헬라어 문장 검색 - ΧενοπήΗελλενί3́1́

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Γ, chapter 1)

ἡ μὲν δὴ Ἀθήνησι στάσισ οὕτωσ ἐτελεύτησεν. ἐκ δὲ τούτου πέμψασ Κῦροσ ἀγγέλουσ εἰσ Λακεδαίμονα ἠξίου, οἱο͂́σπερ αὐτὸσ Λακεδαιμονίοισ ἦν ἐν τῷ πρὸσ Ἀθηναίουσ πολέμῳ, τοιούτουσ καὶ Λακεδαιμονίουσ αὐτῷ γίγνεσθαι. οἱ δ’ ἔφοροι δίκαια νομίσαντεσ λέγειν αὐτόν, Σαμίῳ τῷ τότε ναυάρχῳ ἐπέστειλαν ὑπηρετεῖν Κύρῳ, εἴ τι δέοιτο. κἀκεῖνοσ μέντοι προθύμωσ ὅπερ ἐδεήθη ὁ Κῦροσ ἔπραξεν· ἔχων γὰρ τὸ ἑαυτοῦ ναυτικὸν σὺν τῷ Κύρου περιέπλευσεν εἰσ Κιλικίαν, καὶ ἐποίησε τὸν τῆσ Κιλικίασ ἄρχοντα Συέννεσιν μὴ δύνασθαι κατὰ γῆν ἐναντιοῦσθαι Κύρῳ πορευομένῳ ἐπὶ βασιλέα. ὡσ μὲν οὖν Κῦροσ στράτευμά τε συνέλεξε καὶ τοῦτ’ ἔχων ἀνέβη ἐπὶ τὸν ἀδελφόν, καὶ ὡσ ἡ μάχη ἐγένετο, καὶ ὡσ ἀπέθανε, καὶ ὡσ ἐκ τούτου ἀπεσώθησαν οἱ Ἕλληνεσ ἐπὶ θάλατταν, Θεμιστογένει τῷ Συρακοσίῳ γέγραπται.

ἐπεὶ μέντοι Τισσαφέρνησ, πολλοῦ ἄξιοσ βασιλεῖ δόξασ γεγενῆσθαι ἐν τῷ πρὸσ τὸν ἀδελφὸν πολέμῳ, σατράπησ κατεπέμφθη ὧν τε αὐτὸσ πρόσθεν ἦρχε καὶ ὧν Κῦροσ, εὐθὺσ ἠξίου τὰσ Ιὠνικὰσ πόλεισ ἁπάσασ ἑαυτῷ ὑπηκόουσ εἶναι.

αἱ δὲ ἅμα μὲν ἐλεύθεραι βουλόμεναι εἶναι, ἅμα δὲ φοβούμεναι τὸν Τισσαφέρνην, ὅτι Κῦρον, ὅτ’ ἔζη, ἀντ’ ἐκείνου ᾑρημέναι ἦσαν, εἰσ μὲν τὰσ πόλεισ οὐκ ἐδέχοντο αὐτόν, εἰσ Λακεδαίμονα δὲ ἔπεμπον πρέσβεισ, καὶ ἠξίουν, ἐπεὶ πάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ προστάται εἰσίν, ἐπιμεληθῆναι καὶ σφῶν τῶν ἐν τῇ Ἀσίᾳ Ἑλλήνων, ὅπωσ ἥ τε χώρα μὴ δῃοῖτο αὐτῶν καὶ αὐτοὶ ἐλεύθεροι εἰε͂ν. οἱ οὖν Λακεδαιμόνιοι πέμπουσιν αὐτοῖσ Θίβρωνα ἁρμοστήν, δόντεσ στρατιώτασ τῶν μὲν νεοδαμώδων εἰσ χιλίουσ, τῶν δὲ ἄλλων Πελοποννησίων εἰσ τετρακισχιλίουσ.

ᾐτήσατο δ’ ὁ Θίβρων καὶ παρ’ Ἀθηναίων τριακοσίουσ ἱππέασ, εἰπὼν ὅτι αὐτὸσ μισθὸν παρέξει. οἱ δ’ ἔπεμψαν τῶν ἐπὶ τῶν τριάκοντα ἱππευσάντων, νομίζοντεσ κέρδοσ τῷ δήμῳ, εἰ ἀποδημοῖεν καὶ ἐναπόλοιντο. ἐπεὶ δ’ εἰσ τὴν Ἀσίαν ἀφίκοντο, συνήγαγε μὲν στρατιώτασ καὶ ἐκ τῶν ἐν τῇ ἠπείρῳ Ἑλληνίδων πόλεων·

πᾶσαι γὰρ τότε αἱ πόλεισ ἐπείθοντο ὅ τι Λακεδαιμόνιοσ ἀνὴρ ἐπιτάττοι. καὶ σὺν μὲν ταύτῃ τῇ στρατιᾷ ὁρῶν Θίβρων τὸ ἱππικὸν εἰσ τὸ πεδίον οὐ κατέβαινεν, ἠγάπα δὲ εἰ ὅπου τυγχάνοι ὤν, δύναιτο ταύτην τὴν χώραν ἀδῄωτον διαφυλάττειν. ἐπεὶ δὲ σωθέντεσ οἱ ἀναβάντεσ μετὰ Κύρου συνέμειξαν αὐτῷ, ἐκ τούτου ἤδη καὶ ἐν τοῖσ πεδίοισ ἀντετάττετο τῷ Τισσαφέρνει, καὶ πόλεισ Πέργαμον μὲν ἑκοῦσαν προσέλαβε καὶ Τευθρανίαν καὶ Ἁλίσαρναν, ὧν Εὐρυσθένησ τε καὶ Προκλῆσ ἦρχον οἱ ἀπὸ Δαμαράτου τοῦ Λακεδαιμονίου·

ἐκείνῳ δ’ αὕτη ἡ χώρα δῶρον ἐκ βασιλέωσ ἐδόθη ἀντὶ τῆσ ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα συστρατείασ· προσεχώρησαν δὲ αὐτῷ καὶ Γοργίων καὶ Γογγύλοσ, ἀδελφοὶ ὄντεσ, ἔχοντεσ ὁ μὲν Γάμβριον καὶ Παλαιγάμβριον, ὁ δὲ Μύριναν καὶ Γρύνειον· δῶρον δὲ καὶ αὗται αἱ πόλεισ ἦσαν παρὰ βασιλέωσ Γογγύλῳ, ὅτι μόνοσ Ἐρετριέων μηδίσασ ἔφυγεν. ἦν δὲ ἃσ ἀσθενεῖσ οὔσασ καὶ κατὰ κράτοσ ὁ Θίβρων ἐλάμβανε·

Λάρισάν γε μὴν τὴν Αἰγυπτίαν καλουμένην, ἐπεὶ οὐκ ἐπείθετο, περιστρατοπεδευσάμενοσ ἐπολιόρκει. ἐπεὶ δὲ ἄλλωσ οὐκ ἐδύνατο ἑλεῖν, φρεατίαν τεμόμενοσ ὑπόνομον ὤρυττεν, ὡσ ἀφαιρησόμενοσ τὸ ὕδωρ αὐτῶν. ὡσ δ’ ἐκ τοῦ τείχουσ ἐκθένοντεσ πολλάκισ ἐνέβαλον εἰσ τὸ ὄρυγμα καὶ ξύλα καὶ λίθουσ, ποιησάμενοσ αὖ χελώνην ξυλίνην ἐπέστησεν ἐπὶ τῇ φρεατίᾳ. καὶ ταύτην μέντοι ἐκδραμόντεσ οἱ Λαρισαῖοι νύκτωρ κατέκαυσαν. δοκοῦντοσ δ’ αὐτοῦ οὐδὲν ποιεῖν, πέμπουσιν οἱ ἔφοροι ἀπολιπόντα Λάρισαν στρατεύεσθαι ἐπὶ Καρίαν. ἐν Ἐφέσῳ δὲ ἤδη ὄντοσ αὐτοῦ, ὡσ ἐπὶ Καρίαν πορευομένου, Δερκυλίδασ ἄρξων ἀφίκετο ἐπὶ τὸ στράτευμα, ἀνὴρ δοκῶν εἶναι μάλα μηχανητικόσ·

καὶ ἐπεκαλεῖτο δὲ Σίσυφοσ. ὁ μὲν οὖν Θίβρων ἀπῆλθεν οἴκαδε καὶ ζημιωθεὶσ ἔφυγε· κατηγόρουν γὰρ αὐτοῦ οἱ σύμμαχοι ὡσ ἐφείη ἁρπάζειν τῷ στρατεύματι τοὺσ φίλουσ. ὁ δὲ Δερκυλίδασ ἐπεὶ παρέλαβε τὸ στράτευμα, γνοὺσ ὑπόπτουσ ὄντασ ἀλλήλοισ τὸν Τισσαφέρνην καὶ τὸν Φαρνάβαζον, κοινολογησάμενοσ τῷ Τισσαφέρνει ἀπήγαγεν εἰσ τὴν Φαρναβάζου χώραν τὸ στράτευμα, ἑλόμενοσ θατέρῳ μᾶλλον ἢ ἅμα ἀμφοτέροισ πολεμεῖν.

ἦν δὲ καὶ πρόσθεν ὁ Δερκυλίδασ πολέμιοσ τῷ Φαρναβάζῳ· ἁρμοστὴσ γὰρ γενόμενοσ ἐν Ἀβύδῳ ἐπὶ Λυσάνδρου ναυαρχοῦντοσ, διαβληθεὶσ ὑπὸ Φαρναβάζου, ἐστάθη τὴν ἀσπίδα ἔχων, ὃ δοκεῖ κηλὶσ εἶναι τοῖσ σπουδαίοισ Λακεδαιμονίων· ἀταξίασ γὰρ ζημίωμά ἐστι. καὶ διὰ ταῦτα δὴ πολὺ ἥδιον ἐπὶ τὸν Φαρνάβαζον ᾔει. καὶ εὐθὺσ μὲν τοσούτῳ διέφερεν εἰσ τὸ ἄρχειν τοῦ Θίβρωνοσ ὥστε παρήγαγε τὸ στράτευμα διὰ τῆσ φιλίασ χώρασ μέχρι τῆσ Φαρναβάζου Αἰολίδοσ οὐδὲν βλάψασ τοὺσ συμμάχουσ.

ἡ δὲ Αἰολὶσ αὕτη ἦν μὲν Φαρναβάζου, ἐσατράπευε δ’ αὐτῷ ταύτησ τῆσ χώρασ, ἑώσ μὲν ἔζη, Ζῆνισ Δαρδανεύσ·

ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνοσ νόσῳ ἀπέθανε, παρασκευαζομένου τοῦ Φαρναβάζου ἄλλῳ δοῦναι τὴν σατραπείαν, Μανία ἡ τοῦ Ζήνιοσ γυνή, Δαρδανὶσ καὶ αὐτή, ἀναζεύξασα στόλον καὶ δῶρα λαβοῦσα ὥστε καὶ αὐτῷ Φαρναβάζῳ δοῦναι καὶ παλλακίσιν αὐτοῦ χαρίσασθαι καὶ τοῖσ δυναμένοισ μάλιστα παρὰ Φαρναβάζῳ, ἐπορεύετο. ἐλθοῦσα δ’ εἰσ λόγουσ εἶπεν·

Ὦ Φαρνάβαζε, ὁ ἀνήρ σοι ὁ ἐμὸσ καὶ τἆλλα φίλοσ ἦν καὶ τοὺσ φόρουσ ἀπεδίδου ὥστε σὺ ἐπαινῶν αὐτὸν ἐτίμασ. ἂν οὖν ἐγώ σοι μηδὲν χεῖρον ἐκείνου ὑπηρετῶ, τί σε δεῖ ἄλλον σατράπην καθιστάναι; ἂν δέ τί σοι μὴ ἀρέσκω, ἐπὶ σοὶ δήπου ἔσται ἀφελομένῳ ἐμὲ ἄλλῳ δοῦναι τὴν ἀρχήν. ἀκούσασ ταῦτα ὁ Φαρνάβαζοσ ἔγνω δεῖν τὴν γυναῖκα σατραπεύειν.

ἡ δ’ ἐπεὶ κυρία τῆσ χώρασ ἐγένετο, τούσ τε φόρουσ οὐδὲν ἧττον τἀνδρὸσ ἀπεδίδου, καὶ πρὸσ τούτοισ, ὁπότε ἀφικνοῖτο πρὸσ Φαρνάβαζον, ἀεὶ ἦγε δῶρα αὐτῷ, καὶ ὁπότε ἐκεῖνοσ εἰσ τὴν χώραν καταβαίνοι, πολὺ πάντων τῶν ὑπάρχων κάλλιστα καὶ ἥδιστα ἐδέχετο αὐτόν, καὶ ἅσ τε παρέλαβε πόλεισ διεφύλαττεν αὐτῷ καὶ τῶν οὐχ ὑπηκόων προσέλαβεν ἐπιθαλαττιδίασ Λάρισάν τε καὶ Ἁμαξιτὸν καὶ Κολωνάσ, ξενικῷ μὲν Ἑλληνικῷ προσβαλοῦσα τοῖσ τείχεσιν, αὐτὴ δὲ ἐφ’ ἁρμαμάξησ θεωμένη· ὃν δ’ ἐπαινέσειε, τούτῳ δῶρα ἀμέμπτωσ ἐδίδου, ὥστε λαμπρότατα τὸ ξενικὸν κατεσκευάσατο.

συνεστρατεύετο δὲ τῷ Φαρναβάζῳ καὶ ὁπότε εἰσ Μυσοὺσ ἢ Πισίδασ ἐμβάλοι, ὅτι τὴν βασιλέωσ χώραν κακουργοῦσιν. ὥστε καὶ ἀντετίμα αὐτὴν μεγαλοπρεπῶσ ὁ Φαρνάβαζοσ καὶ σύμβουλον ἔστιν ὅτε παρεκάλει. ἤδη δ’ οὔσησ αὐτῆσ ἐτῶν πλέον ἢ τετταράκοντα, Μειδίασ, θυγατρὸσ ἀνὴρ αὐτῆσ ὤν, ἀναπτερωθεὶσ ὑπό τινων ὡσ αἰσχρὸν εἰή γυναῖκα μὲν ἄρχειν, αὐτὸν δ’ ἰδιώτην εἶναι, τοὺσ μὲν ἄλλουσ μάλα φυλαττομένησ αὐτῆσ, ὥσπερ ἐν τυραννίδι προσῆκεν, ἐκείνῳ δὲ πιστευούσησ καὶ ἀσπαζομένησ ὥσπερ ἂν γυνὴ γαμβρὸν ἀσπάζοιτο, εἰσελθὼν ἀποπνῖξαι αὐτὴν λέγεται.

ἀπέκτεινε δὲ καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆσ, τό τε εἶδοσ ὄντα πάγκαλον καὶ ἐτῶν ὄντα ὡσ ἑπτακαίδεκα. ταῦτα δὲ ποιήσασ Σκῆψιν καὶ Γέργιθα ἐχυρὰσ πόλεισ κατέσχεν, ἔνθα καὶ τὰ χρήματα μάλιστα ἦν τῇ Μανίᾳ.

αἱ δ’ ἄλλαι πόλεισ οὐκ ἐδέχοντο αὐτόν, ἀλλὰ Φαρναβάζῳ ἔσῳζον αὐτὰσ οἱ ἐνόντεσ φρουροί. ἐκ δὲ τούτου ὁ Μειδίασ πέμψασ δῶρα τῷ Φαρναβάζῳ ἠξίου ἔχειν τὴν χώραν ὥσπερ ἡ Μανία. ὁ δ’ ἀπεκρίνατο φυλάττειν αὐτά, ἔστ’ ἂν αὐτὸσ ἐλθὼν σὺν αὐτῷ ἐκείνῳ λάβῃ τὰ δῶρα· οὐ γὰρ ἂν ἔφη ζῆν βούλεσθαι μὴ τιμωρήσασ Μανίᾳ. ὁ δὲ Δερκυλίδασ ἐν τούτῳ τῷ καιρῷ ἀφικνεῖται, καὶ εὐθὺσ μὲν ἐν μιᾷ ἡμέρᾳ Λάρισαν καὶ Ἁμαξιτὸν καὶ Κολωνὰσ τὰσ ἐπιθαλαττίουσ πόλεισ ἑκούσασ παρέλαβε·

πέμπων δὲ καὶ πρὸσ τὰσ Αἰολίδασ πόλεισ ἠξίου ἐλευθεροῦσθαί τε αὐτὰσ καὶ εἰσ τὰ τείχη δέχεσθαι καὶ συμμάχουσ γίγνεσθαι. οἱ μὲν οὖν Νεανδρεῖσ καὶ Ἰλιεῖσ καὶ Κοκυλῖται ἐπείθοντο· καὶ γὰρ οἱ φρουροῦντεσ Ἕλληνεσ ἐν αὐταῖσ, ἐπεὶ ἡ Μανία ἀπέθανεν, οὐ πάνυ τι καλῶσ περιείποντο· ὁ δ’ ἐν Κεβρῆνι, μάλα ἰσχυρῷ χωρίῳ, τὴν φυλακὴν ἔχων, νομίσασ, εἰ διαφυλάξειε Φαρναβάζῳ τὴν πόλιν, τιμηθῆναι ἂν ὑπ’ ἐκείνου, οὐκ ἐδέχετο τὸν Δερκυλίδαν.

ὁ δὲ ὀργιζόμενοσ παρεσκευάζετο προσβάλλειν. ἐπεὶ δὲ θυομένῳ αὐτῷ οὐκ ἐγίγνετο τὰ ἱερὰ τῇ πρώτῃ, τῇ ὑστεραίᾳ πάλιν ἐθύετο. ὡσ δὲ οὐδὲ ταῦτα ἐκαλλιερεῖτο, πάλιν τῇ τρίτῃ· καὶ μέχρι τεττάρων ἡμερῶν ἐκαρτέρει θυόμενοσ, μάλα χαλεπῶσ φέρων· ἔσπευδε γὰρ πρὶν Φαρνάβαζον βοηθῆσαι ἐγκρατὴσ γενέσθαι πάσησ τῆσ Αἰολίδοσ. Ἀθηνάδασ δέ τισ Σικυώνιοσ λοχαγόσ, νομίσασ τὸν μὲν Δερκυλίδαν φλυαρεῖν διατρίβοντα, αὐτὸσ δ’ ἱκανὸσ εἶναι τὸ ὕδωρ ἀφελέσθαι τοὺσ Κεβρηνίουσ, προσδραμὼν σὺν τῇ ἑαυτοῦ τάξει ἐπειρᾶτο τὴν κρήνην συγχοῦν.

οἱ δὲ ἔνδοθεν ἐπεξελθόντεσ αὐτόν τε συνέτρωσαν καὶ δύο ἀπέκτειναν, καὶ τοὺσ ἄλλουσ παίοντεσ καὶ βάλλοντεσ ἀπήλασαν. ἀχθομένου δὲ τοῦ Δερκυλίδου, καὶ νομίζοντοσ ἀθυμοτέραν καὶ τὴν προσβολὴν ἔσεσθαι, ἔρχονται ἐκ τοῦ τείχουσ παρὰ τῶν Ἑλλήνων κήρυκεσ, καὶ εἶπον ὅτι ἃ μὲν ὁ ἄρχων ποιοίη οὐκ ἀρέσκοι σφίσιν, αὐτοὶ δὲ βούλοιντο σὺν τοῖσ Ἕλλησι μᾶλλον ἢ σὺν τῷ βαρβάρῳ εἶναι. ἔτι δὲ διαλεγομένων αὐτῶν ταῦτα, παρὰ τοῦ ἄρχοντοσ αὐτῶν ἧκε λέγων ὅτι ὅσα λέγοιεν οἱ πρόσθεν καὶ αὐτῷ δοκοῦντα λέγοιεν.

ὁ οὖν Δερκυλίδασ εὐθὺσ ὥσπερ ἔτυχε κεκαλλιερηκὼσ ταύτῃ τῇ ἡμέρᾳ, ἀναλαβὼν τὰ ὅπλα ἡγεῖτο πρὸσ τὰσ πύλασ· οἱ δ’ ἀναπετάσαντεσ ἐδέξαντο. καταστήσασ δὲ καὶ ἐνταῦθα φρουροὺσ εὐθὺσ ᾔει ἐπὶ τὴν Σκῆψιν καὶ τὴν Γέργιθα. ὁ δὲ Μειδίασ προσδοκῶν μὲν τὸν Φαρνάβαζον, ὀκνῶν δ’ ἤδη τοὺσ πολίτασ, πέμψασ πρὸσ τὸν Δερκυλίδαν εἶπεν ὅτι ἔλθοι ἂν εἰσ λόγουσ, εἰ ὁμήρουσ λάβοι.

ὁ δὲ πέμψασ αὐτῷ ἀπὸ πόλεωσ ἑκάστησ τῶν συμμάχων ἕνα ἐκέλευσε λαβεῖν τούτων ὁπόσουσ τε καὶ ὁποίουσ βούλοιτο. ὁ δὲ λαβὼν δέκα ἐξῆλθε, καὶ συμμείξασ τῷ Δερκυλίδᾳ ἠρώτα ἐπὶ τίσιν ἂν σύμμαχοσ γένοιτο. ὁ δ’ ἀπεκρίνατο ἐφ’ ᾧτε τοὺσ πολίτασ ἐλευθέρουσ τε καὶ αὐτονόμουσ ἐᾶν. καὶ ἅμα ταῦτα λέγων ᾔει πρὸσ τὴν Σκῆψιν. γνοὺσ δὲ ὁ Μειδίασ ὅτι οὐκ ἂν δύναιτο κωλύειν βίᾳ τῶν πολιτῶν, εἰάσεν αὐτὸν εἰσιέναι.

ὁ δὲ Δερκυλίδασ θύσασ τῇ Ἀθηνᾷ ἐν τῇ τῶν Σκηψίων ἀκροπόλει τοὺσ μὲν τοῦ Μειδίου φρουροὺσ ἐξήγαγε, παραδοὺσ δὲ τοῖσ πολίταισ τὴν πόλιν, καὶ παρακελευσάμενοσ, ὥσπερ Ἕλληνασ καὶ ἐλευθέρουσ χρή, οὕτω πολιτεύειν, ἐξελθὼν ἡγεῖτο ἐπὶ τὴν Γέργιθα. συμπρούπεμπον δὲ πολλοὶ αὐτὸν καὶ τῶν Σκηψίων, τιμῶντέσ τε καὶ ἡδόμενοι τοῖσ πεπραγμένοισ. ὁ δὲ Μειδίασ παρεπόμενοσ αὐτῷ ἠξίου τὴν τῶν Γεργιθίων πόλιν παραδοῦναι αὑτῷ.

καὶ ὁ Δερκυλίδασ μέντοι ἔλεγεν ὡσ τῶν δικαίων οὐδενὸσ ἀτυχήσοι· ἅμα δὲ ταῦτα λέγων ᾔει πρὸσ τὰσ πύλασ σὺν τῷ Μειδίᾳ, καὶ τὸ στράτευμα ἠκολούθει αὐτῷ εἰρηνικῶσ εἰσ δύο. οἱ δ’ ἀπὸ τῶν πύργων καὶ μάλα ὑψηλῶν ὄντων ὁρῶντεσ τὸν Μειδίαν σὺν αὐτῷ οὐκ ἔβαλλον· εἰπόντοσ δὲ τοῦ Δερκυλίδα· Κέλευσον, ὦ Μειδία, ἀνοῖξαι τὰσ πύλασ, ἵνα ἡγῇ μὲν σύ, ἐγὼ δὲ σὺν σοὶ εἰσ τὸ ἱερὸν ἔλθω κἀνταῦθα θύσω τῇ Ἀθηνᾷ, ὁ Μειδίασ ὤκνει μὲν ἀνοίγειν τὰσ πύλασ, φοβούμενοσ δὲ μὴ παραχρῆμα συλληφθῇ, ἐκέλευεν ἀνοῖξαι. ὁ δ’ ἐπεὶ εἰσῆλθεν, ἔχων αὖ τὸν Μειδίαν ἐπορεύετο πρὸσ τὴν ἀκρόπολιν·

καὶ τοὺσ μὲν ἄλλουσ στρατιώτασ ἐκέλευε θέσθαι περὶ τὰ τείχη τὰ ὅπλα, αὐτὸσ δὲ σὺν τοῖσ περὶ αὐτὸν ἔθυε τῇ Ἀθηνᾷ. ἐπεὶ δ’ ἐτέθυτο, ἀνεῖπε καὶ τοὺσ Μειδίου δορυφόρουσ θέσθαι τὰ ὅπλα ἐπὶ τῷ στόματι τοῦ ἑαυτοῦ στρατεύματοσ, ὡσ μισθοφορήσοντασ· Μειδίᾳ γὰρ οὐδὲν ἔτι δεινὸν εἶναι. ὁ μέντοι Μειδίασ ἀπορῶν ὅ τι ποιοίη, εἶπεν·

Ἐγὼ μὲν τοίνυν ἄπειμι, ἔφη, ξένιά σοι παρασκευάσων. ὁ δέ, Οὔ, μὰ Δί’, ἔφη, ἐπεὶ αἰσχρὸν ἐμὲ τεθυκότα ξενίζεσθαι ὑπὸ σοῦ, ἀλλὰ μὴ ξενίζειν σέ. μένε οὖν παρ’ ἡμῖν· ἐν ᾧ δ’ ἂν τὸ δεῖπνον παρασκευάζηται, ἐγὼ καὶ σὺ τὰ δίκαια πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ διασκεψώμεθα καὶ ποιήσωμεν. ἐπεὶ δ’ ἐκαθέζοντο, ἠρώτα ὁ Δερκυλίδασ·

Εἰπέ μοι, ὦ Μειδία, ὁ πατήρ σε ἄρχοντα τοῦ οἴκου κατέλιπε; Μάλιστα, ἔφη. Καὶ πόσαι σοι οἰκίαι ἦσαν; πόσοι δὲ χῶροι; πόσαι δὲ νομαί; ἀπογράφοντοσ δ’ αὐτοῦ οἱ παρόντεσ τῶν Σκηψίων εἶπον· Ψεύδεταί σε οὗτοσ, ὦ Δερκυλίδα. Ὑμεῖσ δέ γ’, ἔφη, μὴ λίαν μικρολογεῖσθε.

ἐπειδὴ δὲ ἀπεγέγραπτο τὰ πατρῷα· Εἰπέ μοι, ἔφη, Μανία δὲ τίνοσ ἦν; οἱ δὲ πάντεσ εἶπον ὅτι Φαρναβάζου. Οὐκοῦν καὶ τὰ ἐκείνησ, ἔφη, Φαρναβάζου; Μάλιστα, ἔφασαν. Ἡμέτερ’ ἂν εἰή, ἔφη, ἐπεὶ κρατοῦμεν· πολέμιοσ γὰρ ἡμῖν Φαρνάβαζοσ. ἀλλ’ ἡγείσθω τισ, ἔφη, ὅπου κεῖται τὰ Μανίασ καὶ τὰ Φαρναβάζου. ἡγουμένων δὲ τῶν ἄλλων ἐπὶ τὴν Μανίασ οἴκησιν, ἣν παρειλήφει ὁ Μειδίασ, ἠκολούθει κἀκεῖνοσ.

ἐπεὶ δ’ εἰσῆλθεν, ἐκάλει ὁ Δερκυλίδασ τοὺσ ταμίασ, φράσασ δὲ τοῖσ ὑπηρέταισ λαβεῖν αὐτοὺσ προεῖπεν αὐτοῖσ ὡσ εἴ τι κλέπτοντεσ ἁλώσοιντο τῶν Μανίασ, παραχρῆμα ἀποσφαγήσοιντο. οἱ δ’ ἐδείκνυσαν. ὁ δ’ ἐπεὶ εἶδε πάντα, κατέκλεισεν αὐτὰ καὶ κατεσημήνατο καὶ φύλακασ κατέστησεν. ἐξιὼν δὲ οὓσ ηὑρ͂εν ἐπὶ ταῖσ θύραισ τῶν ταξιάρχων καὶ λοχαγῶν, εἶπεν αὐτοῖσ·

Μισθὸσ μὲν ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ, εἴργασται τῇ στρατιᾷ ἐγγὺσ ἐνιαυτοῦ ὀκτακισχιλίοισ ἀνδράσιν· ἂν δέ τι προσεργασώμεθα, καὶ ταῦτα προσέσται. ταῦτα δ’ εἶπε γιγνώσκων ὅτι ἀκούσαντεσ πολὺ εὐτακτότεροι καὶ θεραπευτικώτεροι ἔσοιντο. ἐρομένου δὲ τοῦ Μειδίου· Ἐμὲ δὲ ποῦ χρὴ οἰκεῖν, ὦ Δερκυλίδα; ἀπεκρίνατο· Ἔνθαπερ καὶ δικαιότατον, ὦ Μειδία, ἐν τῇ πατρίδι τῇ σαυτοῦ Σκήψει καὶ ἐν τῇ πατρῴᾳ οἰκίᾳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Xenophon, Hellenica, Ἑλληνικῶν Γ, chapter 1

(크세노폰, Hellenica, Ἑλληνικῶν Γ, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION