헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́16́02́

(스트라본, 지리학, book 16, chapter 2)

ἡ δὲ Συρία πρὸσ ἄρκτον μὲν ἀφώρισται τῇ Κιλικίᾳ καὶ τῷ Ἀμανῷ· ἀπὸ θαλάττησ δ’ ἐπὶ τὸ ζεῦγμα τοῦ Εὐφράτου στάδιοί εἰσιν οἱ τὸ λεχθὲν πλευρὸν ἀφορίζοντεσ οὐκ ἐλάττουσ τῶν [χιλίων καὶ] τετρακοσίων· πρὸσ ἑώ δὲ τῷ Εὐφράτῃ καὶ τοῖσ ἐντὸσ τοῦ Εὐφράτου σκηνίταισ Ἄραψι· πρὸσ δὲ νότον τῇ εὐδαίμονι Ἀραβίᾳ καὶ τῇ Αἰγύπτῳ· πρὸσ δύσιν δὲ τῷ Αἰγυπτίῳ τε καὶ Συριακῷ πελάγει μέχρι Ἰσσοῦ. μέρη δ’ αὐτῆσ τίθεμεν ἀπὸ τῆσ Κιλικίασ ἀρξάμενοι καὶ τοῦ Ἀμανοῦ τήν τε Κομμαγηνὴν καὶ τὴν Σελευκίδα καλουμένην τῆσ Συρίασ, ἔπειτα τὴν κοίλην Συρίαν, τελευταίαν δ’ ἐν μὲν τῇ παραλίᾳ τὴν Φοινίκην, ἐν δὲ τῇ μεσογαίᾳ τὴν Ιοὐδαίαν.

ἔνιοι δὲ τὴν Συρίαν ὅλην εἴσ τε Κοιλοσύρουσ [καὶ Σύρουσ] καὶ Φοίνικασ διελόντεσ τούτοισ ἀναμεμῖχθαί φασι τέτταρα ἔθνη, Ιοὐδαίουσ Ἰδουμαίουσ Γαζαίουσ Ἀζωτίουσ, γεωργικοὺσ μέν, ὡσ τοὺσ Σύρουσ καὶ Κοιλοσύρουσ, ἐμπορικοὺσ δέ, ὡσ τοὺσ Φοίνικασ. καθόλου μὲν οὕτω, καθ’ ἕκαστα δὲ ἡ Κομμαγηνὴ μικρά τίσ ἐστιν·

ἔχει δ’ ἐρυμνὴν πόλιν Σαμόσατα ἐν ᾗ τὸ βασίλειον ὑπῆρχε, νῦν δ’ ἐπαρχία γέγονε· χώρα δὲ περίκειται σφόδρα εὐδαίμων, ὀλίγη [δέ]. ἐνταῦθα δὲ νῦν ἐστι τὸ ζεῦγμα τοῦ Εὐφράτου· κατὰ τοῦτο δὲ Σελεύκεια ἵδρυται φρούριον τῆσ Μεσοποταμίασ προσωρισμένον ὑπὸ Πομπηίου τῷ Κομμαγηνῷ, ἐν ᾧ τὴν Σελήνην ἐπικληθεῖσαν Κλεοπάτραν Τιγράνησ ἀνεῖλε, καθείρξασ χρόνον τινὰ ἡνίκα τῆσ Συρίασ ἐξέπεσεν. ἡ δὲ Σελευκὶσ ἀρίστη μέν ἐστι τῶν λεχθεισῶν μερίδων, καλεῖται δὲ τετράπολισ καὶ ἔστι κατὰ τὰσ ἐξεχούσασ ἐν αὐτῇ πόλεισ, ἐπεὶ πλείουσ γέ εἰσι, μέγισται δὲ τέτταρεσ, Ἀντιόχεια ἡ ἐπὶ Δάφνῃ καὶ Σελεύκεια ἡ ἐν Πιερίᾳ καὶ Ἀπάμεια δὲ καὶ Λαοδίκεια, αἵπερ καὶ ἐλέγοντο ἀλλήλων ἀδελφαὶ διὰ τὴν ὁμόνοιαν, Σελεύκου τοῦ Νικάτοροσ κτίσματα·

ἡ μὲν οὖν μεγίστη τοῦ πατρὸσ αὐτοῦ ἐπώνυμοσ, ἡ δ’ ἐρυμνοτάτη αὐτοῦ, αἱ δ’ ἄλλαι ἡ μὲν Ἀπάμεια τῆσ γυναικὸσ αὐτοῦ Ἀπάμασ, ἡ δὲ Λαοδίκεια τῆσ μητρόσ. οἰκείωσ δὲ τῇ τετραπόλει καὶ εἰσ σατραπείασ διῄρητο τέτταρασ ἡ Σελευκίσ, ὥσ φησι Ποσειδώνιοσ, εἰσ ὅσασ καὶ ἡ κοίλη Συρία, εἰσ μίαν δ’ ἡ Μεσοποταμία. ἔστι δ’ ἡ μὲν Ἀντιόχεια καὶ αὕτη τετράπολισ, ἐκ τεττάρων συνεστῶσα μερῶν· τετείχισται δὲ καὶ κοινῷ τείχει καὶ ἰδίῳ καθ’ ἕκαστον τὸ κτίσμα· τὸ μὲν οὖν πρῶτον αὐτῶν ὁ Νικάτωρ συνῴκισε μεταγαγὼν ἐκ τῆσ Ἀντιγονείασ τοὺσ οἰκήτορασ, ἣν πλησίον ἐτείχισεν Ἀντίγονοσ ὁ Φιλίππου μικρὸν πρότερον, τὸ δὲ δεύτερον τοῦ πλήθουσ τῶν οἰκητόρων ἐστὶ κτίσμα, τὸ δὲ τρίτον Σελεύκου τοῦ Καλλινίκου, τὸ δὲ τέταρτον Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦσ. καὶ δὴ καὶ μητρόπολίσ ἐστιν αὕτη τῆσ Συρίασ, καὶ τὸ βασίλειον ἐνταῦθα ἵδρυτο τοῖσ ἄρχουσι τῆσ χώρασ·

οὐ πολύ τε λείπεται καὶ δυνάμει καὶ μεγέθει Σελευκείασ τῆσ ἐπὶ τῷ Τίγρει καὶ Ἀλεξανδρείασ τῆσ πρὸσ Αἰγύπτῳ. συνῴκισε δ’ ὁ Νικάτωρ ἐνταῦθα καὶ τοὺσ ἀπογόνουσ Τριπτολέμου, περὶ οὗ μικρὸν πρόσθεν ἐμνήσθημεν· διόπερ Ἀντιοχεῖσ ὡσ ἡρ́ωα τιμῶσι, καὶ ἄγουσιν ἑορτὴν ἐν τῷ Κασίῳ ὄρει τῷ περὶ Σελεύκειαν. φασὶ δ’ αὐτὸν ὑπ’ Ἀργείων πεμφθέντα ἐπὶ τὴν Ιοὖσ ζήτησιν, ἐν Τύρῳ πρῶτον ἀφανοῦσ γενηθείσησ, πλανᾶσθαι κατὰ τὴν Κιλικίαν· ἐνταῦθα δὲ τῶν σὺν αὐτῷ τινασ Ἀργείων κτίσαι τὴν Ταρσὸν ἀπελθόντασ παρ’ αὐτοῦ· τοὺσ δ’ ἄλλουσ συνακολουθήσαντασ εἰσ τὴν ἑξῆσ παραλίαν, ἀπογνόντασ τῆσ ζητήσεωσ ἐν τῇ ποταμίᾳ τοῦ Ὀρόντου καταμεῖναι σὺν αὐτῷ· τὸν μὲν οὖν υἱὸν τοῦ Τριπτολέμου Γόρδυν ἔχοντά τινασ τῶν σὺν τῷ πατρὶ λαῶν εἰσ τὴν Γορδυαίαν ἀποικῆσαι, τῶν δ’ ἄλλων τοὺσ ἀπογόνουσ συνοίκουσ γενέσθαι τοῖσ Ἀντιοχεῦσιν. ὑπέρκειται δὲ τετταράκοντα σταδίοισ ἡ Δάφνη, κατοικία μετρία, μέγα δὲ καὶ συνηρεφὲσ ἄλσοσ διαρρεόμενον πηγαίοισ ὕδασιν, ἐν μέσῳ δὲ ἄσυλον τέμενοσ καὶ νεὼσ Ἀπόλλωνοσ καὶ Ἀρτέμιδοσ.

ἐνταῦθα δὲ πανηγυρίζειν ἔθοσ τοῖσ Ἀντιοχεῦσι καὶ τοῖσ ἀστυγείτοσι· κύκλοσ δὲ τοῦ ἄλσουσ ὀγδοήκοντα στάδιοι. ̔ρεῖ δὲ τῆσ πόλεωσ πλησίον Ὀρόντησ ποταμόσ·

οὗτοσ δ’ ἐκ τῆσ κοίλησ Συρίασ τὰσ ἀρχὰσ ἔχων εἶθ’ ὑπὸ γῆν ἐνεχθεὶσ ἀναδίδωσι πάλιν τὸ ῥεῦμα, καὶ διὰ τῆσ Ἀπαμέων εἰσ τὴν Ἀντιόχειαν προελθὼν πλησιάσασ τῇ πόλει πρὸσ τὴν θάλατταν καταφέρεται τὴν κατὰ Σελεύκειαν· τὸ δ’ ὄνομα τοῦ γεφυρώσαντοσ αὐτὸν Ὀρόντου μετέλαβε, καλούμενοσ πρότερον Τυφών. μυθεύουσι δ’ ἐνταῦθά που τὰ περὶ τὴν κεραύνωσιν τοῦ Τυφῶνοσ καὶ τοὺσ Ἀρίμουσ, περὶ ὧν εἴπομεν καὶ πρότερον· φασὶ δὲ τυπτόμενον τοῖσ κεραυνοῖσ εἶναι δὲ δράκοντα φεύγειν κατάδυσιν ζητοῦντα· τοῖσ μὲν οὖν ὁλκοῖσ ἐντεμεῖν τὴν γῆν καὶ ποιῆσαι τὸ ῥεῖθρον τοῦ ποταμοῦ, καταδύντα δ’ εἰσ γῆν ἀναρρῆξαι τὴν πηγήν· ἐκ δὲ τούτου γενέσθαι τοὔνομα τῷ ποταμῷ. πρὸσ δύσιν μὲν οὖν θάλαττα ὑπόκειται τῇ Ἀντιοχείᾳ κατὰ Σελεύκειαν, πρὸσ ᾗ καὶ τὰσ ἐκβολὰσ ὁ Ὀρόντησ ποιεῖται, διεχούσῃ τῶν μὲν ἐκβολῶν σταδίουσ τετταράκοντα, τῆσ δ’ Ἀντιοχείασ ἑκατὸν εἴκοσιν. ἀνάπλουσ δ’ ἐκ θαλάττησ ἐστὶν εἰσ τὴν Ἀντιόχειαν αὐθημερόν. πρὸσ ἑώ δ’ ὁ Εὐφράτησ ἐστὶ καὶ ἡ Βαμβύκη καὶ ἡ Βέροια καὶ ἡ Ἡράκλεια τῇ Ἀντιοχείᾳ, πολίχνια τυραννούμενά ποτε ὑπὸ Διονυσίου τοῦ Ἡρακλέωνοσ. διέχει δ’ ἡ Ἡράκλεια σταδίουσ εἴκοσι τοῦ τῆσ Ἀθηνᾶσ ἱεροῦ τῆσ Κυρρηστίδοσ. εἶτα ἡ Κυρρηστικὴ μέχρι τῆσ Ἀντιοχίδοσ·

ἀπὸ δὲ τῶν ἄρκτων ἐστὶ τό τε Ἀμανὸν πλησίον καὶ ἡ Κομμαγηνή· συνάπτει δὲ τούτοισ ἡ Κυρρηστικὴ μέχρι δεῦρο παρατείνουσα. ἐνταῦθα δ’ ἐστὶ πόλισ Γίνδαροσ, ἀκρόπολισ τῆσ Κυρρηστικῆσ καὶ λῃστήριον εὐφυέσ, καὶ Ἡράκλειόν τι καλούμενον πλησίον ἱερόν· περὶ οὓσ τόπουσ ὑπὸ Ουἐντιδίου Πάκοροσ διεφθάρη, ὁ πρεσβύτατοσ τῶν τοῦ Παρθυαίου παίδων, ἐπιστρατεύσασ τῇ Συρίᾳ. τῇ δὲ Γινδάρῳ συνάπτουσιν αἱ Πάγραι τῆσ Ἀντιοχίδοσ, χωρίον ἐρυμνὸν κατὰ τὴν ὑπέρθεσιν τοῦ Ἀμανοῦ τὴν ἐκ τῶν Ἀμανίδων πυλῶν εἰσ τὴν Συρίαν κείμενον. ὑποπίπτει μὲν οὖν ταῖσ Πάγραισ τὸ τῶν Ἀντιοχέων πεδίον, δι’ οὗ ῥεῖ ὁ Ἄρκευθοσ ποταμὸσ καὶ ὁ Ὀρόντησ καὶ ὁ Λαβώτασ. ἐν δὲ τούτῳ ἐστὶ τῷ πεδίῳ καὶ ὁ Μελεάγρου χάραξ καὶ ὁ Οἰνοπάρασ ποταμόσ, ἐφ’ ᾧ τὸν Βάλαν Ἀλέξανδρον μάχῃ νικήσασ ὁ φιλομήτωρ Πτολεμαῖοσ ἐτελεύτησεν ἐκ τραύματοσ. ὑπέρκειται δ’ αὐτῶν λόφοσ Τραπεζὼν ἀπὸ τῆσ ὁμοιότητοσ καλούμενοσ, ἐφ’ ᾧ Ουἐντίδιοσ πρὸσ Φρανικάτην τὸν Παρθυαίων στρατηγὸν ἔσχε τὸν ἀγῶνα. πρὸσ θαλάττῃ δὲ τούτων ἐστὶν ἡ Σελεύκεια καὶ ἡ Πιερία, ὄροσ συνεχὲσ τῷ Ἀμανῷ, καὶ ἡ Ῥωσὸσ μεταξὺ Ἰσσοῦ καὶ Σελευκείασ ἱδρυμένη. ἐκαλεῖτο δ’ ἡ Σελεύκεια πρότερον Ὕδατοσ ποταμοί· ἔρυμα δέ ἐστιν ἀξιόλογον καὶ κρεῖττον βίασ ἡ πόλισ. διόπερ καὶ ἐλευθέραν αὐτὴν ἔκρινε Πομπήιοσ ἀποκλείσασ Τιγράνην. πρὸσ νότον δ’ ἐστὶ τοῖσ μὲν Ἀντιοχεῦσιν Ἀπάμεια ἐν μεσογαίᾳ κειμένη, τοῖσ δὲ Σελευκεῦσι τὸ Κάσιον ὄροσ καὶ τὸ Ἀντικάσιον· ἔτι δὲ πρότερον μετὰ τὴν Σελεύκειαν αἱ ἐκβολαὶ τοῦ Ὀρόντου· εἶτα τὸ νυμφαῖον, σπήλαιόν τι ἱερόν· εἶτα τὸ Κάσιον· ἐφεξῆσ δὲ Ποσείδιον πολίχνη καὶ Ἡράκλεια. εἶτα Λαοδίκεια, ἐπὶ τῇ θαλάττῃ κάλλιστα ἐκτισμένη καὶ εὐλίμενοσ πόλισ χώραν τε ἔχουσα πολύοινον πρὸσ τῇ ἄλλῃ εὐκαρπίᾳ.

τοῖσ μὲν οὖν Ἀλεξανδρεῦσιν αὕτη παρέχει τὸ πλεῖστον τοῦ οἴνου, τὸ ὑπερκείμενον τῆσ πόλεωσ ὄροσ πᾶν κατάμπελον ἔχουσα μέχρι σχεδόν τι τῶν κορυφῶν· αἱ δὲ κορυφαὶ τῆσ μὲν Λαοδικείασ πολὺ ἄπωθέν εἰσιν, ἠρέμα ἀπ’ αὐτῆσ καὶ κατ’ ὀλίγον ἀνακλινόμεναι, τῆσ Ἀπαμείασ δ’ ὑπερκύπτουσιν ἐπ’ ὄρθιον ὕψοσ ἀνατεταμέναι. ἐλύπησε δ’ οὐ μετρίωσ Δολαβέλλασ καταφυγὼν εἰσ αὐτὴν καὶ ἐμπολιορκηθεὶσ ὑπὸ Κασσίου μέχρι θανάτου, συνδιαφθείρασ ἑαυτῷ καὶ τῆσ πόλεωσ πολλὰ μέρη. ἡ δ’ Ἀπάμεια καὶ πόλιν ἔχει τὸ πλέον εὐερκῆ·

λόφοσ γάρ ἐστιν ἐν πεδίῳ κοίλῳ τετειχισμένοσ καλῶσ, ὃν ποιεῖ χερρονησίζοντα ὁ Ὀρόντησ καὶ λίμνη περικειμένη μεγάλη καὶ ἕλη πλατέα λειμῶνάσ τε βουβότουσ καὶ ἱπποβότουσ διαχεομένουσ ὑπερβάλλοντασ τὸ μέγεθοσ· ἥ τε δὴ πόλισ οὕτωσ ἀσφαλῶσ κεῖται καὶ δὴ καὶ Χερρόνησοσ ἐκλήθη διὰ τὸ συμβεβηκόσ καὶ χώρασ εὐπορεῖ παμπόλλησ εὐδαίμονοσ, δι’ ἧσ ὁ Ὀρόντησ ῥεῖ· καὶ περιπόλια συχνὰ ἐν ταύτῃ. ἐνταῦθα δὲ καὶ ὁ Νικάτωρ Σέλευκοσ τοὺσ πεντακοσίουσ ἐλέφαντασ ἔτρεφε καὶ τὸ πλέον τῆσ στρατιᾶσ καὶ οἱ ὕστερον βασιλεῖσ. ἐκαλεῖτο δὲ καὶ Πέλλα ποτὲ ὑπὸ τῶν πρώτων Μακεδόνων διὰ τὸ τοὺσ πλείστουσ τῶν Μακεδόνων ἐνταῦθα οἰκῆσαι τῶν στρατευομένων, τὴν δὲ Πέλλαν ὥσπερ μητρόπολιν γεγονέναι τῶν Μακεδόνων τὴν Φιλίππου καὶ Ἀλεξάνδρου πατρίδα. ἐνταῦθα δὲ καὶ τὸ λογιστήριον τὸ στρατιωτικὸν καὶ τὸ ἱπποτροφεῖον, θήλειαι μὲν ἵπποι βασιλικαὶ πλείουσ τῶν τρισμυρίων, ὀχεῖα δὲ τούτων τριακόσια· ἐνταῦθα δὲ καὶ πωλοδάμναι καὶ ὁπλομάχοι καὶ ὅσοι παιδευταὶ τῶν πολεμικῶν ἐμισθοδοτοῦντο. δηλοῖ δὲ τὴν δύναμιν ταύτην ἥ τε τοῦ Τρύφωνοσ ἐπικληθέντοσ Διοδότου παραύξησισ καὶ ἐπίθεσισ τῇ βασιλείᾳ τῶν Σύρων, ἐντεῦθεν ὁρμηθέντοσ. ἐγεγένητο μὲν γὰρ ἐν Κασιανοῖσ, φρουρίῳ τινὶ τῆσ Ἀπαμέων γῆσ, τραφεὶσ δ’ ἐν τῇ Ἀπαμείᾳ καὶ συσταθεὶσ τῷ βασιλεῖ καὶ τοῖσ περὶ αὐτόν, ἐπειδὴ νεωτερίζειν ὡρ́μησεν, ἐκ τῆσ πόλεωσ ταύτησ ἔσχε τὰσ ἀφορμὰσ καὶ τῶν περιοικίδων, Λαρίσησ τε καὶ τῶν Κασιανῶν καὶ Μεγάρων καὶ Ἀπολλωνίασ καὶ ἄλλων τοιούτων, αἳ συνετέλουν εἰσ τὴν Ἀπάμειαν ἅπασαι· ἐκεῖνόσ τε δὴ βασιλεὺσ τῆσδε τῆσ χώρασ ἀνεδείχθη καὶ ἀντέσχε πολὺν χρόνον, Βάσσοσ τε Καικίλιοσ μετὰ δυεῖν ταγμάτων ἀποστήσασ τὴν Ἀπάμειαν διεκαρτέρησε τοσοῦτον χρόνον πολιορκούμενοσ ὑπὸ δυεῖν στρατοπέδων μεγάλων Ῥωμαϊκῶν ὥστ’ οὐ πρότερον εἰσ τὴν ἐξουσίαν ἧκε πρὶν ἑκὼν ἐνεχείρισεν ἑαυτὸν ἐφ’ οἷσ ἐβεβούλητο· καὶ γὰρ τὴν στρατιὰν ἀπέτρεφεν ἡ χώρα καὶ συμμάχων εὐπόρει τῶν πλησίον φυλάρχων ἐχόντων εὐερκῆ χωρία· ὧν ἐστι καὶ ἡ Λυσιάσ, ὑπὲρ τῆσ λίμνησ κειμένη τῆσ πρὸσ Ἀπαμείᾳ, καὶ Ἀρέθουσα ἡ Σαμψικεράμου καὶ Ιἀμβλίχου τοῦ ἐκείνου παιδόσ, φυλάρχων τοῦ Ἐμισηνῶν ἔθνουσ· οὐ πόρρω δ’ οὐδ’ Ἡλιούπολισ καὶ Χαλκὶσ ἡ ὑπὸ Πτολεμαίῳ τῷ Μενναίου τῷ τὸν Μασσύαν κατέχοντι καὶ τὴν Ἰτουραίων ὀρεινήν. τῶν δὲ συμμαχούντων τῷ Βάσσῳ ἦν καὶ Ἀλχαίδαμνοσ, ὁ τῶν Ῥαμβαίων βασιλεὺσ τῶν ἐντὸσ τοῦ Εὐφράτου νομάδων· ἦν δὲ φίλοσ Ῥωμαίων, ἀδικεῖσθαι δὲ νομίσασ ὑπὸ τῶν ἡγεμόνων, ἐκπεσὼν εἰσ τὴν Μεσοποταμίαν ἐμισθοφόρει τότε τῷ Βάσσῳ. ἐντεῦθεν δ’ ἐστὶ Ποσειδώνιοσ ὁ στωικόσ, ἀνὴρ τῶν καθ’ ἡμᾶσ φιλοσόφων πολυμαθέστατοσ. ὅμοροσ δ’ ἐστὶ τῇ Ἀπαμέων πρὸσ ἑώ μὲν ἡ τῶν φυλάρχων Ἀράβων καλουμένη Παραποταμία καὶ ἡ Χαλκιδικὴ ἀπὸ τοῦ Μασσύου καθήκουσα καὶ πᾶσα ἡ πρὸσ νότον τοῖσ Ἀπαμεῦσιν, ἀνδρῶν σκηνιτῶν τὸ πλέον·

παραπλήσιοι δ’ εἰσὶ τοῖσ ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ νομάσιν· ἀεὶ δ’ οἱ πλησιαίτεροι τοῖσ Σύροισ ἡμερώτεροι καὶ ἧττον Ἄραβεσ καὶ σκηνῖται, ἡγεμονίασ ἔχοντεσ συντεταγμένασ μᾶλλον, καθάπερ ἡ Σαμψικεράμου καὶ ἡ Γαμβάρου καὶ ἡ Θέμελλα καὶ ἄλλων τοιούτων. τοιαύτη μὲν ἡ μεσόγαια τῆσ Σελευκίδοσ, ὁ δὲ παράπλουσ ὁ λοιπὸσ ἀπὸ τῆσ Λαοδικείασ ἐστὶ τοιοῦτοσ·

τῇ γὰρ Λαοδικείᾳ πλησιάζει πολίχνια, τό τε Ποσείδιον καὶ τὸ Ἡράκλειον καὶ τὰ Γάβαλα· εἶτ’ ἤδη ἡ τῶν Ἀραδίων παραλία, Πάλτοσ καὶ Βαλαναία καὶ Κάρνοσ, τὸ ἐπίνειον τῆσ Ἀράδου λιμένιον ἔχον· εἶτ’ Ἔνυδρα καὶ Μάραθοσ πόλισ Φοινίκων ἀρχαία κατεσπασμένη. τὴν δὲ χώραν Ἀράδιοι κατεκληρούχησαν καὶ τὰ Σίμυρα τὸ ἐφεξῆσ χωρίον· τούτοισ δ’ ἡ Ὀρθωσία συνεχήσ ἐστι καὶ ὁ Ἐλεύθεροσ ὁ πλησίον ποταμόσ, ὅνπερ ὁρ́ιον ποιοῦνταί τινεσ Σελευκίδοσ πρὸσ τὴν Φοινίκην καὶ τὴν κοίλην Συρίαν. πρόκειται δ’ ἡ Ἄραδοσ ῥαχιώδουσ τινὸσ καὶ ἀλιμένου παραλίασ μεταξὺ τοῦ τε ἐπινείου αὐτῆσ μάλιστα καὶ τῆσ Μαράθου, διέχουσα τῆσ γῆσ σταδίουσ εἴκοσιν.

ἔστι δὲ πέτρα περίκλυστοσ ὅσον ἑπτὰ τὸν κύκλον σταδίων, πλήρησ κατοικίασ· τοσαύτῃ δ’ εὐανδρίᾳ κέχρηται μέχρι καὶ νῦν ὥστε πολυορόφουσ οἰκοῦσι τὰσ οἰκίασ. ἔκτισαν δ’ αὐτὴν φυγάδεσ, ὥσ φασιν, ἐκ Σιδῶνοσ· τὴν δ’ ὑδρείαν τὴν μὲν ἐκ τῶν ὀμβρίων καὶ λακκαίων ὑδάτων ἔχουσι τὴν δ’ ἐκ τῆσ περαίασ· ἐν δὲ τοῖσ πολέμοισ ἐκ τοῦ πόρου μικρὸν πρὸ τῆσ πόλεωσ ὑδρεύονται πηγὴν ἔχοντοσ ἀφθόνου ὕδατοσ, εἰσ ἣν περικαταστρέφεται κλίβανοσ καθεθεὶσ ἀπὸ τοῦ ὑδρευομένου σκάφουσ, μολιβοῦσ, εὐρύστομοσ, εἰσ πυθμένα συνηγμένοσ στενὸν ἔχοντα τρῆμα μέτριον, τῷ δὲ πυθμένι περιέσφιγκται σωλὴν σκύτινοσ, εἴτε ἄσκωμα δεῖ λέγειν, ὁ δεχόμενοσ τὸ ἀναθλιβόμενον ἐκ τῆσ πηγῆσ διὰ τοῦ κλιβάνου ὕδωρ. τὸ μὲν οὖν πρῶτον ἀναθλιβὲν τὸ τῆσ θαλάττησ ἐστί, περιμείναντεσ δὲ τὴν τοῦ καθαροῦ καὶ ποτίμου ὕδατοσ ῥύσιν, ὑπολαμβάνουσιν εἰσ ἀγγεῖα παρεσκευασμένα ὅσον ἂν δέῃ, καὶ πορθμεύουσιν εἰσ τὴν πόλιν. τὸ παλαιὸν μὲν οὖν οἱ Ἀράδιοι καθ’ αὑτοὺσ ἐβασιλεύοντο παραπλησίωσ ὥσπερ καὶ τῶν ἄλλων ἑκάστη πόλεων τῶν Φοινικίδων·

ἔπειτα τὰ μὲν οἱ Πέρσαι τὰ δ’ οἱ Μακεδόνεσ τὰ δὲ νῦν Ῥωμαῖοι μετέθηκαν εἰσ τὴν παροῦσαν τάξιν. οἱ δ’ οὖν Ἀράδιοι μετὰ τῶν ἄλλων Φοινίκων ὑπήκουον τῶν Συριακῶν βασιλέων ἅτε φίλων· ἔπειτα στασιασάντων ἀδελφῶν δυεῖν τοῦ τε Καλλινίκου Σελεύκου καὶ Ἀντιόχου τοῦ Ιἕρακοσ προσαγορευθέντοσ, προσθέμενοι τῷ Καλλινίκῳ ποιοῦνται συμβάσεισ ὥστ’ ἐξεῖναι δέχεσθαι τοὺσ καταφεύγοντασ ἐκ τῆσ βασιλείασ παρ’ αὐτούσ, καὶ μὴ ἐκδιδόναι ἄκοντασ· μὴ μέντοι μηδ’ ἐκπλεῖν ἐᾶν ἄνευ τοῦ ἐπιτρέψαι βασιλέα. συνέβη δὲ ἐκ τούτου μεγάλα αὐτοῖσ πλεονεκτήματα· οἱ γὰρ καταφεύγοντεσ ἐπ’ αὐτοὺσ οὐχ οἱ τυχόντεσ ἦσαν ἀλλ’ οἱ τὰ μέγιστα πεπιστευμένοι καὶ περὶ τῶν μεγίστων δεδιότεσ· ἐπιξενούμενοι δ’ αὐτοῖσ εὐεργέτασ ἡγοῦντο καὶ σωτῆρασ τοὺσ ὑποδεξαμένουσ, ἀπεμνημόνευόν τε τὴν χάριν καὶ μάλιστα ἐπανελθόντεσ εἰσ τὴν οἰκείαν· ὥστ’ ἐκ τούτου χώραν τε ἐκτήσαντο τῆσ περαίασ πολλήν, ἧσ τὴν πλείστην ἔχουσι καὶ νῦν, καὶ τἆλλα εὐθήνουν. προσέθεσαν δὲ τῇ εὐτυχίᾳ ταύτῃ καὶ πρόνοιαν καὶ φιλοπονίαν πρὸσ τὴν θαλαττουργίαν· ὁρῶντέσ τε τοὺσ γειτονεύοντασ Κίλικασ τὰ πειρατήρια συνισταμένουσ οὐδ’ ἅπαξ ἐκοινώνουν αὐτοῖσ τῆσ τοιαύτησ ἐπιτηδεύσεωσ. μετὰ δὲ Ὀρθωσίαν ἐστὶ καὶ τὸν Ἐλεύθερον Τρίπολισ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ τὴν ἐπίκλησιν εἰληφυῖα·

τριῶν γάρ ἐστι πόλεων κτίσμα, Τύρου Σιδῶνοσ Ἀράδου· τῇ δὲ Τριπόλει συνεχέσ ἐστι τὸ τοῦ Θεοῦ πρόσωπον, εἰσ ὃ τελευτᾷ ὁ Λίβανοσ τὸ ὄροσ· μεταξὺ δὲ Τριήρησ χωρίον τι. δύο δὲ ταῦτ’ ἐστὶν ὄρη τὰ ποιοῦντα τὴν κοίλην καλουμένην Συρίαν ὡσ ἂν παράλληλα, ὅ τε Λίβανοσ καὶ ὁ Ἀντιλίβανοσ μικρὸν ὕπερθεν τῆσ θαλάττησ ἀρχόμενα ἄμφω, ὁ μὲν Λίβανοσ τῆσ κατὰ Τρίπολιν, κατὰ τὸ τοῦ Θεοῦ μάλιστα πρόσωπον, ὁ δ’ Ἀντιλίβανοσ τῆσ κατὰ Σιδῶνα·

τὸν δὲ Λύκον καὶ τὸν Ιὀρδάνην ἀναπλέουσι φορτίοισ, Ἀράδιοι δὲ μάλιστα. τελευτῶσι δ’ ἐγγύσ πωσ τῶν Ἀραβίων ὀρῶν τῶν ὑπὲρ τῆσ Δαμασκηνῆσ καὶ τῶν τραχώνων ἐκεῖ λεγομένων εἰσ ἄλλη ὄρη γεώλοφα καὶ καλλίκαρπα. ἀπολείπουσι δὲ μεταξὺ πεδίον κοῖλον πλάτοσ μὲν τὸ ἐπὶ τῇ θαλάττῃ διακοσίων σταδίων, μῆκοσ δὲ τὸ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ εἰσ τὴν μεσόγαιαν ὁμοῦ τι διπλάσιον. διαρρεῖται δὲ ποταμοῖσ ἄρδουσι χώραν εὐδαίμονα καὶ πάμφορον, μεγίστῳ δὲ τῷ Ιὀρδάνῃ. ἔχει δὲ καὶ λίμνην, ἣ φέρει τὴν ἀρωματῖτιν σχοῖνον καὶ κάλαμον, ὡσ δ’ αὔτωσ καὶ ἕλη· καλεῖται δ’ ἡ λίμνη Γεννησαρῖτισ· φέρει δὲ καὶ βάλσαμον. τῶν δὲ ποταμῶν ὁ μὲν Χρυσορρόασ ἀρξάμενοσ ἀπὸ τῆσ Δαμασκηνῶν πόλεωσ καὶ χώρασ εἰσ τὰσ ὀχετείασ ἀναλίσκεται σχεδόν τι· πολλὴν γὰρ ἐπάρδει καὶ βαθεῖαν σφόδρα· τῶν δὲ πεδίων τὸ μὲν πρῶτον τὸ ἀπὸ τῆσ θαλάττησ Μάκρασ καλεῖται καὶ Μάκρα πεδίον·

ἐν τούτῳ δὲ Ποσειδώνιοσ ἱστορεῖ τὸν δράκοντα πεπτωκότα ὁραθῆναι νεκρόν, μῆκοσ σχεδόν τι καὶ πλεθριαῖον, πάχοσ δ’ ὥσθ’ ἱππέασ ἑκατέρωθεν παραστάντασ ἀλλήλουσ μὴ καθορᾶν, χάσμα δὲ ὥστ’ ἔφιππον δέξασθαι, τῆσ δὲ φολίδοσ λεπίδα ἑκάστην ὑπεραίρουσαν θυρεοῦ. μετὰ δὲ τὸν Μάκραν ἐστὶν ὁ Μασσύασ ἔχων τινὰ καὶ ὀρεινά, ἐν οἷσ ἡ Χαλκὶσ ὥσπερ ἀκρόπολισ τοῦ Μασσύου·

ἀρχὴ δ’ αὐτοῦ Λαοδίκεια ἡ πρὸσ Λιβάνῳ. τὰ μὲν οὖν ὀρεινὰ ἔχουσι πάντα Ἰτουραῖοί τε καὶ Ἄραβεσ, κακοῦργοι πάντεσ, οἱ δ’ ἐν τοῖσ πεδίοισ γεωργοί· κακούμενοι δ’ ὑπ’ ἐκείνων ἄλλοτε ἄλλησ βοηθείασ δέονται. ὁρμητηρίοισ δ’ ἐρυμνοῖσ χρῶνται, καθάπερ οἱ τὸν Λίβανον ἔχοντεσ ἄνω μὲν ἐν τῷ ὄρει Σιννᾶν καὶ Βορραμὰ καὶ ἄλλα τοιαῦτα ἔχουσι τείχη, κάτω δὲ Βότρυν καὶ Γίγαρτον καὶ τὰ ἐπὶ τῆσ θαλάττησ σπήλαια καὶ τὸ ἐπὶ τῷ Θεοῦ προσώπῳ φρούριον ἐπιτεθέν, ἃ κατέσπασε Πομπήιοσ, ἀφ’ ὧν τήν τε Βύβλον κατέτρεχον καὶ τὴν ἐφεξῆσ ταύτῃ Βηρυτόν, αἳ μεταξὺ κεῖνται Σιδῶνοσ καὶ τοῦ Θεοῦ προσώπου. ἡ μὲν οὖν Βύβλοσ, τὸ τοῦ Κινύρου βασίλειον, ἱερά ἐστι τοῦ Ἀδώνιδοσ, ἣν τυραννουμένην ἠλευθέρωσε Πομπήιοσ πελεκίσασ ἐκεῖνον· κεῖται δ’ ἐφ’ ὕψουσ τινὸσ μικρὸν ἄπωθεν τῆσ θαλάττησ. εἶτα μετὰ ταύτην Ἄδωνισ ποταμὸσ καὶ ὄροσ Κλῖμαξ καὶ Παλαίβυβλοσ·

εἶθ’ ὁ Λύκοσ ποταμὸσ καὶ Βηρυτόσ· αὕτη δὲ κατεσπάσθη μὲν ὑπὸ Τρύφωνοσ, ἀνελήφθη δὲ νῦν ὑπὸ Ῥωμαίων, δεξαμένη δύο τάγματα ἃ ἵδρυσεν Ἀγρίππασ ἐνταῦθα προσθεὶσ καὶ τοῦ Μασσύου πολλὴν μέχρι καὶ τῶν τοῦ Ὀρόντου πηγῶν, αἳ πλησίον τοῦ τε Λιβάνου καὶ τοῦ Παραδείσου καὶ τοῦ Αἰγυπτίου τείχουσ περὶ τὴν Ἀπαμέων γῆν εἰσι. ταῦτα μὲν οὖν τὰ ἐπὶ θαλάττῃ. ὑπὲρ δὲ τοῦ Μασσύου ἐστὶν ὁ καλούμενοσ αὐλὼν βασιλικὸσ καὶ ἡ Δαμασκηνὴ χώρα διαφερόντωσ ἐπαινουμένη·

ἔστι δὲ καὶ ἡ Δαμασκὸσ πόλισ ἀξιόλογοσ, σχεδόν τι καὶ ἐπιφανεστάτη τῶν ταύτῃ κατὰ τὰ Περσικά· ὑπέρκεινται δ’ αὐτῆσ δύο λεγόμενοι λόφοι τραχῶνεσ· ἔπειτα πρὸσ τὰ Ἀράβων μέρη καὶ τῶν Ἰτουραίων ἀναμὶξ ὄρη δύσβατα, ἐν οἷσ καὶ σπήλαια βαθύστομα, ὧν ἓν καὶ τετρακισχιλίουσ ἀνθρώπουσ δέξασθαι δυνάμενον ἐν καταδρομαῖσ, αἳ τοῖσ Δαμασκηνοῖσ γίνονται πολλαχόθεν. τὸ μέντοι πλέον τοὺσ ἀπὸ τῆσ εὐδαίμονοσ Ἀραβίασ ἐμπόρουσ λεηλατοῦσιν οἱ βάρβαροι· ἧττον δὲ συμβαίνει καταλυθέντων νυνὶ τῶν περὶ Ζηνόδωρον λῃστῶν διὰ τὴν ἐκ τῶν Ῥωμαίων εὐνομίαν καὶ διὰ τὴν ἐκ τῶν στρατιωτῶν ἀσφάλειαν τῶν ἐν τῇ Συρίᾳ τρεφομένων. ἅπασα μὲν οὖν ἡ ὑπὲρ τῆσ Σελευκίδοσ ὡσ ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον καὶ τὴν Ἀραβίαν ἀνίσχουσα χώρα κοίλη Συρία καλεῖται, ἰδίωσ δ’ ἡ τῷ Λιβάνῳ καὶ τῷ Ἀντιλιβάνῳ ἀφωρισμένη.

τῆσ δὲ λοιπῆσ ἡ μὲν ἀπὸ Ὀρθωσίασ μέχρι Πηλουσίου παραλία Φοινίκη καλεῖται, στενή τισ καὶ ἁλιτενήσ· ἡ δ’ ὑπὲρ ταύτησ μεσόγαια μέχρι τῶν Ἀράβων ἡ μεταξὺ Γάζησ καὶ Ἀντιλιβάνου Ιοὐδαία λέγεται. ἐπεὶ οὖν τὴν ἰδίωσ λεγομένην κοίλην Συρίαν ἐπεληλύθαμεν, ἐπὶ τὴν Φοινίκην μέτιμεν.

ταύτησ δὲ τὰ μὲν ἀπὸ Ὀρθωσίασ μέχρι Βηρυτοῦ λόγου τετύχηκε. μετὰ δὲ Βηρυτὸν ἔστι Σιδὼν ὅσον ἐν τετρακοσίοισ σταδίοισ· μεταξὺ δὲ ὁ Ταμύρασ ποταμὸσ καὶ τὸ τοῦ Ἀσκληπιοῦ ἄλσοσ καὶ Λεόντων πόλισ. μετὰ δὲ Σιδῶνα μεγίστη τῶν Φοινίκων καὶ ἀρχαιοτάτη [πόλισ] Τύροσ ἐστίν, ἐνάμιλλοσ αὐτῇ κατά τε μέγεθοσ καὶ κατὰ τὴν ἐπιφάνειαν καὶ τὴν ἀρχαιότητα ἐκ πολλῶν μύθων παραδεδομένην. οἱ μὲν οὖν ποιηταὶ τὴν Σιδῶνα τεθρυλήκασι μᾶλλον Ὅμηροσ δὲ οὐδὲ μέμνηται τῆσ Τύρου, αἱ δ’ εἰσ τὴν Λιβύην καὶ τὴν Ἰβηρίαν ἀποικίαι μέχρι καὶ ἔξω στηλῶν τὴν Τύρον πλέον ἐξυμνοῦσιν. ἀμφότεραι δ’ οὖν ἔνδοξοι καὶ λαμπραὶ καὶ πάλαι καὶ νῦν· ὁποτέραν δ’ ἄν τισ εἴποι μητρόπολιν Φοινίκων ἔρισ ἐν ἀμφοτέραισ ἐστίν. ἡ μὲν οὖν Σιδὼν ἐπὶ εὐφυεῖ λιμένι τῆσ ἠπείρου τὴν ἵδρυσιν ἔχει. Τύροσ δ’ ἐστὶν ὅλη νῆσοσ σχεδόν τι συνῳκισμένη παραπλησίωσ ὥσπερ ἡ Ἄραδοσ, συνῆπται δὲ χώματι πρὸσ τὴν ἤπειρον, ὃ κατεσκεύασε πολιορκῶν Ἀλέξανδροσ·

δύο δ’ ἔχει λιμένασ τὸν μὲν κλειστὸν τὸν δ’ ἀνειμένον, ὃν Αἰγύπτιον καλοῦσιν. ἐνταῦθα δέ φασι πολυστέγουσ τὰσ οἰκίασ ὥστε καὶ τῶν ἐν Ῥώμῃ μᾶλλον· διὸ καὶ σεισμοὺσ γενομένουσ ἀπολιπεῖν μικρὸν τοῦ ἄρδην ἀφανίσαι τὴν πόλιν. ἠτύχησε δὲ καὶ ὑπ’ Ἀλεξάνδρου πολιορκίᾳ ληφθεῖσα· ἀλλὰ τῶν τοιούτων συμφορῶν κατέστη κρείττων καὶ ἀνέλαβεν αὑτὴν τῇ τε ναυτιλίᾳ, καθ’ ἣν ἁπάντων τῶν ἀεὶ κρείττουσ εἰσὶ κοινῇ Φοίνικεσ, καὶ τοῖσ πορφυρείοισ· πολὺ γὰρ ἐξήτασται πασῶν ἡ Τυρία καλλίστη πορφύρα· καὶ ἡ θήρα πλησίον καὶ τἆλλα εὔπορα τὰ πρὸσ βαφὴν ἐπιτήδεια· καὶ δυσδιάγωγον μὲν ποιεῖ τὴν πόλιν ἡ πολυπληθία τῶν βαφείων, πλουσίαν δὲ διὰ τὴν τοιαύτην ἀνδρείαν. οὐχ ὑπὸ τῶν βασιλέων δ’ ἐκρίθησαν αὐτόνομοι μόνον μικρὰ ἀναλώσαντεσ, ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν Ῥωμαίων βεβαιωσάντων τὴν ἐκείνων γνώμην. τιμᾶται δὲ καθ’ ὑπερβολὴν Ἡρακλῆσ ὑπ’ αὐτῶν. τῆσ δὲ περὶ τὰσ ναυστολίασ δυνάμεωσ τὸ πλῆθοσ καὶ τὸ μέγεθοσ τῶν ἀποικίδων ἐστὶ πόλεων τεκμήριον· οὗτοι μὲν οὖν τοιοῦτοι. σιδώνιοι δὲ πολύτεχνοί τινεσ παραδέδονται καὶ καλλίτεχνοι, καθάπερ καὶ ὁ ποιητὴσ δηλοῖ·

πρὸσ δὲ καὶ φιλόσοφοι περί τε ἀστρονομίαν καὶ ἀριθμητικήν, ἀπὸ τῆσ λογιστικῆσ ἀρξάμενοι καὶ τῆσ νυκτιπλοίασ· ἐμπορικὸν γὰρ καὶ ναυκληρικὸν ἑκάτερον· καθάπερ καὶ τῶν Αἰγυπτίων εὑρ́εμα γεωμετρίαν φασὶν ἀπὸ τῆσ χωρομετρίασ, ἣν ὁ Νεῖλοσ ἀπεργάζεται συγχέων τοὺσ ὁρ́ουσ κατὰ τὰσ ἀναβάσεισ. τοῦτο μὲν οὖν παρ’ Αἰγυπτίων ἥκειν εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ πεπιστεύκασιν, ἀστρονομίαν δὲ καὶ ἀριθμητικὴν παρὰ Φοινίκων· νυνὶ δὲ πάσησ καὶ τῆσ ἄλλησ φιλοσοφίασ εὐπορίαν πολὺ πλείστην λαβεῖν ἔστιν ἐκ τούτων τῶν πόλεων· εἰ δὲ δεῖ Ποσειδωνίῳ πιστεῦσαι, καὶ τὸ περὶ τῶν ἀτόμων δόγμα παλαιόν ἐστιν ἀνδρὸσ Σιδωνίου Μώχου πρὸ τῶν Τρωικῶν χρόνων γεγονότοσ. τὰ μὲν οὖν παλαιὰ ἐάσθω· καθ’ ἡμᾶσ δὲ ἐκ Σιδῶνοσ μὲν ἔνδοξοι φιλόσοφοι γεγόνασι Βόηθόσ τε, ᾧ συνεφιλοσοφήσαμεν ἡμεῖσ τὰ Ἀριστοτέλεια, καὶ Διόδοτοσ ἀδελφὸσ αὐτοῦ· ἐκ Τύρου δὲ Ἀντίπατροσ καὶ μικρὸν πρὸ ἡμῶν Ἀπολλώνιοσ ὁ τὸν πίνακα ἐκθεὶσ τῶν ἀπὸ Ζήνωνοσ φιλοσόφων καὶ τῶν βιβλίων. διέχει δὲ τῆσ Σιδῶνοσ ἡ Τύροσ οὐ πλείουσ τῶν διακοσίων σταδίων· ἐν δὲ τῷ μεταξὺ πολίχνιον Ὀρνίθων πόλισ λεγομένη· εἶτα πρὸσ Τύρῳ ποταμὸσ ἐξίησι· μετὰ δὲ τὴν Τύρον ἡ Παλαίτυροσ ἐν τριάκοντα σταδίοισ. εἶθ’ ἡ Πτολεμαί̈σ ἐστι μεγάλη πόλισ ἣν Ἄκην ὠνόμαζον πρότερον, ᾗ ἐχρῶντο ὁρμητηρίῳ πρὸσ τὴν Αἴγυπτον οἱ Πέρσαι.

μεταξὺ δὲ τῆσ Ἄκησ καὶ Τύρου θινώδησ αἰγιαλόσ ἐστιν ὁ φέρων τὴν ὑαλῖτιν ἄμμον· ἐνταῦθα μὲν οὖν φασι μὴ χεῖσθαι, κομισθεῖσαν εἰσ Σιδῶνα δὲ τὴν χωνείαν δέχεσθαι· τινὲσ δὲ καὶ τοῖσ Σιδωνίοισ εἶναι τὴν ὑαλῖτιν ψάμμον ἐπιτηδείαν εἰσ χύσιν, οἱ δὲ πᾶσαν πανταχοῦ χεῖσθαί φασιν. ἤκουσα δ’ ἐν τῇ Ἀλεξανδρείᾳ παρὰ τῶν ὑαλουργῶν εἶναί τινα καὶ κατ’ Αἴγυπτον ὑαλῖτιν γῆν, ἧσ χωρὶσ οὐχ οἱο͂́ν τε τὰσ πολυχρόουσ καὶ πολυτελεῖσ κατασκευὰσ ἀποτελεσθῆναι, καθάπερ καὶ ἄλλοισ ἄλλων μιγμάτων δεῖν· καὶ ἐν Ῥώμῃ δὲ πολλὰ παρευρίσκεσθαί φασι καὶ πρὸσ τὰσ χρόασ καὶ πρὸσ τὴν ῥᾳστώνην τῆσ κατασκευῆσ, καθάπερ ἐπὶ τῶν κρυσταλλοφανῶν· ὅπου γε καὶ τρύβλιον χαλκοῦ πρίασθαι καὶ ἐκπωμάτιον ἔστιν. ἱστορεῖται δὲ παράδοξον πάθοσ τῶν πάνυ σπανίων κατὰ τὸν αἰγιαλὸν τοῦτον τὸν μεταξὺ τῆσ τε Τύρου καὶ τῆσ Πτολεμαί̈δοσ.

καθ’ ὃν γὰρ καιρὸν οἱ Πτολεμαεῖσ μάχην συνάψαντεσ πρὸσ Σαρπηδόνα τὸν στρατηγὸν ἐλείφθησαν ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ τροπῆσ γενομένησ λαμπρᾶσ, ἐπέκλυσεν ἐκ τοῦ πελάγουσ κῦμα τοὺσ φεύγοντασ ὅμοιον πλημμυρίδι, καὶ τοὺσ μὲν εἰσ τὸ πέλαγοσ ἀπήρπασε καὶ διέφθειρεν, οἱ δ’ ἐν τοῖσ κοίλοισ τόποισ ἔμειναν νεκροί· διαδεξαμένη δὲ ἡ ἄμπωτισ πάλιν ἀνεκάλυψε καὶ ἔδειξε τὰ σώματα τῶν κειμένων ἀναμὶξ ἐν νεκροῖσ ἰχθύσι. τοιαῦτα δὲ καὶ περὶ τὸ Κάσιον συμβαίνει τὸ πρὸσ Αἰγύπτῳ, σπασμῷ τινι ὀξεῖ καὶ ἁπλῷ περιπιπτούσησ τῆσ γῆσ καὶ εἰσ ἑκάτερον μεταβαλλομένησ ἅπαξ, ὥστε τὸ μὲν μετεωρισθὲν αὐτῆσ μέροσ ἐπαγαγεῖν τὴν θάλατταν, τὸ δὲ συνιζῆσαν δέξασθαι, τραπομένησ δὲ τὴν ἀρχαίαν πάλιν ἕδραν ἀπολαβεῖν τὸν τόπον, τοτὲ μὲν οὖν καὶ ἐξαλλάξεώσ τινοσ γενομένησ τοτὲ δ’ οὔ, τάχα καὶ περιόδοισ τισὶν ἐνδεδεμένων τῶν τοιούτων παθῶν ἀδήλοισ ἡμῖν, καθάπερ τοῦτο καὶ ἐπὶ τῶν κατὰ τὸν Νεῖλον ἀναβάσεων λέγεται διαφόρων γινομένων, ἄδηλον δὲ τὴν τάξιν ἐχουσῶν. μετὰ δὲ τὴν Ἄκην Στράτωνοσ πύργοσ πρόσορμον ἔχων.

μεταξὺ δὲ ὅ τε Κάρμηλοσ τὸ ὄροσ καὶ πολιχνίων ὀνόματα, πλέον δ’ οὐδέν, Συκαμίνων πόλισ, Βουκόλων καὶ Κροκοδείλων πόλισ καὶ ἄλλα τοιαῦτα· εἶτα δρυμὸσ μέγασ τισ. εἶτα Ιὄπη, καθ’ ἣν ἡ ἀπὸ τῆσ Αἰγύπτου παραλία σημειωδῶσ ἐπὶ τὴν ἄρκτον κάμπτεται, πρότερον ἐπὶ τὴν ἑώ τεταμένη.

ἐνταῦθα δὲ μυθεύουσί τινεσ τὴν Ἀνδρομέδαν ἐκτεθῆναι τῷ κήτει· ἐν ὕψει δέ ἐστιν ἱκανῶσ τὸ χωρίον ὥστ’ ἀφορᾶσθαί φασιν ἀπ’ αὐτοῦ τὰ Ιἑροσόλυμα τὴν τῶν Ιοὐδαίων μητρόπολιν· καὶ δὴ καὶ ἐπινείῳ τούτῳ κέχρηνται καταβάντεσ μέχρι θαλάττησ οἱ Ιοὐδαῖοι· τὰ δ’ ἐπίνεια τῶν λῃστῶν λῃστήρια δῆλον ὅτι ἐστί. τούτων δὲ καὶ ὁ Κάρμηλοσ ὑπῆρξε καὶ ὁ δρυμόσ· καὶ δὴ καὶ εὐάνδρησεν οὗτοσ ὁ τόποσ, ὥστ’ ἐκ τῆσ πλησίον κώμησ Ιἀμνείασ καὶ τῶν κατοικιῶν τῶν κύκλῳ τέτταρασ μυριάδασ ὁπλίζεσθαι. εἰσὶ δ’ ἐντεῦθεν εἰσ τὸ Κάσιον τὸ πρὸσ Πηλουσίῳ μικρῷ πλείουσ ἢ χίλιοι στάδιοι, τριακόσιοι δ’ ἄλλοι πρὸσ αὐτὸ τὸ Πηλούσιον. ἐν δὲ τῷ μεταξὺ καὶ ἡ Γαδαρὶσ ἔστιν, ἣν καὶ αὐτὴν ἐξιδιάσαντο οἱ Ιοὐδαῖοι·

εἶτ’ Ἀζωτὸσ καὶ Ἀσκάλων. ἀπὸ δὲ Ιἀμνείασ εἰσ Ἀζωτὸν καὶ Ἀσκάλωνά εἰσιν ὅσον διακόσιοι στάδιοι. κρομμυών τ’ ἀγαθόσ ἐστιν ἡ χώρα τῶν Ἀσκαλωνιτῶν, πόλισμα δὲ μικρόν. ἐντεῦθεν ἦν Ἀντίοχοσ ὁ φιλόσοφοσ μικρὸν πρὸ ἡμῶν γεγονώσ. ἐκ δὲ τῶν Γαδάρων Φιλόδημόσ τε ὁ Ἐπικούρειοσ καὶ Μελέαγροσ καὶ Μένιπποσ ὁ σπουδογέλοιοσ καὶ Θεόδωροσ ὁ καθ’ ἡμᾶσ ῥήτωρ. εἶθ’ ὁ τῶν Γαζαίων λιμὴν πλησίον·

ὑπέρκειται δὲ καὶ ἡ πόλισ ἐν ἑπτὰ σταδίοισ, ἔνδοξόσ ποτε γενομένη, κατεσπασμένη δ’ ὑπὸ Ἀλεξάνδρου καὶ μένουσα ἔρημοσ. ἐντεῦθεν δ’ ὑπέρβασισ λέγεται χιλίων διακοσίων ἑξήκοντα σταδίων εἰσ Αἴλανα πόλιν ἐπὶ τῷ μυχῷ τοῦ Ἀραβίου κόλπου κειμένην· διττὸσ δ’ ἐστίν, ὁ μὲν ἔχων εἰσ τὸ πρὸσ τῇ Ἀραβίᾳ καὶ τῇ Γάζῃ μέροσ, ὃν Αἰλανίτην προσαγορεύουσιν ἀπὸ τῆσ ἐν αὐτῷ πόλεωσ, ὁ δ’ εἰσ τὸ πρὸσ Αἰγύπτῳ κατὰ τὴν Ἡρώων πόλιν, εἰσ ὃν ἐκ Πηλουσίου ἡ ὑπέρθεσισ ἐπιτομωτέρα· δι’ ἐρήμων δὲ καὶ ἀμμωδῶν χωρίων αἱ ὑπερβάσεισ ἐπὶ καμήλων· πολὺ δὲ καὶ τὸ τῶν ἑρπετῶν ἐν αὐταῖσ πλῆθοσ. μετὰ δὲ Γάζαν Ῥαφία, ἐν ᾗ μάχη συνέβη Πτολεμαίῳ τε τῷ τετάρτῳ καὶ Ἀντιόχῳ τῷ Μεγάλῳ.

εἶτα Ῥινοκόρουρα, ἀπὸ τῶν εἰσῳκισμένων ἐκεῖ τὸ παλαιὸν ἀνθρώπων ἠκρωτηριασμένων τὰσ ῥῖνασ οὕτω καλουμένη· τῶν γὰρ Αἰθιόπων τισ ἐπελθὼν ἐπὶ τὴν Αἴγυπτον ἀντὶ τοῦ ἀναιρεῖν τοὺσ κακούργουσ ἀποτέμνων τὰσ ῥῖνασ ἐνταῦθα κατῴκιζεν, ὡσ οὐκ ἂν ἔτι τολμήσοντασ κακουργεῖν διὰ τὴν αἰσχύνην τῆσ ὄψεωσ. Καὶ αὐτὴ μὲν οὖν ἡ ἀπὸ Γάζησ λυπρὰ πᾶσα [καὶ] ἀμμώδησ·

ἔτι δὲ μᾶλλον τοιαύτη ἡ ἐφεξῆσ ὑπερκειμένη, ἔχουσα τὴν Σιρβωνίδα λίμνην παράλληλόν πωσ τῇ θαλάττῃ μικρὰν δίοδον ἀπολείπουσαν μεταξὺ μέχρι τοῦ ἐκρήγματοσ καλουμένου, μῆκοσ ὅσον διακοσίων σταδίων, πλάτοσ δὲ τὸ μέγιστον πεντήκοντα· τὸ δ’ ἔκρηγμα συγκέχωσται. εἶτα συνεχὴσ ἄλλη τοιαύτη ἡ ἐπὶ τὸ Κάσιον, κἀκεῖθεν ἐπὶ τὸ Πηλούσιον. ἔστι δὲ τὸ Κάσιον θινώδησ τισ λόφοσ ἀκρωτηριάζων ἄνυδροσ, ὅπου τὸ Πομπηίου τοῦ Μάγνου σῶμα κεῖται καὶ Διόσ ἐστιν ἱερὸν Κασίου·

πλησίον δὲ καὶ ἐσφάγη ὁ Μάγνοσ δολοφονηθεὶσ ὑπὸ τῶν Αἰγυπτίων. εἶθ’ ἡ ἐπὶ Πηλούσιον ὁδόσ, ἐν ᾗ τὰ Γέρρα καὶ ὁ Χαβρίου λεγόμενοσ χάραξ καὶ τὰ πρὸσ τῷ Πηλουσίῳ βάραθρα ἃ ποιεῖ παρεκχεόμενοσ ὁ Νεῖλοσ, φύσει κοίλων καὶ ἑλωδῶν ὄντων τῶν τόπων. τοιαύτη μὲν ἡ Φοινίκη.

φησὶ δ’ Ἀρτεμίδωροσ εἰσ τὸ Πηλούσιον ἐκ μὲν Ὀρθωσίασ εἶναι σταδίουσ τρισχιλίουσ ἑξακοσίουσ πεντήκοντα κατακολπίζοντι· ἐκ δὲ Μελαινῶν ἢ Μελανιῶν τῆσ Κιλικίασ τῶν πρὸσ Κελένδεριν ἐπὶ μὲν τὰ μεθόρια τῆσ Κιλικίασ καὶ Συρίασ χιλίουσ καὶ ἐνακοσίουσ· ἐντεῦθεν δ’ ἐπὶ τὸν Ὀρόντην πεντακοσίουσ εἴκοσιν· εἶτ’ ἐπὶ Ὀρθωσίαν χιλίουσ ἑκατὸν τριάκοντα. τῆσ δ’ Ιοὐδαίασ τὰ μὲν ἑσπέρια ἄκρα τὰ πρὸσ τῷ Κασίῳ κατέχουσιν Ἰδουμαῖοί τε καὶ ἡ λίμνη.

Ναβαταῖοι δ’ εἰσὶν οἱ Ἰδουμαῖοι, κατὰ στάσιν δ’ ἐκπεσόντεσ ἐκεῖθεν προσεχώρησαν τοῖσ Ιοὐδαίοισ καὶ τῶν νομίμων τῶν αὐτῶν ἐκείνοισ ἐκοινώνησαν· πρὸσ θαλάττῃ δὲ ἡ Σιρβωνὶσ τὰ πολλὰ κατέχει καὶ ἡ συνεχὴσ μέχρι καὶ Ιἑροσολύμων· καὶ γὰρ ταῦτα πρὸσ θαλάττῃ ἐστίν· ἀπὸ γὰρ τοῦ ἐπινείου τῆσ Ιὄπησ εἴρηται ὅτι ἐστὶν ἐν ὄψει· ταῦτα μὲν προσάρκτια· τὰ πολλὰ δ’ ὡσ ἕκαστα ἐστὶν ὑπὸ φύλων οἰκούμενα μικτῶν ἔκ τε Αἰγυπτίων ἐθνῶν καὶ Ἀραβίων καὶ Φοινίκων· τοιοῦτοι γὰρ οἱ τὴν Γαλιλαίαν ἔχοντεσ καὶ τὸν Ιἑρικοῦντα καὶ τὴν Φιλαδέλφειαν καὶ Σαμάρειαν, ἣν Ἡρώδησ Σεβαστὴν ἐπωνόμασεν. οὕτω δ’ ὄντων μιγάδων ἡ κρατοῦσα μάλιστα φήμη τῶν περὶ τὸ ἱερὸν τὸ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ πιστευομένων Αἰγυπτίουσ ἀποφαίνει τοὺσ προγόνουσ τῶν νῦν Ιοὐδαίων λεγομένων. μωσῆσ γάρ τισ τῶν Αἰγυπτίων ἱερέων ἔχων τι μέροσ τῆσ [κάτω] καλουμένησ χώρασ, ἀπῆρεν ἐκεῖσε ἐνθένδε δυσχεράνασ τὰ καθεστῶτα, καὶ συνεξῆραν αὐτῷ πολλοὶ τιμῶντεσ τὸ θεῖον.

ἔφη γὰρ ἐκεῖνοσ καὶ ἐδίδασκεν, ὡσ οὐκ ὀρθῶσ φρονοῖεν οἱ Αἰγύπτιοι θηρίοισ εἰκάζοντεσ καὶ βοσκήμασι τὸ θεῖον, οὐδ’ οἱ Λίβυεσ· οὐκ εὖ δὲ οὐδ’ οἱ Ἕλληνεσ ἀνθρωπομόρφουσ τυποῦντεσ· εἰή γὰρ ἓν τοῦτο μόνον θεὸσ τὸ περιέχον ἡμᾶσ ἅπαντασ καὶ γῆν καὶ θάλατταν, ὃ καλοῦμεν οὐρανὸν καὶ κόσμον καὶ τὴν τῶν ὄντων φύσιν. τούτου δὴ τίσ ἂν εἰκόνα πλάττειν θαρρήσειε νοῦν ἔχων ὁμοίαν τινὶ τῶν παρ’ ἡμῖν; ἀλλ’ ἐᾶν δεῖν πᾶσαν ξοανοποιίαν, τέμενοσ [δ’] ἀφορίσαντασ καὶ σηκὸν ἀξιόλογον τιμᾶν ἕδουσ χωρίσ. ἐγκοιμᾶσθαι δὲ καὶ αὐτοὺσ ὑπὲρ ἑαυτῶν καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων ἄλλουσ τοὺσ εὐονείρουσ· καὶ προσδοκᾶν δεῖν ἀγαθὸν παρὰ τοῦ θεοῦ καὶ δῶρον ἀεί τι καὶ σημεῖον τοὺσ σωφρόνωσ ζῶντασ καὶ μετὰ δικαιοσύνησ, τοὺσ δ’ ἄλλουσ μὴ προσδοκᾶν. ἐκεῖνοσ μὲν οὖν τοιαῦτα λέγων ἔπεισεν εὐγνώμονασ ἄνδρασ οὐκ ὀλίγουσ καὶ ἀπήγαγεν ἐπὶ τὸν τόπον τοῦτον, ὅπου νῦν ἐστι τὸ ἐν τοῖσ Ιἑροσολύμοισ κτίσμα.

κατέσχε δὲ ῥᾳδίωσ οὐκ ἐπίφθονον ὂν τὸ χωρίον οὐδ’ ὑπὲρ οὗ ἄν τισ ἐσπουδασμένωσ μαχέσαιτο· ἔστι γὰρ πετρῶδεσ, αὐτὸ μὲν εὐύδρον τὴν δὲ κύκλῳ χώραν ἔχον λυπρὰν καὶ ἄνυδρον, τὴν δ’ ἐντὸσ ἑξήκοντα σταδίων καὶ ὑπόπετρον. ἅμα δ’ ἀντὶ τῶν ὅπλων τὰ ἱερὰ προὐβάλλετο καὶ τὸ θεῖον, ἵδρυσιν τούτου ζητεῖν ἀξιῶν, καὶ παραδώσειν ὑπισχνούμενοσ τοιοῦτον σεβασμὸν καὶ τοιαύτην ἱεροποιίαν ἥτισ οὔτε δαπάναισ ὀχλήσει τοὺσ χρωμένουσ οὔτε θεοφορίαισ οὔτε ἄλλαισ πραγματείαισ ἀτόποισ. οὗτοσ μὲν οὖν εὐδοκιμήσασ τούτοισ συνεστήσατο ἀρχὴν οὐ τὴν τυχοῦσαν, ἁπάντων προσχωρησάντων ῥᾳδίωσ τῶν κύκλῳ διὰ τὴν ὁμιλίαν καὶ τὰ προτεινόμενα. οἱ δὲ διαδεξάμενοι χρόνουσ μέν τινασ ἐν τοῖσ αὐτοῖσ διέμενον δικαιοπραγοῦντεσ καὶ θεοσεβεῖσ ὡσ ἀληθῶσ ὄντεσ, ἔπειτ’ ἐφισταμένων ἐπὶ τὴν ἱερωσύνην τὸ μὲν πρῶτον δεισιδαιμόνων, ἔπειτα τυραννικῶν ἀνθρώπων, ἐκ μὲν τῆσ δεισιδαιμονίασ αἱ τῶν βρωμάτων ἀποσχέσεισ, ὧνπερ καὶ νῦν ἔθοσ ἐστὶν αὐτοῖσ ἀπέχεσθαι, καὶ [αἱ] περιτομαὶ καὶ αἱ ἐκτομαὶ καὶ εἴ τινα τοιαῦτα ἐνομίσθη, ἐκ δὲ τῶν τυραννίδων τὰ λῃστήρια.

οἱ μὲν γὰρ ἀφιστάμενοι τὴν χώραν ἐκάκουν καὶ αὐτὴν καὶ τὴν γειτνιῶσαν, οἱ δὲ συμπράττοντεσ τοῖσ ἄρχουσι καθήρπαζον τὰ ἀλλότρια καὶ τῆσ Συρίασ κατεστρέφοντο καὶ τῆσ Φοινίκησ πολλήν. ἦν δ’ ὅμωσ εὐπρέπειά τισ περὶ τὴν ἀκρόπολιν αὐτῶν, οὐχ ὡσ τυραννεῖον βδελυττομένων, ἀλλ’ ὡσ ἱερὸν σεμνυνόντων καὶ σεβομένων. πέφυκε γὰρ οὕτω καὶ κοινόν ἐστι τοῦτο καὶ τοῖσ Ἕλλησι καὶ τοῖσ βαρβάροισ.

πολιτικοὶ γὰρ ὄντεσ ἀπὸ προστάγματοσ κοινοῦ ζῶσιν· ἄλλωσ γὰρ οὐχ οἱο͂́ν τε τοὺσ πολλοὺσ ἕν τι καὶ ταὐτὸ ποιεῖν ἡρμοσμένωσ ἀλλήλοισ, ὅπερ ἦν τὸ πολιτεύεσθαι, καὶ ἄλλωσ πωσ νέμειν βίον κοινόν. τὸ δὲ πρόσταγμα διττόν, ἢ γὰρ παρὰ θεῶν ἢ παρὰ ἀνθρώπων· καὶ οἵ γε ἀρχαῖοι τὸ παρὰ τῶν θεῶν ἐπρέσβευον μᾶλλον καὶ ἐσέμνυνον, καὶ διὰ τοῦτο καὶ ὁ χρηστηριαζόμενοσ ἦν τότε πολὺσ καὶ τρέχων εἰσ μὲν Δωδώνην, ὅπωσ "ἐκ δρυὸσ ὑψικόμοιο "Διὸσ βουλὴν ἐπακούσῃ," συμβούλῳ τῷ Διὶ χρώμενοσ, εἰσ δὲ Δελφούσ "τὸν ἐκτεθέντα παῖδα μαστεύων μαθεῖν, εἰ μηκέτ’ εἰή," αὐτὸσ δ’ ὁ παῖσ "ἔστειχε τοὺσ "τεκόντασ ἐκμαθεῖν θέλων πρὸσ δῶμα Φοίβου. " καὶ ὁ Μίνωσ παρὰ τοῖσ Κρησὶν "ἐννέωροσ βασίλευε Διὸσ "μεγάλου ὀαριστήσ," δι’ ἐννέα ἐτῶν, ὥσ φησι Πλάτων, ἀναβαίνων ἐπὶ τὸ ἄντρον τοῦ Διὸσ καὶ παρ’ ἐκείνου τὰ προστάγματα λαμβάνων καὶ παρακομίζων εἰσ τοὺσ ἀνθρώπουσ. τὰ δ’ ὅμοια ἐποίει καὶ Λυκοῦργοσ ὁ ζηλωτὴσ αὐτοῦ· πυκνὰ γάρ, ὡσ ἐοίκεν, ἀποδημῶν ἐπυνθάνετο παρὰ τῆσ Πυθίασ ἃ προσῆκεν παραγγέλλειν τοῖσ Λακεδαιμονίοισ. ταῦτα γὰρ ὅπωσ ποτὲ ἀληθείασ ἔχει, παρά γε τοῖσ ἀνθρώποισ ἐπεπίστευτο καὶ ἐνενόμιστο, καὶ διὰ τοῦτο καὶ οἱ μάντεισ ἐτιμῶντο ὥστε καὶ βασιλείασ ἀξιοῦσθαι, ὡσ τὰ παρὰ τῶν θεῶν ἡμῖν ἐκφέροντεσ παραγγέλματα καὶ ἐπανορθώματα καὶ ζῶντεσ καὶ ἀποθανόντεσ·

τοιοῦτοσ δὲ ὁ Ἀμφιάρεωσ καὶ ὁ Τροφώνιοσ καὶ [ὁ] Ὀρφεὺσ καὶ ὁ Μουσαῖοσ καὶ ὁ παρὰ τοῖσ Γέταισ θεόσ, τὸ μὲν παλαιὸν Ζάμολξισ Πυθαγόρειόσ τισ, καθ’ ἡμᾶσ δὲ ὁ τῷ Βυρεβίστᾳ θεσπίζων Δεκαίνεοσ· παρὰ δὲ τοῖσ Βοσπορηνοῖσ Ἀχαί̈καροσ, παρὰ δὲ τοῖσ Ἰνδοῖσ οἱ γυμνοσοφισταί, παρὰ δὲ τοῖσ Πέρσαισ οἱ μάγοι καὶ νεκυομάντεισ καὶ ἔτι οἱ λεγόμενοι λεκανομάντεισ καὶ ὑδρομάντεισ, παρὰ δὲ τοῖσ Ἀσσυρίοισ οἱ Χαλδαῖοι, παρὰ δὲ τοῖσ Ῥωμαίοισ οἱ Τυρρηνικοὶ οἰωνοσκόποι. τοιοῦτοσ δέ τισ ἦν καὶ ὁ Μωσῆσ καὶ οἱ διαδεξάμενοι ἐκεῖνον, τὰσ μὲν ἀρχὰσ λαβόντεσ οὐ φαύλασ ἐκτραπόμενοι δ’ ἐπὶ τὸ χεῖρον. ἤδη δ’ οὖν φανερῶσ τυραννουμένησ τῆσ Ιοὐδαίασ πρῶτοσ ἀνθ’ ἱερέωσ ἀνέδειξεν ἑαυτὸν βασιλέα Ἀλέξανδροσ·

τούτου δ’ ἦσαν υἱοὶ Ὑρκανόσ τε καὶ Ἀριστόβουλοσ· διαφερομένων δὲ περὶ τῆσ ἀρχῆσ, ἐπῆλθε Πομπήιοσ καὶ κατέλυσεν αὐτοὺσ καὶ τὰ ἐρύματα αὐτῶν κατέσπασε καὶ αὐτὰ ἐν πρώτοισ τὰ Ιἑροσόλυμα βίᾳ καταλαβών· ἦν γὰρ πετρῶδεσ καὶ εὐερκὲσ ἔρυμα, ἐντὸσ μὲν εὐύδρον ἐκτὸσ δὲ παντελῶσ διψηρόν, τάφρον λατομητὴν ἔχον βάθοσ μὲν ἑξήκοντα ποδῶν, πλάτοσ δὲ πεντήκοντα καὶ διακοσίων· ἐκ δὲ τοῦ λίθου τοῦ λατομηθέντοσ ἐπεπύργωτο τὸ τεῖχοσ τοῦ ἱεροῦ. κατελάβετο δ’, ὥσ φασι, τηρήσασ τὴν τῆσ νηστείασ ἡμέραν, ἡνίκα ἀπείχοντο οἱ Ιοὐδαῖοι παντὸσ ἔργου, πληρώσασ τὴν τάφρον καὶ ἐπιβαλὼν τὰσ διαβάθρασ· κατασπάσαι δ’ οὖν ἐκέλευσε τὰ τείχη πάντα καὶ ἀνεῖλεν εἰσ δύναμιν τὰ λῃστήρια καὶ τὰ γαζοφυλάκια τῶν τυράννων. ἦν δὲ δύο μὲν τὰ ταῖσ εἰσβολαῖσ ἐπικείμενα τοῦ Ιἑρικοῦντοσ Θρήξ τε καὶ Ταῦροσ, ἄλλα δὲ Ἀλεξάνδριόν τε καὶ Ὑρκάνιον καὶ Μαχαιροῦσ καὶ Λυσιὰσ καὶ τὰ περὶ τὴν Φιλαδέλφειαν καὶ ἡ περὶ Γαλιλαίαν Σκυθόπολισ. ἱερικοῦσ δ’ ἐστὶ πεδίον κύκλῳ περιεχόμενον ὀρεινῇ τινι καί που καὶ θεατροειδῶσ πρὸσ αὐτὸ κεκλιμένῃ·

ἐνταῦθα δ’ ἐστὶν ὁ φοινικών, μεμιγμένην ἔχων καὶ ἄλλην ὕλην ἥμερον καὶ εὔκαρπον, πλεονάζων δὲ τῷ φοίνικι, ἐπὶ μῆκοσ σταδίων ἑκατόν, διάρρυτοσ ἅπασ καὶ μεστὸσ κατοικιῶν· ἔστι δ’ αὐτοῦ καὶ βασίλειον καὶ ὁ τοῦ βαλσάμου παράδεισοσ· ἔστι δὲ τὸ φυτὸν θαμνῶδεσ, κυτίσῳ ἐοικὸσ καὶ τερμίνθῳ, ἀρωματίζον· οὗ τὸν φλοιὸν ἐπισχίσαντεσ ὑπολαμβάνουσιν ἀγγείοισ τὸν ὀπὸν γλίσχρῳ γάλακτι παραπλήσιον· ἀναληφθεὶσ δ’ εἰσ κογχάρια λαμβάνει πῆξιν· λύει δὲ κεφαλαλγίασ θαυμαστῶσ καὶ ὑποχύσεισ ἀρχομένασ καὶ ἀμβλυωπίασ· τίμιοσ οὖν ἐστι καὶ διότι ἐνταῦθα μόνον γεννᾶται· καὶ ὁ φοινικὼν δὲ τοιοῦτοσ, ἔχων τὸν καρυωτὸν φοίνικα ἐνταῦθα μόνον, πλὴν τοῦ Βαβυλωνίου καὶ τοῦ ἐπέκεινα πρὸσ τὴν ἑώ· μεγάλη οὖν ἀπ’ αὐτῶν ἡ πρόσοδοσ. καὶ τῷ ξυλοβαλσάμῳ δὲ ὡσ ἀρώματι χρῶνται. ἡ δὲ Σιρβωνὶσ λίμνη πολλὴ μέν ἐστι·

καὶ γὰρ χιλίων σταδίων εἰρήκασί τινεσ τὸν κύκλον· τῇ μέντοι παραλίᾳ παρεκτέταται μικρῷ τι πλέον τῶν διακοσίων σταδίων μῆκοσ ἐπιλαμβάνουσα, ἀγχιβαθήσ, βαρύτατον ἔχουσα ὕδωρ, ὥστε μὴ δεῖν κολύμβου, ἀλλὰ τὸν ἐμβάντα καὶ μέχρι ὀμφαλοῦ εὐθὺσ ἐξαίρεσθαι· μεστὴ δ’ ἐστὶν ἀσφάλτου· αὕτη δὲ ἀναφυσᾶται κατὰ καιροὺσ ἀτάκτουσ ἐκ μέσου τοῦ βάθουσ μετὰ πομφολύγων ὡσ ἂν ζέοντοσ ὕδατοσ· κυρτουμένη δ’ ἡ ἐπιφάνεια λόφου φαντασίαν παρέχει· συναναφέρεται δὲ καὶ ἄσβολοσ πολλή, καπνώδησ μὲν πρὸσ δὲ τὴν ὄψιν ἄδηλοσ, ὑφ’ ἧσ κατιοῦται καὶ χαλκὸσ καὶ ἄργυροσ καὶ πᾶν τὸ στιλπνὸν μέχρι καὶ χρυσοῦ· ἀπὸ δὲ τοῦ κατιοῦσθαι τὰ σκεύη γνωρίζουσιν οἱ περιοικοῦντεσ ἀρχομένην τὴν ἀναβολὴν τοῦ ἀσφάλτου, καὶ παρασκευάζονται πρὸσ τὴν μεταλλείαν αὐτοῦ, ποιησάμενοι σχεδίασ καλαμίνασ. ἔστι δ’ ἡ ἄσφαλτοσ γῆσ βῶλοσ, ὑγραινομένη μὲν ὑπὸ θερμοῦ καὶ ἀναφυσωμένη καὶ διαχεομένη, πάλιν δὲ μεταβάλλουσα εἰσ πάγον ἰσχυρὸν ὑπὸ τοῦ ψυχροῦ ὕδατοσ, οἱο͂́ν ἐστι τὸ τῆσ λίμνησ ὕδωρ, ὥστε τομῆσ καὶ κοπῆσ δεῖσθαι· εἶτ’ ἐπιπολάζουσα διὰ τὴν φύσιν τοῦ ὕδατοσ, καθ’ ἣν ἔφαμεν μηδὲ κολύμβου δεῖσθαι, μηδὲ βαπτίζεσθαι τὸν ἐμβάντα ἀλλ’ ἐξαίρεσθαι· προσπλεύσαντεσ δὲ ταῖσ σχεδίαισ κόπτουσι καὶ φέρονται τῆσ ἀσφάλτου ὅσον ἕκαστοσ δύναται. τὸ μὲν οὖν συμβαῖνον τοιοῦτον·

γόητασ δὲ ὄντασ σκήπτεσθαί φησιν ἐπῳδὰσ ὁ Ποσειδώνιοσ τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ οὖρα καὶ ἄλλα δυσώδη ὑγρά, ἃ περικαταχέαντασ καὶ ἐκπιάσαντασ πήττειν τὴν ἄσφαλτον, εἶτα τέμνειν· εἰ μή τίσ ἐστιν ἐπιτηδειότησ τῶν οὔρων τοιαύτη, καθάπερ καὶ ἐν ταῖσ κύστεσι τῶν λιθιώντων, καὶ ἐκ τῶν παιδικῶν οὔρων ἡ χρυσόκολλα συνίσταται· ἐν μέσῃ δὲ τῇ λίμνῃ τὸ πάθοσ συμβαίνειν εὔλογον, ὅτι καὶ ἡ πηγὴ τοῦ πυρὸσ καὶ τῆσ ἀσφάλτου κατὰ μέσον ἐστὶ καὶ τὸ πλῆθοσ· ἄτακτοσ δὲ ἡ ἀναφύσησισ, ὅτι καὶ ἡ τοῦ πυρὸσ κίνησισ οὐκ ἔχει τάξιν ἡμῖν φανεράν, ὥσπερ καὶ ἄλλων πνευμάτων πολλῶν. τοιαῦτα δὲ καὶ τὰ ἐν Ἀπολλωνίᾳ τῇ Ἠπειρώτιδι. τοῦ δ’ ἔμπυρον τὴν χώραν εἶναι καὶ ἄλλα τεκμήρια φέρουσι πολλά·

καὶ γὰρ πέτρασ τινὰσ ἐπικεκαυμένασ δεικνύουσι τραχείασ περὶ Μοασάδα καὶ σήραγγασ πολλαχοῦ καὶ γῆν τεφρώδη, σταγόνασ τε πίττησ ἐκ λισσάδων λειβομένασ καὶ δυσώδεισ πόρρωθεν ποταμοὺσ ζέοντασ, κατοικίασ τε ἀνατετραμμένασ σποράδην· ὥστε πιστεύειν τοῖσ θρυλουμένοισ ὑπὸ τῶν ἐγχωρίων, ὡσ ἄρα ᾠκοῦντό ποτε τρισκαίδεκα πόλεισ ἐνταῦθα, ὧν τῆσ μητροπόλεωσ Σοδόμων σώζοιτο κύκλοσ ἑξήκοντά που σταδίων· ὑπὸ δὲ σεισμῶν καὶ ἀναφυσημάτων πυρὸσ καὶ θερμῶν ὑδάτων ἀσφαλτωδῶν τε καὶ θειωδῶν ἡ λίμνη προπέσοι καὶ [αἱ] πέτραι πυρίληπτοι γένοιντο, αἵ τε πόλεισ αἳ μὲν καταποθεῖεν, ἃσ δ’ ἐκλίποιεν οἱ δυνάμενοι φυγεῖν. Ἐρατοσθένησ δέ φησι τἀναντία, λιμναζούσησ τῆσ χώρασ ἐκρήγμασιν ἀνακαλυφθῆναι τὴν πλείστην, καθάπερ τὴν Θετταλίαν. ἔστι δὲ καὶ ἐν τῇ Γαδαρίδι ὕδωρ μοχθηρὸν λιμναῖον, οὗ τὰ γευσάμενα κτήνη τρίχασ καὶ ὁπλὰσ καὶ κέρατα ἀποβάλλει.

ἐν δὲ ταῖσ καλουμέναισ ταριχείαισ ἡ λίμνη μὲν ταριχείασ ἰχθύων ἀστείασ παρέχει, φύει δὲ δένδρα καρποφόρα μηλέαισ ἐμφερῆ· χρῶνται δ’ Αἰγύπτιοι τῇ ἀσφάλτῳ πρὸσ τὰσ ταριχείασ τῶν νεκρῶν. πομπήιοσ μὲν οὖν περικόψασ τινὰ τῶν ἐξιδιασθέντων ὑπὸ τῶν Ιοὐδαίων κατὰ βίαν ἀπέδειξεν Ὑρκανῷ τὴν ἱερωσύνην·

τῶν δ’ ἀπὸ γένουσ τισ ὕστερον Ἡρώδησ, ἀνὴρ ἐπιχώριοσ, παραδὺσ εἰσ τὴν ἱερωσύνην τοσοῦτον διήνεγκε τῶν πρὸ αὐτοῦ καὶ μάλιστα τῇ πρὸσ Ῥωμαίουσ ὁμιλίᾳ καὶ πολιτείᾳ, ὥστε καὶ βασιλεὺσ ἐχρημάτισε, δόντοσ τὸ μὲν πρῶτον Ἀντωνίου τὴν ἐξουσίαν ὕστερον δὲ καὶ Καίσαροσ τοῦ Σεβαστοῦ· τῶν δ’ υἱῶν τοὺσ μὲν αὐτὸσ ἀνεῖλεν ὡσ ἐπιβουλεύσαντασ αὐτῷ, τοὺσ δὲ τελευτῶν διαδόχουσ ἀπέλιπε μερίδασ αὐτοῖσ ἀποδούσ. Καῖσαρ δὲ καὶ τοὺσ υἱοὺσ ἐτίμησε τοῦ Ἡρώδου καὶ τὴν ἀδελφὴν Σαλώμην καὶ τὴν ταύτησ θυγατέρα Βερενίκην· οὐ μέντοι εὐτύχησαν οἱ παῖδεσ, ἀλλ’ ἐν αἰτίαισ ἐγένοντο, καὶ ὁ μὲν ἐν φυγῇ διετέλει παρὰ τοῖσ Ἀλλόβριξι Γαλάταισ λαβὼν οἴκησιν, οἱ δὲ θεραπείᾳ πολλῇ μόλισ εὑρ́οντο κάθοδον, τετραρχίασ ἀποδειχθείσησ ἑκατέρῳ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 16, chapter 2

(스트라본, 지리학, book 16, chapter 2)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION