헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί3́2́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Γ, chapter 2)

ὁ μὲν δὴ Δερκυλίδασ ταῦτα διαπραξάμενοσ καὶ λαβὼν ἐν ὀκτὼ ἡμέραισ ἐννέα πόλεισ, ἐβουλεύετο ὅπωσ ἂν μὴ ἐν τῇ φιλίᾳ χειμάζων βαρὺσ εἰή τοῖσ συμμάχοισ, ὥσπερ Θίβρων, μηδ’ αὖ Φαρνάβαζοσ καταφρονῶν τῇ ἵππῳ κακουργῇ τὰσ Ἑλληνίδασ πόλεισ. πέμπει οὖν πρὸσ αὐτὸν καὶ ἐρωτᾷ πότερον βούλεται εἰρήνην ἢ πόλεμον ἔχειν. ὁ μέντοι Φαρνάβαζοσ νομίσασ τὴν Αἰολίδα ἐπιτετειχίσθαι τῇ ἑαυτοῦ οἰκήσει Φρυγίᾳ, σπονδὰσ εἵλετο. ὡσ δὲ ταῦτα ἐγένετο, ἐλθὼν ὁ Δερκυλίδασ εἰσ τὴν Βιθυνίδα Θρᾴκην ἐκεῖ διεχείμαζεν, οὐδὲ τοῦ Φαρναβάζου πάνυ τι ἀχθομένου·

πολλάκισ γὰρ οἱ Βιθυνοὶ αὐτῷ ἐπολέμουν. καὶ τὰ μὲν ἄλλα ὁ Δερκυλίδασ ἀσφαλῶσ φέρων καὶ ἄγων τὴν Βιθυνίδα καὶ ἄφθονα ἔχων τὰ ἐπιτήδεια διετέλει· ἐπειδὴ δὲ ἦλθον αὐτῷ παρὰ τοῦ Σεύθου πέραθεν σύμμαχοι τῶν Ὀδρυσῶν ἱππεῖσ τε ὡσ διακόσιοι καὶ πελτασταὶ ὡσ τριακόσιοι, οὗτοι στρατοπεδευσάμενοι καὶ περισταυρωσάμενοι ἀπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ ὡσ εἴκοσι στάδια, αἰτοῦντεσ φύλακασ τοῦ στρατοπέδου τὸν Δερκυλίδαν τῶν ὁπλιτῶν, ἐξῇσαν ἐπὶ λείαν, καὶ πολλὰ ἐλάμβανον ἀνδράποδά τε καὶ χρήματα. ἤδη δ’ ὄντοσ μεστοῦ τοῦ στρατοπέδου αὐτοῖσ πολλῶν αἰχμαλώτων, καταμαθόντεσ οἱ Βιθυνοὶ ὅσοι τ’ ἐξῇσαν καὶ ὅσουσ κατέλιπον Ἕλληνασ φύλακασ, συλλεγέντεσ παμπλήθεισ πελτασταὶ καὶ ἱππεῖσ ἅμ’ ἡμέρᾳ προσπίπτουσι τοῖσ ὁπλίταισ ὡσ διακοσίοισ οὖσιν.

ἐπειδὴ δ’ ἐγγὺσ ἐγένοντο, οἱ μὲν ἔβαλλον, οἱ δ’ ἠκόντιζον εἰσ αὐτούσ. οἱ δ’ ἐπεὶ ἐτιτρώσκοντο μὲν καὶ ἀπέθνῃσκον, ἐποίουν δ’ οὐδὲν κατειργμένοι ἐν τῷ σταυρώματι ὡσ ἀνδρομήκει ὄντι, διασπάσαντεσ τὸ αὑτῶν ὀχύρωμα ἐφέροντο εἰσ αὐτούσ· οἱ δὲ ᾗ μὲν ἐκθέοιεν ὑπεχώρουν, καὶ ῥᾳδίωσ ἀπέφευγον πελτασταὶ ὁπλίτασ, ἔνθεν δὲ καὶ ἔνθεν ἠκόντιζον, καὶ πολλοὺσ αὐτῶν ἐφ’ ἑκάστῃ ἐκδρομῇ κατέβαλλον·

τέλοσ δὲ ὥσπερ ἐν αὐλίῳ σηκασθέντεσ κατηκοντίσθησαν. ἐσώθησαν μέντοι αὐτῶν ἀμφὶ τοὺσ πεντεκαίδεκα εἰσ τὸ Ἑλληνικόν, καὶ οὗτοι, ἐπεὶ εὐθέωσ ᾔσθοντο τὸ πρᾶγμα, ἀποχωρήσαντεσ, ἐν τῇ μάχῃ διαπεσόντεσ ἀμελησάντων τῶν Βιθυνῶν. ταχὺ δὲ ταῦτα διαπραξάμενοι οἱ Βιθυνοὶ καὶ τοὺσ σκηνοφύλακασ τῶν Ὀδρυσῶν Θρᾳκῶν ἀποκτείναντεσ, ἀπολαβόντεσ πάντα τὰ αἰχμάλωτα ἀπῆλθον·

ὥστε οἱ Ἕλληνεσ ἐπεὶ ᾔσθοντο, βοηθοῦντεσ οὐδὲν ἄλλο ηὑρ͂ον ἢ νεκροὺσ γυμνοὺσ ἐν τῷ στρατοπέδῳ. ἐπεὶ μέντοι ἐπανῆλθον οἱ Ὀδρύσαι, θάψαντεσ τοὺσ ἑαυτῶν καὶ πολὺν οἶνον ἐκπιόντεσ ἐπ’ αὐτοῖσ καὶ ἱπποδρομίαν ποιήσαντεσ, ὁμοῦ δὴ τὸ λοιπὸν τοῖσ Ἕλλησι στρατοπεδευσάμενοι ἦγον καὶ ἔκαον τὴν Βιθυνίδα. ἅμα δὲ τῷ ἦρι ἀποπορευόμενοσ ὁ Δερκυλίδασ ἐκ τῶν Βιθυνῶν ἀφικνεῖται εἰσ Λάμψακον.

ἐνταῦθα δ’ ὄντοσ αὐτοῦ ἔρχονται ἀπὸ τῶν οἴκοι τελῶν Ἄρακόσ τε καὶ Ναυβάτησ καὶ Ἀντισθένησ. οὗτοι δ’ ἦλθον ἐπισκεψόμενοι τά τε ἄλλα ὅπωσ ἔχοι τὰ ἐν τῇ Ἀσίᾳ, καὶ Δερκυλίδᾳ ἐροῦντεσ μένοντι ἄρχειν καὶ τὸν ἐπιόντα ἐνιαυτόν· ἐπιστεῖλαι δὲ σφίσιν αὐτοῖσ τοὺσ ἐφόρουσ καὶ συγκαλέσαντασ τοὺσ στρατιώτασ εἰπεῖν ὡσ ὧν μὲν πρόσθεν ἐποίουν μέμφοιντο αὐτοῖσ, ὅτι δὲ νῦν οὐδὲν ἠδίκουν, ἐπαινοῖεν· καὶ περὶ τοῦ λοιποῦ χρόνου εἰπεῖν ὅτι ἂν μὲν ἀδικῶσιν, οὐκ ἐπιτρέψουσιν, ἂν δὲ δίκαια περὶ τοὺσ συμμάχουσ ποιῶσιν, ἐπαινέσονται αὐτούσ. ἐπεὶ μέντοι συγκαλέσαντεσ τοὺσ στρατιώτασ ταῦτ’ ἔλεγον, ὁ τῶν Κυρείων προεστηκὼσ ἀπεκρίνατο·

Ἀλλ’, ὦ ἄνδρεσ Λακεδαιμόνιοι, ἡμεῖσ μέν ἐσμεν οἱ αὐτοὶ νῦν τε καὶ πέρυσιν· ἄρχων δὲ ἄλλοσ μὲν νῦν, ἄλλοσ δὲ τὸ παρελθόν. τὸ οὖν αἴτιον τοῦ νῦν μὲν μὴ ἐξαμαρτάνειν, τότε δέ, αὐτοὶ ἤδη ἱκανοί ἐστε γιγνώσκειν. συσκηνούντων δὲ τῶν τε οἴκοθεν πρέσβεων καὶ τοῦ Δερκυλίδα, ἐπεμνήσθη τισ τῶν περὶ τὸν Ἄρακον ὅτι καταλελοίποιεν πρέσβεισ τῶν Χερρονησιτῶν ἐν Λακεδαίμονι.

τούτουσ δὲ λέγειν ἔφασαν ὡσ νῦν μὲν οὐ δύναιντο τὴν Χερρόνησον ἐργάζεσθαι· φέρεσθαι γὰρ καὶ ἄγεσθαι ὑπὸ τῶν Θρᾳκῶν· εἰ δ’ ἀποτειχισθείη ἐκ θαλάττησ εἰσ θάλατταν, καὶ σφίσιν ἂν γῆν πολλὴν καὶ ἀγαθὴν εἶναι ἐργάζεσθαι καὶ ἄλλοισ ὁπόσοι βούλοιντο Λακεδαιμονίων· ὥστ’ ἔφασαν οὐκ ἂν θαυμάζειν εἰ καὶ πεμφθείη τισ Λακεδαιμονίων ἀπὸ τῆσ πόλεωσ σὺν δυνάμει ταῦτα πράξων. ὁ οὖν Δερκυλίδασ πρὸσ μὲν ἐκείνουσ οὐκ εἶπεν ἣν ἔχοι γνώμην ταῦτ’ ἀκούσασ, ἀλλ’ ἔπεμψεν αὐτοὺσ ἐπ’ Ἐφέσου διὰ τῶν Ἑλληνίδων πόλεων, ἡδόμενοσ ὅτι ἔμελλον ὄψεσθαι τὰσ πόλεισ ἐν εἰρήνῃ εὐδαιμονικῶσ διαγούσασ.

οἱ μὲν δὴ ἐπορεύοντο. ὁ δὲ Δερκυλίδασ ἐπειδὴ ἔγνω μενετέον ὄν, πάλιν πέμψασ πρὸσ τὸν Φαρνάβαζον ἐπήρετο πότερα βούλοιτο σπονδὰσ ἔχειν καθάπερ διὰ τοῦ χειμῶνοσ ἢ πόλεμον. ἑλομένου δὲ τοῦ Φαρναβάζου καὶ τότε σπονδάσ, οὕτω καταλιπὼν καὶ τὰσ περὶ ἐκεῖνον πόλεισ φιλίασ ἐν εἰρήνῃ διαβαίνει τὸν Ἑλλήσποντον σὺν τῷ στρατεύματι εἰσ τὴν Εὐρώπην, καὶ διὰ φιλίασ τῆσ Θρᾴκησ πορευθεὶσ καὶ ξενισθεὶσ ὑπὸ Σεύθου ἀφικνεῖται εἰσ Χερρόνησον. ἣν καταμαθὼν πόλεισ μὲν ἕνδεκα ἢ δώδεκα ἔχουσαν, χώραν δὲ παμφορωτάτην καὶ ἀρίστην οὖσαν, κεκακωμένην δέ, ὥσπερ ἐλέγετο, ὑπὸ τῶν Θρᾳκῶν, ἐπεὶ μετρῶν ηὑρ͂ε τοῦ ἰσθμοῦ ἑπτὰ καὶ τριάκοντα στάδια, οὐκ ἐμέλλησεν, ἀλλὰ θυσάμενοσ ἐτείχιζε, κατὰ μέρη διελὼν τοῖσ στρατιώταισ τὸ χωρίον·

καὶ ἆθλα ὑποσχόμενοσ δώσειν τοῖσ πρώτοισ ἐκτειχίσασι, καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὡσ ἕκαστοι ἄξιοι εἰε͂ν, ἀπετέλεσε τὸ τεῖχοσ ἀρξάμενοσ ἀπὸ ἠρινοῦ χρόνου πρὸ ὀπώρασ. καὶ ἐποίησεν ἐντὸσ τοῦ τείχουσ ἕνδεκα μὲν πόλεισ, πολλοὺσ δὲ λιμένασ, πολλὴν δὲ κἀγαθὴν σπόριμον, πολλὴν δὲ πεφυτευμένην, παμπλήθεισ δὲ καὶ παγκάλασ νομὰσ παντοδαποῖσ κτήνεσι. ταῦτα δὲ πράξασ διέβαινε πάλιν εἰσ τὴν Ἀσίαν.

ἐπισκοπῶν δὲ τὰσ πόλεισ ἑώρα τὰ μὲν ἄλλα καλῶσ ἐχούσασ, Χίων δὲ φυγάδασ ηὑρ͂εν Ἀταρνέα ἔχοντασ χωρίον ἰσχυρόν, καὶ ἐκ τούτου ὁρμωμένουσ φέροντασ καὶ ἄγοντασ τὴν Ιὠνίαν, καὶ ζῶντασ ἀπὸ τούτου.

πυθόμενοσ δὲ ὅτι πολὺσ σῖτοσ ἐνῆν αὐτοῖσ, περιστρατοπεδευσάμενοσ ἐπολιόρκει· καὶ ἐν ὀκτὼ μησὶ παραστησάμενοσ αὐτούσ, καταστήσασ ἐν αὐτῷ Δράκοντα Πελληνέα ἐπιμελητήν, καὶ κατασκευάσασ ἐν τῷ χωρίῳ ἔκπλεω πάντα τὰ ἐπιτήδεια, ἵνα εἰή αὐτῷ καταγωγή, ὁπότε ἀφικνοῖτο, ἀπῆλθεν εἰσ Ἔφεσον, ἣ ἀπέχει ἀπὸ Σάρδεων τριῶν ἡμερῶν ὁδόν. καὶ μέχρι τούτου τοῦ χρόνου ἐν εἰρήνῃ διῆγον Τισσαφέρνησ τε καὶ Δερκυλίδασ καὶ οἱ ταύτῃ Ἕλληνεσ καὶ οἱ βάρβαροι.

ἐπεὶ δὲ ἀφικνούμενοι πρέσβεισ εἰσ Λακεδαίμονα ἀπὸ τῶν Ιὠνίδων πόλεων ἐδίδασκον ὅτι εἰή ἐπὶ Τισσαφέρνει, εἰ βούλοιτο, ἀφιέναι αὐτονόμουσ τὰσ Ἑλληνίδασ πόλεισ· εἰ οὖν κακῶσ πάσχοι Καρία, ἔνθαπερ ὁ Τισσαφέρνουσ οἶκοσ, οὕτωσ ἂν ἔφασαν τάχιστα νομίζειν αὐτὸν συγχωρῆσαι αὐτονόμουσ σφᾶσ ἀφεῖναι· ἀκούσαντεσ ταῦτα οἱ ἔφοροι ἔπεμψαν πρὸσ Δερκυλίδαν, καὶ ἐκέλευον αὐτὸν διαβαίνειν σὺν τῷ στρατεύματι ἐπὶ Καρίαν καὶ Φάρακα τὸν ναύαρχον σὺν ταῖσ ναυσὶ παραπλεῖν. οἱ μὲν δὴ ταῦτ’ ἐποίουν.

ἐτύγχανε δὲ κατὰ τοῦτον τὸν χρόνον καὶ Φαρνάβαζοσ πρὸσ Τισσαφέρνην ἀφιγμένοσ, ἅμα μὲν ὅτι στρατηγὸσ τῶν πάντων ἀπεδέδεικτο Τισσαφέρνησ, ἅμα δὲ διαμαρτυρόμενοσ ὅτι ἕτοιμοσ εἰή κοινῇ πολεμεῖν καὶ συμμάχεσθαι καὶ συνεκβάλλειν τοὺσ Ἕλληνασ ἐκ τῆσ βασιλέωσ· ἄλλωσ τε γὰρ ὑπεφθόνει τῆσ στρατηγίασ τῷ Τισσαφέρνει καὶ τῆσ Αἰολίδοσ χαλεπῶσ ἔφερεν ἀπεστερημένοσ. ὁ δ’ ἀκούων, Πρῶτον μὲν τοίνυν, ἔφη, διάβηθι σὺν ἐμοὶ ἐπὶ Καρίαν, ἔπειτα δὲ καὶ περὶ τούτων βουλευσόμεθα. ἐπεὶ δ’ ἐκεῖ ἦσαν, ἔδοξεν αὐτοῖσ ἱκανὰσ φυλακὰσ εἰσ τὰ ἐρύματα καταστήσαντασ διαβαίνειν πάλιν ἐπὶ τὴν Ιὠνίαν.

ὡσ δ’ ἤκουσεν ὁ Δερκυλίδασ ὅτι πάλιν πεπερακότεσ εἰσὶ τὸν Μαίανδρον, εἰπὼν τῷ Φάρακι ὡσ ὀκνοίη μὴ ὁ Τισσαφέρνησ καὶ ὁ Φαρνάβαζοσ ἐρήμην οὖσαν καταθέοντεσ φέρωσι καὶ ἄγωσι τὴν χώραν, διέβαινε καὶ αὐτόσ. πορευόμενοι δὲ οὗτοι οὐδέν τι συντεταγμένῳ τῷ στρατεύματι, ὡσ προεληλυθότων τῶν πολεμίων εἰσ τὴν Ἐφεσίαν, ἐξαίφνησ ὁρῶσιν ἐκ τοῦ ἀντιπέρασ σκοποὺσ ἐπὶ τῶν μνημάτων· καὶ ἀνταναβιβάσαντεσ εἰσ τὰ παρ’ ἑαυτοῖσ μνημεῖα καὶ τύρσεισ τινὰσ καθορῶσι παρατεταγμένουσ ᾗ αὐτοῖσ ἦν ἡ ὁδὸσ Κᾶράσ τε λευκάσπιδασ καὶ τὸ Περσικὸν ὅσον ἐτύγχανε παρὸν στράτευμα καὶ τὸ Ἑλληνικὸν ὅσον εἶχεν ἑκάτεροσ αὐτῶν καὶ τὸ ἱππικὸν μάλα πολύ, τὸ μὲν Τισσαφέρνουσ ἐπὶ τῷ δεξιῷ κέρατι, τὸ δὲ Φαρναβάζου ἐπὶ τῷ εὐωνύμῳ.

ὡσ δὲ ταῦτα ᾔσθετο ὁ Δερκυλίδασ, τοῖσ μὲν ταξιάρχοισ καὶ τοῖσ λοχαγοῖσ εἶπε παρατάττεσθαι τὴν ταχίστην εἰσ ὀκτώ, τοὺσ δὲ πελταστὰσ ἐπὶ τὰ κράσπεδα ἑκατέρωθεν καθίστασθαι καὶ τοὺσ ἱππέασ, ὅσουσ γε δὴ καὶ οἱούσ ἐτύγχανεν ἔχων·

αὐτὸσ δὲ ἐθύετο. ὅσον μὲν δὴ ἦν ἐκ Πελοποννήσου στράτευμα, ἡσυχίαν εἶχε καὶ παρεσκευάζετο ὡσ μαχούμενον·

ὅσοι δὲ ἦσαν ἀπὸ Πριήνησ τε καὶ Ἀχιλλείου καὶ ἀπὸ νήσων καὶ τῶν Ιὠνικῶν πόλεων, οἱ μέν τινεσ καταλιπόντεσ ἐν τῷ σίτῳ τὰ ὅπλα ἀπεδίδρασκον· καὶ γὰρ ἦν βαθὺσ ὁ σῖτοσ ἐν τῷ Μαιάνδρου πεδίῳ· ὅσοι δὲ καὶ ἔμενον, δῆλοι ἦσαν οὐ μενοῦντεσ. τὸν μὲν οὖν Φαρνάβαζον ἐξηγγέλλετο μάχεσθαι κελεύειν·

ὁ μέντοι Τισσαφέρνησ τό τε Κύρειον στράτευμα καταλογιζόμενοσ ὡσ ἐπολέμησεν αὐτοῖσ καὶ τούτῳ πάντασ νομίζων ὁμοίουσ εἶναι τοὺσ Ἕλληνασ, οὐκ ἐβούλετο μάχεσθαι, ἀλλὰ πέμψασ πρὸσ Δερκυλίδαν εἶπεν ὅτι εἰσ λόγουσ βούλοιτο αὐτῷ ἀφικέσθαι. καὶ ὁ Δερκυλίδασ λαβὼν τοὺσ κρατίστουσ τὰ εἴδη τῶν περὶ αὐτὸν καὶ ἱππέων καὶ πεζῶν προῆλθε πρὸσ τοὺσ ἀγγέλουσ, καὶ εἶπεν· Ἀλλὰ παρεσκευάσμην μὲν ἔγωγε μάχεσθαι, ὡσ ὁρᾶτε· ἐπεὶ μέντοι ἐκεῖνοσ βούλεται εἰσ λόγουσ ἀφικέσθαι, οὐδ’ ἐγὼ ἀντιλέγω. ἂν μέντοι ταῦτα δέῃ ποιεῖν, πιστὰ καὶ ὁμήρουσ δοτέον καὶ ληπτέον. δόξαντα δὲ ταῦτα καὶ περανθέντα, τὰ μὲν στρατεύματα ἀπῆλθε, τὸ μὲν βαρβαρικὸν εἰσ Τράλλεισ τῆσ Καρίασ, τὸ δ’ Ἑλληνικὸν εἰσ Λεύκοφρυν, ἔνθα ἦν Ἀρτέμιδόσ τε ἱερὸν μάλα ἅγιον καὶ λίμνη πλέον ἢ σταδίου ὑπόψαμμοσ ἀέναοσ ποτίμου καὶ θερμοῦ ὕδατοσ.

καὶ τότε μὲν ταῦτα ἐπράχθη· τῇ δ’ ὑστεραίᾳ εἰσ τὸ συγκείμενον χωρίον ἦλθον, καὶ ἔδοξεν αὐτοῖσ πυθέσθαι ἀλλήλων ἐπὶ τίσιν ἂν τὴν εἰρήνην ποιήσαιντο. ὁ μὲν δὴ Δερκυλίδασ εἶπεν, εἰ αὐτονόμουσ ἐῴη βασιλεὺσ τὰσ Ἑλληνίδασ πόλεισ, ὁ δὲ Τισσαφέρνησ καὶ Φαρνάβαζοσ εἶπαν ὅτι, εἰ ἐξέλθοι τὸ Ἑλληνικὸν στράτευμα ἐκ τῆσ χώρασ καὶ οἱ Λακεδαιμονίων ἁρμοσταὶ ἐκ τῶν πόλεων.

ταῦτα δὲ εἰπόντεσ ἀλλήλοισ σπονδὰσ ἐποιήσαντο, ἑώσ ἀπαγγελθείη τὰ λεχθέντα Δερκυλίδᾳ μὲν εἰσ Λακεδαίμονα, Τισσαφέρνει δὲ ἐπὶ βασιλέα. τούτων δὲ πραττομένων ἐν τῇ Ἀσίᾳ ὑπὸ Δερκυλίδα, Λακεδαιμόνιοι κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον, πάλαι ὀργιζόμενοι τοῖσ Ἠλείοισ καὶ ὅτι ἐποιήσαντο συμμαχίαν πρὸσ Ἀθηναίουσ καὶ Ἀργείουσ καὶ Μαντινέασ, καὶ ὅτι δίκην φάσκοντεσ καταδεδικάσθαι αὐτῶν ἐκώλυον καὶ τοῦ ἱππικοῦ καὶ τοῦ γυμνικοῦ ἀγῶνοσ, καὶ οὐ μόνον ταῦτ’ ἤρκει, ἀλλὰ καὶ Λίχα παραδόντοσ Θηβαίοισ τὸ ἁρ́μα, ἐπεὶ ἐκηρύττοντο νικῶντεσ, ὅτε εἰσῆλθε Λίχασ στεφανώσων τὸν ἡνίοχον, μαστιγοῦντεσ αὐτόν, ἄνδρα γέροντα, ἐξήλασαν·

τούτων δ’ ὕστερον καὶ Ἄγιδοσ πεμφθέντοσ θῦσαι τῷ Διὶ κατὰ μαντείαν τινὰ ἐκώλυον οἱ Ἠλεῖοι μὴ προσεύχεσθαι νίκην πολέμου, λέγοντεσ ὡσ καὶ τὸ ἀρχαῖον εἰή οὕτω νόμιμον, μὴ χρηστηριάζεσθαι τοὺσ Ἕλληνασ ἐφ’ Ἑλλήνων πολέμῳ·

ὥστε ἄθυτοσ ἀπῆλθεν. ἐκ τούτων οὖν πάντων ὀργιζομένοισ ἔδοξε τοῖσ ἐφόροισ καὶ τῇ ἐκκλησίᾳ σωφρονίσαι αὐτούσ.

πέμψαντεσ οὖν πρέσβεισ εἰσ Ἦλιν εἶπον ὅτι τοῖσ τέλεσι τῶν Λακεδαιμονίων δίκαιον δοκοίη εἶναι ἀφιέναι αὐτοὺσ τὰσ περιοικίδασ πόλεισ αὐτονόμουσ. ἀποκριναμένων δὲ τῶν Ἠλείων ὅτι οὐ ποιήσοιεν ταῦτα, ἐπιληίδασ γὰρ ἔχοιεν τὰσ πόλεισ, φρουρὰν ἔφηναν οἱ ἔφοροι. ἄγων δὲ τὸ στράτευμα Ἆγισ ἐνέβαλε διὰ τῆσ Ἀχαί̈ασ εἰσ τὴν Ἠλείαν κατὰ Λάρισον. ἄρτι δὲ τοῦ στρατεύματοσ ὄντοσ ἐν τῇ πολεμίᾳ καὶ κοπτομένησ τῆσ χώρασ, σεισμὸσ ἐπιγίγνεται·

ὁ δ’ Ἆγισ θεῖον ἡγησάμενοσ ἐξελθὼν πάλιν ἐκ τῆσ χώρασ διαφῆκε τὸ στράτευμα. ἐκ δὲ τούτου οἱ Ἠλεῖοι πολὺ θρασύτεροι ἦσαν, καὶ διεπρεσβεύοντο εἰσ τὰσ πόλεισ, ὅσασ ᾔδεσαν δυσμενεῖσ τοῖσ Λακεδαιμονίοισ οὔσασ. περιόντι δὲ τῷ ἐνιαυτῷ φαίνουσι πάλιν οἱ ἔφοροι φρουρὰν ἐπὶ τὴν Ἦλιν, καὶ συνεστρατεύοντο τῷ Ἄγιδι πλὴν Βοιωτῶν καὶ Κορινθίων οἵ τε ἄλλοι πάντεσ σύμμαχοι καὶ οἱ Ἀθηναῖοι.

ἐμβαλόντοσ δὲ τοῦ Ἄγιδοσ δι’ Αὐλῶνοσ, εὐθὺσ μὲν Λεπρεᾶται ἀποστάντεσ τῶν Ἠλείων προσεχώρησαν αὐτῷ, εὐθὺσ δὲ Μακίστιοι, ἐχόμενοι δ’ Ἐπιταλιεῖσ. διαβαίνοντι δὲ τὸν ποταμὸν προσεχώρουν Λετρῖνοι καὶ Ἀμφίδολοι καὶ Μαργανεῖσ. ἐκ δὲ τούτου ἐλθὼν εἰσ Ὀλυμπίαν ἔθυε τῷ Διὶ τῷ Ὀλυμπίῳ·

κωλύειν δὲ οὐδεὶσ ἔτι ἐπειρᾶτο. θύσασ δὲ πρὸσ τὸ ἄστυ ἐπορεύετο, κόπτων καὶ κάων τὴν χώραν, καὶ ὑπέρπολλα μὲν κτήνη, ὑπέρπολλα δὲ ἀνδράποδα ἡλίσκετο ἐκ τῆσ χώρασ· ὥστε ἀκούοντεσ καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν Ἀρκάδων καὶ Ἀχαιῶν ἑκόντεσ ᾖσαν συστρατευσόμενοι καὶ μετεῖχον τῆσ ἁρπαγῆσ. καὶ ἐγένετο αὕτη ἡ στρατεία ὥσπερ ἐπισιτισμὸσ τῇ Πελοποννήσῳ. ἐπεὶ δὲ ἀφίκετο πρὸσ τὴν πόλιν, τὰ μὲν προάστια καὶ τὰ γυμνάσια καλὰ ὄντα ἐλυμαίνετο, τὴν δὲ πόλιν ἀτείχιστοσ γὰρ ἦν ἐνόμισαν αὐτὸν μὴ βούλεσθαι μᾶλλον ἢ μὴ δύνασθαι ἑλεῖν.

δῃουμένησ δὲ τῆσ χώρασ, καὶ οὔσησ τῆσ στρατιᾶσ περὶ Κυλλήνην, βουλόμενοι οἱ περὶ Ξενίαν τὸν λεγόμενον μεδίμνῳ ἀπομετρήσασθαι <τὸ> παρὰ τοῦ πατρὸσ ἀργύριον δι’ αὐτῶν προσχωρῆσαι τοῖσ Λακεδαιμονίοισ, ἐκπεσόντεσ ἐξ οἰκίασ ξίφη ἔχοντεσ σφαγὰσ ποιοῦσι, καὶ ἄλλουσ τέ τινασ ἀποκτείνουσι καὶ ὅμοιόν τινα Θρασυδαίῳ ἀποκτείναντεσ τῷ τοῦ δήμου προστάτῃ ᾤοντο Θρασυδαῖον ἀπεκτονέναι, ὥστε ὁ μὲν δῆμοσ παντελῶσ κατηθύμησε καὶ ἡσυχίαν εἶχεν, οἱ δὲ σφαγεῖσ πάντ’ ᾤοντο πεπραγμένα εἶναι, καὶ οἱ ὁμογνώμονεσ αὐτοῖσ ἐξεφέροντο τὰ ὅπλα εἰσ τὴν ἀγοράν. ὁ δὲ Θρασυδαῖοσ ἔτι καθεύδων ἐτύγχανεν οὗπερ ἐμεθύσθη. ὡσ δὲ ᾔσθετο ὁ δῆμοσ ὅτι οὐ τέθνηκεν ὁ Θρασυδαῖοσ, περιεπλήσθη ἡ οἰκία ἔνθεν καὶ ἔνθεν, ὥσπερ ὑπὸ ἑσμοῦ μελιττῶν ὁ ἡγεμών.

ἐπειδὴ δὲ ἡγεῖτο ὁ Θρασυδαῖοσ ἀναλαβὼν τὸν δῆμον, γενομένησ μάχησ ἐκράτησεν ὁ δῆμοσ, ἐξέπεσον δὲ πρὸσ τοὺσ Λακεδαιμονίουσ οἱ ἐγχειρήσαντεσ ταῖσ σφαγαῖσ.

ἐπεὶ δ’ αὖ ὁ Ἆγισ ἀπιὼν διέβη πάλιν τὸν Ἀλφειόν, φρουροὺσ καταλιπὼν ἐν Ἐπιταλίῳ πλησίον τοῦ Ἀλφειοῦ καὶ Λύσιππον ἁρμοστὴν καὶ τοὺσ ἐξ Ἤλιδοσ φυγάδασ, τὸ μὲν στράτευμα διῆκεν, αὐτὸσ δὲ οἴκαδε ἀπῆλθε. καὶ τὸ μὲν λοιπὸν θέροσ καὶ τὸν ἐπιόντα χειμῶνα ὑπὸ τοῦ Λυσίππου καὶ τῶν περὶ αὐτὸν ἐφέρετο καὶ ἤγετο ἡ τῶν Ἠλείων χώρα.

τοῦ δ’ ἐπιόντοσ θέρουσ πέμψασ Θρασυδαῖοσ εἰσ Λακεδαίμονα συνεχώρησε Φέασ τε τὸ τεῖχοσ περιελεῖν καὶ Κυλλήνησ καὶ τὰσ Τριφυλίδασ πόλεισ ἀφεῖναι Φρίξαν καὶ Ἐπιτάλιον καὶ Λετρίνουσ καὶ Ἀμφιδόλουσ καὶ Μαργανέασ, πρὸσ δὲ ταύταισ καὶ Ἀκρωρείουσ καὶ Λασιῶνα τὸν ὑπ’ Ἀρκάδων ἀντιλεγόμενον. Ἤπειον μέντοι τὴν μεταξὺ πόλιν Ἡραίασ καὶ Μακίστου ἠξίουν οἱ Ἠλεῖοι ἔχειν· πρίασθαι γὰρ ἔφησαν τὴν χώραν ἅπασαν παρὰ τῶν τότε ἐχόντων τὴν πόλιν τριάκοντα ταλάντων, καὶ τὸ ἀργύριον δεδωκέναι. οἱ δὲ Λακεδαιμόνιοι γνόντεσ μηδὲν δικαιότερον εἶναι βίᾳ πριαμένουσ ἢ βίᾳ ἀφελομένουσ παρὰ τῶν ἡττόνων λαμβάνειν, ἀφιέναι καὶ ταύτην ἠνάγκασαν·

τοῦ μέντοι προεστάναι τοῦ Διὸσ τοῦ Ὀλυμπίου ἱεροῦ, καίπερ οὐκ ἀρχαίου Ἠλείοισ ὄντοσ, οὐκ ἀπήλασαν αὐτούσ, νομίζοντεσ τοὺσ ἀντιποιουμένουσ χωρίτασ εἶναι καὶ οὐχ ἱκανοὺσ προεστάναι. τούτων δὲ συγχωρηθέντων εἰρήνη τε γίγνεται καὶ συμμαχία Ἠλείων πρὸσ Λακεδαιμονίουσ. καὶ οὕτω μὲν δὴ ὁ Λακεδαιμονίων καὶ Ἠλείων πόλεμοσ ἔληξε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Γ, chapter 2

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Γ, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION