Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, Ξενοφάνους, Σίλλων

(작자 미상, 비가, Ξενοφάνους, Σίλλων)

οἱ μέντοι ποιηταὶ πολλάκισ ἐπὶ τούτοισ συστολὰσ ποιοῦνται, ὡσ παρὰ Ξενοφάνει· ἐξ ἀρχῆσ καθ’ Ὅμηρον ἐπεὶ μεμαθήκασι πάντεσ καὶ πάλιν· ηδν. π. διχρ. γραμ. γρ. 2. 1. 16. 19 ἔνθεν καὶ Ξενοφάνησ διελέγχων τοὺσ περὶ Ὅμηρον καὶ Ἡσίοδόν φησι· πάντα θεοῖσ ἀνέθηκαν Ὅμηρόσ θ’ Ἡσίοδόσ τε, ὅσσα παρ’ ἀνθρώποισιν ὀνείδεα καὶ ψόγοσ ἐστίν, κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλουσ ἀπατεύειν. σεχτ. εμπ. αδϝ. ματη. 9. 193 Ὅμηροσ δὲ καὶ Ἡσίοδοσ κατὰ τὸν Κολοφώνιον Ξενοφάνη· οἳ πλεῖστ’ ἐφθέγξαντο θεῶν ἀθεμίστια ἔργα, κλέπτειν μοιχεύειν τε καὶ ἀλλήλουσ ἀπατεύειν. καὶ πάλιν· ἀλλ’ οἱ βροτοὶ δοκέουσι γεννᾶσθαι θεοὺσ τὴν σφετέρην ἐσθῆτα<τ’> ἔχειν φωνήν τε δέμασ τε. καὶ πάλιν· εἰ <δέ> τοι <ἵπποι> ἔχον χέρασ ἢ βόεσ ἠὲ λέοντεσ ἢ γράψαι χροίῃσι καὶ ἔργα τελεῖν ἅπερ ἄνδρεσ, καί <κε> θεῶν ἰδέασ ἔγραφον καὶ σώματ’ ἐποίουν τοιαῦθ’ οἱο͂́νπερ καὐτοὶ δέμασ εἶχον ἕκαστοι, ἵπποι μέν θ’ ἵπποισι, βόεσ δέ τε βουσὶν ὁμοῖα. ξλεμ. αλ. στρ. 5. 109. 2 αφτερ φρ. 23 Ἕλληνεσ δὲ ὥσπερ ἀνθρωπομόρφουσ οὕτωσ καὶ ἀνθρωποπαθεῖσ τοὺσ θεοὺσ ὑποτίθενται, καὶ καθάπερ τὰσ μορφὰσ αὐτῶν ὁμοίασ ἑαυτοῖσ ἕκαστοι διαζωγραφοῦσιν, ὥσ φησιν ὁ Ξενοράνησ· Αἰθίοπέσ τε <θεοὺσ σφετέρουσ> σιμοὺσ μέλανάσ τε Θρῇκέσ τε γλαυκοὺσ καὶ πυρρούσ <φασι πελέσθαι>· οὕτωσ καὶ τὰσ ψυχὰσ ὁμοιοῦσιν καὶ τοῖσ αὐὐῖσ <πάθεσιν ἐνεχομένουσ> ἀναπλάττουσιν. ξλεμ. αλ. στρ. 7. 22 Βάκχον δὲ οὐ τὸν Διόνυσον ἐκάλουν μόνον, ἀλλὰ καὶ πάντασ τοὺσ τελοῦντασ τὰ ὄργια Βάκχουσ ἐκάλουν, οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τοὺσ κλάδουσ οὓσ οἱ μύσται φέρουσι. μέμνηται δὲ Ξενοφάνησ ἐν Σίλλοισ οὕτωσ· ἑστᾶσιν δ’ ἐλάτησ <Βάκχοι> πυκινὸν περὶ δῶμα. σξη. αρ. εθ. 408 π. χρόνου οὐσίασ καὶ μερῶν καὶ πόσων εἰή αἴτιοσ· Ξενοφάνουσ· Οὔτοι ἀπ’ ἀρχῆσ πάντα θεοὶ θνητοῖσ ὑπέδειξαν, ἀλλὰ χρόνῳ ζητοῦντεσ ἐφευρίσκουσιν ἄμεινον. π. Θάλεω· δοκεῖ δὲ κατά τινασ πρῶτοσ ἀστρολογῆσαι καὶ ἡλιακὰσ ἐκλείψεισ καὶ τροπὰσ προειπεῖν . . . ὅθεν αὐτὸν καὶ Ξενοφάνησ καὶ Ἡρόδοτοσ θαυμάζει. π. Ἐπιμενίδου καὶ ἐπανελθὼν ἐπ’ οἴκου μετ’ οὐ πολὺ μετήλλαξεν, ὥσ φησι Φλέγων, βιοὺσ ἔτη ἑπτὰ καὶ πεντήκοντα καὶ ἑκατόν . . . ὡσ δὲ Ξενοφάνησ ὁ Κολοφώνιοσ ἀκηκοέναι φησι, τέτταρα πρὸσ τοῖσ πεντήκοντα καὶ ἑκατόν. ἐκ τοῦ Σοφοκλέουσ γίγνεται Σιμωνίδησ· ὁ Σιμωνίδησ διεβέβλητο ἐπὶ φιλαργυρίᾳ . . . χαριέντωσ δὲ πάνυ τῷ αὐτῷ λόγῳ διέσυρε . . . καὶ μέμνηται ὅτι σμικρόλογοσ ἦν. ὅθεν Ξενοφάνησ κίμβικα αὐτὸν προσαγορεύει. σξη. αρ. παξ. 697 . . . καὶ παρὰ Ξενοφάνει ἐν τετάρτῳΣίλλων· καί <κ’> ἐπιθυμήσειε νέοσ νῆσ ἀμφιπόλοιο. ηδν. π. μ. λ. 7. 11 τὸ Ἔρυκοσ παρὰ Ξενοφάνει ἐνέ Σίλλων. σξη. ηομ. οχψρη. παπ. 1087. 40 π. ἐρεβίνθων· Ξενοφάνησ ὁ Κολοφώνιοσ ἐν Παρῳδίαισ· πὰρ πυρὶ χρὴ τοιαῦτα λέγειν χειμῶνοσ ἐν ὡρ́ῃ ἐν κλίνῃ μαλακῇ κατακείμενον, ἔμπλεον ὄντα, πίνοντα γλυκὺν οἶνον, ἐπιτρώγοντ’ ἐρεβίνθουσ· τίσ πόθεν εἶσ ἀνδρῶν, πόσα τοι ἔτἐ ἐστί, φέριστε; πηλίκοσ ἦσθ’ ὅθ’ ὁ Μῆδοσ ἀφίκετο;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION