἐπεὶ δὲ κατελθόντεσ οὐκέτι ἐμέσευον, ἀλλὰ προθύμωσ συνεμάχουν τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, ἐπιέζοντο οἱ Ἀρκάδεσ ἔνθεν μὲν ὑπὸ Λακεδαιμονίων, ἔνθεν δὲ ὑπὸ Ἀχαιῶν. ἐν δὲ τῷ Σικυῶνι τὸ μὲν μέχρι τούτου κατὰ τοὺσ ἀρχαίουσ νόμουσ ἡ πολιτεία ἦν.

ἐκ δὲ τούτου βουλόμενοσ ὁ Εὔφρων, ὥσπερ παρὰ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ μέγιστοσ ἦν τῶν πολιτῶν, οὕτω καὶ παρὰ τοῖσ ἐναντίοισ αὐτῶν πρωτεύειν, λέγει πρὸσ τοὺσ Ἀργείουσ καὶ πρὸσ τοὺσ Ἀρκάδασ ὡσ εἰ μὲν οἱ πλουσιώτατοι ἐγκρατεῖσ ἔσοιντο τοῦ Σικυῶνοσ, σαφῶσ, ὅταν τύχῃ, πάλιν λακωνιεῖ ἡ πόλισ· ἐὰν δὲ δημοκρατία γένηται, εὖ ἴστε, ἔφη, ὅτι διαμενεῖ ὑμῖν ἡ πόλισ. ἐὰν οὖν μοι παραγένησθε, ἐγὼ ἔσομαι ὁ συγκαλῶν τὸν δῆμον, καὶ ἅμα ἐγὼ ὑμῖν ταύτην πίστιν ἐμαυτοῦ δώσω καὶ τὴν πόλιν βέβαιον ἐν τῇ συμμαχίᾳ παρέξω. ταῦτα δ’, ἔφη, ἐγὼ πράττω εὖ ἴστε ὅτι πάλαι μὲν χαλεπῶσ φέρων, ὥσπερ ὑμεῖσ, τὸ φρόνημα τῶν Λακεδαιμονίων, ἄσμενοσ δ’ ἂν τὴν δουλείαν ἀποφυγών. οἱ οὖν Ἀρκάδεσ καὶ οἱ Ἀργεῖοι ἡδέωσ ταῦτ’ ἀκούσαντεσ παρεγένοντο αὐτῷ.

ὁ δ’ εὐθὺσ ἐν τῇ ἀγορᾷ παρόντων τῶν Ἀργείων καὶ τῶν Ἀρκάδων συνεκάλει τὸν δῆμον, ὡσ τῆσ πολιτείασ ἐσομένησ ἐπὶ τοῖσ ἴσοισ καὶ ὁμοίοισ. ἐπεὶ δὲ συνῆλθον, στρατηγοὺσ ἐκέλευσεν ἑλέσθαι οὕστινασ αὐτοῖσ δοκοίη· οἱ δ’ αἱροῦνται αὐτόν τε τὸν Εὔφρονα καὶ Ἱππόδαμον καὶ Κλέανδρον καὶ Ἀκρίσιον καὶ Λύσανδρον. ὡσ δὲ ταῦτα ἐπέπρακτο, καὶ ἐπὶ τὸ ξενικὸν καθίστησιν Ἀδέαν τὸν αὑτοῦ υἱόν, Λυσιμένην τὸν πρόσθεν ἄρχοντα ἀποστήσασ. καὶ εὐθὺσ μὲν τούτων τῶν ξένων ὁ Εὔφρων πιστούσ τινασ εὖ ποιῶν ἐποιήσατο, καὶ ἄλλουσ προσελάμβανεν, οὔτε τῶν δημοσίων οὔτε τῶν ἱερῶν χρημάτων φειδόμενοσ.

καὶ ὅσουσ δ’ ἐξέβαλεν ἐπὶ λακωνισμῷ, καὶ τοῖσ τούτων χρήμασιν ἐχρῆτο. καὶ τῶν συναρχόντων δὲ τοὺσ μὲν δόλῳ ἀπέκτεινε, τοὺσ δ’ ἐξέβαλεν· ὥστε πάντα ὑφ’ ἑαυτῷ ἐποιήσατο καὶ σαφῶσ τύραννοσ ἦν. ὅπωσ δὲ ταῦτα ἐπιτρέποιεν αὐτῷ οἱ σύμμαχοι, τὰ μέν τι καὶ χρήμασι διεπράττετο, τὰ δὲ καί, εἴ που στρατεύοιντο, προθύμωσ ἔχων τὸ ξενικὸν συνηκολούθει.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ζ, chapter 1

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Ζ, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION