헬라어 문장 검색 - ΣτραβόΓεογραπ́16́01́

(스트라본, 지리학, book 16, chapter 1)

τῇ δὲ Περσίδι καὶ τῇ Σουσιανῇ συνάπτουσιν οἱ Ἀσσύριοι· καλοῦσι δ’ οὕτω τὴν Βαβυλωνίαν καὶ πολλὴν τῆσ κύκλῳ γῆσ, ἧσ ἐν μέρει καὶ ἡ Ἀτουρία ἐστίν, ἐν ᾗπερ ἡ Νίνοσ καὶ ἡ Ἀπολλωνιᾶτισ καὶ Ἐλυμαῖοι καὶ Παραιτάκαι καὶ ἡ περὶ τὸ Ζάγρον ὄροσ Χαλωνῖτισ καὶ τὰ περὶ τὴν Νίνον πεδία, Δολομηνή τε καὶ Καλαχηνὴ καὶ Χαζήνη καὶ Ἀδιαβηνή, καὶ τὰ τῆσ Μεσοποταμίασ ἔθνη τὰ περὶ Γορδυαίουσ καὶ τοὺσ περὶ Νίσιβιν Μυγδόνασ μέχρι τοῦ Ζεύγματοσ τοῦ κατὰ τὸν Εὐφράτην καὶ τῆσ πέραν τοῦ Εὐφράτου πολλὴ ἣν Ἄραβεσ κατέχουσι, καὶ οἱ ἰδίωσ ὑπὸ τῶν νῦν λεγόμενοι Σύροι μέχρι Κιλίκων καὶ Φοινίκων καὶ Ιοὐδαίων καὶ τῆσ θαλάττησ τῆσ κατὰ τὸ Αἰγύπτιον πέλαγοσ καὶ τὸν Ἰσσικὸν κόλπον. δοκεῖ δὲ τὸ τῶν Σύρων ὄνομα διατεῖναι ἀπὸ μὲν τῆσ Βαβυλωνίασ μέχρι τοῦ Ἰσσικοῦ κόλπου, ἀπὸ δὲ τούτου μέχρι τοῦ Εὐξείνου τὸ παλαιόν.

οἱ γοῦν Καππάδοκεσ ἀμφότεροι, οἵ τε πρὸσ τῷ Ταύρῳ καὶ οἱ πρὸσ τῷ Πόντῳ, μέχρι νῦν Λευκόσυροι καλοῦνται, ὡσ ἂν ὄντων τινῶν Σύρων καὶ μελάνων· οὗτοι δ’ εἰσὶν οἱ ἐκτὸσ τοῦ Ταύρου· λέγω δὲ Ταῦρον μέχρι τοῦ Ἀμανοῦ διατείνων τοὔνομα. οἱ δ’ ἱστοροῦντεσ τὴν Σύρων ἀρχὴν ὅταν φῶσι Μήδουσ μὲν ὑπὸ Περσῶν καταλυθῆναι Σύρουσ δὲ ὑπὸ Μήδων, οὐκ ἄλλουσ τινὰσ τοὺσ Σύρουσ λέγουσιν ἀλλὰ τοὺσ ἐν Βαβυλῶνι καὶ Νίνῳ κατεσκευασμένουσ τὸ βασίλειον· ὧν ὁ μὲν Νίνοσ ἦν ὁ τὴν Νίνον ἐν τῇ Ἀτουρίᾳ κτίσασ, ἡ δὲ τούτου γυνή, ἥπερ καὶ διεδέξατο τὸν ἄνδρα, Σεμίραμισ, ἧσ ἐστι κτίσμα ἡ Βαβυλών. οὗτοι δὲ ἐκράτησαν τῆσ Ἀσίασ, καὶ τῆσ Σεμιράμιδοσ χωρὶσ τῶν ἐν Βαβυλῶνι ἔργων πολλὰ καὶ ἄλλα κατὰ πᾶσαν γῆν σχεδὸν δείκνυται ὅση τῆσ ἠπείρου ταύτησ ἐστί, τά τε χώματα ἃ δὴ καλοῦσι Σεμιράμιδοσ, καὶ τείχη καὶ ἐρυμάτων κατασκευαὶ καὶ συρίγγων τῶν ἐν αὐτοῖσ καὶ ὑδρείων καὶ κλιμάκων καὶ διωρύγων ἐν ποταμοῖσ καὶ λίμναισ καὶ ὁδῶν καὶ γεφυρῶν. ἀπέλιπον δὲ τοῖσ μεθ’ ἑαυτοὺσ τὴν ἀρχὴν μέχρι τῆσ Σαρδαναπάλλου καὶ Ἀρβάκου· μετέστη δ’ εἰσ Μήδουσ ὕστερον. ἡ μὲν οὖν Νίνοσ πόλισ ἠφανίσθη παραχρῆμα μετὰ τὴν τῶν Σύρων κατάλυσιν.

οἱ μέντοι Μακεδόνεσ τοῦτο μὲν ὁρῶντεσ κώμιον εὐτελέσ, τὰ δὲ Ἄρβηλα κατοικίαν ἀξιόλογον, κτίσμα ὥσ φασιν Ἀρβήλου τοῦ Ἀθμονέωσ, περὶ Ἄρβηλα τὴν μάχην καὶ νίκην κατεφήμισαν καὶ τοῖσ συγγραφεῦσιν οὕτω παρέδωκαν. πολὺ δὲ μείζων ἦν τῆσ Βαβυλῶνοσ, ἐν πεδίῳ κειμένη τῆσ Ἀτουρίασ· ἡ δ’ Ἀτουρία τοῖσ περὶ Ἄρβηλα τόποισ ὅμορόσ ἐστι μεταξὺ τὸν Λύκον ἔχουσα ποταμόν. τὰ μὲν οὖν Ἄρβηλα τῆσ Βαβυλωνίασ ὑπάρχει ἃ κατ’ αὐτήν ἐστιν· ἐν δὲ τῇ περαίᾳ τοῦ Λύκου τὰ τῆσ Ἀτουρίασ πεδία τῇ Νίνῳ περίκειται. ἐν δὲ τῇ Ἀτουρίᾳ ἐστὶ Γαυγάμηλα κώμη, ἐν ᾗ συνέβη νικηθῆναι καὶ ἀποβαλεῖν τὴν ἀρχὴν Δαρεῖον. ἔστι μὲν οὖν τόποσ ἐπίσημοσ οὗτοσ καὶ τοὔνομα· μεθερμηνευθὲν γάρ ἐστι καμήλου οἶκοσ· ὠνόμασε δ’ οὕτω Δαρεῖοσ ὁ Ὑστάσπεω, κτῆμα δοὺσ εἰσ διατροφὴν τῇ καμήλῳ τῇ συνεκπεπονηκυίᾳ μάλιστα τὴν ὁδὸν τὴν διὰ τῆσ ἐρήμου Σκυθίασ μετὰ τῶν φορτίων, ἐν οἷσ ἦν καὶ ἡ διατροφὴ τῷ βασιλεῖ. μετὰ δὲ Ἄρβηλα καὶ τὸ Νικατόριον ὄροσ ὃ προσωνόμασεν Ἀλέξανδροσ νικήσασ τὴν περὶ Ἄρβηλα μάχην ὁ Κάπροσ ἐστὶ ποταμὸσ ἐν ἴσῳ διαστήματι ὅσῳ καὶ ὁ Λύκοσ·

ἡ δὲ χώρα Ἀρτακηνὴ λέγεται. περὶ Ἄρβηλα δὲ ἔστι καὶ Δημητριὰσ πόλισ· εἶθ’ ἡ τοῦ νάφθα πηγὴ καὶ τὰ πυρὰ καὶ τὸ τῆσ Ἀναίασ ἱερὸν καὶ Σαδράκαι, τὸ Δαρείου τοῦ Ὑστάσπεω βασίλειον, καὶ ὁ Κυπαρισσὼν καὶ ἡ τοῦ Κάπρου διάβασισ συνάπτουσα ἤδη Σελευκείᾳ καὶ Βαβυλῶνι. ἡ δὲ Βαβυλὼν καὶ αὐτὴ μέν ἐστιν ἐν πεδίῳ, τὸν δὲ κύκλον ἔχει τοῦ τείχουσ τριακοσίων ἑξήκοντα πέντε σταδίων, πάχοσ δὲ τοῦ τείχουσ ποδῶν δύο καὶ τριάκοντα, ὕψοσ δὲ τῶν μὲν μεσοπυργίων πήχεισ πεντήκοντα τῶν δὲ πύργων ἑξήκοντα, ἡ δὲ πάροδοσ τοῖσ ἐπὶ τοῦ τείχουσ ὥστε τέθριππα ἐναντιοδρομεῖν ἀλλήλοισ ῥᾳδίωσ·

διόπερ τῶν ἑπτὰ θεαμάτων λέγεται καὶ τοῦτο καὶ ὁ κρεμαστὸσ κῆποσ ἔχων ἐν τετραγώνῳ σχήματι ἑκάστην πλευρὰν τεττάρων πλέθρων· συνέχεται δὲ ψαλιδώμασι καμαρωτοῖσ ἐπὶ πεττῶν ἱδρυμένοισ κυβοειδῶν ἄλλοισ ἐπ’ ἄλλοισ· οἱ δὲ πεττοὶ κοῖλοι πλήρεισ γῆσ ὥστε δέξασθαι φυτὰ δένδρων τῶν μεγίστων, ἐξ ὀπτῆσ πλίνθου καὶ ἀσφάλτου κατεσκευασμένοι καὶ αὐτοὶ καὶ αἱ ψαλίδεσ καὶ τὰ καμαρώματα. ἡ δ’ ἀνωτάτω στέγη προσβάσεισ κλιμακωτὰσ ἔχει, παρακειμένουσ δ’ αὐταῖσ καὶ κοχλίασ δι’ ὧν τὸ ὕδωρ ἀνῆγον εἰσ τὸν κῆπον ἀπὸ τοῦ Εὐφράτου συνεχῶσ οἱ πρὸσ τοῦτο τεταγμένοι. ὁ γὰρ ποταμὸσ διὰ μέσησ ῥεῖ τῆσ πόλεωσ σταδιαῖοσ τὸ πλάτοσ, ἐπὶ δὲ τῷ ποταμῷ ὁ κῆποσ. ἔστι δὲ καὶ ὁ τοῦ Βήλου τάφοσ αὐτόθι, νῦν μὲν κατεσκαμμένοσ, Ξέρξησ δ’ αὐτὸν κατέσπασεν, ὥσ φασιν· ἦν δὲ πυραμὶσ τετράγωνοσ ἐξ ὀπτῆσ πλίνθου καὶ αὐτὴ σταδιαία τὸ ὕψοσ, σταδιαία δὲ καὶ ἑκάστη τῶν πλευρῶν· ἣν Ἀλέξανδροσ ἐβούλετο ἀνασκευάσαι, πολὺ δ’ ἦν ἔργον καὶ πολλοῦ χρόνου αὐτὴ γὰρ ἡ χοῦσ εἰσ ἀνακάθαρσιν μυρίοισ ἀνδράσι δυεῖν μηνῶν ἔργον ἦν, ὥστ’ οὐκ ἔφθη τὸ ἐγχειρηθὲν ἐπιτελέσαι· παραχρῆμα γὰρ ἡ νόσοσ καὶ ἡ τελευτὴ συνέπεσε τῷ βασιλεῖ, τῶν δ’ ὕστερον οὐδεὶσ ἐφρόντισεν. ἀλλὰ καὶ τὰ λοιπὰ ὠλιγωρήθη καὶ κατήρειψαν τῆσ πόλεωσ τὰ μὲν οἱ Πέρσαι τὰ δ’ ὁ χρόνοσ καὶ ἡ τῶν Μακεδόνων ὀλιγωρία περὶ τὰ τοιαῦτα, καὶ μάλιστα ἐπειδὴ τὴν Σελεύκειαν ἐπὶ τῷ Τίγρει πλησίον τῆσ Βαβυλῶνοσ ἐν τριακοσίοισ που σταδίοισ ἐτείχισε Σέλευκοσ ὁ Νικάτωρ. καὶ γὰρ ἐκεῖνοσ καὶ οἱ μετ’ αὐτὸν ἅπαντεσ περὶ ταύτην ἐσπούδασαν τὴν πόλιν καὶ τὸ βασίλειον ἐνταῦθα μετήνεγκαν· καὶ δὴ καὶ νῦν ἡ μὲν γέγονε Βαβυλῶνοσ μείζων ἡ δ’ ἔρημοσ ἡ πολλή, ὥστ’ ἐπ’ αὐτῆσ μὴ ἂν ὀκνῆσαί τινα εἰπεῖν ὅπερ ἔφη τισ τῶν κωμικῶν ἐπὶ τῶν Μαγαλοπολιτῶν τῶν ἐν Ἀρκαδίᾳ "ἐρημία μεγάλη ’στὶν ἡ Μεγάλη πόλισ. " διὰ δὲ τὴν τῆσ ὕλησ σπάνιν ἐκ φοινικίνων ξύλων αἱ οἰκοδομαὶ συντελοῦνται καὶ δοκοῖσ καὶ στύλοισ· περὶ δὲ τοὺσ στύλουσ στρέφοντεσ ἐκ τῆσ καλάμησ σχοινία περιτιθέασιν, εἶτ’ ἐπαλείφοντεσ χρώμασι καταγράφουσι, τὰσ δὲ θύρασ ἀσφάλτῳ· ὑψηλαὶ δὲ καὶ αὗται καὶ οἱ οἶκοι καμαρωτοὶ πάντεσ διὰ τὴν ἀξυλίαν· ψιλὴ γὰρ ἡ χώρα καὶ θαμνώδησ ἡ πολλὴ πλὴν φοίνικοσ· οὗτοσ δὲ πλεῖστοσ ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ, πολὺσ δὲ καὶ ἐν Σούσοισ καὶ ἐν τῇ παραλίᾳ [τῇ] Περσίδι καὶ ἐν τῇ Καρμανίᾳ. κεράμῳ δ’ οὐ χρῶνται· οὐδὲ γὰρ κατομβροῦνται. παραπλήσια δὲ καὶ τὰ ἐν Σούσοισ καὶ τῇ Σιτακηνῇ. ἀφώριστο δ’ ἐν τῇ Βαβυλῶνι κατοικία τοῖσ ἐπιχωρίοισ φιλοσόφοισ τοῖσ Χαλδαίοισ προσαγορευομένοισ, οἳ περὶ ἀστρονομίαν εἰσὶ τὸ πλέον·

προσποιοῦνται δέ τινεσ καὶ γενεθλιαλογεῖν, οὓσ οὐκ ἀποδέχονται οἱ ἕτεροι. ἔστι δὲ καὶ φῦλόν τι τὸ τῶν Χαλδαίων καὶ χώρα τῆσ Βαβυλωνίασ ὑπ’ ἐκείνων οἰκουμένη, πλησιάζουσα καὶ τοῖσ Ἄραψι καὶ τῇ κατὰ Πέρσασ λεγομένῃ θαλάττῃ. ἔστι δὲ καὶ τῶν Χαλδαίων τῶν ἀστρονομικῶν γένη πλείω· καὶ γὰρ Ὀρχηνοί τινεσ προσαγορεύονται καὶ Βορσιππηνοὶ καὶ ἄλλοι πλείουσ ὡσ ἂν κατὰ αἱρέσεισ ἄλλα καὶ ἄλλα νέμοντεσ περὶ τῶν αὐτῶν δόγματα. μέμνηνται δὲ καὶ τῶν ἀνδρῶν ἐνίων οἱ μαθηματικοί, καθάπερ Κιδηνᾶ τε καὶ Ναβουριανοῦ καὶ Σουδίνου· καὶ Σέλευκοσ δ’ ὁ ἀπὸ τῆσ Σελευκείασ Χαλδαῖόσ ἐστι καὶ ἄλλοι πλείουσ ἀξιόλογοι ἄνδρεσ. τὰ δὲ Βόρσιππα ἱερὰ πόλισ ἐστὶν Ἀρτέμιδοσ καὶ Ἀπόλλωνοσ, λινουργεῖον μέγα.

πληθύουσι δὲ ἐν αὐτῇ νυκτερίδεσ μείζουσ πολὺ τῶν ἐν ἄλλοισ τόποισ· ἁλίσκονται δ’ εἰσ βρῶσιν καὶ ταριχεύονται. περιέχεται δ’ ἡ χώρα τῶν Βαβυλωνίων ἀπὸ μὲν τῆσ ἠοῦσ ὑπό τε Σουσίων καὶ Ἐλυμαίων καὶ Παραιτακηνῶν, ἀπὸ δὲ τῆσ μεσημβρίασ ὑπὸ τοῦ Περσικοῦ κόλπου καὶ τῶν Χαλδαίων μέχρι Ἀράβων τῶν Μεσηνῶν, ἀπὸ δὲ τῆσ ἑσπέρασ ὑπό τε Ἀράβων τῶν σκηνιτῶν μέχρι τῆσ Ἀδιαβηνῆσ καὶ τῆσ Γορδυαίασ, ἀπὸ δὲ τῶν ἄρκτων ὑπό τε Ἀρμενίων καὶ Μήδων μέχρι τοῦ Ζάγρου καὶ τῶν περὶ αὐτὸ ἐθνῶν.

διαρρεῖται δ’ ὑπὸ πλειόνων μὲν ποταμῶν ἡ χώρα, μεγίστων δὲ τοῦ τε Εὐφράτου καὶ τοῦ Τίγριοσ·

μετὰ γὰρ τοὺσ Ἰνδικοὺσ οὗτοι λέγονται δευτερεύειν κατὰ τὰ νότια μέρη τῆσ Ἀσίασ οἱ ποταμοί· ἔχουσι δ’ ἀνάπλουσ ὁ μὲν ἐπὶ τὴν Ὦπιν καὶ τὴν νῦν Σελεύκειαν ἡ δὲ Ὦπισ κώμη ἐμπόριον τῶν κύκλῳ τόπων ὁ δ’ ἐπὶ Βαβυλῶνα πλειόνων ἢ τρισχιλίων σταδίων. οἱ μὲν οὖν Πέρσαι τοὺσ ἀνάπλουσ ἐπίτηδεσ κωλύειν θέλοντεσ φόβῳ τῶν ἔξωθεν ἐφόδων καταράκτασ χειροποιήτουσ κατεσκευάκεισαν· ὁ δὲ Ἀλέξανδροσ ἐπιὼν ὅσουσ οἱο͂́σ τε ἦν ἀνεσκεύασε, καὶ μάλιστα τοὺσ ἐπὶ τὴν Ὦπιν. ἐπεμελήθη δὲ καὶ τῶν διωρύγων· πλημμυρεῖ γὰρ ὁ Εὐφράτησ κατὰ τὴν ἀρχὴν τοῦ θέρουσ ἀπὸ τοῦ ἐάροσ ἀρξάμενοσ, ἡνίκα τήκονται αἱ χιόνεσ αἱ ἀπὸ τῆσ Ἀρμενίασ, ὥστ’ ἀνάγκη λιμνάζειν καὶ κατακλύζεσθαι τὰσ ἀρούρασ, εἰ μὴ διοχετεύει τισ ταφρείαισ καὶ διώρυξι τὸ ἐκπῖπτον τοῦ ῥοῦ καὶ ἐπιπολάζον ὕδωρ, καθάπερ καὶ ἐν Αἰγύπτῳ τὸ τοῦ Νείλου· ἐντεῦθεν μὲν οὖν αἱ διώρυγεσ γεγένηνται. χρεία δέ ἐστιν ὑπουργίασ μεγάλασ· βαθεῖα γὰρ ἡ γῆ καὶ μαλακὴ καὶ εὐένδοτοσ ὥστε καὶ ἐκσύρεται ῥᾳδίωσ ὑπὸ τῶν ῥευμάτων καὶ γυμνοῖ τὰ πεδία, πληροῖ δὲ τὰσ διώρυγασ καὶ τὰ στόματα αὐτῶν ἐμφράττει ῥᾳδίωσ ἡ χοῦσ· οὕτω δὲ συμβαίνει πάλιν τὴν ὑπέρχυσιν τῶν ὑδάτων εἰσ τὰ πρὸσ τῇ θαλάττῃ πεδία ἐκπίπτουσαν λίμνασ ἀποτελεῖν καὶ ἕλη καὶ καλαμῶνασ, ἐξ ὧν καλάμινα πλέκεται παντοῖα σκεύη, τὰ μὲν ὑγροῦ δεκτικὰ τῇ ἀσφάλτῳ περιαλειφόντων, τοῖσ δ’ ἄλλοισ ψιλῶσ χρωμένων· καὶ ἱστία δὲ ποιοῦνται καλάμινα ψιάθοισ ἢ ῥιψὶ παραπλήσια. τὸ μὲν οὖν παντάπασι κωλύειν τὴν τοιαύτην πλήμμυραν οὐχ οἱο͂́ν τε ἴσωσ, τὸ δὲ τὴν δυνατὴν προσφέρειν βοήθειαν ἡγεμόνων ἀγαθῶν ἐστιν.

ἡ δὲ βοήθεια αὕτη, τὴν μὲν πολλὴν παρέκχυσιν ἐμφράξει κωλύειν, τὴν δὲ πλήρωσιν ἣν ἡ χοῦσ ἐργάζεται, τοὐναντίον ἀνακαθάρσει τῶν διωρύγων καὶ ἐξανοίξει τῶν στομάτων. ἡ μὲν οὖν ἀνακάθαρσισ ῥᾳδία ἡ δὲ ἔμφραξισ πολυχειρίασ δεῖται· εὐένδοτοσ γὰρ οὖσα ἡ γῆ καὶ μαλακὴ τὴν ἐπιφορηθεῖσαν οὐχ ὑπομένει χοῦν, ἀλλ’ εἴκουσα συνεφέλκεται κἀκείνην καὶ ποιεῖ δυσέγχωστον τὸ στόμα. καὶ γὰρ καὶ τάχουσ δεῖ πρὸσ τὸ ταχέωσ κλεισθῆναι τὰσ διώρυγασ καὶ μὴ πᾶν ἐκπεσεῖν ἐξ αὐτῶν τὸ ὕδωρ. ξηρανθεῖσαι γὰρ τοῦ θέρουσ ξηραίνουσι καὶ τὸν ποταμόν· ταπεινωθεὶσ δὲ τὰσ ἐποχετείασ οὐ δύναται παρέχεσθαι κατὰ καιρὸν ὧν δεῖται πλεῖστον τοῦ θέρουσ ἔμπυροσ οὖσα ἡ χώρα καὶ καυματηρά· διαφέρει δ’ οὐδὲν ἢ τῷ πλήθει τῶν ὑδάτων κατακλύζεσθαι τοὺσ καρπούσ, ἢ τῇ λειψυδρίᾳ τῷ δίψει διαφθείρεσθαι· ἅμα δὲ καὶ τοὺσ ἀνάπλουσ, πολὺ τὸ χρήσιμον ἔχοντασ ἀεὶ [δὲ] λυμαινομένουσ ὑπ’ ἀμφοτέρων τῶν λεχθέντων παθῶν, οὐχ οἱο͂́ν τε ἐπανορθοῦν, εἰ μὴ ταχὺ μὲν ἐξανοίγοιτο τὰ στόμια τῶν διωρύγων, ταχὺ δὲ κλείοιτο, καὶ αἱ διώρυγεσ ἀεὶ μετριάζοιεν ὥστε μήτε πλεονάζειν ἐν αὐταῖσ τὸ ὕδωρ μήτ’ ἐλλείπειν. φησὶ δ’ Ἀριστόβουλοσ τὸν Ἀλέξανδρον αὐτὸν ἀναπλέοντα καὶ κυβερνῶντα τὸ σκάφοσ ἐπισκοπεῖν καὶ ἀνακαθαίρειν τὰσ διώρυγασ μετὰ τοῦ πλήθουσ τῶν συνακολουθησάντων·

τοὺσ γὰρ πλείστουσ ἐν ταῖσ λίμναισ εἶναι. ὡσ δ’ αὕτωσ καὶ τὰ στόμια ἐμφράττειν, τὰ δ’ ἀνοίγειν· κατανοήσαντα δὲ μίαν τὴν μάλιστα τείνουσαν ἐπὶ τὰ ἕλη καὶ τὰσ λίμνασ τὰσ πρὸ τῆσ Ἀραβίασ, δυσμεταχείριστον ἔχουσαν τὸ στόμα καὶ μὴ ῥᾳδίωσ ἐμφράττεσθαι δυναμένην διὰ τὸ εὐένδοτον καὶ μαλακόγειον, ἄλλο ἀνοῖξαι καινὸν στόμα, ἀπὸ σταδίων τριάκοντα ὑπόπετρον λαβόντα χωρίον, κἀκεῖ μεταγαγεῖν τὸ ῥεῖθρον· ταῦτα δὲ ποιεῖν προνοοῦντα ἅμα καὶ τοῦ μὴ τὴν Ἀραβίαν δυσείσβολον τελέωσ ὑπὸ τῶν λιμνῶν ἢ καὶ τῶν ἑλῶν ἀποτελεσθῆναι, νησίζουσαν ἤδη διὰ τὸ πλῆθοσ τοῦ ὕδατοσ· διανοεῖσθαι γὰρ δὴ κατακτᾶσθαι τὴν χώραν ταύτην καὶ στόλουσ καὶ ὁρμητήρια ἤδη κατεσκευάσθαι, τὰ πλοῖα τὰ μὲν ἐν Φοινίκῃ τε καὶ Κύπρῳ ναυπηγησάμενον διάλυτά τε καὶ γομφωτά, ἃ κομισθέντα εἰσ Θάψακον σταθμοῖσ ἑπτὰ εἶτα τῷ ποταμῷ κατακομισθῆναι μέχρι Βαβυλῶνοσ, τὰ δ’ ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ συμπηξάμενον τῶν ἐν τοῖσ ἄλσεσι καὶ τοῖσ παραδείσοισ κυπαρίττων· σπάνισ γὰρ ὕλησ ἐνταῦθα, ἐν δὲ Κοσσαίοισ καὶ ἄλλοισ τισὶ μετρία τίσ ἐστιν εὐπορία. σκήψασθαι μὲν οὖν αἰτίαν τοῦ πολέμου φησίν, ἐπειδὴ μόνοι τῶν ἁπάντων οὐ πρεσβεύσαιντο οἱ Ἄραβεσ ὡσ αὐτόν, τὸ δ’ ἀληθὲσ ὀρεγόμενον πάντων εἶναι κύριον· καὶ ἐπεὶ δύο θεοὺσ ἐπυνθάνετο τιμᾶσθαι μόνουσ ὑπ’ αὐτῶν, τόν τε Δία καὶ τὸν Διόνυσον, τοὺσ τὰ κυριώτατα πρὸσ τὸ ζῆν παρέχοντασ, τρίτον ὑπολαβεῖν ἑαυτὸν τιμήσεσθαι, κρατήσαντα καὶ ἐπιτρέψαντα τὴν πάτριον αὐτονομίαν ἔχειν ἣν εἶχον πρότερον. ταῦτά τε δὴ πραγματεύεσθαι περὶ τὰσ διώρυγασ τὸν Ἀλέξανδρον, καὶ τοὺσ τάφουσ σκευωρεῖσθαι τοὺσ τῶν βασιλέων καὶ δυναστῶν· ἐρατοσθένησ δὲ τῶν λιμνῶν μνησθεὶσ τῶν πρὸσ τῇ Ἀραβίᾳ, φησὶ τὸ ὕδωρ ἀπορούμενον διεξόδων ἀνοῖξαι πόρουσ ὑπὸ γῆσ καὶ δι’ ἐκείνων ὑποφέρεσθαι μέχρι Κοιλοσύρων·

ἀναθλίβεσθαι δὲ εἰσ τοὺσ περὶ Ῥινοκόρουρα καὶ τὸ Κάσιον ὄροσ τόπουσ καὶ ποιεῖν τὰσ ἐκεῖ λίμνασ καὶ τὰ βάραθρα· οὐκ οἶδα δ’ εἰ πιθανῶσ εἴρηκεν. αἱ γὰρ τοῦ Εὐφράτου παρεκχύσεισ αἱ ποιοῦσαι τὰσ πρὸσ τῇ Ἀραβίᾳ λίμνασ καὶ τὰ ἕλη πλησίον εἰσὶ τῆσ κατὰ Πέρσασ θαλάττησ, ὁ δὲ διείργων ἰσθμὸσ οὔτε πολύσ ἐστιν οὔτε πετρώδησ, ὥστε ταύτῃ μᾶλλον εἰκὸσ ἦν βιάσασθαι τὸ ὕδωρ εἰσ τὴν θάλατταν, εἴτ’ ὑπὸ γῆσ εἰτ’ ἐπιπολῆσ, ἢ πλείουσ τῶν ἑξακισχιλίων σταδίων διανύειν, ἄνυδρον καὶ ξηρὰν οὕτω, καὶ ταῦτα ὀρῶν ἐν μέσῳ κειμένων, τοῦ τε Λιβάνου καὶ τοῦ Ἀντιλιβάνου καὶ τοῦ Κασίου· οἱ μὲν δὴ τοιαῦτα λέγουσι. πολύκλειτοσ δέ φησι μὴ πλημμυρεῖν τὸν Εὐφράτην·

διὰ γὰρ πεδίων φέρεσθαι μεγάλων, τὰ δ’ ὄρη τὰ μὲν δισχιλίουσ ἀφεστάναι σταδίουσ τὰ δὲ Κοσσαῖα μόλισ χιλίουσ, οὐ πάνυ ὑψηλὰ οὐδὲ νιφόμενα σφοδρῶσ οὐδ’ ἀθρόαν ἐπιφέροντα τῇ χιόνι τὴν τῆξιν· εἶναι γὰρ καὶ τὰ ὕψη τῶν ὀρῶν ἐν τοῖσ ὑπὲρ Ἐκβατάνων μέρεσι τοῖσ προσβορείοισ· ἐν δὲ τοῖσ πρὸσ νότον σχιζόμενα καὶ πλατυνόμενα πολὺ ταπεινοῦσθαι, ἅμα δὲ καὶ τὸ πολὺ τοῦ ὕδατοσ ἐκδέχεσθαι τὸν Τίγριν καὶ οὕτωσ πλημμυρεῖν. τὸ μὲν οὖν ὕστατον ῥηθὲν φανερῶσ ἄτοπον· εἰσ γὰρ τὰ αὐτὰ κατέρχεται πεδία· τὰ δὲ λεχθέντα ὕψη τῶν ὀρῶν ἀνωμαλίαν ἔχει, πῆ μὲν ἐξηρμένα μᾶλλον τὰ βόρεια, πῆ δὲ πλατυνόμενα τὰ μεσημβρινά· ἡ δὲ χιὼν οὐ τοῖσ ὕψεσι κρίνεται μόνον ἀλλὰ καὶ τοῖσ κλίμασι· τό τε αὐτὸ ὄροσ τὰ βόρεια μέρη νίφεται μᾶλλον ἢ τὰ νότια, καὶ τὴν χιόνα συμμένουσαν ἔχει μᾶλλον ἐκεῖνα ἢ ταῦτα. ὁ μὲν οὖν Τίγρισ ἐκ τῶν νοτιωτάτων μερῶν τῆσ Ἀρμενίασ, ἃ πλησίον ἐστὶ τῆσ Βαβυλωνίασ, δεχόμενοσ τὸ ἐκ τῶν χιόνων ὕδωρ οὐ πολὺ ὄν, ἅτε ἐκ τῆσ νοτίου πλευρᾶσ, ἧττον ἂν πλημμύροι· ὁ δὲ Εὐφράτησ τὸ ἐξ ἀμφοτέρων δέχεται τῶν μερῶν, καὶ οὐκ ἐξ ἑνὸσ ὄρουσ ἀλλὰ πολλῶν, ὡσ ἐδηλοῦμεν ἐν τῇ περιηγήσει τῆσ Ἀρμενίασ, προστιθεὶσ τὸ μῆκοσ τοῦ ποταμοῦ, ὅσον μὲν τὸ ἐν τῇ μεγάλῃ Ἀρμενίᾳ διέξεισι καὶ τῇ μικρᾷ, ὅσον δὲ τὸ ἐκ τῆσ μικρᾶσ Ἀρμενίασ καὶ τῆσ Καππαδοκίασ διὰ τοῦ Ταύρου διεκβαλὼν ἑώσ Θαψάκου φέρεται, τὴν κάτω Συρίαν καὶ τὴν Μεσοποταμίαν ἀφορίζων, ὅσον δὲ τὸ λοιπὸν μέχρι Βαβυλῶνοσ καὶ τῆσ ἐκβολῆσ ὁμοῦ τρισμυρίων καὶ ἑξακισχιλίων σταδίων. τὰ μὲν οὖν περὶ τὰσ διώρυγασ τοιαῦτα. ἡ δὲ χώρα φέρει κριθὰσ μὲν ὅσασ οὐκ ἄλλη καὶ γὰρ τριακοσιοντάχουν λέγουσι, τὰ δὲ ἄλλα ἐκ τοῦ φοίνικοσ παρέχεται·

καὶ γὰρ ἄρτον καὶ οἶνον καὶ ὄξοσ καὶ μέλι καὶ ἄλφιτα· τά τε πλεκτὰ παντοῖα ἐκ τούτου· τοῖσ δὲ πυρῆσιν ἀντ’ ἀνθράκων οἱ χαλκεῖσ χρῶνται, βρεχόμενοι δὲ τοῖσ σιτιζομένοισ εἰσὶ τροφὴ βουσὶ καὶ προβάτοισ. φασὶ δ’ εἶναι καὶ Περσικὴν ᾠδήν, ἐν ᾗ τὰσ ὠφελείασ τριακοσίασ καὶ ἑξήκοντα διαριθμοῦνται· ἐλαίῳ δὲ χρῶνται τῷ σησαμίνῳ τὸ πλέον· οἱ δ’ ἄλλοι τόποι σπανίζονται τούτου τοῦ φυτοῦ. γίνεται δ’ ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ καὶ ἄσφαλτοσ πολλή, περὶ ἧσ Ἐρατοσθένησ μὲν οὕτωσ εἴρηκεν ὅτι "ἡ μὲν "ὑγρὰ ἣν καλοῦσι νάφθαν, γίνεται ἐν τῇ Σουσίδι, ἡ δὲ "ξηρὰ δυναμένη πήττεσθαι ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ·

ταύτησ "δ’ ἐστὶν ἡ πηγὴ τοῦ Εὐφράτου πλησίον· πλημμύροντοσ δὲ τούτου κατὰ τὰσ τῶν χιόνων τήξεισ καὶ αὐτὴ "πληροῦται καὶ ὑπέρχυσιν εἰσ τὸν ποταμὸν λαμβάνει· "ἐνταῦθα δὲ συνίστανται βῶλοι μεγάλαι πρὸσ τὰσ "οἰκοδομὰσ ἐπιτήδειαι τὰσ διὰ τῆσ ὀπτῆσ πλίνθου. " ἄλλοι δὲ καὶ τὴν ὑγρὰν ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ γίνεσθαί φασι. περὶ μὲν οὖν τῆσ ξηρᾶσ εἴρηται πόσον τὸ χρήσιμον τὸ ἐκ τῶν οἰκοδομιῶν μάλιστα· φασὶ δὲ καὶ πλοῖα πλέκεσθαι, ἐμπλασθέντα δ’ ἀσφάλτῳ πυκνοῦσθαι. τὴν δὲ ὑγρὰν ἣν νάφθαν καλοῦσι, παράδοξον ἔχειν συμβαίνει τὴν φύσιν· προσαχθεὶσ γὰρ ὁ νάφθασ πυρὶ πλησίον ἀναρπάζει τὸ πῦρ, κἂν ἐπιχρίσασ αὐτῷ σῶμα προσαγάγῃσ, φλέγεται· σβέσαι δ’ ὕδατι οὐχ οἱο͂́ν τε ἐκκαίεται γὰρ μᾶλλον πλὴν εἰ πάνυ πολλῷ, ἀλλὰ πηλῷ καὶ ὄξει καὶ στυπτηρίᾳ καὶ ἰξῷ πνιγεὶσ σβέννυται. πείρασ δὲ χάριν φασὶν Ἀλέξανδρον ἐν λουτρῷ προσχέαι παιδὶ τοῦ νάφθα καὶ προσαγαγεῖν λύχνον· φλεγόμενον δὲ τὸν παῖδα ἐγγὺσ ἐλθεῖν τοῦ ἀπολέσθαι, πλὴν πολλῷ σφόδρα καταντλοῦντεσ τῷ ὕδατι ἐξίσχυσαν καὶ διέσωσαν οἱ περιεστῶτεσ. Ποσειδώνιοσ δέ φησι τοῦ ἐν τῇ Βαβυλωνίᾳ νάφθα τὰσ πηγὰσ τὰσ μὲν εἶναι λευκοῦ τὰσ δὲ μέλανοσ· τούτων δὲ τὰσ μὲν εἶναι θείου ὑγροῦ λέγω δὲ τὰσ τοῦ λευκοῦ· ταύτασ δ’ εἶναι τὰσ ἐπισπώσασ τὰσ φλόγασ, τὰσ δὲ τοῦ μέλανοσ ἀσφάλτου ὑγρᾶσ, ᾧ ἀντ’ ἐλαίου τοὺσ λύχνουσ κάουσι. πάλαι μὲν οὖν ἡ Βαβυλὼν ἦν μητρόπολισ τῆσ Ἀσσυρίασ, νῦν δὲ Σελεύκεια ἡ ἐπὶ τῷ Τίγρει λεγομένη.

πλησίον δ’ ἐστὶ κώμη Κτησιφῶν λεγομένη, μεγάλη· ταύτην δ’ ἐποιοῦντο χειμάδιον οἱ τῶν Παρθυαίων βασιλεῖσ φειδόμενοι τῶν Σελευκέων, ἵνα μὴ κατασταθμεύοιντο ὑπὸ τοῦ Σκυθικοῦ φύλου καὶ στρατιωτικοῦ· δυνάμει οὖν Παρθικῇ πόλισ ἀντὶ κώμησ ἐστὶ καὶ τὸ μέγεθοσ, τοσοῦτόν γε πλῆθοσ δεχομένη καὶ τὴν κατασκευὴν ὑπ’ ἐκείνων αὐτῶν κατεσκευασμένη καὶ τὰ ὤνια καὶ τὰσ τέχνασ προσφόρουσ ἐκείνοισ πεπορισμένη. εἰώθασι γὰρ ἐνταῦθα τοῦ χειμῶνοσ διάγειν οἱ βασιλεῖσ διὰ τὸ εὐάερον· θέρουσ δὲ ἐν Ἐκβατάνοισ καὶ τῇ Ὑρκανίᾳ διὰ τὴν ἐπικράτειαν τῆσ παλαιᾶσ δόξησ. ὥσπερ δὲ Βαβυλωνίαν τὴν χώραν καλοῦμεν, οὕτω καὶ τοὺσ ἄνδρασ τοὺσ ἐκεῖθεν Βαβυλωνίουσ καλοῦμεν, οὐκ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ, ἀλλ’ ἀπὸ τῆσ χώρασ· ἀπὸ δὲ τῆσ Σελευκείασ ἧττον, κἂν ἐκεῖθεν ὦσι, καθάπερ Διογένη τὸν στωικὸν φιλόσοφον. ἔστι δὲ καὶ Ἀρτεμίτα πόλισ ἀξιόλογοσ, διέχουσα πεντακοσίουσ τῆσ Σελευκείασ σταδίουσ, πρὸσ ἑώ τὸ πλέον, καθάπερ καὶ ἡ Σιτακηνή·

καὶ γὰρ αὕτη πολλή τε καὶ ἀγαθὴ μέση Βαβυλῶνοσ τέτακται καὶ τῆσ Σουσίδοσ, ὥστε τοῖσ ἐκ Βαβυλῶνοσ εἰσ Σοῦσα βαδίζουσι διὰ τῆσ Σιτακηνῆσ ἡ ὁδὸσ ἅπασα πρὸσ ἑώ· πρὸσ ἑώ δ’ ἐστὶ καὶ τοῖσ ἐκ Σούσων εἰσ τὴν μεσόγαιαν τῆσ Περσίδοσ διὰ τῆσ Οὐξίασ καὶ τοῖσ ἐκ τῆσ Περσίδοσ εἰσ τὰ μέσα τῆσ Καρμανίασ. τὴν μὲν οὖν Καρμανίαν ἐγκυκλοῦται πρὸσ [ἑσπέραν καὶ] ἄρκτον ἡ Περσὶσ πολλὴ οὖσα· ταύτῃ δὲ συνάπτει ἡ Παραιτακηνὴ καὶ ἡ Κοσσαία μέχρι Κασπίων πυλῶν, ὀρεινὰ καὶ λῃστρικὰ ἔθνη· τῇ δὲ Σουσίδι ἡ Ἐλυμαὶ̈σ καὶ αὐτὴ τραχεῖα ἡ πολλὴ καὶ λῃστρική· τῇ δὲ Ἐλυμαί̈δι τὰ περὶ τὸν Ζάγρον καὶ ἡ Μηδία. κοσσαῖοι μὲν οὖν εἰσι τοξόται τὸ πλέον, καθάπερ καὶ οἱ συνεχεῖσ ὀρεινοί, προνομεύοντεσ ἀεί·

χώραν γὰρ ἔχουσιν ὀλίγην τε καὶ λυπρὰν ὥστ’ ἐκ τῶν ἀλλοτρίων ἀνάγκη ζῆν· ἀνάγκη δὲ καὶ ἰσχύειν· ἅπαντεσ γάρ εἰσι μάχιμοι· τοῖσ γοῦν Ἐλυμαίοισ συνεμάχουν μύριοι καὶ τρισχίλιοι πολεμοῦσι πρόσ τε Βαβυλωνίουσ καὶ Σουσίουσ. οἱ δὲ Παραιτακηνοὶ μᾶλλον μὲν τῶν Κοσσαίων ἐπιμελοῦνται γῆσ· ὅμωσ δὲ καὶ αὐτοὶ λῃστηρίων οὐκ ἀπέχονται. Ἐλυμαῖοι δὲ καὶ μείζω τούτων κέκτηνται χώραν καὶ ποικιλωτέραν. ὅση μὲν οὖν ἀγαθὴ γεωργοὺσ ἔχει τοὺσ ἐνοικοῦντασ, ἡ δ’ ὀρεινὴ στρατιώτασ τρέφει τοξότασ τοὺσ πλείστουσ· πολλὴ δὲ οὖσα πολὺ καὶ τὸ στρατιωτικὸν παρέχεται, ὥστε καὶ ὁ βασιλεὺσ αὐτῶν δύναμιν κεκτημένοσ μεγάλην οὐκ ἀξιοῖ τῷ τῶν Παρθυαίων βασιλεῖ παραπλησίωσ τοῖσ ἄλλοισ ὑπήκοοσ εἶναι· ὁμοίωσ δὲ καὶ πρὸσ τοὺσ Μακεδόνασ πρότερον τοὺσ τῆσ Συρίασ ἄρχοντασ διέκειτο. Ἀντίοχον μὲν οὖν τὸν μέγαν τὸ τοῦ Βήλου συλᾶν ἱερὸν ἐπιχειρήσαντα ἀνεῖλον ἐπιθέμενοι καθ’ αὑτοὺσ οἱ πλησίον βάρβαροι. ἐκ δὲ τῶν ἐκείνῳ συμβάντων παιδευθεὶσ ὁ Παρθυαῖοσ χρόνοισ ὕστερον ἀκούων τὰ ἱερὰ πλούσια παρ’ αὐτοῖσ, ὁρῶν δ’ ἀπειθοῦντασ, ἐμβάλλει μετὰ δυνάμεωσ μεγάλησ, καὶ τό τε τῆσ Ἀθηνᾶσ ἱερὸν εἷλε καὶ τὸ τῆσ Ἀρτέμιδοσ, τὰ Ἄζαρα, καὶ ἦρε ταλάντων μυρίων γάζαν· ᾑρέθη δὲ καὶ πρὸσ τῷ Ἡδυφῶντι ποταμῷ Σελεύκεια, μεγάλη πόλισ· Σολόκη δ’ ἐκαλεῖτο πρότερον. τρεῖσ δ’ εἰσὶν εἰσ τὴν χώραν εὐφυεῖσ εἰσβολαί· ἐκ μὲν τῆσ Μηδίασ καὶ τῶν περὶ τὸν Ζάγρον τόπων διὰ τῆσ Μασσαβατικῆσ, ἐκ δὲ τῆσ Σουσίδοσ διὰ τῆσ Γαβιανῆσ ἐπαρχίαι δ’ εἰσὶν αὗται τῆσ Ἐλυμαίασ ἥ τε Γαβιανὴ καὶ ἡ Μασσαβατική, τρίτη δ’ ἐστὶν ἡ ἐκ τῆσ Περσίδοσ. ἔστι δὲ καὶ Κορβιανὴ ἐπαρχία τῆσ Ἐλυμαί̈δοσ. ὅμοροι δ’ εἰσὶ τούτοισ Σαγαπηνοί τε καὶ Σιλακηνοί, δυναστεῖαι μικραί. τοσαῦτα μὲν καὶ τοιαῦτα ἔθνη πρὸσ ἑώ τὰ ὑπερκείμενα τῆσ Βαβυλωνίασ. πρὸσ ἄρκτον δὲ τὴν Μηδίαν ἔφαμεν καὶ τὴν Ἀρμενίαν· ἀπὸ δὲ δύσεώσ ἐστιν ἡ Ἀδιαβηνὴ καὶ ἡ Μεσοποταμία. τῆσ μὲν οὖν Ἀδιαβηνῆσ ἡ πλείστη πεδιάσ ἐστι, καὶ αὐτὴ τῆσ Βαβυλωνίασ μέροσ οὖσα ἔχουσα δ’ ὅμωσ ἄρχοντα ἴδιον, ἔστιν ὅπη καὶ τῇ Ἀρμενίᾳ προσχωροῦσα.

οἱ γὰρ Μῆδοι καὶ οἱ Ἀρμένιοι τρίτοι δὲ Βαβυλώνιοι τὰ μέγιστα τῶν ἐθνῶν τῶν ταύτῃ διετέλουν οὕτωσ ἐξ ἀρχῆσ συνεστῶτεσ ὥστ’ ἀλλήλοισ ἐπιτίθεσθαι κατὰ καιροὺσ τοὺσ οἰκείουσ ἕκαστοι καὶ πάλιν διαλύεσθαι· καὶ τοῦτο καὶ μέχρι τῆσ τῶν Παρθυαίων ἐπικρατείασ διέμεινε. τῶν μὲν οὖν Μήδων καὶ τῶν Βαβυλωνίων ἐπάρχουσι Παρθυαῖοι, τῶν δ’ Ἀρμενίων οὐδ’ ἅπαξ· ἀλλ’ ἔφοδοι μὲν γεγόνασι πολλάκισ, ἀνὰ κράτοσ δ’ οὐχ ἑάλωσαν, ἀλλ’ ὅ γε Τιγράνησ καὶ ἐρρωμένωσ ἀντεπεκράτησεν, ὡσ ἐν τοῖσ Ἀρμενιακοῖσ εἴρηται. ἡ μὲν οὖν Ἀδιαβηνὴ τοιαύτη· περὶ δὲ τῆσ Μεσοποταμίασ ἐροῦμεν ἐφεξῆσ καὶ τῶν πρὸσ μεσημβρίαν ἐθνῶν, ἐπιόντεσ ἐπὶ μικρὸν πρότερον τὰ λεγόμενα περὶ τῶν ἐθῶν τῶν παρὰ τοῖσ Ἀσσυρίοισ. τἆλλα μὲν οὖν ἐοίκε τοῖσ Περσικοῖσ, ἴδιον δὲ τὸ καθεστάναι τρεῖσ ἄνδρασ σώφρονασ ἑκάστησ ἄρχοντασ φυλῆσ, οἳ τὰσ ἐπιγάμουσ κόρασ προσάγοντεσ εἰσ τὸ πλῆθοσ ἀποκηρύττουσι τοῖσ νυμφίοισ ἀεὶ τὰσ ἐντιμοτέρασ πρώτασ.

οὕτω μὲν αἱ συζυγίαι τελοῦνται· ὁσάκισ δ’ ἂν μιχθῶσιν ἀλλήλοισ, ἐπιθυμιάσοντεσ ἐξανίστανται ἑκάτεροσ χωρίσ· ὄρθρου δὲ λούονται πρὶν ἀγγείου τινὸσ ἅψασθαι· παραπλησίωσ γὰρ ὥσπερ ἀπὸ νεκροῦ τὸ λουτρὸν ἐν ἔθει ἐστίν, οὕτω καὶ ἀπὸ συνουσίασ. πάσαισ δὲ ταῖσ Βαβυλωνίαισ ἔθοσ κατά τι λόγιον ξένῳ μίγνυσθαι πρόσ τι ἀφροδίσιον ἀφικομέναισ μετὰ πολλῆσ θεραπείασ καὶ ὄχλου· θώμιγγι δ’ ἔστεπται ἑκάστη· ὁ δὲ προσιὼν καταθεὶσ ἐπὶ τὰ γόνατα ὅσον καλῶσ ἔχει ἀργύριον, συγγίνεται ἄπωθεν τοῦ τεμένουσ ἀπαγαγών· τὸ δ’ ἀργύριον ἱερὸν τῆσ Ἀφροδίτησ νομίζεται. ἀρχεῖα δ’ ἐστὶ τρία, τὸ τῶν ἀφειμένων ἤδη τῆσ στρατείασ καὶ τὸ τῶν ἐνδοξοτάτων καὶ τὸ τῶν γερόντων, χωρὶσ τοῦ ὑπὸ τοῦ βασιλέωσ καθισταμένου. τούτου δ’ ἐστὶ τὸ τὰσ παρθένουσ ἐκδιδόναι καὶ τὸ τὰσ περὶ τῆσ μοιχείασ δικάζειν δίκασ, ἄλλου δὲ τὸ τὰσ τῆσ κλοπῆσ, τρίτου τὸ περὶ τῶν βιαίων. τοὺσ δ’ ἀρρώστουσ εἰσ τὰσ τριόδουσ ἐκτιθέντεσ πυνθάνονται τῶν παριόντων εἴ τίσ τι ἔχοι λέγειν τοῦ πάθουσ ἄκοσ· οὐδείσ τέ ἐστιν οὕτω κακὸσ τῶν παριόντων, ὃσ οὐκ ἐντυχὼν εἴ τι φρονεῖ σωτήριον ὑποτίθεται. ἐσθὴσ δ’ αὐτοῖσ ἐστι χιτὼν λινοῦσ ποδήρησ καὶ ἐπενδύτησ ἐρεοῦσ, ἱμάτιον λευκόν, κόμη μακρά, ὑπόδημα ἐμβάδι ὅμοιον. φοροῦσι δὲ καὶ σφραγῖδα καὶ σκῆπτρον οὐ λιτὸν ἀλλ’ ἐπίσημον, ἔχον ἐπάνω μῆλον ἢ ῥόδον ἢ κρίνον ἤ τι τοιοῦτον· ἀλείφονται δ’ ἐκ τοῦ σησάμου· θρηνοῦσι δὲ τοὺσ ἀποθανόντασ, ὡσ Αἰγύπτιοι καὶ πολλοὶ τῶν ἄλλων· θάπτουσι δ’ ἐν μέλιτι κηρῷ περιπλάσαντεσ. τρεῖσ δ’ εἰσὶ φρατρίαι τῶν ἀπόρων σίτου· ἕλειοι δ’ εἰσὶν οὗτοι καὶ ἰχθυοφάγοι, διαιτώμενοι παραπλησίωσ τοῖσ κατὰ τὴν Γεδρωσίαν. μεσοποταμία δ’ ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότοσ ὠνόμασται·

εἴρηται δ’ ὅτι κεῖται τοῦ Εὐφράτου μεταξὺ καὶ τοῦ Τίγριοσ καὶ διότι ὁ μὲν Τίγρισ τὸ ἑωθινὸν αὐτῆσ μόνον κλύζει πλευρόν, τὸ δ’ ἑσπέριον καὶ νότιον ὁ Εὐφράτησ· πρὸσ ἄρκτον δὲ ὁ Ταῦροσ ὁ τοὺσ Ἀρμενίουσ διορίζων ἀπὸ τῆσ Μεσοποταμίασ. τὸ μὲν οὖν μέγιστον ὃ ἀφίστανται διάστημα ἀπ’ ἀλλήλων τὸ πρὸσ τοῖσ ὄρεσίν ἐστι· τοῦτο δ’ ἂν εἰή τὸ αὐτὸ ὅπερ εἴρηκεν Ἐρατοσθένησ, τὸ ἀπὸ Θαψάκου, καθ’ ὃ ἦν τὸ ζεῦγμα τοῦ Εὐφράτου τὸ παλαιόν, ἐπὶ τὴν τοῦ Τίγριοσ διάβασιν, καθ’ ἣν διέβη Ἀλέξανδροσ αὐτόν, δισχιλίων τετρακοσίων· τὸ δ’ ἐλάχιστον μικρῷ πλέον τῶν διακοσίων κατὰ Σελεύκειάν που καὶ Βαβυλῶνα. διαρρεῖ δ’ ὁ Τίγρισ τὴν Θωπῖτιν καλουμένην λίμνην κατὰ πλάτοσ μέσην· περαιωθεὶσ δ’ ἐπὶ θάτερον χεῖλοσ κατὰ γῆσ δύεται μετὰ πολλοῦ ψόφου καὶ ἀναφυσημάτων, ἐπὶ πολὺ δ’ ἐνεχθεὶσ ἀφανὴσ ἀνίσχει πάλιν οὐ πολὺ ἄπωθεν τῆσ Γορδυαίασ· οὕτω δὲ σφοδρῶσ διεκβάλλει τὴν λίμνην, ὥσ φησιν Ἐρατοσθένησ, ὥστε ἁλμυρὰν αὐτὴν οὖσαν καὶ ἄνιχθυν γλυκεῖαν κατὰ τοῦτ’ εἶναι τὸ μέροσ καὶ ῥοώδη καὶ ἰχθύων πλήρη. ἐπὶ μῆκοσ δὲ συχνὸν προπέπτωκεν ἡ συναγωγὴ τῆσ Μεσοποταμίασ καὶ πλοίῳ πωσ ἐοίκε·

ποιεῖ δὲ τὸ πλεῖστον τῆσ περιφερείασ ὁ Εὐφράτησ· καὶ ἔστι τὸ μὲν ἀπὸ τῆσ Θαψάκου μέχρι Βαβυλῶνοσ, ὡσ εἴρηκεν Ἐρατοσθένησ, τετρακισχίλιοι καὶ ὀκτακόσιοι στάδιοι· τὸ δ’ ἀπὸ τοῦ κατὰ Κομμαγηνὴν ζεύγματοσ, ἥπερ ἐστὶν ἀρχὴ τῆσ Μεσοποταμίασ, οὐκ ἔλαττον τῶν δισχιλίων σταδίων ἑώσ ἐπὶ Θάψακον. ἔστι δ’ ἡ μὲν παρόρειοσ εὐδαίμων ἱκανῶσ·

ἔχουσι δ’ αὐτῆσ τὰ μὲν πρὸσ τῷ Εὐφράτῃ καὶ τῷ ζεύγματι, τῷ τε νῦν τῷ κατὰ τὴν Κομμαγηνὴν καὶ τῷ πάλαι τῷ κατὰ τὴν Θάψακον, οἱ Μυγδόνεσ κατονομασθέντεσ ὑπὸ τῶν Μακεδόνων· ἐν οἷσ ἐστιν ἡ Νίσιβισ, ἣν καὶ αὐτὴν Ἀντιόχειαν τὴν ἐν τῇ Μυγδονίᾳ προσηγόρευσαν, ὑπὸ τῷ Μασίῳ ὄρει κειμένην, καὶ Τιγρανόκερτα καὶ τὰ περὶ Κάρρασ καὶ Νικηφόριον χωρία καὶ Χορδίραζα καὶ Σίννακα, ἐν ᾗ Κράσσοσ διεφθάρη, δόλῳ ληφθεὶσ ὑπὸ Σουρήνα τοῦ τῶν Παρθυαίων στρατηγοῦ. πρὸσ δὲ τῷ Τίγρει τὰ τῶν Γορδυαίων χωρία οὓσ οἱ πάλαι Καρδούχουσ ἔλεγον, καὶ αἱ πόλεισ [αὐτ]ῶν Σάρεισά τε καὶ Σάταλκα καὶ Πίνακα, κράτιστον ἔρυμα, τρεῖσ ἄκρασ ἔχουσα, ἑκάστην ἰδίῳ τείχει τετειχισμένην, ὥστε οἱο͂ν τρίπολιν εἶναι.

ἀλλ’ ὅμωσ καὶ ὁ Ἀρμένιοσ εἶχεν ὑπήκοον καὶ οἱ Ῥωμαῖοι βίᾳ παρέλαβον, καίπερ ἔδοξαν οἱ Γορδυαῖοι διαφερόντωσ ἀρχιτεκτονικοί τινεσ εἶναι καὶ πολιορκητικῶν ὀργάνων ἔμπειροι· διόπερ αὐτοῖσ εἰσ ταῦτα ὁ Τιγράνησ ἐχρῆτο. ἐγένετο δὲ καὶ ἡ λοιπὴ Μεσοποταμία ὑπὸ Ῥωμαίοισ, Πομπήιοσ δ’ αὐτῆσ τὰ πολλὰ τῷ Τιγράνῃ προσένειμεν ὅσα ἦν ἀξιόλογα· ἔστι γὰρ εὔβοτοσ ἡ χώρα καὶ εὐερνὴσ ὥστε καὶ τὰ ἀειθαλῆ τρέφειν καὶ ἄρωμα τὸ ἄμωμον· καὶ λεοντοβότοσ ἐστί· φέρει δὲ καὶ τὸν νάφθαν καὶ τὴν γαγγῆτιν λίθον, ἣν φεύγει τὰ ἑρπετά. λέγεται δὲ Γόρδυσ ὁ Τριπτολέμου τὴν Γορδυηνὴν οἰκῆσαι, ὕστερον δὲ καὶ Ἐρετριεῖσ οἱ ἀναρπασθέντεσ ὑπὸ Περσῶν.

περὶ μὲν οὖν Τριπτολέμου δηλώσομεν ἐν τοῖσ Συριακοῖσ αὐτίκα. τὰ δὲ πρὸσ μεσημβρίαν κεκλιμένα τῆσ Μεσοποταμίασ καὶ ἀπωτέρω τῶν ὀρῶν ἄνυδρα καὶ λυπρὰ ὄντα ἔχουσιν οἱ σκηνῖται Ἄραβεσ, λῃστρικοί τινεσ καὶ ποιμενικοί, μεθιστάμενοι ῥᾳδίωσ εἰσ ἄλλουσ τόπουσ, ὅταν ἐπιλείπωσιν αἱ νομαὶ καὶ αἱ λεηλασίαι.

τοῖσ οὖν παρορείοισ ὑπό τε τούτων κακοῦσθαι συμβαίνει καὶ ὑπὸ τῶν Ἀρμενίων· ὑπέρκεινται δὲ καὶ καταδυναστεύουσι διὰ τὴν ἰσχύν· τέλοσ δ’ ὑπ’ ἐκείνοισ εἰσὶ τὸ πλέον ἢ τοῖσ Παρθυαίοισ· ἐν πλευραῖσ γάρ εἰσι κἀκεῖνοι τήν τε Μηδίαν ἔχοντεσ καὶ τὴν Βαβυλωνίαν. μεταξὺ δὲ τοῦ Εὐφράτου καὶ τοῦ Τίγριοσ ῥεῖ καὶ ἄλλοσ ποταμὸσ Βασίλειοσ καλούμενοσ, καὶ περὶ τὴν Ἀνθεμουσίαν ἄλλοσ Ἀβόρρασ·

διὰ δὲ τῶν Σκηνιτῶν, ὑπὸ τῶν Μαλίων νυνὶ λεγομένων, καὶ τῆσ ἐκείνων ἐρημίασ ἡ ὁδὸσ τοῖσ ἐκ τῆσ Συρίασ εἰσ Σελεύκειαν καὶ Βαβυλῶνα ἐμπορευομένοισ ἐστίν. ἡ μὲν οὖν διάβασισ τοῦ Εὐφράτου κατὰ τὴν Ἀνθεμουσίαν ἐστὶν αὐτοῖσ, τόπον τῆσ Μεσοποταμίασ· ὑπέρκειται δὲ τοῦ ποταμοῦ σχοίνουσ τέτταρασ διέχουσα ἡ Βαμβύκη, ἣν καὶ Ἔδεσσαν καὶ Ιἑρὰν πόλιν καλοῦσιν, ἐν ᾗ τιμῶσι τὴν Συρίαν θεὸν τὴν Ἀταργάτιν. διαβάντων δὲ ἡ ὁδόσ ἐστι διὰ τῆσ ἐρήμου ἐπὶ τοὺσ τῆσ Βαβυλωνίασ ὁρ́ουσ μέχρι Σκηνῶν, ἀξιολόγου πόλεωσ ἐπί τινοσ διώρυγοσ ἱδρυμένησ. ἔστι δ’ ἀπὸ τῆσ διαβάσεωσ μέχρι Σκηνῶν ἡμερῶν πέντε καὶ εἴκοσιν ὁδόσ. καμηλῖται δ’ εἰσί, καταγωγὰσ ἔχοντεσ τοτὲ μὲν ὑδρείων εὐπόρουσ τῶν λακκαίων τὸ πλέον, τοτὲ δ’ ἐπακτοῖσ χρώμενοι τοῖσ ὕδασι. παρέχουσι δ’ αὐτοῖσ οἱ Σκηνῖται τήν τε εἰρήνην καὶ τὴν μετριότητα τῆσ τῶν τελῶν πράξεωσ, ἧσ χάριν φεύγοντεσ τὴν παραποταμίαν διὰ τῆσ ἐρήμου παραβάλλονται, καταλιπόντεσ ἐν δεξιᾷ τὸν ποταμὸν ἡμερῶν σχεδόν τι τριῶν ὁδόν. οἱ γὰρ παροικοῦντεσ ἑκατέρωθεν τὸν ποταμὸν φύλαρχοι, χώραν οὐκ εὔπορον ἔχοντεσ, ἧττον δὲ ἄπορον νεμόμενοι, δυναστείαν ἕκαστοσ ἰδίᾳ περιβεβλημένοσ ἴδιον καὶ τελώνιον ἔχει, καὶ τοῦτ’ οὐ μέτριον. χαλεπὸν γὰρ ἐν τοῖσ τοσούτοισ καὶ τούτοισ αὐθάδεσι κοινὸν ἀφορισθῆναι μέτρον τὸ τῷ ἐμπόρῳ λυσιτελέσ. διέχουσι δὲ τῆσ Σελευκείασ αἱ Σκηναὶ σχοίνουσ ὀκτωκαίδεκα. ὅριον δ’ ἐστὶ τῆσ Παρθυαίων ἀρχῆσ ὁ Εὐφράτησ καὶ ἡ περαία·

τὰ δ’ ἐντὸσ ἔχουσι Ῥωμαῖοι καὶ τῶν Ἀράβων οἱ φύλαρχοι μέχρι Βαβυλωνίασ, οἱ μὲν μᾶλλον ἐκείνοισ οἱ δὲ τοῖσ Ῥωμαίοισ προσέχοντεσ, οἷσπερ καὶ πλησιόχωροί εἰσιν, ἧττον μὲν Σκηνῖται οἱ νομάδεσ οἱ τῷ ποταμῷ πλησίον, μᾶλλον δ’ οἱ ἄπωθεν καὶ πρὸσ τῇ εὐδαίμονι Ἀραβίᾳ. οἱ δὲ Παρθυαῖοι καὶ πρότερον μὲν ἐφρόντιζον τῆσ πρὸσ Ῥωμαίουσ φιλίασ, τὸν δὲ ἄρξαντα πολέμου Κράσσον ἠμύναντο· καὶ αὐτοὶ ἄρξαντεσ τῆσ μάχησ τῶν ἴσων ἔτυχον, ἡνίκα ἔπεμψαν ἐπὶ τὴν Ἀσίαν Πάκορον . . . Ἀντώνιοσ δὲ συμβούλῳ τῷ Ἀρμενίῳ χρώμενοσ προὐδόθη καὶ κακῶσ ἐπολέμησεν· ὁ δ’ ἐκεῖνον διαδεξάμενοσ Φραάτησ τοσοῦτον ἐσπούδασε περὶ τὴν φιλίαν τὴν πρὸσ Καίσαρα τὸν Σεβαστὸν ὥστε καὶ τὰ τρόπαια ἔπεμψεν ἃ κατὰ Ῥωμαίων ἀνέστησαν Παρθυαῖοι, καὶ καλέσασ εἰσ σύλλογον Τίτιον τὸν ἐπιστατοῦντα τότε τῆσ Συρίασ, τέτταρασ παῖδασ γνησίουσ ἐνεχείρισεν ὅμηρα αὐτῷ, Σερασπαδάνην καὶ Ῥωδάσπην καὶ Φραάτην καὶ Βονώνην, καὶ γυναῖκασ τούτων δύο καὶ υἱεῖσ τέτταρασ, δεδιὼσ τὰσ στάσεισ καὶ τοὺσ ἐπιτιθεμένουσ αὐτῷ· ᾔδει γὰρ μηδένα ἰσχύσοντα καθ’ ἑαυτόν, ἂν μή τινα ἐπιλάβῃ τοῦ Ἀρσακίου γένουσ διὰ τὸ εἶναι σφόδρα φιλαρσάκασ τοὺσ Παρθυαίουσ· ἐκποδὼν οὖν ἐποίησε τοὺσ παῖδασ, ἀφελέσθαι ζητῶν τὴν ἐλπίδα ταύτην τοὺσ κακουργοῦντασ. τῶν μὲν οὖν παίδων ὅσοι περίεισιν ἐν Ῥώμῃ δημοσίᾳ βασιλικῶσ τημελοῦνται· καὶ οἱ λοιποὶ δὲ βασιλεῖσ πρεσβευόμενοι καὶ εἰσ συλλόγουσ ἀφικνούμενοι διατετελέκασιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Strabo, Geography, book 16, chapter 1

(스트라본, 지리학, book 16, chapter 1)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION