헬라어 문장 검색 - ΥνκνοώΕλεγψαν́10́2́0́

(작자 미상, 비가, Ξενοφάνους, Ἐλεγείων)

ὁρῶν οὖν ὑμῶν καὶ αὐτὸσ τὸ συμπόσιον κατὰ τὸν Κολοφώνιον Ξενοφάνη πλῆρεσ ὂν πάσησ θυμηδίασ· νῦν γὰρ δὴ ζάπεδον καθαρὸν καὶ χεῖρεσ ἁπάντων καὶ κύλικεσ· πλεκτοὺσ δ’ ἀμφιτιθεῖ στεφάνουσ, ἄλλοσ δ’ εὐῶδεσ μύρον ἐν φιάλῃ παρατείνει· κρητὴρ δ’ ἕστηκεν μεστὸσ ἐϋφροσύνησ· ἄλλοσ δ’ οἶνοσ ἑτοῖμοσ, ὃσ οὔποτέ φησι προδώσειν, μείλιχοσ ἐν κεράμοισ ἄνθεοσ ὀσδόμενοσ· ἐν δὲ μέσοισ ἁγνὴν ὀδμὴν λιβανωτὸσ ἱήσι, ψυχρὸν δ’ ἔστιν ὕδωρ καὶ γλυκὺ καὶ καθαρόν· πάρκεινται δ’ ἄρτοι ξανθοὶ γεραρή τε τράπεζα τυροῦ καὶ μέλιτοσ πίονοσ ἀχθομένη· βωμὸσ δ’ ἄνθεσιν ἂν τὸ μέσον πάντη πεπύκασται λμολπὴ δ’ ἀμφὶσ ἔχει δώματα καὶ θαλίη· χρὴ δὲ πρῶτον μὲν θεὸν ὑμνεῖν εὔφρονασ ἄνδρασ εὐφήμοισ μύθοισ καὶ καθαροῖσι λόγοισ· σπείσαντασ δὲ καὶ εὐξαμένουσ τὰ δίκαια δύνασθαι πρήσσειν ‐‐ ταῦτα γὰρ ὦν ἐστὶ προχειρότερον ‐‐ οὐχ ὕβρισ πίνειν ὁπόσον κεν ἔχων ἀφίκοιο οἴκαδ’ ἄνευ προπόλου μὴ πάνυ γηραλέοσ. ἀνδρῶν δ’ αἰνέω τοῦτον, ὃσ ἐσθλὰ πιὼν ἀναφαίνῃ, ὥσ οἱ μνημοσύνη καὶ τόνοσ ἀμφ’ ἀρετῆσ· οὔτε μάχασ διέπει Τιτήνων οὔτε Γιγάντων, οὐδέ <τι> Κενταύρων, πλάσματα τῶν προτέρων, ἢ στάσιασ σφεδανάσ· τοῖσ οὐδὲν χρηστὸν ἔνεστι· θεῶ ν <δὲ> προμηθείην αἰὲν ἔχειν ἀγαθόν. καὶ οὐδὲν παράδοξον τούτουσ τοὺσ ἄνδρασ ἀδηφάγουσ γενέσθαι· πάντεσ γὰρ οἱ ἀθλοῦντεσ μετὰ τῶν γυμνασμάτων καὶ ἐσθίειν πολλὰ διδάσκονται. διὸ καὶ Εὐριπίδησ ἐν τῷ πρώτῳ Αὐτολύκῳ λέγει· κτλ. ταῦτ’ εἴληφεν ὁ Εὐριπίδησ ἐκ τῶν τοῦ Κολοφωνίου Ἐλεγείων Ξενοφάνουσ οὕτωσ· ἀλλ’ εἰ μὲν ταχυτῆτι ποδῶν νίκην τισ ἄροιτο ἢ πενταθλεύων, ἔνθα Διὸσ τέμενοσ πὰρ Πίσαο ῥοῇσ ἐν Ὀλυμπίῃ, εἴτε παλαίων ἢ καὶ πυκτοσύνην ἀλγινόεσσαν ἔχων, εἴτε τὸ δεινὸν ἀέθλον ὃ παγκράτιον καλέουσιν, ἀστοῖσίν κ’ εἰή κυδρότεροσ προσορᾶν, καί κε προεδρίην φανερὴν ἐν ἀγῶσιν ἄροιτο, καί κεν σῖτ’ εἰή δημοσίων κτεάνων ἐκ πόλιοσ καὶ δῶρον ὅ οἱ κειμήλιον εἰή· εἴτε καὶ ἵπποισιν, ταῦτα κε πάντα λάχοι, οὐκ ἐὼ ν ἄξιοσ, ὥσπερ ἐγώ· ῥώμησ γὰρ ἀμείνων ἀνδρῶν ἠδ’ ἵππων ἡμετέρη σοφίη· ἀλλ’ εἰκῆ μάλα ταῦτα νομίζεται· οὐδὲ δίκαιον προκρίνειν ῥώμην ἠγαθέησ σοφίησ. οὔτε γὰρ εἰ πύκτησ ἀγαθὸσ λαοῖσι μετείη, οὔτ’ εἰ πενταθλεῖν, οὔτε παλαισμοσύνην, λοὐδὲ μὲν εἰ ταχυτῆτι ποδῶν, τό πέρ ἐστι πρότιμον ῥώμησ ὅσσ’ ἀνδρῶν ἔργ’ ἐν ἀγῶνι πέλει, τοὔνεκεν ἂν δὴ μᾶλλον ἐν εὐνομίῃ πόλισ εἰή· σμικρὸν δ’ ἄν τι πόλει χάρμα γένοιτ’ ἐπὶ τῷ, εἴ τισ ἀεθλεύων νικῷ Πίσαο παρ’ ὄχθασ· οὐ γὰρ πιαίνει ταῦτα μυχοὺσ πόλιοσ. Κολοφώνιοι δ’, ὥσ φησι Φύλαρχοσ, τὴν ἀρχὴν ὄντεσ σκληροὶ ἐν ταῖσ ἀγωγαῖσ, ἐπεὶ εἰσ τρυφὴν ἐξώκειλαν πρὸσ Λυδοὺσ φιλίαν καὶ συμμαχίαν ποιησάμενοι, προῄεσαν διησκημένοι τὰσ κόμασ χρυσῷ κόσμῳ, ὡσ καὶ Ξενοφάνησ φησίν· ἁβροσύνασ δὲ μαθόντεσ ἀνωφελέασ παρὰ Λυδῶν, ὄφρα τυραννίησ ἦσαν ἄνευ στυγερῆσ, ἠί̈σαν εἰσ ἀγορὴν παναλουργέα φάρἐ ἔχοντεσ οὐ μείουσ ὥσπερ χίλιοι εἰσ ἐπίπαν, αὐχαλέοι χαίτῃσιν ἀγαλμένοι εὐπρεπέεσσιν ἀσκητοῖσ <τ’> ὀδμὴν χρίμασι δευόμενοι. οὕτω δ’ ἐξελύθησαν διὰ τὴν ἄκαιρον μέθην ὥστε τινὲσ αὐτῶν οὔτε ἀνατέλλοντα τὸν ἥλιον οὔτε δυόμενον ἑωράκασιν. ἔθοσ δ’ ἦν πρότερον ἐν τῷ ποτηρίῳ ὕδωρ ἐμβάλλεσθαι, μεθ’ ὃ τὸν οἶνον. Ξενοφάνησ· οὐδὲ κεν ἐν κύλικι πρότερον κεράσειέ τισ οἶνον ἐγχέα σ, ἀλλ’ ὕδωρ καὶ καθύπερθε μέθυ. καὶ κωλῆνα δὲ λέγουσι καὶ κωλῆν. . . Ἀριστοφάνησ Πλούτῳ δευτέρῳ· . . . καὶ Ξενοφάνησ δ’ ὁ Κολοφώνιοσ ἐν τοῖσ Ἐλεγείοισ φησί. πέμψασ γὰρ κωλῆν ἐρίφου σκέλοσ ἤραο πῖον ταύρου λαρινοῦ, τίμιον ἀνδρὶ λαχεῖν, τοῦ κλέοσ Ἑλλάδα πᾶσαν ἐφίξεται οὐδ’ ἀπολήξει ἔστ’ ἄν ἀοιδάων ᾖ γένοσ Ἑλλαδικόν. περὶ δὲ τοῦ ἄλλοτ’ ἄλλον αὐτὸν Πυθαγόραν γεγενῆσθαι Ξενοφάνησ ἐν ἐλεγείᾳ προσμαρτυρεῖ, ἧσ ἀρχή· Νῦν αὖτ’ ἄλλον ἔπειμι λόγον, δείξω δὲ κέλευθον. ὃ δὲ περὶ αὐτοῦ φησιν, οὕτωσ ἔχει· καί ποτέ μιν στυφελιζομένου σκύλακοσ παριόντα φασὶν ἐποικτῖραι καὶ τόδε φάσθαι ἔποσ· Παῦσαι μηδὲ ῥάπιζ’, ἐπεὶ ἦ φίλου ἀνέροσ ἐστὶν ψυχή, τὴν ἔγνων φθεγξαμένησ ἀϊών. καὶ ταῦτα μὲν ὁ Ξενοφάνησ. π. Ξενοφάνουσ· μακροβιώτατόσ τε γέγονεν, ὥσ που καὶ αὐτόσ φησιν· ἤδη δ’ ἑπτά τ’ ἐάσι καὶ ἑξήκοντ’ ἐνιαυτοὶ βληστρίζοντεσ ἐμὴν φροντίδ’ ἀν’ Ἑλλάδα γῆν· ἐκ γενετῆσ δὲ τότ’ ἦσαν ἐείκοσι πέντε τε πρὸσ τοῖσ, εἴπερ ἐγὼ περὶ τῶνδ’ οἶδα λέγειν ἐτύμωσ. γῆρασ· ἡ μετοχὴ γηρείσ . . . ἡ γενικὴ γηρέντοσ ὥσπερ τιθέντοσ· Ξενοφάνησ· ἀνδρὸσ γηρέντοσ πολλὸν ἀφαυρότεροσ ετ. μαγ. ϝετ. εἴτε φείδων πρῶτοσ ὁ Ἀργεῖοσ ἔκοψε νόμισμα . . . εἴτε Λυδοί, καθά φησι Ξενοφάνησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, Ξενοφάνους, Ἐλεγείων

(작자 미상, 비가, Ξενοφάνους, Ἐλεγείων)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION